Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Ώρα για ανακαίνιση




Καλά μου παιδιά,
Ήρθε η ώρα να μπούνε τα συνεργεία στο ιστοκαλύβι να του περάσουν καινούργια πατώματα, κουφώματα αλουμινίου, να του αλλάξουν χρώματα, πετούγιες και ό,τι άλλο χρειαστεί. Έτσι το μαγαζί θα παραμείνει κλειστό για λίγες μέρες μέχρι να τελειώσουν οι οικοδομικές εργασίες και να μας δώσει το κλειδί στο χέρι ο εργολάβος.
Για τις ημέρες που έρχονται πολλές ευχές από τη θεία Πασταφλώρα και να θυμάστε κάτι σημαντικό: πίσω από το φανταχτερό περιτύλιγμα των γιορτών, τα χρωματιστά φωτάκια, τα φορτωμένα τραπέζια και τα γλυκανάλατα τραγουδάκια υπάρχει ο πραγματικός κόσμος. O μοναχικός γείτονας, η ξεχασμένη θεία, ο συνάδελφος που περνάει ζόρια, ο γνωστός με την ασθένεια με το δύσκολο όνομα. Όσο κι αν ξενίζει κάποιους (χρονιάρες μέρες) αυτοί οι άνθρωποι είναι κομμάτι της πραγματικότητας, σώμα από το σώμα μας. Και ζουν ζωές που θα μπορούσαν να είναι οι δικές μας ζωές. Φέτος λοιπόν ας προσπαθήσουμε να μην αποστρέψουμε το βλέμμα και να σταθούμε όσο μπορούμε δίπλα τους. Γιατί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων -και όλης μας της ύπαρξης σε τελική ανάλυση- δεν είναι τα φουά γκρα κι οι βόλτες στο Κολωνάκι αλλά η αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά στο διπλανό μας.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και ένα Ευτυχισμένο, υπέροχο 2008 γεμάτο αγάπη!
Σας φιλώ!


Care2 Christmas E-Cards!

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

Επείγοντα περιστατικά




Είναι 8 το πρωί κάνει κρύο, πόσο θα’ θελα ένα διπλό καπουτσίνο τώρα, αλλά δεν γίνεται• πνίγομαι. Μπαίνουμε γρήγορα στα επείγοντα περιστατικά, καθόμαστε, δυο –τρεις παππούδες με ορούς βρίσκονται γύρω τριγύρω, κατά τα άλλα ησυχία ακόμα• τώρα ξεκινάει η εφημερία . Η πόρτα ανοίγει, παίρνουν ιστορικό, με εξετάζουν και βουρ στο θάλαμο για ακτίνες. Με πιάνει σάχλα γιατί νιώθω σαν τα καρτούν που τα βγάζουν ακτινογραφία κι εκείνα φωσφορίζουν τόσο αστεία! Το λέω στη νοσηλεύτρια και γελάμε. Με τις ακτινογραφίες στο χέρι πάλι στο θάλαμο εξετάσεων, μια ένεση για να ξαναβρώ την αναπνοή μου και μάσκα οξυγόνου. Πολύ κουλ εμπειρία έχω να πω! Κάνεις και ωραιότατο κεφάλι. Στο καπάκι μια ακόμα εξέταση: τώρα όλα βαίνουν καλώς και μπορώ επιτέλους και αναπνέω!
Γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό στο Σωτηρία γλυκύτατοι, εξυπηρετικότατοι, ευγενέστατοι. Δεν έχω λόγια για να τους ευχαριστήσω, να’ναι πάντα καλά! Πέρασα μεγάλη τρομάρα, αλλά χάρη σ’ αυτούς ένιωσα ότι πήγα βόλτα στο λούνα παρκ! Εξυπακούεται ότι μετά από όλη αυτή την περιπέτεια χτυπήσαμε έναν ωραιότατο διπλό καπουτσίνο για να στανιάρουμε μετά από μια πολύ δύσκολη νύχτα. Ευτυχώς τη γλίτωσα με μια αναπνευστική λοίμωξη... Ουφ!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Καλοκαιρινά Χριστούγεννα



Όχι άλλα Λαστ Κρίστμας! Όχι άλλα Γουάιτ Κρίστμας! Όχι άλλα Βανδή Κρίστμας! Όχι άλλα καρναβαλέ λαμπάκια σαν να προσγειώνονται ιπτάμενοι δίσκοι από τον πλανήτη Άλφα του Φλωρινιώτη! Όχι άλλους πλαστικούς τάρανδους και άγιους Βασίληδες με κοιλεπίδεσμο μέιντ ιν Τσάινα!
Γι' αυτό ας πούμε ναι στα Χριστούγεννα έτσι όπως γιορτάζονται στην εξωτική Αυστραλία: αραχτοί σε μια ωραία παραλία, πίνοντας τροπικούς χυμούς τίγκα στα γελοία ομπρελάκια και φορώντας μπικίνι με κερασάκια. Κι εκεί παρά δίπλα ο Άγιος Βασίλης πάνω στο σερφ ή κάτω από κανά φοίνικα με χαβανέζικη πουκαμίσα να μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Viva Australia λέμε!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ



Σήμερα το ιστοκαλύβι συμμετέχει σε μια ομαδική διαμαρτυρία με θέμα τα αδέσποτα. Επειδή κι ο Ντέμης μας αδέσποτο ήταν μέχρι να εισβάλλει τόσο γλυκά στη ζωή μας, έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα. Ακολουθεί το κοινό κείμενο:

"Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η αθρόα μεταφορά αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων αλλά και γάτων), από την Ελλάδα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 8.000 μέχρι και 150.000 αδέσποτα ζώα ετησίως! Δεν είναι λίγες οι φορές που, φιλόζωοι έχουν παρεμποδίσει τη μεταφορά ζώων, αφού έχουν διαπιστώσει πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις υιοθεσίας αδέσποτων ζώων –όπως αυτές ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία, με συνέπεια να μην διασφαλίζεται, ούτε στο ελάχιστο, η τύχη των ζώων όταν μεταφέρονται εκτός συνόρων!

Που πάνε τα αδέσποτα; Ποια η κατάληξή τους, όταν δεν είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες και όταν δεν υπάρχουν ούτε καν οι υπεύθυνες δηλώσεις των ατόμων που θα τα υιοθετήσουν, οι οποίες να αναφέρουν πως τα συγκεκριμένα ζώα δεν θα χρησιμοποιηθούν σε πειράματα; Πόσο φιλοζωική ενέργεια είναι η μαζική μεταφορά τους κάτω από άθλιες συνθήκες;

Ας θυμηθούμε τη μεταφορά αδέσποτων που εμποδίστηκε στο αεροδρόμιο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, το 2004, ας θυμηθούμε την κατάσχεση 39 σκυλιών (που είχαν φορτωθεί στην Κέρκυρα), στην Πάδοβα της Ιταλίας τον Απρίλιο του 2006, ας θυμηθούμε τον πρόσφατο εντοπισμό δυο φορτηγών (που είχαν ξεκινήσει από την Κέρκυρα) στην Ανκόνα της Ιταλίας, με προορισμό τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτή την περίπτωση, ο μεταφορέας στην αρχή δήλωσε οτι μεταφέρει 45 σκύλους στις νέες τους οικογένειες, αλλά βρέθηκαν 102 σκύλοι (μεταξύ τους και αρκετά κουτάβια) οι οποίοι μεταφέρονταν σε άθλιες συνθήκες, ανάμεσα σε άλογα, με ελλιπή συνοδευτικά έγγραφα και κατασχέθηκαν από την ιταλική αστυνομία. Αυτά είναι τα γεγονότα!

Όπως γεγονός είναι οτι όσοι προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την παράνομη μεταφορά αδέσποτων σκύλων σύρθηκαν σε δίκες από αυτούς που (και κατά δήλωσή τους) παρέβησαν τη σχετική νομοθεσία. Όσοι αναρωτήθηκαν για τη σκοπιμότητα της μεταφοράς ζώων στο εξωτερικό και όσοι ζήτησαν να τηρούνται οι νόμοι σε τέτοιες ενέργειες μηνύθηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση των «ελληνικών φιλοζωϊκών σωματείων»! Αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τις απόψεις τους σε αλλεπάλληλες δίκες, οι οποίες αναβάλλονταν διαρκώς, μέχρι την τελική αθώωση των κατηγορουμένων! Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από την οικονομική κατάρρευση και, τελικά, τη φίμωση όσων διαμαρτύρονταν για τη μη τήρηση της νομοθεσίας –όπως έγινε στην περίπτωση του ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΛΟΓΕΙΝ (η ιστοσελίδα του οποίου έχει αποσυρθεί πλέον από το διαδίκτυο), αλλά και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις μεμονωμένων ατόμων. Αν αυτό δεν συνιστά λογοκρισία και παρεμπόδιση της ελεύθερης έκφρασης, τότε οι συγκεκριμένοι όροι έχουν χάσει πλήρως το νόημά τους.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό ισχυρίζονται πως το κάνουν γιατί οι συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα είναι άθλιες. Και, προκειμένου να τα σώσουν από τη βαρβαρότητα, παραβαίνουν την, κατά την άποψή τους «ανεφάρμοστη ισχύουσα νομοθεσία». Ελπίζουμε να μην βρεθούν αύριο κάποιοι, το ίδιο φιλεύσπλαχνοι, οι οποίοι θα αρπάζουν τα παιδιά των φαναριών, θα τα τσουβαλιάζουν σε κοντέινερ και θα τα στέλνουν για υιοθεσία στο εξωτερικό, προκειμένου να τα σώσουν από την κακομεταχείριση!

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό υποστηρίζουν πως οι συνθήκες στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι «παραδεισένιες». Θυμίζουμε οτι αναφέρονται σε χώρες που εφαρμόζουν την ευθανασία στα κυνοκομεία τους, χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κατασκευή και εμπορία γούνας από γάτες και σκύλους και έχουν προϊστορία, τόσο στην βαρβαρότητα κατά ζώων, όσο και στην χρησιμοποίησή τους σαν πειραματόζωα. Και να υπενθυμίσουμε πως ο ισχυρισμός της αδυναμίας χρησιμοποίησης αδέσποτων για πειραματικούς σκοπούς δεν ευσταθεί, τόσο σύμφωνα με σχετικό πόρισμα Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και με βάση τη λογική. Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της γονιδιακής καθαρότητας σε περιπτώσεις όπου οι δοκιμές αφορούν το τρίχωμα των ζώων (π.χ. σαμπουάν) ή όταν σπάνε τα κόκαλα των σκύλων σε πειράματα σχετικά με κατάγματα ή ακόμα και στις περιπτώσεις όπου τα ζώα χρησιμοποιούνται σε δοκιμές αποτελεσματικότητας όπλων.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό αποδεικνύουν το γεγονός της υιοθεσίας τους από οικογένειες παρουσιάζοντας φωτογραφίες σκύλων σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών. Να μας συγχωρέσουν την καχυποψία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μεμονωμένες φωτογραφίες σκύλων δεν αποδεικνύουν πως αυτά είναι τα ζώα που μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος, ούτε αποδεικνύουν πως αυτά είναι όλα τα ζώα.
Μόνο η τήρηση των νομικών προϋποθέσεων μπορεί να εξασφαλίσει, σε κάποιο, έστω, περιορισμένο βαθμό τη μεταφορά των ζώων για υιοθεσία.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

-Να φροντίζουν για την απαρέγκλιτη τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με την εξαγωγή ζώων από τη χώρα.
-Να φροντίζουν για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών επιβίωσης των αδέσποτων στην ίδια τους τη χώρα και να μην εξάγουν τα ζώα αφήνοντας αμετάβλητες τις συνθήκες επιβίωσής τους στην Ελλάδα. Η εξαγωγή ενός προβλήματος, κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα.
-Να επενδύουν τους οικονομικούς τους πόρους στη δημιουργία συνθηκών περίθαλψης των αδέσποτων και όχι σε αναποτελεσματικές μηνύσεις.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:

-Να καλύψει το νομικό κενό του ν. 3170/2003, προβλέποντας την τιμωρία όσων μεταφέρουν, παράνομα, αδέσποτα σε χώρες του εξωτερικού και εφαρμόζοντας επιτέλους τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 998/2003 (βάσει του οποίου κατασχέθηκαν τα ζώα στην Ανκόνα και παραπέμφθηκαν οι παραβάτες στη Δικαιοσύνη).
-Να εντατικοποιήσει τους ελέγχους του στις εξόδους της χώρας, προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη εξαγωγή αδέσποτων ζώων.
-Να βοηθήσει έμπρακτα τους Δήμους στις προσπάθειές τους για περισυλλογή, πιστοποίηση και απελευθέρωση των αδέσποτων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον".

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Υπέροχα πλάσματα



Και ξαφνικά ανοίγοντας μετά από μήνες την τηλεόραση πέφτεις σε ένα σίριαλ που περιγράφει κανονικότατα τη ζωή σου. Και αρχίζεις να χοροπηδάς φωνάζοντας «Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω! Αυτή είμαι γω, κι όλοι εκείνοι είναι οι φίλοι μου!» Έκτοτε κολλάς για τα καλά με τα Υπέροχα Πλάσματα και περιμένεις πώς και πώς τις Τρίτες για να δεις το Μητσάκι να ξυπνάει χρέπι στις 12 το μεσημέρι και να μουρμουράει με κατεστραμμένη φωνή απ’ τα τσιγάρα «Δεν ξαναπίνω μεσοβδόμαδα».
Φέρνεις στο μυαλό σου τις εποχές εκείνες που στις φλέβες σου κυλούσε μόνιμα Jose Cuervo, τότε που δεν μπορούσες να ξυπνήσεις για να πας στη δουλειά γιατί το προηγούμενο βράδυ έτρεχες σε διάφορα απίθανα μαγαζιά όπου έβαζαν μουσική οι φίλοι σου ντυμένοι King Kong... Το πιο ωραίο όμως στα Υπέροχα Πλάσματα είναι οι συζητήσεις των τριών κολλητών για τα γκομενικά που σου θυμίζουν επίσης το ατέλειωτο μπλα μπλα για εκείνον τον ωραιοπαθή παλιοχαρακτήρα που έκανε την καρδιά σου φιόγκο και εσύ ως αποχαιρετιστήριο δώρο του πήγες το βιβλίο «Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια».
Αν θέλετε να περάσετε καλά, να γελάσετε και κυρίως να παρακολουθήσετε νορμάλ ανθρώπους και νορμάλ διαλόγους με μουσική υπόκρουση το πιο φεύγα σάουντρακ της ελληνικής τηλεόρασης, συντονιστείτε στα Υπέροχα Πλάσματα!

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Αθάνατη Τζίνα Βαρώνη

Καλά μου παιδιά,
Για μια ακόμα φορά δηλώνω βαθύτατα συγκινημένη γιατί μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ένα ακόμα σπάνιο διαμάντι: το διαφημιστικό της Τζίνας Βαρώνη για τους μασαζοκορσέδες Slim.
Κάποιοι από σας ίσως θυμούνται την καταιγίδα των μασαζοκαλσόν Slim, κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν τα «θαυματουργά» αυτά προϊόντα υπόσχονταν στους ανύποπτους καταναλωτές κορμί συλφίδας και λαιμό κύκνου και αντ’ αυτού τους έστειλαν μπουλουκηδόν στα επείγοντα περιστατικά. Για τη θεία Πασταφλώρα οι Σλιμιάδες υπήρξαν ένα ακόμα αισθητικό Ελντοράντο κι ένας τηλεοπτικός εθισμός που μπορεί να αναμετρηθεί επάξια μόνο με τα σουξέ των Αδελφών Χαϊτίδη και το αριστούργημα της ελληνικής βιντεοπαραγωγής "Ροκάκιας την ημέρα, το βράδυ καμαριέρα".
Μαέστρο, για ρίξε το τεμάχιο!



(Δώστε ιδιαίτερη βάση στο καψουροσουξέ της μεγάλης Τζίνας καθώς και στη φωνή της Λίλας Καφαντάρη που ντύνει το διαφημιστικό)

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Φρικάροντας ένα ΒουΠού



O Θάνος ήταν ένα κλασικό ΒουΠου, με χαμόγελο Colgate, πλήρη εξάρτηση Timberland, μπαμπά μεγαλοδικηγόρο και φίλους αρκούντως φλώρους τους οποίους αποκαλούσαμε «οι πλούσιοι»: οι τύποι κυκλοφορούσαν με χλιδάτα αυτοκίνητα, χοντρούς κοκάλινους σκελετούς μυωπίας και φωτογραφίες του Ωνάση στο πορτοφόλι τους. Για κάποιο καιρό οι παρέες μας συμπέσανε κι ο Θάνος έκανε το λάθος να μας καλέσει την ημέρα των γενεθλίων του στο σπίτι του. Έπρεπε όμως να του πάμε και το κατιτίς μας που να συμβαδίζει με την περίσταση κι έτσι αφού προβληματιστήκαμε για κανένα τέταρτο αποφασίσαμε να του πάμε δώρο ένα καρπούζι και μια Αυριανή. Για καλή μας –και κακή του – τύχη η εκπληκτική αυτή εφημερίδα είχε εκείνη την ημέρα τίτλο «Κλέβουν τη φτωχολογιά». Απόλυτα ικανοποιημένοι από τις αγορές μας κάναμε γκραν είσοδο στο πάρτυ του Θάνου και μπροστά στα αποσβολωμένα μάτια των «πλουσίων» που κάπνιζαν εν χορώ πούρα Cohiba προσφέραμε στον εορτάζοντα τα εκλεκτά μας δώρα: για έναν αδιευκρίνιστο λόγο τον είδαμε να αλλάζει σαράντα χρώματα καταλήγοντας σε ένα εξαιρετικό εκρού που τον έκανε να μοιάζει με τον Κόμη Βλαντ. Έκτοτε δεν μας ξαναμίλησε....

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Ε, ψιτ, απεργούμε γιατί ...

Κάτι τέτοια βλέπουνε και θέλουν να μας δώσουν σύνταξη στα 70...



Κι ένα τραγουδάκι εξαιρετικά αφιερωμένο στους 300 φωστήρες του Μπαρ το Ναυάγιο που σκέφτονται πριν από μας για μας... και μας ετοιμάζουν αυτά τα "αξιοπρεπέστατα" ασφαλιστικά κουστουμάκια.

Rage against the machine και Killing in the name of...




Δεν σας πιάνει μια αγωνιστική έως άκρα επαναστατική διάθεση ακούγοντας αυτό το απίστευτο τραγούδι;;; Εγώ πάντως μας φαντάζομαι να εισβάλουμε με τρακτέρ στο Μπαρ το Ναυάγιο και να αναγκάζουμε τους φωστήρες του να ζήσουν για το υπόλοιπο του βίου τους με 500 ευρώ και ασφάλιση στο "ευγενές" ΙΚΑ... (ξέρω, ξέρω παραέγινα σπλάτερ σήμερα!)

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

O Μητσιακός




Ένας άνεμος νοσταλγίας σαρώνει αυτό τον καιρό το ιστοκαλύβι της Πασταφλώρας. Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός, η κρίση της ηλικίας ή τα φυτοφάρμακα στα κολοκυθάκια. Ξέρω όμως ότι για άλλη μια φορά θα μπούμε στη μηχανή του χρόνου και θα μεταφερθούμε στο 1981. Τότε που ο Μητσιακός και οι τέσσερις γκολτζήδες του είχαν μετατρέψει σε γήπεδο έναν ήσυχο δρόμο, μιας ήσυχης γειτονιάς με ήσυχους κατοίκους: τρία πιτσιρίκια (η Ν., ο Α. και η Πασταφλώρα) κι ένας ακόμα απίθανος τύπος με το κωδικό όνομα «αριστογείτων» αλώνιζαν στην οδό Χ κυνηγώντας την μπάλα και σουτάροντας στα αόρατα δίχτυα του αντιπάλου.
Και μετά ήρθε η «ανάπτυξη», η γειτονιά έγινε τρέντι, γέμισε καφέ, εστιατόρια, κυριλέ μπουτίκ, νεόπλουτους, στελέχη, θηριώδη τζιπ και ένα σωρό διαστημόβλαχους που οδηγούν Hummer. Μόνη σταθερή αξία σε όλο αυτό το μπάχαλο παρέμεινε ο αγαπητότατος «αριστογείτων», που σε πείσμα των καιρών, περιδιαβαίνει με το ποδήλατό του -ίδιος και απαράλλακτος- ανάμεσα στους καβαλημένους κοσμικούς σαχλέμπουρες, θυμίζοντας ότι και στις μέρες μας υπάρχουν μικρά ανυπόταχτα γαλατικά χωριά και εξίσου ανυπότακτοι Γαλάτες...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

To μπαζάρ των Δρόμων Ζωής



Καλά μου παιδιά,
Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη μέρα σήμερα καθώς από το πρωί στήναμε το μπαζάρ των Δρόμων Ζωής, μιας εθελοντικής οργάνωσης που εδώ και 11 χρόνια κάνει εξαιρετική δουλειά με παιδιά, εφήβους, οικογένειες που ανήκουν σε ομάδες με πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Ο αναλφαβητισμός, αλλά και ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι δυο από τα βασικότερα προβλήματα που βιώνουν καθημερινά τα άτομα αυτά και στα οποία οι εθελοντές των Δρόμων Ζωής έρχονται να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Κι η ωραιότερη ανταπόδοση είναι τα ευτυχισμένα προσωπάκια που αντικρίζεις όταν μπαίνεις στο χώρο της οδού Γαργηττίων στο Γκάζι συνειδητοποιώντας ότι μια από τις ωραιότερες και ουσιαστικότερες εμπειρίες στη ζωή είναι η ανιδιοτελής προσφορά. Ειδικότερα στις μέρες μας που η λέξη «εγωισμός», «παρτακισμός» και όλες οι συναφείς ιδιότητες τείνουν να μας γίνουν δεύτερη φύση.
Οι Δρόμοι Ζωής λοιπόν, χρηματοδοτούνται μόνο από το μπαζάρ που γίνεται μια φορά το χρόνο και θα πραγματοποιηθεί αύριο Σάββατο από τις 10:00 π.μ. έως τις 10:00 μ.μ. και την Κυριακή από τις 10:00 π.μ. έως 8:00 μ.μ.στην οδό Περσεφόνης 49 στο Γκάζι, δίπλα ακριβώς στο σταθμό Κεραμεικός του Μετρό. Θα βρείτε ένα σωρό ωραία πράγματα, εξαιρετικές γκουρμεδιές, απίθανα διακοσμητικά, καλλυντικά, τα κεράκια της θείας Πασταφλώρας, βιβλία και άλλα πολλά.
To Σάββατο το βράδυ θα γίνει και πάρτυ μετά μπλογκοσυναντήσεως... Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη magica de spell για τον ενθουσιασμό, την προσπάθεια, την οργάνωση, την καλή διάθεση!

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Έκθεση ιδεών

Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου όταν ανακάλυψα αυτό το ιερόν βίδεον στους αχανείς δαιδάλους του Γιουτιούμπ. Αν και το άσμα αποτελεί την επιτομή της καρακαρέκλας, η μεγαλοπρεπής σκηνή του κυμπάρη Ρικ στο τζακούζι πρέπει να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ερωτική εποποιία της ντίσκο.
Κι επειδή έχετε καιρό να μου γράψετε και τα δικά σας, το θέμα της σημερινής έκθεσης ιδεών είναι "Πώς πέρασα βλέποντας αυτό το ντίσκο διαμάντι".


Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

O βλαξ του μήνα

Ο κύριος Marc Easton έμενε στην εξωτική Γιούτα σ' ένα σπίτι με εξαιρετική θέα στα βουνά για το οποίο καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι. Μέχρι την ημέρα που ένας μυστήριος τύπος αγόρασε το διπλανό οικόπεδο και έχτισε ένα σπίτι 50 εκ. ψηλότερο απ' ότι επέτρεπε ο δημοτικός κανονισμός. Ο Μαρκ Ηστον, τσαντισμένος που έχασε την υπέροχη θέα έκανε τη σχετική καταγγελία στο δήμο -αλά Αρτέμης Μάτσας- και οι αρχές επέβαλαν στο γείτονα κα χαμηλώσει το σπίτι του πληρώνοντας τα μαλλιά της κεφαλής του.
Πρόσφατα ο χολερικός κύριος Ηστον, που σε δουλειά ήθελε να βρίσκεται όλη μέρα, κάλεσε ξανά το δήμο παραπονούμενος για τα καινούργια παράθυρα που τοποθέτησε ο γείτονας και τα οποία δεν του άρεσαν καθόλου. Οι τεχνικοί του δήμου πήγαν επι τόπου και να τι είδαν...



Θεός ο γείτονας!

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

The guns of Brixton + Pastaflora

Ο αγαπητός Zaphod πέταξε το μπαλάκι και η θεία Πασταφλώρα δεν μπορεί παρά να του απαντήσει: Φτιάξε, μου είπε, μια εικόνα και βάλε το άβατάρ σου κάπου που θα ήθελες πολύ να βρίσκεσαι.
Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και ιδού το φωτοσοπικό αποτέλεσμα:




Θα ήθελα να είμαι παρέα με τους εκλεκτούς αυτούς κυρίους, να πίνουμε μπύρες και να μιλάμε για τις ταραχές στο Μπρίξτον. Επίσης θα ήθελα οι Clash να μην είχαν διαλύσει ποτέ, να γυρνούσανε ακόμα τον κόσμο δίνοντας συναυλίες και να ξαναζούσα εκείνη τη μαγική βραδιά στο Καλλιμάρμαρο: τότε που οι τέσσερις αυτοί εξαιρετικοί τύποι έπαιξαν για τελευταία φορά μαζί στο Rock in Athens… Ήταν καλοκαίρι του 1985.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Κάποτε στα πάρτυ περνάγαμε καλά...



Σάββατο βράδυ κι οι απέναντι κάνουν πάρτυ με ντισκονησιώτικα. Όλη αυτή η βαβούρα μου φέρνει στο μυαλό τα φοβερά πάρτυ που πηγαίναμε κάποτε γκρεμίζοντας τις μεσοτοιχίες με το που ακούγαμε Range against the Machine. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασα καλά σε πάρτυ• μάλλον πρέπει να ήταν εκείνη την ιστορική βραδιά του Οκτωβρίου που ξηλώσαμε τα πατώματα σπίτι της Αλεξάνδρας και την άλλη μέρα μας έκανε βούκινο ο Πανούτσος στο ραδιόφωνο. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε εκεί, αλλά στην τελική γιατί να μην βρεθεί; Εκείνη την αξέχαστη νύχτα περάσανε από το πάρτυ κοντά στα 250 άτομα αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια σε ένα σπίτι που μόλις είχε υποστεί μια φιλόδοξη ανακαίνιση. Κάποιοι πήραν το αεροπλάνο και ήρθαν από την Αγγλία μόνο και μόνο για να είναι εκεί, ενώ διάφοροι φίλοι –DJ και μη- παίξανε ως το πρωί τις απόλυτες μουσικάρες. Θα’ χουν περάσει 6-7 χρόνια από τότε κι όπως το σκέφτομαι τώρα εκείνη η βραδιά έκλεισε πανηγυρικά -και μάλλον αμετάκλητα- τη ζωή μας ως «party animals»...
Εξαιρετικά αφιερωμένο το κομματάκι που ακολουθεί... (ε, ψιτ, κύριε γείτονα, όχι άλλο Βαζαίο - Γιαννούλη, έλεος!)

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

H χαρά του συλλέκτη




Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που πρωτοείδα το βιβλίο αυτό στο σπίτι ενός πωρωμένου συλλέκτη, ο οποίος, καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, μου παρουσίασε αυτό τον στόχο ζωής κάθε τρασά που σέβεται τον εαυτό του. Περιττό να σας πω ότι έπεσα στα γόνατα και ζήτησα, παρακάλεσα, ικέτεψα να το δανειστώ έστω και για μια μέρα. Πρότεινα να του δανείσω με τη σειρά μου το υπερπολύτιμο συλλεκτικό μπλουζάκι Athens 96 χρώματος κυκλαμινί, το οποίο φορούσα μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Εκείνος αρνήθηκε σθεναρά σίγουρα για να με πικάρει: το έχουν αυτό το χούι οι συλλέκτες.
Το έφερα φυσικά βαρέως μέχρι προχτές που σε ένα ωραιότατο μπαζάρ βρήκα επιτέλους αυτό που αναζητούσα: το βιβλίο με τις δίαιτες του Ντέμη Ρούσσου - το χρήσιμο βιβλίο όπως διαφημίζει και το εξώφυλλο - το οποίο περιέχει επίσης εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό του αγαπημένου σταρ. Φανταστείτε τη συγκίνησή μου, αλλά και τη δικαίωση που ένιωσα μετά από τόσα χρόνια συλλεκτικής καταφρόνιας μπροστά στο πολυπόθητο ιερόν μπουκ. Και φυσικά μοιράζομαι αυτή την απερίγραπτη χαρά μαζί σας πίνοντας μια ρακή ψημένη (και δυο και τρεις) για τη μεγάλη αυτή επιτυχία. Τσίαρς λέμε!

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Θυμάστε τις παλιές καλές μέρες του MTV;



Για όσους από μας ζήσαμε τα πέτρινα χρόνια του φιρφιρουλέ Μουσικοράματος στην κρατική τηλεόραση, η έλευση του MTV υπήρξε κανονική κοσμογονία: σαν από κακή ποιότητας ρετσίνα να σου σερβίρουν ξαφνικά μια διαστημική Μαργαρίτα! Μεγάλη μου συμπάθεια ήταν η φοβερή φάτσα που άκουγε στο όνομα Ray Cokes, ένας απίθανος τύπος που ήταν κατηγορία από μόνος του.
Κι ύστερα ενέσκυψαν τα ελληνάδικα, η λαίλαπα των play lists, το μουσικό τηλεοπτικό τίποτα. Κάποια στιγμή ο Ray χάθηκε από το MTV, και μετά το MTV χάθηκε από τους τηλεοπτικούς δέκτες μπαίνοντας σε κάποιο επί πληρωμή «μπουκέτο».
Ώσπου σε μια από τις βόλτες μου στο myspace ανακάλυψα και πάλι τον παλιόφιλο Ray, κατάτι τσαλακωμένο αλλά πάντα αυτό που λέμε «φάτσα». Ο οποίος με το γνωστό του χιούμορ αυτοσυστήνεται ως TV Legend, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι με το TV εννοεί Television και όχι ... Transvestism. Και δεν σας κρύβω ότι ψιλοσυγκινήθηκα φέρνοντας εκείνες τις χαρούμενες εποχές στο μυαλό μου, με την κασέτα που ήταν μονίμως στο βίντεο για να γράφει πολλά και διάφορα από το MTV... Ουφ, μελαγχόλησα τώρα!

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Ωδή στο Χρήστο Αρδίζογλου



Σύντροφε Αεκτζή, καμένε ποδοσφαιρόφιλε,
με δάκρυα στα μάτια σου παρουσιάζω την ωδή στο μεγάλο Χρήστο Αρδίζογλου που συνέγραψε ο φιλόπονος ερασιτέχνης ποιητής.
Δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάσει κανείς μπροστά σ' αυτό το καλλιτεχνικό πόνημα, τη φλόγα του δημιουργού, το πάθος για τη μπάλα, τον ιαμβικό δωδεκασύλλαβο...
Μα πάνω από όλα οφείλει κανείς να υποκλιθεί στη δύναμη των παρακάτω ανομοιοκατάληκτων στίχοι:
Ω, δεν ημπορώ να φαντασθώ το γήρας,
στα αλογίσια πόδια του παίκτου Χρήστου Αρδίζογλου...
Ρισπέκτ λέμε!
(πάρτε και τη λινκιά Free Image Hosting at www.picturetrail.comγια να το εκτυπώσετε και να το κορνιζάρετε δίπλα στο Λόουερ!)

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

Η ομορφιά της με κάνει να κλαίω




Έφτασα ξημερώματα, με καταρρακτώδη βροχή• πιο πριν στη Δονούσα το νερό έπεφτε σαν καταρράκτης την ώρα που αποβιβαζόταν στο νησί ο ένας και μοναδικός επιβάτης. Η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα ανακατευόταν με την αρμύρα της θάλασσας, εικόνα παράταιρη μ’ αυτήν που ζούσα τόσα και τόσα καλοκαίρια.... Οι δυο πρώτες μέρες μουντές, με βροχή και κρύο: η απόλυτη ευτυχία για κάποιον που ο Νοέμβρης είναι ο αγαπημένος του μήνας. Γνώρισα τη φοβερή και τρομερή Μαϊμού πίνοντας καφέ στο Μπλε και τον έξαλλο Ράμπο, ένα σκυλί πατσαβουράκι που κυνηγούσε τον ευτραφέστατο γάτο Αποστόλη πάνω στις πέργκολες.




Περπάτησα στα καταπράσινα μονοπάτια και ήπια τσίπουρα στου Ανάργυρου στα Θολάρια παρακολουθώντας με τους παππούδες τηλεόραση: ποτέ δεν περίμενα ότι ένα δελτίο ειδήσεων θα ήταν τόσο διασκεδαστικό! Έμαθα επίσης ότι κι ο αγαπημένος μου ΘουΒού είναι μισός Θολαριώτης• έτσι εξηγείται η καλή καρδιά του καλού μας ανθρώπου!




Έφαγα το πιο συγκλονιστικό κοκκινιστό μοσχαράκι της ζωής μου και αυθεντική σαντορινιά φάβα κέρασμα στο Μοναστήρι. Έκανα ένα σωρό ώτο στοπ για να γυρίσω το νησί, περιηγήθηκα στην έρημη -σαν τοπίο του Ταρκόφσκυ- Χώρα.



Μα πάνω από όλα μίλησα με ωραίους και φιλόξενους ανθρώπους. Και το πρωινό που αποχαιρετούσα την Αμοργό, που χουχούλιαζε μέσα στα μπαμπακένια σύννεφα, μια φράση μου’ ρθε μόνο στο μυαλό: η ομορφιά της με κάνει να κλαίω!

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Είμαι αλλού!


Λοιπόν έχουμε και λέμε: δραμαμίνες, αχρείαστες νά’ναι, Μίκυ Μάους (τον εξαιρετικό τόμο Πυρ Παπί και Θάλασσα), σουντόκου, βιβλία (τα δοκίμια του Μπόρχες ίσως;), τις πυτζάμες με το Σνούπι (κλασική αξία), τα CD με τα γνωστά ντάπα ντούπα (και δεν θέλω ου), μαγιό (λες;;; εδώ έπεσα Μάρτη με χιόνια, τώρα θα μασήσουμε;), το ηρωικό κλαρωτό σλίπιν μπαγκ (σιγά μην πάρω καμπίνα!) και ξηρά τροφή για το ταξίδι (ωραία κρητικά παξιμάδια, - σαν τις γριές που πάνε στην Αιδηψό με το ΚΤΕΛ ένα πράγμα• τζάμι! Λες να πάρω μαζί και κανένα βραστό αυγό;;;)
Καλά μου παιδιά,
Σήμερα το πλοίο σαλπάρει για την εξωτική Αμοργό και μαζί του παίρνει τη θεία Πασταφλώρα για σύντομες διακοπές σε ένα πάρα πολύ αγαπημένο μέρος. Ένα μέρος όπου πάντα ήθελα να δω πώς κατρακυλάνε τα σύννεφα χειμώνα καιρό πάνω από τη Λαγκάδα και τι γεύση έχουν οι ψημένες ρακές Νοέμβρη μήνα στο μαγαζί του Ανάργυρου.
Επιστροφή, καιρού θέλοντος και απαγορευτικού επιτρέποντος, κατά το Σάββατο (αν δεν μας έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι).

Τα λέμε τότε!

Η ταξιδιωτική

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Να γιατί αγαπώ τις αθλητικές εφημερίδες



Όταν διαβάζει κανείς τέτοια ρεπορτάζ δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στον ακάματο και μπαρουτοκαπνισμένο συντάκτη, αλλά και στον πχοιοτικό – χασομέρη αναγνώστη που ευλαβικά μελετά την τρικυμιώδη πορεία των ομάδων της Δ’ Εθνικής. Διότι δεν είναι και λίγο πράγμα να διαβάζεις κατεβατά ολόκληρα για τον Αχέροντα Καναλακίου, τη Θύελλα Ελεούσας, των Αήττητο Σπάτων και το ηρωικό Τσιλιβί. Και μέσα από καυτές ανταποκρίσεις να ξετυλίγονται οι αγωνίες προπονητών με επώνυμα γλωσσοδέτες, αλλά και των τοπικών ποδοσφαιρικών ταγών – με πούρο Cohiba μονίμως στο στόμα, μπυρόκοιλο και πλακέ πλαστικές παντόφλες.
Ένα πάντως είναι σίγουρο: στα παιχνίδια της Δ’ Εθνικής δεν πρόκειται να πλήξεις ποτέ. Μάρτυς μου ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL που ακόμα θυμάται τη ζωντανή προβατίνα που είχε δει να εκσφενδονίζεται από φανατικούς κάφρους τοπικής ομάδας στον ανύποπτο διαιτητή.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Το τρίτο Νιάιχ



Ζωόφιλοι και ζωόφιλες (και όχι μόνο),

Πόσα χαλασμένα ναρκωτικά πρέπει να έχει πάρει κάποιος για να δημιουργήσει ένα σάιτ που λέγεται www.catsthatlooklikehitler.com αναζητώντας τη φάτσα του Φύρερ στα συμπαθή τετράποδα; Πόσο παραλίας πρέπει να είσαι για να ψάχνεις σε όλη την υφήλιο Kitlers έχοντας φτιάξει αυτή την εξωφρενική σελίδα; Τι μπορεί να έσπρωξε τους αξιότιμους κυρίους Koos Plegt και Paul Neve να συστήσουν στις μέρες μας μια ιστοσελίδα φόρο τιμής στο Τρίτο Νιάιχ;
Μήπως άκουσαν σε τρυφερή ηλικία γνωστό παράφωνο μουσικοσυνθέτη να τραγουδάει στο μπάνιο και έκτοτε τους έμεινε το κουσούρι; Μήπως κατανάλωσαν κανένα μπάρκο μεταλλαγμένο σταφ το οποίο έστριψαν σε αντίτυπα του «Ο αγών μου» κι έκτοτε είναι κουκουρούκου; Κι αν αυτοί είναι άντεγεια, πόσοι βαρεμένοι υπάρχουν που στέλνουν φωτογραφίες τα ζωντανά τους και περηφανεύονται κιόλας που μοιάζουν στον ακατανόμαστο; Σε τι κόσμο ζούμε εμείς και τα τετράποδα παιδιά μας, mon Dieu!

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Το παιδί και ο μητέρα



Ο «τυφώνας» Ντέμης ενέσκηψε στο σπίτι μας ένα κυριακάτικο μεσημέρι που ψήναμε παϊδάκια στον κήπο. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος! Ο μικρός ζημιάρης έγινε από εκείνη την ημέρα «το παιδί», ενώ ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL είναι πλέον «ο μητέρα»: ο Ντέμης κοιμάται επί ώρες στην αγκαλιά του, βυζαίνει την αθλητική του φόρμα, βλέπει μαζί του ποδόσφαιρο και μοιράζονται κάθε Τετάρτη μια Pizza Fan 4X4 περδόμενοι ασυστόλως. Φυσικά δεν χρειάζεται να πούμε ότι ο μητέρα έδωσε στο παιδί το όνομα του προέδρου! (τι ποιος πρόεδρος; Ένας είναι ο πρόεδρος!)
Η μανούλα τώρα είναι επίσης ξετρελαμένη με το παιδί, πλην όμως υποφέρει από αλλεργικό άσθμα. Έτσι η θεία Πασταφλώρα ζει ένδοξες αθλητικές στιγμές σπάζοντας το ρεκόρ Γκίνες στα συνεχή φτερνίσματα. Παράλληλα αναθυμάται όλα όσα έχει κάνει αυτά τα χρόνια για να ξορκίσει την κακιά αλλεργία, φυσικά με αξιοσημείωτη αποτυχία: κορτιζόνη, ομοιοπαθητική, ρέικι, φενγκ σούι, ιάματα Μπαχ, ταβανοσκόπηση, ενεργειακή θεραπεία με την πορφυρή πλακέτα του Τέσλα (!!!), συν τα διάφορα εξωφρενικά ματζούνια που έχει κατά καιρούς δοκιμάσει (νέα πατέντα το υπερσούπερ σαλέπι που φέραμε από την Τουρκία-άλλη μια παταγώδης αποτυχία, μα γιατί;). Σήμερα σειρά είχαν τα αγιουρβεδικά φάρμακα τα οποία θα παίρνει η μανούλα για το επόμενο τετράμηνο. Δεν μπορεί, κάπου θα βρεθεί η άκρη, δεν θα βρεθεί; Αψού!

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Προσωπικότητες που εκτιμώ: ο γιος του Ανέμου.



Όταν στο γραφείο η απόλυτη καταστροφή μας χτυπούσε την πόρτα εκείνος ήταν μια απόλυτα ζεν φιγούρα: ατάραχος, απαθής, νηφάλιος, άρχοντας. Ηταν το καλό φενγκ σούι του κτιρίου, ένας τύπος που θα εξακολουθούσε να πίνει χαλαρός τον φραπέ του ακόμα κι αν η γη δεχόταν υπερεπίθεση από αιμοδιψείς εξωγήινους. Όταν όλοι έτρεχαν, εκείνος καθόταν. Όταν όλοι αγχώνονταν, εκείνος κάπνιζε αργά το Winston του. Γιατί ο Δημήτρης τα έκανε όλα αργά: αργά μιλούσε, αργά περπατούσε, αργά έπιανε δουλειά. Δεν αργήσαμε να του κολλήσουμε το παρατσούκλι ο Γιος του Ανέμου. Ένα χάρμα οφθαλμών!
Ευτυχώς η βραδύτητά του δεν τον εμπόδισε να εγκαταλείψει νωρίς το απεχθές πλοιάριο και να ανοίξει πανιά για πιο χαλαρά λιμάνια. Την ημέρα που μας αποχαιρετούσε ευχόμουν βαθιά μέσα μου να πιάσει δουλειά στο Δημόσιο. Ελπίζω να τα έχει καταφέρει!

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Ας νικήσει ο καλύτερος!

Το ένα αγόρι. Τόσο γούτσου, τόσο πίου πίου...



και το άλλο αγόρι. δεν είναι επίσης πολύ γούτσου;




*και οι δύο φωτό αποτελούν ευγενές δάνειο από το http://salata.wordpress.com/.

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Εσάς από πού βγαίνει το ονοματάκι σας;



To απόλυτα παράφωνο, σαν ωδή του Κακοφωνίξ, επίθετό μου ήταν πάντα μια από τις μεγάλες πίκρες της ζωής μου. Το ίδιο χάλια ήταν το πατρικό της μητέρας μου, της γιαγιάς μου και της άλλης γιαγιάς στο Ναύπλιο. Λες και όταν έβρεχε ωραία επώνυμα κρατάγαμε οικογενειακώς ομπρέλες. Έτσι λοιπόν το προσωπικό αυτό δράμα με έκανε να παρουσιάζομαι κατά καιρούς με ένα σωρό εξωφρενικά και μη ονόματα σε τσατ, αλληλογραφίες με ραδιοφωνικούς σταθμούς και φίλους στα ξένα: Daliker, Houdini FM Stereo, Νεκταρία Νταλάγκουρα. Άβερελ, Σενσέι, Σήφης Ουστμανωλάκης, Μπατζανάκης και πάει λέγοντας.
Όταν αποφάσισα να ρίξω τα μπετά στο ιστοκαλύβι το δίλημμα ήταν μεγάλο: τι όνομα θα έδινα στο μαγαζί; Ποια θα ήμουν; Και ξαφνικά σαν επιφοίτηση ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του απελπισμένου δάσκαλου της οδήγησης: Εσύ βρίσκεσαι πάντα αλλού εκτός από εδώ που θα έπρεπε να είσαι (φυσικά ποτέ δεν έμαθα δεν οδηγώ!). Τότε έλαμψε στο μυαλό μου η εικόνα της Πασταφλώρας στο Μια τρελή τρελή οικογένεια: κι εκείνη επίσης ήταν πάντα... αλλού (δεν θυμάμαι μόνο αν οδηγούσε).

Συχνά όταν ανταλλάσσουμε επισκέψεις με αρκετούς από σας αναρωτιέμαι από πού βγαίνει το ονοματάκι σας. Να το πάρει το ποτάμι;

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Ένα μικρό τσιλ άουτ



Φίλε της τέχνης, των γραμμάτων, της ποίησης, της υψηλής διανόησης

μετά από τόση κουλτούρα και τόσες παραστάσεις στο Μέγαρο (με Νόνικα ή χωρίς), ήρθε η στιγμή να κάνεις το απαραίτητο τσιλ άουτ.
Αβάδιστα λοιπόν σου προτείνουμε να εγγραφείς στο Σύνδεσμο Φίλων του Σταμάτη Γονίδη, ένα κλαμπ που έρχεται να σου κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα, να σου εξασφαλίσει καθαρά Τζόνι από τα γραφικά Χάιλαντς και να σου χαρίσει δεκάδες πανέρια με λέλουδα εισαγωγής για να'χεις να πετάς όταν μερακλώνεις στον καλλιτέχνη.

Μαέστρο, πιάσε ένα ζεμπέκικο κι ας είναι και Τερλέγκας!
(απολαύστε τον Έλληνα Μπαρίσνικοφ της πίστας, τα πολλά λόγια είναι περιττά)

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

O υπερποιητής Φρανσουά Γιαμπατζολιάς


Φίλοι της διανόησης, της κουλτούρας και της τέχνης,

Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω τον υπερποιητή Φρανσουά Γιαμπατζολιά, ο οποίος έρχεται να δώσει ένα νέο όνομα στον όρο «ποίηση», προβάλλοντας νέες εκφραστικές φόρμες, αλλά και ευφάνταστες κατηγοριοποιήσεις στις μοναδικές δημιουργίες του. Έργα όπως το μνημειώδες «Mε κατέστρεψε ο Βέλλιουρας» θα γραφτούν με χρυσά γράμματα στα ανάλεκτα της ελληνικής ποιητικής παραγωγής...

Αντιγράφω το σύντομο, αλλά περιεκτικό βιογραφικό του...
«Ονομάζομαι Φρανσουά Γιαμπατζολιάς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κεντάκι των Η.Π.Α. Πλέον ζω και εργάζομαι στο Αγρίνιο. Είμαι ποιητής. Τα έργα μου θα δημοσιεύονται στο ιστολόγιο τούτο υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Ο ξανθός ποιητής Ταβάφης» στα πρότυπα που έχουν ορίσει όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί της πατρίδος. Ξανθός βέβαια δεν είμαι. Ας πούμε ότι πρόκειται για ποιητική αδεία που να πάρει ο διάολος».

Μην έχοντας να προσθέσω περισσότερα, παραθέτω ένα ποίημα το οποίο με συγκλόνισε πατόκορφα και φέρει τον εμπνευσμένο τίτλο Φον φον θερμοσιφών. Το έργο αυτό εντάσσεται στην κατηγορία «γκασμάδες, δρυοκολάπτες, ελεφαντόδοντα, κάσιους, κανταίφια, λάντσιον-μιτ, λεοπαρδάλεις, μεσινέζες, μπαμπακόπιτα, νεκροφαγίες, ξύγκια, πεταλώματα, πιρτσίνια, πιστολέτα, πυρηνικός όλεθρος, ροκφόρ, σαλάμι αέρος, σκεπάρνια, σκύλοι, σουπιές, τρικαλινό light, τυφώνες, φενκ σουι, χαβλιόδοντες, ψεκασμοί».
Απολαύστε το!

Ώρα που βρήκε το ρημάδι να χαλάσει
ηλεκτρολόγο μες τη νύχτα που να ψάξω;
μήπως να προσπαθήσω το φτιάξω;
να δούμε ποιος στο τέλος θα γελάσει

και πόση να ναι πια η δυσκολία
μίας επισκευής θερμοσιφώνου;
σπατάλη χρήματος και χρόνου
ειν’ των ηλεκτρολόγων η ασχολία

δεν ήξερα πόσο θα μου κοστίσει
την πένσα πήρα και το κατσαβίδι
σύρθηκα στο πατάρι σα το φίδι
όμως τον γενικό δεν είχα κλείσει

ο ηλεκτρολόγος ήρθε στην κηδεία
απ το υπερπέραν το κοιτούσα το αρχίδι
που άρχισε να διανέμει ήδη
την κάρτα του, ψάχνοντας πελατεία.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Ο Τηλεμπούφος στον αέρα!



Τηλεθεατή και τηλεθεάτρια,
Τη στιγμή που θέλεις να πετάξεις από το παράθυρο την τηλεοπτική συσκευή σου και να κάνεις το τηλεκοντρόλ χίλια κομμάτια ρίχνοντάς το στο ακριβό σου σύνθετο, θυμήσου: τώρα έχεις το δικό σου κανάλι, το κανάλι που σε νιώθει και δίνει νέα διάσταση στη λέξη «πχοιότητα»: τον Τηλεμπούφο.
Ο Τηλεμπούφος άρχισε από σήμερα να εκπέμπει από τη φιλόξενη συχνότητα του blogger με τη συνεργασία μιας πλειάδας εκλεκτών συνεργατών όπως οι: Σουσού Δελατρόμπα, Mujahedin, 3 parties a day, Σαμμάνος, Tinkerbell, Άμμος και η Σούλα Γουόρχολ).
Η πρώτη εκπομπή θα είναι ενημερωτικού χαρακτήρα και εντάσσεται στο πλαίσιο των επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων για τον Άη Ντουντ τον Μπάκουρα. Ηθικός αυτουργός ο σύντροφος, συναγωνιστής και πιστός συμπαίκτης στο τάβλι Μουτζαχεντίν.
Συντονιστείτε!

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

Ο Άη Ντουντ Λεμπόφσκι




Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι δεν είναι απλά ένας ακόμα κινηματογραφικός ήρωας: ο Μεγάλος Λεμπόφσκι είναι ο Ντουντ, ο απόλυτος μπάκουρος με όλα τα γράμματα κεφαλαία και με φώτα νέον να αναβοσβήνουν. Τον Λεμπόφσκι τον σέβομαι και τον ευλαβώ χρόνια τώρα γιατί γράφει στις στραβοπατημένες σαγιονάρες του τις διάφορες αηδίες περί στυλ, δημιουργικής διακόσμησης, σωστού κουρέματος, μουράτης γκόμενας, κυριλέ συμπεριφοράς, κυκλοφορεί χαλαρός με καρώ βερμούδα και ξεχειλωμένο μπουρνούζι και τρώει ένα από τα πλέον ξεκούδουνα κολλήματα που έχουν καταγραφεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία: ο Ντουντ κολλάει ανεπανόρθωτα με το βανδαλισμένο χαλί του.
Τουέλβ πόιντς, ντουζ πουάν πάνε επίσης όχι στη συμμετοχή της Κύπρου αλλά στους κοπρίτες που τον περιτριγυρίζουν φτιάχνοντας έναν ανδρικό μικρόκοσμο που αξίζει πολλά καφάσια μπύρες και άλλα τόσα καντάρια Χοσέ Κουέρβο. Προσωπική αδυναμία ο Theodore Donald Donny Kerabatsos και οι στάχτες του οι οποίες στο τέλος καταλήγουν στη μούρη του Ντουντ, αντί στο ανοιχτό πέλαγος. Ρισπέκτ!
Εντελώς αυθαίρετα ορίσαμε την πρώτη Νοεμβρίου ως την ημέρα εορτασμού του Άη Ντουντ. Αντί κεριών και λοιπών παραφερναλίων θα πιούμε στην υγειά του μέχρι τελικής πτώσης. Ξαναμανά ρισπέκτ λέμε!

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Ανοιχτή επιστολή προς το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL



Αγαπητέ καταληψία του οικογενειακού DSL,

Στην κοινή μας ζωή σου έχω συγχωρέσει πολλά: το τριήμερο στη Νέα Μηχανιώνα στο ανεκδιήγητο ξενοδοχείο με τα χαλασμένα υδραυλικά και την πισίνα - χωματερή, το θείο σου το Μιχάλη που μας έκανε ντίρλα μ' εκείνο το δολοφονικό τσίπουρο που έγραφε απέξω "αγιασμός", το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη τις ημέρες του καύσωνα με υποτονικό αιρ κοντίσιον, χαλασμένο το τζάμι του συνοδηγού και παρέα τον 87χρονο κύριο Γιώργο, τις Pizza fan 4X4 που απροκάλυπτα τρως μπροστά μου όποτε έχει ματς, τις ποζεράδικες αηδίες που ακούμε στο αυτοκίνητο και φυσικά τη συνεχή και θρασύτατη κατάληψη του οικογενειακού DSL!
Όμως να μου τάζεις και να μου δίνεις υποσχέσεις που δεν κρατάς, αυτό πάει πολύ! Και εξηγούμαι: μου υποσχέθηκες ότι θα μου αγοράσεις χειμωνιάτικες πιτζάμες με το Σνούπυ κι ακόμα περιμένω! Και δεν είναι μόνο αυτό. Χτες που ήμασταν στο κέντρο έκανες την πάπια όταν ξαναείδαμε το σαχλό τρενάκι για τους τουρίστι -που όπως πολύ καλά θυμάσαι σε έχω παρακαλέσει τόσες φορές να το πάρουμε και να κάνουμε μια βόλτα πέριξ της Acropolis.
Άλλες ζητάνε μονόπετρα, τσάντες Λουί Βουίτον, χλιδάτα τριήμερα για σπα, μεζονέτα στη Γλυφάδα, πρώτο τραπέζι πίστα στον Πετρέλη, προσθετική στήθους! Σύγκρινε και πάρε τις αποφάσεις σου. Και σου υπόσχομαι ότι στο τρενάκι για τους τουρίστι δεν θα φορέσω τα γερμανικά πέδιλα με τις κάλτσες!

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Όχι άλλο άγχος για το ασφαλιστικό


Εργαζόμενε και εργαζόμενη,

Το Aman Teleshopping ήρθε επιτέλους να βάλει τέλος στην αγωνία σου για το Ασφαλιστικό! Τώρα το υπουργείο Οικονομικών θα προσφέρει σε κάθε εργαζόμενο, πριν βγει στη σύνταξη εκεί κοντά στα 85, ένα μοναδικό αξεσουάρ: τον υπερεξελιγμένο μεγεθυντικό φακό υγραερίου, με διπλό διαφορικό που τραβάει στην ανηφόρα. Μαζί με κάθε φακό δώρο μια θερμοφόρα, ένα πιεσόμετρο, 15 κουτιά υπογλώσσια, 3 ντουζίνες ουροσυλλέκτες και ένα ελευθέρας 2 εβδομάδων στον Ευαγγελισμό για άνετη νοσηλεία στις υπερπολυτελείς σουίτες του. Μεγεθυντικός φακός υγραερίου ... και η δουλειά συνεχίζεται μέχρι τα 110!

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

H πατρίδα μου, η μπύρα μου



Το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο για μια ακόμα φορά βάζει τα γυαλιά στους κουτόφραγκους ανοίγοντας ένα λαμπρό κεφάλαιο στο δημοφιλές Οκτόμπερφεστ. Μια νέα μπύρα που φτιάχνεται σύμφωνα με την παλιά μακεδονική συνταγή, χάρη στην οποία ο Μεγαλέξανδρος έστειλε στον αγύριστο κάτι αχώνευτους σαν το Δαρείο και το Σατιβαρζάνη, έρχεται να γεμίσει τα παγωμένα ποτήρια μας και να μας χαρίσει το μπυρόκοιλο που πάντα ονειρευόμασταν.
Με αρχαιοπρεπή μπουκάλια καλαίσθητα διακοσμημένα με κίονες - ελληνικές σημαίες, λάβαρα, εθνόσημα, δάφνες, το Μακεδόνα στρατηλάτη σε ένα δυσοίωνο προφίλ, τη μυστηριώδη επιγραφή ΟΠΑ αλλά και την αξεπέραστη λαίδη Άντζη στο φόντο να ξεπροβάλλει ως μεταμοντέρνα Καρυάτιδα που χορεύει τέκνο καρσιλαμά, η επιτυχία του νέου επιχειρηματικού εγχειρήματος είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη. Μάλιστα το μέντιουμ Πασταφλώρα με το κληρονομικό χάρισμα προβλέπει ότι θα ξεπουλήσει στα μαγαζιά της Αστόρια. Πάτε ένα καφάσι μπύρες στοίχημα;

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

O μπατζανάκιας



Γκουρμεδιάρη και γκουρμεδιάρισσα,

Για σένα που βαρέθηκες την πάπια με σως μύρτιλα και το απρόσωπο σέρβις στις χασαποταβέρνες, τα οβελιστήρια και τα λοιπά σνακ μπαρ, η taverna Μπατζανάκιας έρχεται να βάλει λίγη ποίηση στις μεσημεριανές και βραδινές σου εξόδους. Η καλαίσθητη ταμπέλα με τον εμπνευσμένο ιαμβικό δωδεκασύλλαβο σε προϊδεάζει για τα όσα θαυμαστά σε περιμένουν: το αιωνόβιο κάδρο με το γέρο με την πίπα, το πλαστικό ρολόι στον τοίχο προσφορά των βουλκανιζατέρ Δαρνιάκαρα, τις φωτογραφίες του μπατζανάκη σε συνεστίαση του τοπικού αθλητικού σωματείου στην Πέγκυ Ζήνα.
Μα πάνω από όλα, υποψιασμένε πελάτη, σε περιμένει ο μερακλής ιδιοκτήτης που μαζί με το σουβλιστό κοκοράκι θα σου κάνει δώρο και την ποιητική του συλλογή κι αν είσαι τυχερός θα σου απαγγείλει και μερικά αξέχαστα τετράστιχα.
Α! η αίθουσα διατίθεται και για συνεστιάσεις...

Υ.Γ.: όπως ίσως έχετε καταλάβει με έχει πιάσει μια τρομερή βιοχλαπάτσα αυτές τις μέρες και μια απειλητική βαρεμάρα πλανάται στο ιστοκαλύβι. Υπομονή, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Εργασιακός μεσαίωνας



Σήμερα το ιστοκαλύβι δεν θα χαβαλεδιάσει. Αντίθετα θα ξεφυσήξει από θυμό και αγανάκτηση. Αιτία; Ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουν δυο φίλες (και όχι μόνο αυτές). Η πρώτη μου έλεγε ότι έγινε ολόκληρο θέμα στη διαφημιστική που δουλεύει επειδή ΤΟΛΜΗΣΕ να φύγει στις 8 το βράδυ, αντί για τις 10 με 11 που τελειώνει συνήθως. Προσέξτε, δουλειά ξεκινάει στις 9 το πρωί και φυσικά θέμα υπερωριών δεν τίθεται καν. Οι προϊστάμενοι μπροστά σε αυτή την πρωτάκουστη ανταρσία κάλεσαν τους εργαζομένους, οι οποίοι είναι μέσα στη γκρίνια αλλά κανείς τους δεν λέει τίποτα, και ούτε λίγο ούτε πολύ τους επέπληξαν κιόλας για το θράσος τους, απειλώντας τους, εμμέσως πλην σαφώς, με το μπαμπούλα της απόλυσης.
Η δεύτερη φίλη μού έλεγε για τις άθλιες συνθήκες στο κτίριο που δουλεύει: χωρίς φυσικό φωτισμό και αέρα, συνωστισμένοι 8 άνθρωποι και υπολογιστές σε 12 τετραγωνικά. Και εδώ κανείς δεν λέει κουβέντα παρόλο που όλοι διαμαρτύρονται για πονοκεφάλους και κούραση, ενώ η επιχείρηση το παίζει καραχλίδα και μούρη. Το χειρότερο όμως έρχεται από γνωστό όμιλο στον οποίο έγιναν μετρήσεις μέσα στο κτίριό του και τα ευρήματα έδειξαν ότι οι υπάλληλοι δουλεύουν μέσα σε τοξικό νέφος. Μάλιστα δυο νέες κοπέλες έπαθαν καρκίνο και ο ένας από αυτούς ήταν δυστυχώς θανατηφόρος. Σύμπτωση; Λυπάμαι, αλλά δεν το νομίζω.
Κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα ξυπνήσουμε, θα σπάσουμε τις αλυσίδες του φόβου και θα διεκδικήσουμε επιτέλους τα αυτονότητα... Στην Ελλάδα ζούμε όμως, οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Ο εφιάλτης του διαφημιστή


Φίλε διαφημιστή, φίλη διαφημίστρια,
Το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι σίγουρο ότι θα σε κάνει να σκίσεις τα πτυχία σου και να φύγεις με την επόμενη πτήση μετανάστης για τα ορυχεία στο Βέλγιο. Επίσης είναι γκαραντί ότι θα ζητήσεις έναν φιλόξενο ώμο για να κλάψεις για όλα τα χρόνια που έφαγες σπουδάζοντας διαφήμιση στο Ντιρί και στα κολέγια στα Λονδίνα, αλλά και για τα ατελείωτα 14ωρα στη δουλειά, τα σαββατοκύριακα που έφαγες στο γραφείο μιλώντας στη μυστηριώδη αγγλικανική διάλεκτο των διαφημιστών, για τα διήμερα που πέρασες κάνοντας πιάρ με ένα σωρό βλαμμένους στην Αράχωβα τρώγοντας ξινισμένη φορμαέλα και για τη χλαπάτσα που ζεις κάθε χρόνο στα Ermis Awards.
Διότι το λαμπρό τούτο δείγμα επικοινωνιακής τσαχπινιάς, που περήφανα παρουσιάζουμε σήμερα, τα έχει όλα: δυνατό μήνυμα, αμεσότητα, μπρουτάλ μοντέλα, σλιπ Μινέρβα, αν και δυστυχώς όχι αυτά με το άνοιγμα, άσπρη φτηνιάρικη κάλτσα - έμπνευση για το ομώνυμο σουξέ των Αφων Χαϊτίδη...
Το Τζίμης Σερβις Μοτο δείχνει το δρόμο. Ακόμα κάθεσαι;;;

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Ακούτε κρητικό χιπ-χοπ!


Σύντεκνοι και σύντεκνες
Δεν κατέχω και πολλά από την κρητική μουσική, λαογραφία και ποίηση. Από κρητική κουζίνα πάλι κατέχω, αν και μου πέφτει λιγάκι βαριά και μάλλον είμαι τύπος που κλίνει τελικά προς τις πορτοκαλάδες Λέντας, το Μπυράλ και τα ένδοξα κρασιά (χικ!) του Λυραράκη. Επίσης πρέπει να σας αποκαλύψω ότι είχα έναν προπροπάππου Κρητικό που έφτασε με τους μεγάλους διωγμούς στο Ναύπλιο κι εκεί μπήκε ο κουζουλός στο ένδοξο σόι μας παίρνοντας το τόοοοσο εύηχο όνομα της φαμίλιας (είμαι σίγουρη ότι αν ο Κακοφωνίξ άκουγε το επώνυμό μας θα συνέθετε δεκάδες ανακρεόντειες ωδές προς τιμή των αιμοδιψών σκανδιναβικών θεών!).
Από αλλού ξεκίνησα όμως και αλλού κατέληξα και αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι μόλις άνοιξα σήμερα αυτό το ιερόν βίδεον ξύπνησε μέσα μου το κρητικό αίμα: διότι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό δείγμα τοπικού χιπ-χοπ και την πρώτη ίσως ραπ μαντινάδα που βγαίνει στο αχανές διαδίκτυο για να αναμετρηθεί στα ίσια με τα τόσο δημοφιλή (γιατί άραγε;;;) «γιο μάδερ φάκερ» και «σέικ γιορ μπάντ μπιτς» των μαύρων αδερφών.
Για πατήστε το πλέι και καλή σας διασκέδαση!

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Ο θυμόσοφος ντελιβεράς



Το βασανιάρης; ΟΚ, το δεχόμαστε. Το Τσάκα Τσούκας όμως; Μήπως ο μετρ εννοούσε ο Τσάκα Τσάκας; Ή ο θυμόσοφος ντελιβαρατζής επιθυμεί ίσως να αποτίσει σιωπηλό φόρο τιμής στον παλαίμαχο ηθοποιό Νίκο Τσούκα; Είναι μήπως δάκτυλος της στοάς Χόνγκ και μια παράφραση του ονόματος του μεγάλου πρωταγωνιστή Τσάκι Τσαν;
Πολλά και αγωνιώδη τα ερωτήματα κι αυτό το «η ζωή είναι παραμύθι» συσκοτίζει ακόμα περισσότερα την ήδη μυστηριώδη επιγραφή εκφρασμένη σε μια συναισθηματική γραμμική βήτα γεμάτη νταλκά και κιτρινισμένο σελοτέιπ. Πώς λέτε να ένιωθε ο αρχαιολόγος του μέλλοντος αν στις ανασκαφές κάπου στην αρχαία οδό Αχαρνών έπεφτε πάνω στο αινιγματικό εύρημα; Ποιος θα ήταν ο νέος Σαμπολιόν που θα αποκρυπτογραφούσε αυτό το ομιχλώδες μανιφέστο; Στην τελική, καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης;
(προς το παρόν πάω να καταρρεύσω στον καναπέ μου και να λύσω καμιά δεκαριά σουντόκου. πόσο δύσκολη έχει γίνει πια η καθημερινότητα, mon Dieu!)

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

Ανασκαφές στο you tube



Το ψάξιμο στο you tube για παλιά βίντεο κλιπ μού θυμίζει κάτι Κυριακές στο Μοναστηράκι ανάμεσα στους βαρυφορτωμένους πάγκους των παλιατζήδων: μέσα στους σωρούς της σαβούρας ανακαλύπτεις το πετράδι του στέμματος.
Το Ιζνογκούντ που σου είχε πάρει στην πρώτη γυμνασίου δανεικό κι αγύριστο ο φίλος σου ο Λάκης, μια Βαβούρα με έξτρα αφιέρωμα στο Βρωμιάρη, ένα Ποπ και Ροκ με κάτι γνωστές παλιόφατσες -και νυν γεροντόφρικα- να δίνουν συνέντευξη. Ρίγη συγκίνησης, πετάρισμα στην καρδιά, άγρια χαρά. Οι ανασκαφές σου έπιασαν τόπο κι εσύ νιώθεις σαν τον Κάρτερ όταν πρωτομπήκε στον τάφο του Τουταγχαμών.
Έτσι και σήμερα όταν έπεσα πάνω στο χειροποίητο βιντεάκι που ακολουθεί μ’ έπιασε ένα κατιτίς: 1971, ένα σούπερ γκρουπ της εποχής που παίζει μουσικάρες και αποτελείται από τρεις Έλληνες που έχουν κάνει όλο τον πλανήτη να παραμιλά...
Λέιντις εντ τζέντλεμαν, Aphrodite´s child στο The four horseman... Ας υποκλιθούμε!

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Τραγούδια που μας σημάδεψαν

Συχνά τα τραγούδια που μας σημάδεψαν έχουν να κάνουν με περιόδους και περιστατικά που χάνονται στις εποχές της εφηβικής πλειστοκαίνου. Είχα φίλες που έκλαιγαν με το Hotel California – θυμόντουσαν εκείνο το καλοκαίρι στο Ζούμπερι και τον ξανθό τύπο με την σκονισμένη Enduro που τις κέρασε χλιαρή Amstel και Camel άφιλτρα. Άλλες πάλι πλάνταζαν με το Stairway to heaven αναπολώντας τους καιρούς της Όμπρε και τους μεταλλάδες με τις ξεχειλωμένες μπλούζες Manowar που τους είχαν κάνει τράκα όλα τους τα δεκάρικα. Το χειρότερο περιστατικό έχει να κάνει με έναν ξάδερφο που έκοβε φλέβες για το Είμαι αητός χωρίς φτερά - ποτέ δεν κατάλαβα πως ο Notis μπορούσε να κάνει κάποιον να πέσει σε βαριά κατάθλιψη, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι καταλαβαίνω πλέον γιατί οι θαμώνες των σκυλάδικων το ρίχνουν στο ουίσκι – μπόμπα και στα Cohiba made in Taiwan.
Τη ζωή της θείας Πασταφλώρας πάλι έχει σημαδέψει ένα τραγούδι κολοσσός*, ένα τραγούδι που βρίθει υψηλών νοημάτων, ποιητικού βάθους και νοσταλγικών αναμνήσεων. Πριν το ακούσετε, για σκεφτείτε κι εσείς ποιο είναι το δικό σας άσμα ασμάτων και πείτε το και σ' εμάς!



* Το εξαιρετικό αυτό άσμα λέγεται Tequila (it makes me happy) και οι μύθοι που το τραγουδούν είναι οι Terrorvision.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα...



Είναι στιγμές που σταματάει ο νους σου μπροστά στα μεγάλα και αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα.
Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Γύρος ή καλαμάκι;
Αδερφές Μπρόγερ ή Αδερφοί Κατσάμπα;
Δρ. Φλάντζας ή χάος;

Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις καταφέρει να απαντήσεις στα βασανιστικά αυτά διλήμματα, έρχεται ένας υποψιασμένος εστιάτορας να θέσει το ένα, το μέγιστο, το απόλυτο ερώτημα:
Γοργόνα ή πούλμαν;
Καλά μου παιδιά, δεν σας κρύβω ότι από τη στιγμή που διάβασα αυτή την ταμπέλα δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, δεν ποτίζω τις σπάνιες φινλανδικές μπιγκόνιες μου... Πρέπει να βρω την απάντηση! Τώρα!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

Η αθήνα της πίστας*



Φίλες και φίλοι περνάμε δραματικές στιγμές!
Σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες, επίλεκτες μονάδες του γαλαξιακού δρακονιανού στόλου προσγειώθηκαν στους Άνω Τράχωνες, στο Βοτανικό και στην ταράτσα του Διογένης Palace με στόχο την κατάκτηση του πλανήτη γη. Το σατανικό σχέδιό τους έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή: ειδικά εκπαιδευμένοι δρακονιανοί κομάντο με τα κωδικά ονόματα Κουρκου-λή, Θεοδωρί-δου και Κοκ-κινού έχουν μεταμφιεστεί σε σκυλοπόπ βάρδους και μέσα από τα προγράμματα στις λαϊκές πίστες θα εξαπολύσουν την επίθεσή τους στους αθηναίους γλεντζέδες μετατρέποντάς τους σε εξωγήινα ζόμπι που ακούνε ισλανδική πόλκα και άλλα τέτοια αποτροπιαστικά.
Ο φακός του γνωστού φωτογράφου Μπάμπη Ζαβού, εξοπλισμένος με εξελιγμένα υπερόπλα Τέσλα κατάφερε να αποθανατίσει τη συνωμοσία των αιμοδιψών εξωγήινων και ιδού! Δρακονιανός πράκτορας με τη μορφή της Νατάσας Θεοδωρίδου έχει εγκατασταθεί μέσα στο κεφάλι της γνωστής αοιδού και ετοιμάζεται να εφορμήσει στα πάλκα για να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των αιμοδιψών και άμουσων εξωγήινων.
Φίλες και φίλοι, μην πανικόβαλλεστε! Υπάρχει αντίδοτο σε αυτή την αηθέστατη επίθεση και είναι απλό: φτάνει να ξεθάψετε τα παλιά σας πικ-απ και να παίξετε ανάποδα τα βινύλια του Γιώργου Νταλάρα και του Πασχάλη που έχετε κρυμμένα στις δισκοθήκες σας. Κάποιοι Ινδοί φακίρηδες ισχυρίζονται ότι το κόλπο πιάνει και με τα greatest hits του Νίκου Καρβέλα. Ας είναι. Εμείς θα προσπαθήσουμε! Και ο αγώνας εναντίον των δρακονιανών θα είναι σκληρός!

*29 ακόμα σχολιαστές (και άλλοι τόσοι κατασκευαστές πλυντηρίων) ξεκατινιάζουν την Αθήνα των πολιτιστικών κέντρων στο φιλόξενο ιστοκαλύβι του yoreekas. Εκλεκτέ φίλε, σας μερσί!

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

Οι κακοντυμένοι βουλευτές και η Lifo


Την πέφτει ο αρθρογράφος της Lifo σε δυο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γιατί πήγαν λέει κακοντυμένοι στη Βουλή, φορώντας ο μεν ένας γερμανικά πέδιλα - δυστυχώς χωρίς άσπρες κάλτσες - ο δε άλλος γιλεκάκι μπαρουτοκαπνισμένου μπαρόβιου φωτορεπόρτερ. Παρατράγουδο, έχει να πει η θεία Πασταφλώρα! Καθότι το να σχολιάζεις το ντύσιμο των δύο αυτών τύπων, και συγκεκριμένα του Γρηγόρη Ψαριανού και τον Περικλή Κοροβέση, είναι σαν να κατηγορείς τη Ζωζώ Σαπουντζάκη ότι δεν προσήλθε σε εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών ντυμένη ωσάν μέλος παραχριστιανικής οργάνωσης, με αυστηρό κότσο, μπεζ μακρυμάνικο και χαμηλοβλεπούσα φούστα από κακής ποιότητας βισκόζη.
Αν η Βουλή ήταν ένα σωστό και νοικοκυρεμένο μαγαζί, οι θαμώνες θα περνούσαν τις πόρτες της ντυμένοι με τον προσήκοντα στυλιστικό σεβασμό. Πλην όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με το μπαρ το Ναυάγιο, το οποίο σου σερβίρει ποτά μπόμπες και στα χρεώνει για σαμπάνια Ντομ Περινιόν. Κι αντί να πάρουμε με τις ντομάτες τους 300 μετρ, κολλάμε στα πέδιλα του σερβιτόρου. Ουφ!

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Τελικά αρέσει ή δεν αρέσει ο Καραγκούνης;;;



Α, μα πια! Πάλι τσακωθήκαμε με το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL, αλλά αυτή τη φορά η κόντρα μας δεν είχε να κάνει με τις απεχθείς δισκογραφίες που κατεβάζει, αλλά ευτυχώς δεν ακούει (βλέπε τα άπαντα των Europe και των λοιπών αποτροπιαστικών ποζεράδων, που ούτε θέλω να αναφέρω). Το σημείο τριβής ήταν ο Καραγκούνης και οι διάφορες κακοήθειες που ο συνήθης καταληψίας και οι παραλίες φραπεδόβιοι φίλοι του λένε γι’ αυτόν. Γιατί τα εν λόγω μπουμπούκια θεωρούν το Γιωργάκη κάτι μεταξύ σε διασταύρωση του Στάθη Ψάλτη σε αλλεργικό σοκ μετά από τσίμπημα μέλισσας, της Ταϋγέτης και του Τέρας του Λόχνες. Αν είναι δυνατόν!
Από την άλλη είμαστε το στρατόπεδο των κοριτσιών που τον βρίσκουμε αρκετά γούτσου με μια δόση μπρουτάλ μελαχρινής γοητείας: κάτι σε Σισιλιάνο της Νέας Υόρκης που πουλάει σαλάμια στο οικογενειακό παντοπωλείο στο Μπρούκλιν, αλλά πάντα ονειρεύεται να κατακτήσει τα σαλόνια του Μανχάταν.
Επειδή άκρη δεν βγάζουμε οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές, με άριστα το δέκα πόσο θα βαθμολογούσατε τον Καραγκούνη στο διαγωνισμό Μίστερ Κόσμος 2007;;;

Μετά τη Γιορτή της Γκλίτσας, νάτη κι η Γιορτή της Προβατίνας


Φτου γκαντεμιά! Με όλη αυτή την προεκλογική ανακατωσούρα, τις κατεδαφίσεις του Μιχαλάκη Λιάπη, τις μικρές Ολλανδέζες, τους Αργεντινούς γκολτζήδες-Ζορό, τα προγράμματα της καλλικέλαδης Καίτης Μαζόχα κτλ κτλ, δεν προλάβαμε να γράψουμε τίποτα για ένα εξαιρετικό ιβέντ που έλαβε χώρα πριν λίγο καιρό στο Μεσοχώρι: Πρόκειται για τη Γιορτή της Προβατίνας, μια φαντασμαγορική εκδήλωση που τίμησε την αδάμαστη τάξη των τσομπαναραίων και των συμπαθών πετς τους.
Η χαρούμενη αυτή γιορτή ήρθε σε συνέχεια της εξίσου επιτυχημένης Γιορτής της Γκλίτσας και ηθικός αυτουργός και των δύο διοργανώσεων ήταν ο νεοσύστατος Πολιτιστικός Σύλλογος Σκεπαριωτών «Οι Βρυσοπούλες». Η εκδήλωση περιλάμβανε μεταξύ άλλων και ζωντανή επίδειξη παρασκευής ξυνόγαλου η οποία παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο του δημοτικού Συμβουλίου κ. Μπάμπη Ζούζουλα ντυμένο με την παραδοσιακή χασιώτικη φορεσιά.
Μπουχτισμένοι από τους χομεϊνήδες του ντεμέκ λάιφσταϊλ που κατακλύζει τηλεόρασεις, περιοδικά και κοσμικές στήλες, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στον αεικίνητο πολιτιστικό σύλλογο πάντα τέτοια ευελπιστώντας την επόμενη χρονιά να παρακολουθήσουμε κι εμείς από κοντά τον κ. Μπάμπη Ζούζουλα επί το εργόν!