Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Ώρα για ανακαίνιση




Καλά μου παιδιά,
Ήρθε η ώρα να μπούνε τα συνεργεία στο ιστοκαλύβι να του περάσουν καινούργια πατώματα, κουφώματα αλουμινίου, να του αλλάξουν χρώματα, πετούγιες και ό,τι άλλο χρειαστεί. Έτσι το μαγαζί θα παραμείνει κλειστό για λίγες μέρες μέχρι να τελειώσουν οι οικοδομικές εργασίες και να μας δώσει το κλειδί στο χέρι ο εργολάβος.
Για τις ημέρες που έρχονται πολλές ευχές από τη θεία Πασταφλώρα και να θυμάστε κάτι σημαντικό: πίσω από το φανταχτερό περιτύλιγμα των γιορτών, τα χρωματιστά φωτάκια, τα φορτωμένα τραπέζια και τα γλυκανάλατα τραγουδάκια υπάρχει ο πραγματικός κόσμος. O μοναχικός γείτονας, η ξεχασμένη θεία, ο συνάδελφος που περνάει ζόρια, ο γνωστός με την ασθένεια με το δύσκολο όνομα. Όσο κι αν ξενίζει κάποιους (χρονιάρες μέρες) αυτοί οι άνθρωποι είναι κομμάτι της πραγματικότητας, σώμα από το σώμα μας. Και ζουν ζωές που θα μπορούσαν να είναι οι δικές μας ζωές. Φέτος λοιπόν ας προσπαθήσουμε να μην αποστρέψουμε το βλέμμα και να σταθούμε όσο μπορούμε δίπλα τους. Γιατί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων -και όλης μας της ύπαρξης σε τελική ανάλυση- δεν είναι τα φουά γκρα κι οι βόλτες στο Κολωνάκι αλλά η αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά στο διπλανό μας.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και ένα Ευτυχισμένο, υπέροχο 2008 γεμάτο αγάπη!
Σας φιλώ!


Care2 Christmas E-Cards!

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

Επείγοντα περιστατικά




Είναι 8 το πρωί κάνει κρύο, πόσο θα’ θελα ένα διπλό καπουτσίνο τώρα, αλλά δεν γίνεται• πνίγομαι. Μπαίνουμε γρήγορα στα επείγοντα περιστατικά, καθόμαστε, δυο –τρεις παππούδες με ορούς βρίσκονται γύρω τριγύρω, κατά τα άλλα ησυχία ακόμα• τώρα ξεκινάει η εφημερία . Η πόρτα ανοίγει, παίρνουν ιστορικό, με εξετάζουν και βουρ στο θάλαμο για ακτίνες. Με πιάνει σάχλα γιατί νιώθω σαν τα καρτούν που τα βγάζουν ακτινογραφία κι εκείνα φωσφορίζουν τόσο αστεία! Το λέω στη νοσηλεύτρια και γελάμε. Με τις ακτινογραφίες στο χέρι πάλι στο θάλαμο εξετάσεων, μια ένεση για να ξαναβρώ την αναπνοή μου και μάσκα οξυγόνου. Πολύ κουλ εμπειρία έχω να πω! Κάνεις και ωραιότατο κεφάλι. Στο καπάκι μια ακόμα εξέταση: τώρα όλα βαίνουν καλώς και μπορώ επιτέλους και αναπνέω!
Γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό στο Σωτηρία γλυκύτατοι, εξυπηρετικότατοι, ευγενέστατοι. Δεν έχω λόγια για να τους ευχαριστήσω, να’ναι πάντα καλά! Πέρασα μεγάλη τρομάρα, αλλά χάρη σ’ αυτούς ένιωσα ότι πήγα βόλτα στο λούνα παρκ! Εξυπακούεται ότι μετά από όλη αυτή την περιπέτεια χτυπήσαμε έναν ωραιότατο διπλό καπουτσίνο για να στανιάρουμε μετά από μια πολύ δύσκολη νύχτα. Ευτυχώς τη γλίτωσα με μια αναπνευστική λοίμωξη... Ουφ!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Καλοκαιρινά Χριστούγεννα



Όχι άλλα Λαστ Κρίστμας! Όχι άλλα Γουάιτ Κρίστμας! Όχι άλλα Βανδή Κρίστμας! Όχι άλλα καρναβαλέ λαμπάκια σαν να προσγειώνονται ιπτάμενοι δίσκοι από τον πλανήτη Άλφα του Φλωρινιώτη! Όχι άλλους πλαστικούς τάρανδους και άγιους Βασίληδες με κοιλεπίδεσμο μέιντ ιν Τσάινα!
Γι' αυτό ας πούμε ναι στα Χριστούγεννα έτσι όπως γιορτάζονται στην εξωτική Αυστραλία: αραχτοί σε μια ωραία παραλία, πίνοντας τροπικούς χυμούς τίγκα στα γελοία ομπρελάκια και φορώντας μπικίνι με κερασάκια. Κι εκεί παρά δίπλα ο Άγιος Βασίλης πάνω στο σερφ ή κάτω από κανά φοίνικα με χαβανέζικη πουκαμίσα να μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Viva Australia λέμε!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ



Σήμερα το ιστοκαλύβι συμμετέχει σε μια ομαδική διαμαρτυρία με θέμα τα αδέσποτα. Επειδή κι ο Ντέμης μας αδέσποτο ήταν μέχρι να εισβάλλει τόσο γλυκά στη ζωή μας, έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα. Ακολουθεί το κοινό κείμενο:

"Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η αθρόα μεταφορά αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων αλλά και γάτων), από την Ελλάδα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 8.000 μέχρι και 150.000 αδέσποτα ζώα ετησίως! Δεν είναι λίγες οι φορές που, φιλόζωοι έχουν παρεμποδίσει τη μεταφορά ζώων, αφού έχουν διαπιστώσει πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις υιοθεσίας αδέσποτων ζώων –όπως αυτές ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία, με συνέπεια να μην διασφαλίζεται, ούτε στο ελάχιστο, η τύχη των ζώων όταν μεταφέρονται εκτός συνόρων!

Που πάνε τα αδέσποτα; Ποια η κατάληξή τους, όταν δεν είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες και όταν δεν υπάρχουν ούτε καν οι υπεύθυνες δηλώσεις των ατόμων που θα τα υιοθετήσουν, οι οποίες να αναφέρουν πως τα συγκεκριμένα ζώα δεν θα χρησιμοποιηθούν σε πειράματα; Πόσο φιλοζωική ενέργεια είναι η μαζική μεταφορά τους κάτω από άθλιες συνθήκες;

Ας θυμηθούμε τη μεταφορά αδέσποτων που εμποδίστηκε στο αεροδρόμιο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, το 2004, ας θυμηθούμε την κατάσχεση 39 σκυλιών (που είχαν φορτωθεί στην Κέρκυρα), στην Πάδοβα της Ιταλίας τον Απρίλιο του 2006, ας θυμηθούμε τον πρόσφατο εντοπισμό δυο φορτηγών (που είχαν ξεκινήσει από την Κέρκυρα) στην Ανκόνα της Ιταλίας, με προορισμό τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτή την περίπτωση, ο μεταφορέας στην αρχή δήλωσε οτι μεταφέρει 45 σκύλους στις νέες τους οικογένειες, αλλά βρέθηκαν 102 σκύλοι (μεταξύ τους και αρκετά κουτάβια) οι οποίοι μεταφέρονταν σε άθλιες συνθήκες, ανάμεσα σε άλογα, με ελλιπή συνοδευτικά έγγραφα και κατασχέθηκαν από την ιταλική αστυνομία. Αυτά είναι τα γεγονότα!

Όπως γεγονός είναι οτι όσοι προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την παράνομη μεταφορά αδέσποτων σκύλων σύρθηκαν σε δίκες από αυτούς που (και κατά δήλωσή τους) παρέβησαν τη σχετική νομοθεσία. Όσοι αναρωτήθηκαν για τη σκοπιμότητα της μεταφοράς ζώων στο εξωτερικό και όσοι ζήτησαν να τηρούνται οι νόμοι σε τέτοιες ενέργειες μηνύθηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση των «ελληνικών φιλοζωϊκών σωματείων»! Αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τις απόψεις τους σε αλλεπάλληλες δίκες, οι οποίες αναβάλλονταν διαρκώς, μέχρι την τελική αθώωση των κατηγορουμένων! Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από την οικονομική κατάρρευση και, τελικά, τη φίμωση όσων διαμαρτύρονταν για τη μη τήρηση της νομοθεσίας –όπως έγινε στην περίπτωση του ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΛΟΓΕΙΝ (η ιστοσελίδα του οποίου έχει αποσυρθεί πλέον από το διαδίκτυο), αλλά και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις μεμονωμένων ατόμων. Αν αυτό δεν συνιστά λογοκρισία και παρεμπόδιση της ελεύθερης έκφρασης, τότε οι συγκεκριμένοι όροι έχουν χάσει πλήρως το νόημά τους.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό ισχυρίζονται πως το κάνουν γιατί οι συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα είναι άθλιες. Και, προκειμένου να τα σώσουν από τη βαρβαρότητα, παραβαίνουν την, κατά την άποψή τους «ανεφάρμοστη ισχύουσα νομοθεσία». Ελπίζουμε να μην βρεθούν αύριο κάποιοι, το ίδιο φιλεύσπλαχνοι, οι οποίοι θα αρπάζουν τα παιδιά των φαναριών, θα τα τσουβαλιάζουν σε κοντέινερ και θα τα στέλνουν για υιοθεσία στο εξωτερικό, προκειμένου να τα σώσουν από την κακομεταχείριση!

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό υποστηρίζουν πως οι συνθήκες στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι «παραδεισένιες». Θυμίζουμε οτι αναφέρονται σε χώρες που εφαρμόζουν την ευθανασία στα κυνοκομεία τους, χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κατασκευή και εμπορία γούνας από γάτες και σκύλους και έχουν προϊστορία, τόσο στην βαρβαρότητα κατά ζώων, όσο και στην χρησιμοποίησή τους σαν πειραματόζωα. Και να υπενθυμίσουμε πως ο ισχυρισμός της αδυναμίας χρησιμοποίησης αδέσποτων για πειραματικούς σκοπούς δεν ευσταθεί, τόσο σύμφωνα με σχετικό πόρισμα Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και με βάση τη λογική. Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της γονιδιακής καθαρότητας σε περιπτώσεις όπου οι δοκιμές αφορούν το τρίχωμα των ζώων (π.χ. σαμπουάν) ή όταν σπάνε τα κόκαλα των σκύλων σε πειράματα σχετικά με κατάγματα ή ακόμα και στις περιπτώσεις όπου τα ζώα χρησιμοποιούνται σε δοκιμές αποτελεσματικότητας όπλων.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό αποδεικνύουν το γεγονός της υιοθεσίας τους από οικογένειες παρουσιάζοντας φωτογραφίες σκύλων σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών. Να μας συγχωρέσουν την καχυποψία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μεμονωμένες φωτογραφίες σκύλων δεν αποδεικνύουν πως αυτά είναι τα ζώα που μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος, ούτε αποδεικνύουν πως αυτά είναι όλα τα ζώα.
Μόνο η τήρηση των νομικών προϋποθέσεων μπορεί να εξασφαλίσει, σε κάποιο, έστω, περιορισμένο βαθμό τη μεταφορά των ζώων για υιοθεσία.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

-Να φροντίζουν για την απαρέγκλιτη τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με την εξαγωγή ζώων από τη χώρα.
-Να φροντίζουν για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών επιβίωσης των αδέσποτων στην ίδια τους τη χώρα και να μην εξάγουν τα ζώα αφήνοντας αμετάβλητες τις συνθήκες επιβίωσής τους στην Ελλάδα. Η εξαγωγή ενός προβλήματος, κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα.
-Να επενδύουν τους οικονομικούς τους πόρους στη δημιουργία συνθηκών περίθαλψης των αδέσποτων και όχι σε αναποτελεσματικές μηνύσεις.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:

-Να καλύψει το νομικό κενό του ν. 3170/2003, προβλέποντας την τιμωρία όσων μεταφέρουν, παράνομα, αδέσποτα σε χώρες του εξωτερικού και εφαρμόζοντας επιτέλους τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 998/2003 (βάσει του οποίου κατασχέθηκαν τα ζώα στην Ανκόνα και παραπέμφθηκαν οι παραβάτες στη Δικαιοσύνη).
-Να εντατικοποιήσει τους ελέγχους του στις εξόδους της χώρας, προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη εξαγωγή αδέσποτων ζώων.
-Να βοηθήσει έμπρακτα τους Δήμους στις προσπάθειές τους για περισυλλογή, πιστοποίηση και απελευθέρωση των αδέσποτων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον".

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Υπέροχα πλάσματα



Και ξαφνικά ανοίγοντας μετά από μήνες την τηλεόραση πέφτεις σε ένα σίριαλ που περιγράφει κανονικότατα τη ζωή σου. Και αρχίζεις να χοροπηδάς φωνάζοντας «Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω! Αυτή είμαι γω, κι όλοι εκείνοι είναι οι φίλοι μου!» Έκτοτε κολλάς για τα καλά με τα Υπέροχα Πλάσματα και περιμένεις πώς και πώς τις Τρίτες για να δεις το Μητσάκι να ξυπνάει χρέπι στις 12 το μεσημέρι και να μουρμουράει με κατεστραμμένη φωνή απ’ τα τσιγάρα «Δεν ξαναπίνω μεσοβδόμαδα».
Φέρνεις στο μυαλό σου τις εποχές εκείνες που στις φλέβες σου κυλούσε μόνιμα Jose Cuervo, τότε που δεν μπορούσες να ξυπνήσεις για να πας στη δουλειά γιατί το προηγούμενο βράδυ έτρεχες σε διάφορα απίθανα μαγαζιά όπου έβαζαν μουσική οι φίλοι σου ντυμένοι King Kong... Το πιο ωραίο όμως στα Υπέροχα Πλάσματα είναι οι συζητήσεις των τριών κολλητών για τα γκομενικά που σου θυμίζουν επίσης το ατέλειωτο μπλα μπλα για εκείνον τον ωραιοπαθή παλιοχαρακτήρα που έκανε την καρδιά σου φιόγκο και εσύ ως αποχαιρετιστήριο δώρο του πήγες το βιβλίο «Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια».
Αν θέλετε να περάσετε καλά, να γελάσετε και κυρίως να παρακολουθήσετε νορμάλ ανθρώπους και νορμάλ διαλόγους με μουσική υπόκρουση το πιο φεύγα σάουντρακ της ελληνικής τηλεόρασης, συντονιστείτε στα Υπέροχα Πλάσματα!

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Αθάνατη Τζίνα Βαρώνη

Καλά μου παιδιά,
Για μια ακόμα φορά δηλώνω βαθύτατα συγκινημένη γιατί μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ένα ακόμα σπάνιο διαμάντι: το διαφημιστικό της Τζίνας Βαρώνη για τους μασαζοκορσέδες Slim.
Κάποιοι από σας ίσως θυμούνται την καταιγίδα των μασαζοκαλσόν Slim, κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν τα «θαυματουργά» αυτά προϊόντα υπόσχονταν στους ανύποπτους καταναλωτές κορμί συλφίδας και λαιμό κύκνου και αντ’ αυτού τους έστειλαν μπουλουκηδόν στα επείγοντα περιστατικά. Για τη θεία Πασταφλώρα οι Σλιμιάδες υπήρξαν ένα ακόμα αισθητικό Ελντοράντο κι ένας τηλεοπτικός εθισμός που μπορεί να αναμετρηθεί επάξια μόνο με τα σουξέ των Αδελφών Χαϊτίδη και το αριστούργημα της ελληνικής βιντεοπαραγωγής "Ροκάκιας την ημέρα, το βράδυ καμαριέρα".
Μαέστρο, για ρίξε το τεμάχιο!



(Δώστε ιδιαίτερη βάση στο καψουροσουξέ της μεγάλης Τζίνας καθώς και στη φωνή της Λίλας Καφαντάρη που ντύνει το διαφημιστικό)

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Φρικάροντας ένα ΒουΠού



O Θάνος ήταν ένα κλασικό ΒουΠου, με χαμόγελο Colgate, πλήρη εξάρτηση Timberland, μπαμπά μεγαλοδικηγόρο και φίλους αρκούντως φλώρους τους οποίους αποκαλούσαμε «οι πλούσιοι»: οι τύποι κυκλοφορούσαν με χλιδάτα αυτοκίνητα, χοντρούς κοκάλινους σκελετούς μυωπίας και φωτογραφίες του Ωνάση στο πορτοφόλι τους. Για κάποιο καιρό οι παρέες μας συμπέσανε κι ο Θάνος έκανε το λάθος να μας καλέσει την ημέρα των γενεθλίων του στο σπίτι του. Έπρεπε όμως να του πάμε και το κατιτίς μας που να συμβαδίζει με την περίσταση κι έτσι αφού προβληματιστήκαμε για κανένα τέταρτο αποφασίσαμε να του πάμε δώρο ένα καρπούζι και μια Αυριανή. Για καλή μας –και κακή του – τύχη η εκπληκτική αυτή εφημερίδα είχε εκείνη την ημέρα τίτλο «Κλέβουν τη φτωχολογιά». Απόλυτα ικανοποιημένοι από τις αγορές μας κάναμε γκραν είσοδο στο πάρτυ του Θάνου και μπροστά στα αποσβολωμένα μάτια των «πλουσίων» που κάπνιζαν εν χορώ πούρα Cohiba προσφέραμε στον εορτάζοντα τα εκλεκτά μας δώρα: για έναν αδιευκρίνιστο λόγο τον είδαμε να αλλάζει σαράντα χρώματα καταλήγοντας σε ένα εξαιρετικό εκρού που τον έκανε να μοιάζει με τον Κόμη Βλαντ. Έκτοτε δεν μας ξαναμίλησε....

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Ε, ψιτ, απεργούμε γιατί ...

Κάτι τέτοια βλέπουνε και θέλουν να μας δώσουν σύνταξη στα 70...



Κι ένα τραγουδάκι εξαιρετικά αφιερωμένο στους 300 φωστήρες του Μπαρ το Ναυάγιο που σκέφτονται πριν από μας για μας... και μας ετοιμάζουν αυτά τα "αξιοπρεπέστατα" ασφαλιστικά κουστουμάκια.

Rage against the machine και Killing in the name of...




Δεν σας πιάνει μια αγωνιστική έως άκρα επαναστατική διάθεση ακούγοντας αυτό το απίστευτο τραγούδι;;; Εγώ πάντως μας φαντάζομαι να εισβάλουμε με τρακτέρ στο Μπαρ το Ναυάγιο και να αναγκάζουμε τους φωστήρες του να ζήσουν για το υπόλοιπο του βίου τους με 500 ευρώ και ασφάλιση στο "ευγενές" ΙΚΑ... (ξέρω, ξέρω παραέγινα σπλάτερ σήμερα!)

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

O Μητσιακός




Ένας άνεμος νοσταλγίας σαρώνει αυτό τον καιρό το ιστοκαλύβι της Πασταφλώρας. Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός, η κρίση της ηλικίας ή τα φυτοφάρμακα στα κολοκυθάκια. Ξέρω όμως ότι για άλλη μια φορά θα μπούμε στη μηχανή του χρόνου και θα μεταφερθούμε στο 1981. Τότε που ο Μητσιακός και οι τέσσερις γκολτζήδες του είχαν μετατρέψει σε γήπεδο έναν ήσυχο δρόμο, μιας ήσυχης γειτονιάς με ήσυχους κατοίκους: τρία πιτσιρίκια (η Ν., ο Α. και η Πασταφλώρα) κι ένας ακόμα απίθανος τύπος με το κωδικό όνομα «αριστογείτων» αλώνιζαν στην οδό Χ κυνηγώντας την μπάλα και σουτάροντας στα αόρατα δίχτυα του αντιπάλου.
Και μετά ήρθε η «ανάπτυξη», η γειτονιά έγινε τρέντι, γέμισε καφέ, εστιατόρια, κυριλέ μπουτίκ, νεόπλουτους, στελέχη, θηριώδη τζιπ και ένα σωρό διαστημόβλαχους που οδηγούν Hummer. Μόνη σταθερή αξία σε όλο αυτό το μπάχαλο παρέμεινε ο αγαπητότατος «αριστογείτων», που σε πείσμα των καιρών, περιδιαβαίνει με το ποδήλατό του -ίδιος και απαράλλακτος- ανάμεσα στους καβαλημένους κοσμικούς σαχλέμπουρες, θυμίζοντας ότι και στις μέρες μας υπάρχουν μικρά ανυπόταχτα γαλατικά χωριά και εξίσου ανυπότακτοι Γαλάτες...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

To μπαζάρ των Δρόμων Ζωής



Καλά μου παιδιά,
Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη μέρα σήμερα καθώς από το πρωί στήναμε το μπαζάρ των Δρόμων Ζωής, μιας εθελοντικής οργάνωσης που εδώ και 11 χρόνια κάνει εξαιρετική δουλειά με παιδιά, εφήβους, οικογένειες που ανήκουν σε ομάδες με πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Ο αναλφαβητισμός, αλλά και ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι δυο από τα βασικότερα προβλήματα που βιώνουν καθημερινά τα άτομα αυτά και στα οποία οι εθελοντές των Δρόμων Ζωής έρχονται να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Κι η ωραιότερη ανταπόδοση είναι τα ευτυχισμένα προσωπάκια που αντικρίζεις όταν μπαίνεις στο χώρο της οδού Γαργηττίων στο Γκάζι συνειδητοποιώντας ότι μια από τις ωραιότερες και ουσιαστικότερες εμπειρίες στη ζωή είναι η ανιδιοτελής προσφορά. Ειδικότερα στις μέρες μας που η λέξη «εγωισμός», «παρτακισμός» και όλες οι συναφείς ιδιότητες τείνουν να μας γίνουν δεύτερη φύση.
Οι Δρόμοι Ζωής λοιπόν, χρηματοδοτούνται μόνο από το μπαζάρ που γίνεται μια φορά το χρόνο και θα πραγματοποιηθεί αύριο Σάββατο από τις 10:00 π.μ. έως τις 10:00 μ.μ. και την Κυριακή από τις 10:00 π.μ. έως 8:00 μ.μ.στην οδό Περσεφόνης 49 στο Γκάζι, δίπλα ακριβώς στο σταθμό Κεραμεικός του Μετρό. Θα βρείτε ένα σωρό ωραία πράγματα, εξαιρετικές γκουρμεδιές, απίθανα διακοσμητικά, καλλυντικά, τα κεράκια της θείας Πασταφλώρας, βιβλία και άλλα πολλά.
To Σάββατο το βράδυ θα γίνει και πάρτυ μετά μπλογκοσυναντήσεως... Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη magica de spell για τον ενθουσιασμό, την προσπάθεια, την οργάνωση, την καλή διάθεση!

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Έκθεση ιδεών

Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου όταν ανακάλυψα αυτό το ιερόν βίδεον στους αχανείς δαιδάλους του Γιουτιούμπ. Αν και το άσμα αποτελεί την επιτομή της καρακαρέκλας, η μεγαλοπρεπής σκηνή του κυμπάρη Ρικ στο τζακούζι πρέπει να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ερωτική εποποιία της ντίσκο.
Κι επειδή έχετε καιρό να μου γράψετε και τα δικά σας, το θέμα της σημερινής έκθεσης ιδεών είναι "Πώς πέρασα βλέποντας αυτό το ντίσκο διαμάντι".


Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

O βλαξ του μήνα

Ο κύριος Marc Easton έμενε στην εξωτική Γιούτα σ' ένα σπίτι με εξαιρετική θέα στα βουνά για το οποίο καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι. Μέχρι την ημέρα που ένας μυστήριος τύπος αγόρασε το διπλανό οικόπεδο και έχτισε ένα σπίτι 50 εκ. ψηλότερο απ' ότι επέτρεπε ο δημοτικός κανονισμός. Ο Μαρκ Ηστον, τσαντισμένος που έχασε την υπέροχη θέα έκανε τη σχετική καταγγελία στο δήμο -αλά Αρτέμης Μάτσας- και οι αρχές επέβαλαν στο γείτονα κα χαμηλώσει το σπίτι του πληρώνοντας τα μαλλιά της κεφαλής του.
Πρόσφατα ο χολερικός κύριος Ηστον, που σε δουλειά ήθελε να βρίσκεται όλη μέρα, κάλεσε ξανά το δήμο παραπονούμενος για τα καινούργια παράθυρα που τοποθέτησε ο γείτονας και τα οποία δεν του άρεσαν καθόλου. Οι τεχνικοί του δήμου πήγαν επι τόπου και να τι είδαν...



Θεός ο γείτονας!

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

The guns of Brixton + Pastaflora

Ο αγαπητός Zaphod πέταξε το μπαλάκι και η θεία Πασταφλώρα δεν μπορεί παρά να του απαντήσει: Φτιάξε, μου είπε, μια εικόνα και βάλε το άβατάρ σου κάπου που θα ήθελες πολύ να βρίσκεσαι.
Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και ιδού το φωτοσοπικό αποτέλεσμα:




Θα ήθελα να είμαι παρέα με τους εκλεκτούς αυτούς κυρίους, να πίνουμε μπύρες και να μιλάμε για τις ταραχές στο Μπρίξτον. Επίσης θα ήθελα οι Clash να μην είχαν διαλύσει ποτέ, να γυρνούσανε ακόμα τον κόσμο δίνοντας συναυλίες και να ξαναζούσα εκείνη τη μαγική βραδιά στο Καλλιμάρμαρο: τότε που οι τέσσερις αυτοί εξαιρετικοί τύποι έπαιξαν για τελευταία φορά μαζί στο Rock in Athens… Ήταν καλοκαίρι του 1985.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Κάποτε στα πάρτυ περνάγαμε καλά...



Σάββατο βράδυ κι οι απέναντι κάνουν πάρτυ με ντισκονησιώτικα. Όλη αυτή η βαβούρα μου φέρνει στο μυαλό τα φοβερά πάρτυ που πηγαίναμε κάποτε γκρεμίζοντας τις μεσοτοιχίες με το που ακούγαμε Range against the Machine. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασα καλά σε πάρτυ• μάλλον πρέπει να ήταν εκείνη την ιστορική βραδιά του Οκτωβρίου που ξηλώσαμε τα πατώματα σπίτι της Αλεξάνδρας και την άλλη μέρα μας έκανε βούκινο ο Πανούτσος στο ραδιόφωνο. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε εκεί, αλλά στην τελική γιατί να μην βρεθεί; Εκείνη την αξέχαστη νύχτα περάσανε από το πάρτυ κοντά στα 250 άτομα αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια σε ένα σπίτι που μόλις είχε υποστεί μια φιλόδοξη ανακαίνιση. Κάποιοι πήραν το αεροπλάνο και ήρθαν από την Αγγλία μόνο και μόνο για να είναι εκεί, ενώ διάφοροι φίλοι –DJ και μη- παίξανε ως το πρωί τις απόλυτες μουσικάρες. Θα’ χουν περάσει 6-7 χρόνια από τότε κι όπως το σκέφτομαι τώρα εκείνη η βραδιά έκλεισε πανηγυρικά -και μάλλον αμετάκλητα- τη ζωή μας ως «party animals»...
Εξαιρετικά αφιερωμένο το κομματάκι που ακολουθεί... (ε, ψιτ, κύριε γείτονα, όχι άλλο Βαζαίο - Γιαννούλη, έλεος!)