Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Οι κλαρινογαμπροί



Μεγάλες στιγμές τηλεοπτικής συγκίνησης έζησε το ιστοκαλύβι χτες το μεσημέρι. Γιατί δεν είναι και λίγο να ανακαλύπτεις ότι η Τόλμη και Γοητεία προβάλλεται ακάθεκτη στην ελληνική τηλεόραση για 21η χρονιά! Κι εκεί που λες, ε, δυο δεκαετίες περάσανε, σιγά τώρα μην καταλάβω τι γίνεται, παρακολουθείς τον αειθαλή Ριτζ να κάνει την 684η πρόταση γάμου στη Μπρουκ, η οποία στο μεσοδιάστημα πρόλαβε και τα έφτιαξε με τον πατέρα του, τον αδερφό του, τον εξ αγχιστείας αδερφό του, τον μπατζανάκη του, το δευτεροξάδελφο Φανούρη, το γιο του πρώην άνδρα της, τον υδραυλικό, το γιο του υδραυλικού, το βοηθό του υδραυλικού και πιθανώς τον ίδιο τον Κώστα Τσάκωνα σε ρόλο γκεστ σταρ. Κι επειδή είμαι πολύ της πχοιότητας, πάρτε και μια φωτό του έτερου κλαρινογαμπρού Βίκτωρ Νιούμαν από τα Ατίθασα Νιάτα.

Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Για αυθεντικό λαϊκό ξεσάλωμα

Αμετανόητε γλεντζέ,
ένας νέος χώρος σε περιμένει για το χορό, τη συνεστίαση, το γάμο, τη βάφτιση, τον αρραβώνα. Η μπουάτ Πάει Ταίρι, με πρώτο όνομα το συμπαθή Βασίλη Παϊτέρη, πάει χέρι - χέρι με την ποιοτική διασκέδαση και το αυθεντικό λαϊκό ξεσάλωμα. Κάντε σύντομα τα ρεζερβουάρ σας γιατί όπου να'ναι τελειώνει κι η σεζόν και δεν λέει!



*Βαθύτατα υποχρεωμένη, για μια ακόμα φορά, στο σύντροφο ΦουΜου, ο οποίος φωτογράφισε αποκλειστικά για το ιστοκαλύβι αυτό τον ξεχωριστό ναό της διασκέδασης.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Εύχες και κάτι ακόμα

Μαζί με τις πασχαλινές ευχές μου το σωστό θα ήταν να σας αφιερώσω και την ανάλογη φωτογραφία, κατά προτίμηση ειδυλλιακές ανοιξιάτικες εξοχές, χαρούμενα λαγουδάκια και κοτοπουλάκια και υπερπαχυντικά σοκολατένια αυγά. Επειδή όμως το μαγαζί εδώ και καιρό έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι, σας αφιερώνει εξαιρετικά την απίστευτη φάτσα που ακολουθεί με την ευχή να είστε πάντα όπως το μουσούδι της φωτογραφίας: χαλαροί, ανέμελοι, αραχτοί και ευτυχείς. Γιατί η ευτυχία τελικά βρίσκεται στα απλά και καθημερινά, όπως στο να μαζεύεις ήλιο, να τρως αρνάκι στη σούβλα και να περιστοιχίζεσαι από καλούς φίλους.



Και κάτι ακόμα...
Αυτά τα απλά και όμορφα που για μας εξυπακούονται, για κάποιους είναι άγνωστες λέξεις. Όπως για τις γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές Κορυδαλλού μαζί με τα παιδάκια τους που μεγαλώνουν μακριά από όλα εμείς θεωρούμε αυτονόητα. Ήδη έχει ξεκινήσει μια πρωτοβουλία από κάποιους μπλόγκερς για να βοηθηθεί η κατάσταση. Η πρώτη επίσκεψη πραγματοποιήθηκε το Μάρτιο από τους panoptis, sally και karaflokotsifas που πήγαν σε μαμάδες και παιδάκια τα είδη πρώτης ανάγκης που είχαμε μαζέψει. Στις 3 του Μάη, θα συγκεντρώσουμε κι άλλα πράγματα κι η ιδέα είναι να υπάρξει βοήθεια σε σταθερή βάση. Όσοι λοιπόν θέλετε να προσφέρετε είτε υλικά με είδη ατομικής περιποίησης, τσιγάρα, τηλεκάρτες είτε με εθελοντική εργασία, ειδικά αν είστε ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ψυχοθεραπευτές, μπορείτε να πάτε στη σελίδα του καλού μας panopti και να του στείλετε mail στο panoptispanoptis@gmail.com .
Καλή Ανάσταση σε όλους σας!

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Σαμποτέρ ποδηλάτων



Δεν ξέρω πώς είναι να κατρακυλάει κανείς στις δημοσκοπήσεις, ξέρω όμως πάρα πολύ καλά πώς είναι να γκρεμοτσακίζεσαι από το ποδήλατο: αν οι ποδηλατοσαβούρδες ήταν ολυμπιακό άθλημα θα διεκδικούσα χρυσό μετάλλιο.
Γι’ αυτό λοιπόν η πτώση του Γιωργάκη από το ποδήλατο με γέμισε συμπάθεια, κατανόηση, αλλά και μεγάλη ανησυχία όταν διάβασα το χτεσινό εξώφυλλο της έγκριτης Αυριανής. Και μια ερώτηση ήρθε αυθόρμητα στα χείλη μου χρονιάρα μέρα: ποιος σαμποτέρ έβγαλε τις βοηθητικές ρόδες από το ποδήλατο του Γιωργάκη; Ε, ποιος;

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Τον καπουτσίνο μου για μια καμήλα



Αγανακτισμένε φίλε, αγανακτισμένη φίλη.
Πόσο ακόμα θα αντέξεις να είσαι πολίτικλι κορέκτ με όλους αυτούς τους μπαγλαμάδες που σου κάθονται στο λαιμό και σου κάνουν κόλαση την καθημερινότητά σου; Ο ενοχλητικός γείτονας, ο φρακενστάιν εργοδότης, η κομμώτρια που σου’ κανε το μαλλί Κόσοβο, ο εφοριακός στραβόξυλο, ο τραμπαρίφας συγγενής, ο παρλαπίπας πολιτικός. Ένα σωρό πρόσωπα που περιφρονείς και θέλεις να τα περιλούσεις με πίσσα και πούπουλα και να τα στείλεις στην εκπομπή του Μικρούτσικου, αλλά η καλή σου ανατροφή και οι συνέπειες του νόμου δεν στο επιτρέπουν.
Κι όμως υπάρχει λύση! Αγόρασε τώρα την προσωπική σου καμήλα, το μοναδικό ζώο στον κόσμο που όταν δεν γουστάρει κάποιον έχει την ευγενική συνήθεια να τον φτύνει κατάμουτρα. Με μια μικρή εκπαίδευση το ζωντανό θα μάθει να κάνει αυτό που πρέπει σ’ αυτούς που πρέπει κι η επένδυσή σου σύντομα θα αποδώσει τα μέγιστα στην ψυχική σου υγεία. Να μην πούμε πόσο σικ είναι να κυκλοφορείς με ένα τέτοιο πετ-κελεπούρι σε Γκάζια, Κολωνάκια, Ψυρρήδες και τα λοιπά τρέντι μέρη και τι λεφτά θα βγάλεις αν αρχίσεις να την νοικιάζεις και σε άλλους ζωχαδιασμένους.

Περισσότερες καμήλες εδώ

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Μπλογκοπαίγνιον Ν. 2


(Η προσωπική μου οδοντίατρος)

Η πρόσκληση για ένα ακόμα μπλογκοπαίγνιον ήρθε από την pussy galore. Θα την αφήσουμε παραπονεμένη;

Γιατί κλαις;
Καθαρίζω κρεμμύδια.

Γιατί δεν κλαις;
Δεν καθαρίζω κρεμμύδια.

Πού είναι ο βάλτος;
Εκεί που έχτισαν οι νοικοκυραίοι τα αυθαίρετα κι οι εργολάβοι τα μολ.

Ποιός και πού είναι ο δεσμοφύλακας;

Αυτές είναι φήμες που διαδίδουν οι κομμουνιστές.

Πού συναντάς μία εντελώς δική σου άβυσσο;
Όταν ανοίγω τον Τσελεμεντέ. Ακατανόητον μπουκ.

Περιφρονείς κάτι;
Το κατιναριό, τους μανατζαραίους, τον ντεμέκ μουζάκα στις τουριστικές ταβέρνες, τον Ντέρτι ΕφΕμ.

Θα ερωτευόσουν για πάντα;
Αβάδιστα.

Γιατί πωλούνται τα "έργα τέχνης";

Για να ταιριάζει η κορνίζα με τον καναπέ και τα Kosta Boda στη βιτρίνα.

Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;
Μπα.

Do you remember revolution?
Ομιλείτε ελληνικά, παρακαλώ.

Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλλε το ωροσκόπιό σου;

Μόνο εάν το ωροσκόπιο αυτό είχε συνταχθεί από τον Δρ. Φλάντζα.

Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;

Τέτοιες ερωτήσεις να κάνετε στο Χαρδαβέλλα που πιστεύει στους εξωγήινους.

Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Στίχοι του Μπουγά είναι αυτοί; Ή κανενός πχοιοτικού;

Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ' το νόμο;
Πολύ γκόθικ ερώτηση. Σίγουρα δεν είναι Μπουγάς, ε;

Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;

Μόνο αν με συνόδευε ο Μέριλιν Μάνσον.

Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ;
Πού τραγουδάει ο κύριος;

Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια;

Με προσωπική οδοντίατρο τη Χριστίνα Ιακωβίδου (βλέπε φωτό) τα δόντια μου είναι σε άριστη κατάσταση.

Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένη;

Δεν είναι καθόλου σικ να πέφτεις σε πηγάδια. Γι’ αυτό υπάρχουν τα Ζάναξ, εξάλλου.

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Ποτέ μην λες ποτέ

Όσο και αν το παίζεις άνετος κι ωραίος χασκογελώντας μέσα στις βεβαιότητές σου...



Η ζωή θα σπάει πάντα πλάκα μαζί σου...



Τότε καταλαβαίνεις την προαιώνια και καταλυτική αλήθεια: το σύμπαν έχει πάρα πολύ χιούμορ... Κι ας νιώθεις σαν φαντάρος λίγο πριν την απόλυση που τρώει μετάθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα Γενάρη μήνα...

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Σουβλάκι με πτυχίο

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Ένα χρόνο στο νηπιαγωγείο, έξι στο δημοτικό, τρία στο γυμνάσιο, τρία στο λύκειο, τέσσερα -στην καλύτερη- στο πανεπιστήμιο συν άλλα δύο για το μεταπτυχιακό. Και μετά κορνιζάρεις το ωραίο σου πτυχίο δίπλα στο Λόουερ και ως νέος Κονκισταδόρ διαπλέεις τους μανιασμένους ωκεανούς της αγοράς εργασίας. Κι αν είσαι τυχερός και βρεις καμιά άκρη, δεν σε περιμένουν οι αμύθητοι θησαυροί του βασιλιά Μοντεζούμα αλλά 700 ολόκληρα ευρώ μισθός, μπόνους για όλα τα χρόνια που έφαγες στα θρανία. Κοιτάς το πτυχίο με παράπονο, λες και δυο τρία γαλλικά από μέσα σου και τότε, τσουπ, σου έρχεται η μεγαλειώδης ιδέα:



Έτσι γίνεσαι ο Αϊνστάιν της σούβλας και το ωραίο σου πτυχίο τυλίγει τα πιτόγυρα, τα κοτομπέικον και τα σάντουιτς με καλαμάκι. Και κάπου εκεί ανακαλύπτεις ότι το Ελντοράντο που έψαχνες βρίσκεται στην κυριολεξία «στα κάρβουνα».

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Τα τερατίδια



Ξεχάστε τις ειδυλλιακές εικόνες με τα γούτσου αγγελούδια που παίζουν ανέμελα με τα αρκουδάκια τους. Ξεχάστε τα γλυκά παιδάκια με τις μπούκλες που τρώνε ήσυχα μακαρόνια με κιμά σε ταβερνεία δίπλα στα φωτιστικά- μανιτάρια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεταλλαγμένη αγέλη ψυχοπαθητικών τερατιδίων που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Κακομαθημένα, απαιτητικά, φωνακλάδικα, σου τσακίζουν σε χρόνο dt τα εναπομείναντα υγιή εγκεφαλικά σου κύτταρα, μετατρέποντας σε κόλαση κάθε σου επίσκεψη στην παραλία, κάθε μεσημεριανή έξοδο σε οικογενειακή ταβέρνα, κάθε προσπάθειά σου να κοιμηθείς σαν άνθρωπος το πρωινό της Κυριακής. Η φυλή των τερατιδίων κατακυριεύει σιγά – σιγά το σύμπαν κι αφήνει στο πέρασμά της ξεκοιλιασμένες Μπάρμπι, ακρωτηριασμένα στρατιωτάκια κι ένα σωρό φουκαράδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Κάποιος να τους βάλει όρια! Κάποιος να τους πει να σκάσουν! Κάποιος να υπερασπιστεί το δικαίωμά σου στον ύπνο και σε μια αξιοπρεπή ηλιοθεραπεία! Ουφ, τα’πα και ξεθύμανα!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Πολιτικές αμπελοφιλοσοφίες



Τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα μου θυμίζουν παρακμιακές ψαροταβέρνες. Πας, κάθεσαι στις πλαστικές καρέκλες και περιμένεις μια ώρα το γκαρσόνι να σου πάρει παραγγελία. Κι εκεί που λαχταράς το φρέσκο καλαμαράκι και τις ωραίες τηγανητές πατατούλες, ο μετρ σου σερβίρει κατεψυγμένο ελαστικό Μαδαγασκάρης και μια μεταλλαγμένη, προτηγανισμένη αηδία απροσδιορίστου γεύσης. Σιχτιρίζεις θεούς και δαίμονες, πληρώνεις το φουσκωμένο λογαριασμό κι αντί να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου, τσουπ πας, ξανακάθεσαι και ξαναμανά η ίδια ιστορία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι μου θυμίζει μπιτς μπαρ που σερβίρει χλιαρές μπύρες με μουσική υπόκρουση αντάρτικα. Κι όταν διαμαρτυρηθείς, έρχεται ο υπεύθυνος του μαγαζιού και σου λέει «Όλα κι όλα κύριος, ο μπάρμαν όμως είναι τεκνό». Το ΚΚΕ μου φέρνει στο νου καντίνα με βρώμικα: την ώρα που λιμοκτονείς από τα πολλά ξύδια και θες το σαντουιτσάκι να λυτρώσει την πείνα σου, ο καντινιέρης σου κάνει διάλεξη για το κοινωνικό προτσές και σε απειλεί ότι δεν έχει βρώμικο, αν δεν αγοράσεις Ριζοσπάστη.
Για το ΛΑΟΣ δεν έχω έμπνευση. Καμιά καλή ιδέα κανείς;

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Ο κάου ράιντερ

Κι ένα καλόγουστο δωράκι για τους μηχανόβιους φίλους. Έχει διπλό διαφορικό, τραβάει στην ανηφόρα, είναι σικάτο, σαλονάτο και διακριτικό. Προσφέρεται για βόλτες στα τρέντι μέρη της Αθήνας - θα γίνετε το πρόσωπο της ημέρας από όπου περάσετε, λίγο το'χετε; Άλλοι τα σκάνε για Καγιέν και πάλι γκομενάκι δεν βγάζουνε, ενώ με τούτη την ιδιοκατασκευή η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Μπλογκοπαίγνιον Ν. 1



Η πρόσκληση για ένα ακόμα εξομολογητικό μπλογκοπαίγνιον ήρθε από την Κατηραμένη Νήσο και τη Στάσσα και την ευχαριστώ πολύ. Περιλαμβάνει 40 ερωτήσεις που περνούν τη θεία Πασταφλώρα από 40 κύματα.

1. Όνομα: Πασταφλώρα

2. Γενέθλια: 6-6-68 - σιξ σιξ σιξ δεν νάμπερ οφ δε μπιστ - νο πόουπ, νο πόουπ!

3. Ζώδιο: Σχιζοειδής Δίδυμος με ωροσκόπο Σκορπιό. Στο κινέζικο μαϊμού. Όλε!

4. Χρώμα μαλλιών:
O εφιάλτης του κάθε χαιρ στάιλιστ: το φυσικό καστανό μου.

5. Χρώμα ματιών: Καστανά με ολίγον λαδί για εφέ.

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ;
Ε, μαέστρο, δημοσιογράφος σε κανάλι είσαι και κάνεις τέτοιες εμπνευσμένες ερωτήσεις;

7. Είδος μουσικής που ακούς:
Ανελέητα ηλεκτρονικά ντάμπα ντούμπα, μέταλ, ανεκδιήγητες σαβούρες.

8. Χαρακτήρας Disney/ Warner Bros:
Φάντομ Ντακ

9. Ποιός φίλος/φίλη σου μένει πιο μακρυά;
Η Πετρίνα στη Μαδρίτη.

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Γουάου, άλλη μια μέρα χωρίς δουλειά!

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Τα αυτοκόλλητα με το γάιδαρο που τα κολλάω σε όσους παρκάρουν παράνομα.

12. Τι έχεις στον τοίχο σου; Αφίσες των Ζαπατίστας, φωτό της Αμοργού, μεταξοτυπίες του Ακριθάκη, βιβλία.

13. Τι έχεις κάτω από το κρεβάτι σου; Σκόνη

14. Αν ήσουν μόνος/μόνη στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες;
Τίποτα, ούτως ή άλλως ο Ντέμης έχει ρημάξει τα πάντα.

15. Αγαπημένος αριθμός: 14.

16. Αγαπημένο όνομα: Τούθμωσις, Τισσαφέρνης, Σέσωστρις, Μιθριδάτης.

17. Τα χόμπι σου: Ταβανοσκόπηση, αιώρινγκ.

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Στο Χορευτή στα Θολάρια και να πίνω ρακές ψημένες.

19. Μια ευχή για το μέλλον:
Να μείνουμε για πάντα στο νησί...

20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; Στα Μάταλα την εποχή των χίπις.

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τις πιτζάμες με τον Σνούπι.

22. Αγαπημένο λουλούδι: Όλα. Βίβα φλάουερ πάουερ!

23. Αγαπημένη σειρά: Υπέροχα πλάσματα

24. Αγαπημένη ταινία: ΘΟΥΒΟΥ, με τρέλα

25. Αγαπημένο τραγούδι: Ashes to ashes-Love will tear us apart

26. Αγαπημένο βιβλίο: Οτιδήποτε από Μπόρχες.

27. Αγαπημένο ζώο: Όλες οι γάτες του κόσμου. Και τα «ντικόπριο» σκυλάκια του δρόμου.

28. Αγαπημένο ρούχο:
Οι καναρινί μου σαγιονάρες, η μπλούζα με τον Φρανκ Ζάππα.

29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:
Ζωζώ Σαπουντζάκη, Κώστας Πρέκας, Σπύρος Μπιμπίλας

30. Αγαπημένο χρώμα:
Κίτρινο

31. Αγαπημένο φαγητό: Σουβλάκι με ενισχυμένο τζατζίκι. Δεν είμαι καθόλου γκουρμέ τύπος.

32. Με ποιόν χαρακτήρα από cartoon ταυτίζεσαι; Με τον Σούπερ Γκούφη.

33. Κακή συνήθεια:
Τρώω το φαγητό των άλλων, καπνίζω τα τσιγάρα των άλλων, πίνω τα ποτά των άλλων, φοράω τα ρούχα των άλλων.

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει:
Είμαι σαχλή.

35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Δεν κρατάω μυστικά.

36. Συνηθισμένη ατάκα: Απαράδεκτον δια πράκτορες!

37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις:
Να κάααααααααθομαι.

38. Μεγαλύτερος φόβος: Οι γιατροί

39. Η καλύτερη pizza: Από τον Λούκουλο.

40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι:
αγάπη.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Ελαόθικα με τούτον το καρκασαλλίκκι!

Παιθκιά μου ήντα πον τούτον; Εν άπαιχτον τραούθκι από την Κύπρον. Εν ο Κώστας Βιολάρης τζαι φάμιλι με τούτον το σονγκ σε κόντεστ για το Γιουροβίζιον 1991. Εμένα αρέσκουν μ τα φωνητικά, αλλά σαν το χορευτικό εν έσι. Τουέλβ πόιντς λάλω σ, τζένιουιν γέλιον. Ελαόθικα με τούτον το καρκασαλλίκκι (μετάφρασις: ετρελλάθηκα με τούτη τη βαβούρα)
Φιλούθκια! (αφήσατε το μήνυμάν σας στο φωνοκιβώτιον)




* τούτον το άρθρο εγράψεν το η Πασταφλώρα με πολύν κόπον τζαι κόπιν πέιστ

Απντέιτ: Το τραούθκι λέγεται "Εν η μάνα μου που φταίει"

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Τόση ντεκαντάνς πια;

Από τη μια έχουμε τους Κινέζους με τα σατανικά κόλπα του Φουμαντσού που ρίχνουν αναβολικά και στάχτη στις πορτοκαλάδες μας και μας κάνουν ρόμπες ξεκούμπωτες στους ξένους. Από την άλλη έχουμε τους νεαρούς τέντι μπόις που βανδαλίζουν τα ιερά και όσια του έθνους καταφέροντας το τελειωτικό χτύπημα στην ευαίσθητη ψυχολογία των υπερχρεωμένων νοικοκυραίων. Ποιος μπορεί να αντέξει τόση ηθική ντεκαντάνς πια αντικρίζοντας τη βάναυσα κακοποιημένη ταμπέλα που βλέπετε:



Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι εχθροί του έθνους εφορμούν και στις οδοντοστοιχίες μας. Θυμάστε τον οδοντίατρο με τις ταβανόπροκες; Σειρά έχει ο οδοντοδόκτωρ κόκκινος βαρώνος, ο οποίος ως νέος Manfred von Richthofen βουτά με το τριπλάνο του στη στοματική μας κοιλότητα με στόχο αθώους γομφίους και κυνόδοντες:



*Τα παραπάνω διαμάντια αποθανάτισε ο maja thurup και τον ευχαριστώ θερμά που μου επέτρεψε να τα χρησιμοποιήσω. Τις υπόλοιπες εξαιρετικές του φωτό θα τις βρείτε εδώ κι αν ετούτο το μπλογκ ήταν κατάτι σοβαρό κι όχι το κλουβί με τις τρελές θα ήταν μεγάλη τιμή του να τις αναδημοσιεύσει.

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Αθλητικές μπρουταλιτέ


Ποτέ δεν κατάλαβα τι προσφέρει στην ανθρωπότητα ένας σαμπρελοειδής τύπος που σηκώνει 250 κιλά βάρη και μια τύπισσα που τρέχει τα 100 μέτρα σε 10,60 λες και την κυνηγάει μια εξαγριωμένη αγέλη ρινόκερων. Επίσης αδυνατώ να κατανοήσω γιατί πρέπει να θαυμάζω έναν μυστήριο που θυσίασε όλη την παιδική και εφηβική του ηλικία για να πετύχει ένα παγκόσμιο ρεκόρ και στερήθηκε παρέες, φίλους, διασκεδάσεις κι όλη αυτή την ωραία ανεμελιά, περιφέροντας για το υπόλοιπο του βίου του το αρχαιοπρεπές καλάμι του από δω κι από κει. Μου είναι δε παντελώς αδιάφορο αν η τάδε κυρία τερμάτισε πρώτη στο πανηγυράκι των Ολυμπιακών, από τη στιγμή που δεν βλέπω μπροστά μου έναν νορμάλ άνθρωπο, αλλά τον Μήτσο τον νταλικέρη σε θηλυκή βερσιόν. Τα παίρνω στο κρανίο όταν γκρεμίζουμε τείχη για όλους αυτούς κι όχι για όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που βοήθησαν πραγματικά να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος: τους γιατρούς που βρίσκονται με ανιδιοτέλεια στο πλευρά των ασθενών τους, τους παιδαγωγούς που μοχθούν για να μεταφέρουν τη γνώση στα παιδιά κι όλους εκείνους που στη ζωή τους προσπαθούν με εντιμότητα να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να προσφέρουν ουσιαστικά στους γύρω τους. Δεν λυπάμαι καθόλου για όλα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες. Λυπάμαι όμως γιατί θα εξακολουθήσουμε να ταϊζόμαστε εσαεί με τη ντόπα του ηλίθιου ανταγωνισμού δηλητηριάζοντας τις ζωές μας.

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Κοσμικοέτσι αναγνώσματα

Συνεχίζοντας τη συναρπαστική μου διήγηση για το συναρπαστικό 5ήμερο που πέρασα κρεβατωμένη, θα σας μιλήσω για τα μνημειώδη περιοδικά κοινωνικής κριτικής που διάβασα. Τίτλους δεν σας γράφω για να σας αφήσω σε αγωνία και για να μη λένε μερικοί μερικοί μυστήριοι ότι κάνουμε γκρι διαφήμιση και μας την πέσουν για κανένα αγγελιόσημο.
Καταρχάς να δηλώσω ενθουσιασμένη από την επίσκεψη Σαρκοζί- Μπρούνι στις Ινγκλατέρες, η οποία μου έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσω το αξεπέραστο καπέλο της αγαπημένης μου Καμίλας: τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια ανώμαλη προσγείωση φασιανού στο κεφάλι της (φευ, το σχόλιο δεν ανήκει σε μένα, αλλά στον αρθρογράφο της Daily Mail, νομίζω).
Στη συνέχεια θαύμασα το νέο κούρεμα της τοτεμικής θεότητας που ακούει στο όνομα Νίνο και αναφώνησα «Ω μον Ντιε» παρατηρώντας τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του Μονακό ντυμένα σαν νεόπλουτες μανικιουρίστ. Και ναι, το ομολογώ: δάκρυσα με το δράμα της Δέσποινας Βανδή που δεν μπορεί να πάει τα βλαστάρια της στην παιδική χαρά δίπλα στο σπίτι της γιατί καραδοκούν οι κακοί φωτογράφοι. Και αποφάσισα να πάρω το ποδήλατό μου και να ανηφορίσω κατά Φιλοθέη μεριά για να πάω στους ήρωες αυτούς της καθημερινής βιοπάλης που ξεροσταλιάζουν για ένα ενσταντανέ των διάσημων βρεφών, ένα τάπερ σπανακόπιτα και ένα θερμός καφέ.
Λάβετε τώρα και μια φωτό του ομορφάντρα Κάρολου γιατί δεν βρίσκω πουθενά το καπέλο "ανώμαλη προσγείωση φασιανού" της Καμίλας.



Του μπι κοντίνιουντ

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Τηλεοπτική τσιγκολελέτα



Τηλεοπτικά πράγματα και θάματα είδαν τα ματάκια μου όλες αυτές τις ημέρες του αναγκαστικού κρεβατώματος. Καταρχάς αν ήμουν εξωγήινος, που ώρες-ώρες έχω την αίσθηση ότι είμαι- και είχα προσγειωθεί στην Ελλάδα αυτές τις μέρες θα έβγαζα τα εξής συμπεράσματα:
Τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες η χώρα βομβαρδίζεται από αέρια σάχλας κι οι κάτοικοι χοροπηδάνε σαν παρτσακλοί προσκυνώντας κάποιες δυσοίωνες θεότητες ονόματι "Νίνο" και "Τζούλια Αλεξανδράτου" .
Την ίδια στιγμή βόμβες peroxide και ξανθού σαντρέ έχουν μετατρέψει όλες τις τηλεπαρουσιάστριες σε σαχλοκούδουνες Μπαρμπαρέλες που αντί για μαλλιά φοράνε σφουγγαρίστρες Vileda στο κεφάλι, χορεύουν μονίμως ξέφρενα ντισκοτσιφτετέλια, και εκφράζονται σε μια ακατανόητη γλώσσα τίγκα στα «γουάου» και τα «καταπληκτικό».
Εξαιρετική εντύπωση μου προκάλεσαν δυο μαντραχαλάδες που πρωί-πρωί αντί να βρίσκονται στην οικοδομή κουβαλώντας κανά πυλοφόρι, έπαιρναν τον κόσμο στο τηλέφωνο και του έκαναν φάρσες. Προφανώς είχαν μείνει μετεξεταστέοι στην 5η δημοτικού εδώ και καμιά 25αρια χρόνια, αλλιώς δεν εξηγείται τόση κουλαμάρα.
(Φυσικά θα ήθελα πάρα πολύ να σας μιλήσω για όσα διάβασα για τη μνημειακή αρχιτεκτονική της 18ηςδυναστείας στην Αίγυπτο, για το φαραώ Σέσωστρι, τις κατασκευαστικές καινοτομίες του Τούθμωσι του Γ’ και τα ταφικά μνημεία της Χατσεψούτ, καθώς και για το νέο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου-ε, Σώτη, γιατί δεν κάνεις πια εκείνα τα ωραία πάρτυ, ε; Αλλά αυτά είναι μάλλον μπαναλιτέ που θα σας κάνουν να βαρεθείτε, οπότε αύριο λέω να συνεχίσω την αφήγησή μου με τα όσα ωραία διάβασα στα κουτσομπολίστικα περιοδικά).

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Κλειστόν λόγω κατολισθήσεων

Καλά μου παιδιά,
το ιστοκαλύβι θα παραμείνει κλειστό για λίγες μέρες. Ήταν πολλές οι πτώσεις των μενίρ και η θεία Πασταφλώρα χρειάζεται αναρρωτική άδεια και κατ' οίκον νοσηλεία. Ελπίζω να είμαι πάλι μαζί σας από Δευτέρα.
Σας φιλώ!

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Πρωταπριλιά γιορτή και σχόλη


Το ιστοκαλύβι, βαθύτατα συγκινημένο, γιορτάζει την εθνική επέτειο της Πρωταπριλιάς. Και την κάνει για νταουντάουν όπου θα κουνήσει με ενθουσιασμό το σημαιάκι του στη μεγάλη παρέλαση που θα πραγματοποιηθεί έξω από τα πολιτιστικά κέντρα της Ιεράς Οδού και της Πειραιώς από τους γνωστούς κουραμπιέδες του δημόσιου βίου της χώρας. Μετά λέμε με το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL να πάμε να φάμε κανένα εορταστικό μπακαλιάρο, να πιούμε τις μπύρες μας, να παίξουμε δυο-τρία Τζόκερ και στο καπάκι να πετάξουμε χαρταετό. Αέρρρρρρρρρρρρρραααααααααα!

Ακολουθεί άσμα επίκαιρον και πατριωτικόν: