Πανικός στην κουζίνα

Ω, αυτές οι χαριτωμένες εξερευνητικές αποστολές του δυναμικού νηπίου που κάνουν τόσο περιπετειώδη την οικογενειακή καθημερινότητα. Ένα σπίτι μονίμως βομβαρδισμένο σαν πεδίο μάχης στο Ναγκόρνο - Καραμπάχ, διάφορα απίθανα αντικείμενα να εκσφενδονίζονται στα τέσσερα μήκη και πλάτη του ορίζοντα και η μικρή ταλιμπάν τσέπης να χοροπηδάει ξεκαρδισμένη μέσα στα ντουλάπια. Αγαπημένος στόχος η κουζίνα όπου τάπερ, κατσαρόλες, υλικά μαγειρικής- με μια ιδιαίτερη αδυναμία στο χοντρό αλάτι- καταλήγουν στο πάτωμα.
Μια καλή εβδομάδα να έχετε, η ιστοσαλονίστ πάντως εδώ και ημέρες έχει κάνει το μεταπτυχιακό της στο καθάρισμα μεγάλων επιφανειών.

Κυριακή στη Μικρή Μανίλα

Kυριακή πρωί, μπαίνουμε στον οικογενειακό τετράτροχο "κουβά" και κατευθυνόμαστε μετά του συνήθη καταληψία και του ευτυχούς φραντζολακίου σε σούπερ ντούπερ παιδική χαρά,  επονομαζόμενη η "Μικρή Μανίλα". Καθ'οδόν αμφότεροι ανοίγουμε το παράθυρο και ρίχνουμε μεγαλειώδη μούντζα στην οικία του babis. Για όσους ενδιαφέρονται δεν είναι γυάλινη και δεν έχει 117 ορόφους. Φτάνοντας στη Μικρή Μανίλα συνειδητοποιούμε ότι οι συμπαθείς Φιλιππινέζες που προσέχουν τα τέκνα των στελεχών τις καθημερινές, σήμερα έχουν το ρεπό τους και ο χώρος κατακλύζεται από ένα σωρό γονείς από άλλες γειτονιές. Είναι εμφανές ότι τα στελέχη το ΣΚ παραμένουν μετά των τέκνων τους στις μεζονέτες με τις πισίνες. Παίζουμε, τρέχουμε, γελάμε, κυλιόμαστε στο γρασίδι, βουτάμε ξένα κουβαδάκια, συναντάμε μια χελώνα και ευτυχείς ξαναμπαίνουμε στον οικογενειακό κουβά για να επιστρέψουμε σπίτι. Περνώντας από του babis ξαναμουτζώνουμε και αναρωτιόμαστε πόσο πιο ωραία θα ήταν η ζωή αν αντί να δίνουμε χρήματα σε ένα σωρό αηδίες, φτιάχναμε μια παιδική χαρά της προκοπής σε κάθε γειτονιά.

Φραντζολάκι, δεν τρώμε την Τέχνη!

Ψηλά, πολύ ψηλά στη λίστα των γκουρμέ προτιμήσεων του φραντζολακίου, πάνω πλέον και από τις παντόφλες, τα ένθετα των εφημερίδων και τη λαστιχένια μπουγελόφατσα-προβατάκι, βρίσκεται η Τέχνη.
Και όχι οποιαδήποτε τέχνη, αλλά η Τέχνη με το Τ κεφαλαίο. Διότι το δυναμικό μωρό ανακάλυψε τις χαρές της λοκατζήδικης ζωής σκαρφαλώνοντας στον καναπέ του σαλονιού και μασουλώντας το  υπερμεγέθες χάρντμπορντ της ρεπροντυξιόν του Ακριθάκη. Δηλαδή την ίδια την Τέχνη.
Ως μάνα ρέιβερ είμαι πολύ ευτυχής που το βρέφος εξερευνεί τα γκουρμέ όριά του. Ως φιλότεχνος, πάλι, παθαίνω μια ψυχολογία βλέποντας αυτό το πολύ αγαπημένο έργο να αποδομείται από το ίδιο το βλαστάρι μας... Βάσανα που έχει η μητρότητα!

Χρόνια πολλά φραντζολάκι!

Σαν σήμερα πριν από έναν ακριβώς χρόνο η πασταφλωροοικογένεια υποδέχθηκε το νέο της μέλος. Το γλυκύτατο και λαχταριστότατο φραντζολάκι μετά από πολλές-πολλές περιπέτειες ήρθε για να ομορφύνει τη ζωή μας και κυρίως για μας κάνει να ξαναγίνουμε παιδιά. Όσοι είστε γονείς καταλαβαίνετε τα ιλιγγιώδη συναισθήματα που νιώθει κανείς κρατώντας για πρώτη φορά στα χέρια του το δικό του μωράκι. Όλοι οι υπόλοιποι, ας μην μείνουν στα ξενύχτια, τις λερωμένες πάνες και την κούραση που συνεπάγεται το μεγάλωμα ενός παιδιού. Η χαρά (αλλά και η ευθύνη) είναι τόσο μεγάλες που σε κάνουν να προχωράς με συνεχείς υπερβάσεις που δεν παύουν καθημερινά να σε εκπλήσσουν.
Ένα γλυκό-γλυκό φιλάκι στο λατρεμένο (δεκεμβριανό και επαναστατικό) μπεμπάκι μας που αγαπάει τα καλώδια, τα μπισκοτάκια, τις τετράποδες χνουδωτές μπαλίτσες (νιάου) και την αγκαλίτσα της μαμάς και του μπαμπά!

Δεν κάνει να τρώμε καλώδια, αγάπη μου!

Μικρή παπουτσοβομβίστ, η μανούλα λέει πως:
ΔΕΝ κάνει να τρώμε καλώδια-λουκέτα-ξυπνητήρια-τηλεκοντρόλ-μαγνητάκια ψυγείου-σφουγγαράκια μπάνιου-Bepanthol-την Καθημερινή της Κυριακής-τα κορδόνια του μπαμπά-τα κρόσια του χαλιού-ομπρέλες-τρίκυκλα ποδηλατάκια-πληκτρολόγια-Whiskas-κουρτίνες-ΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΑΝΚ ΖΑΠΠΑ!!!
Επίσης
ΔΕΝ κάνει να βάζουμε τα δάχτυλα στην μπρίζα. Ούτε να τραβάμε την ουρά του Μπακούνιν. Ο Μπακούνιν ΔΕΝ τρώγεται. Ο Μπακούνιν είναι γάτος. Σαν το θείο Ντέμη και τον Βεσπούκι. Που επίσης ΔΕΝ τρώγονται! Ουφ!

Τα βρήκαμε μπαστούνια

Το ομολογώ: ως μάνα ρέιβερ βρίσκομαι σε κατάσταση απόλυτου πανικού. Η στέρηση ύπνου τους τελευταίους 4,5 μήνες, η ενασχόληση του βρέφους με καλώδια και μπρίζες, η άρνησή του να φάει, τα δόντια που δεν λένε να βγουν και μας ταλαιπωρούν οικογενειακώς αλλά και η κλεισούρα στο σπίτι που κρατάει κοντά 2 χρόνια, με έχουν φέρει στα όριά μου.
Από την άλλη οι φριχτές ενοχές που λένε ότι δεν πρέπει να παραπονιέμαι γιατί αυτό που μετράει είναι ότι έχουμε ένα υγιές και αξιολάτρευτο μπεμπάκι... Ουφ! Τι μπέρδεμα!

*Και η αθλητική ενημέρωση: Καστανούσα-Ελπίς Χορτερού 3-1, με αισθητή την απουσία του γκολτζή "Μπούκλα".

Περπάτησε!

Και τώρα, μικροί- μεγάλοι, ιστοσαλονίστ, καταληψίες και παππούδες σε θέση μάχης! Το Μπεμπίτο Μπουσουλίνι θα λέγεται πλέον Μπεμπίτο Σπριντερίνι, καθώς το δυναμικό μωρό κόβει πλέον βόλτες σε όλο το σπίτι με την άνεση ενός Τζόουνς! Αγαπημένα του μέρη όλα τα ακατάλληλα σημεία στα οποία επιδίδεται-με πολύ χαριτωμένο ομολογουμένως τρόπο- σε δύο νέα σπορ: το τράβηγμα καλωδίων και την τοποθέτηση δακτύλων στις μπρίζες! Μεγάλες στιγμές (αγωνίας) μας περιμένουν!

Το βρέφος σουίφερ στο μπουσουλοδρόμιο

Μεγάλες στιγμές ζούμε ως οικογένεια! Το φιλοπερίεργον βρέφος έχει μετατρέψει το σπίτι μας σε μπουσουλοδρόμιο δείχνοντας αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για κάθε μπρίζα, καλώδιο και εύθραστο αντικείμενο που βρίσκεται γύρω - τριγύρω. Την ίδια στιγμή το μπεμπίτο μπουσουλίνι έχει μετατραπεί σε ένα αποτελεσματικότατο σουίφερ που σκουπίζει με αξιοσημείωτη επιμέλεια όλα τα πατώματα. Σήμερα δε η χαρά μας ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν το νινί-σουίφερ άρχισε να κάνει το κατοστάρι του στο σαλόνι-μαυσωλείο των παππούδων το οποίο κοσμείται από αποτροπιαστικά έπιπλα Λουί Κενζ και εξίσου απαραδέκτα ροκοκό μπιμπελό. Ο καιρός γαρ εγγύς, σκέφτηκε η πονηρά ιστοσαλονίστ, για να πάνε μια και καλή στον αγύριστο όλα ετούτα τα στενάχωρα διακοσμητικά που τόσο την παίδεψαν όταν ήταν εκείνη βρέφος. Τελικά, ο αγώνας εναντίον του κακού γούστου, έστω και με καθυστέρηση, κάποτε δικαιώνεται!

Αντιός ιστοσαλονίστας!

Λοιπόν έχουμε και λέμε: παρεό, αντηλιακά, σαγιονάρες (βεβαίως-βεβαίως), όλα τα σάτζαλα μάτζαλα του φραντζολακίου, μπιμπερό, κουνουπιέρες, καπελάκια, καρότσι συν λαμπάδες και μπομπονιέρες μέιντ μπάι ιστοσαλονίστ. ... Εξαντλητικός ο κατάλογος!
Καλά μας παιδιά, το χαρούμενο βρέφος, ο συνήθης καταληψίας και η μάνα ρέιβερ σας αποχαιρετούν! Το καράβι σαλπάρει αύριο για την Αμοργό όπου θα βαφτίσουμε το Μπεμπίτο Μασουλίνι τιμώντας την παράδοση που θέλει τους γάμους και τα βαφτίσια του ιστοσαλόν να γίνονται στην (πρώην) άγονη γραμμή!
Πολλά φιλιά σε όλους και ένα δωράκι που θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά τις ανέμελες καλοκαιρινές ημέρες... Ο λατρεμένος Notis Volanakis στο θρυλικό "Τηλεφώνημα". Να περνάτε καλά!

Φραντζολάκι, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Κάθε γονιός που σέβεται τον εαυτό του κάνει όνειρα για το παιδί του. Η ιστοσαλονίστ, ως μάνα ρέιβερ, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, όμως για έναν περίεργο λόγο ουδόλως συμπλέει με τον οικογενειακό περίγυρο: η Πασταφλωρογιαγιά ονειρεύεται να δει το φραντζολάκι Σταρ Ελλάς, ο θείος Πλούτων αρχηγό του Πολεμικού Ναυτικού, ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL καλλιεργήτρια αγκινάρας, ο φόλα ΑΕΚτζής κουμπάρος πρόεδρο της κιτρινόμαυρης ΕΠΑΕ και οι λοιποί συγγενείς γιατρό, δικηγόρο ή δημόσιο υπάλληλο (σας θυμίζει κάτι αυτό;;;)
Η μάνα ρέιβερ πάλι τρία πράγματα ονειρεύεται για το βλαστάρι της (τα δυο πρώτα δικοί της ανεκπλήρωτοι καημοί):
α) Να γίνει τραγουδίστρια σε μέταλ συγκρότημα (νο κόμεντ πλιζ)


β) Να πάρει μαύρη ζώνη στο καράτε (ή να φορέσει το τιμημένο μαύρο χακάμα του αϊκίντο, βρε αδερφέ). Καθότι η άχρηστη μάνα της όταν έπρεπε να δει προκοπή στις πολεμικές τέχναι τριγυρνούσε στα κλαμπς και τα μπαρς παρέα με τον Χοσέ Κουέρβο.
γ) Να γίνει κτηνίατρος! Κάποιος πρέπει να περιθάλπει από κοντά τον μονίμως αυξανόμενο γατοπληθυσμό του πασταφλωροκήπου (και όχι μόνο). Κάποιος άλλος πρέπει να ξενυχτάει δίπλα στα ασθενή τετράποδα. Κάποιος πρέπει να σώσει επιτέλους τον οικογενειακό προϋπολογισμό από τους κτηνιάτρους, τα γατονοσοκομεία και τις γατοτροφές!

Δυο μήνες με το φραντζολάκι

Μετά από δύο μήνες συγκατοίκισης με το φραντζολάκι μας, έχω να καταθέσω τρεις κολοσσιαίες διαπιστώσεις:
α) είναι τόσο μα τόσο μα τόσο γλυκούλι
β) είναι τόσο πολύ αστείο
γ) δεν αντέχει με τίποτα τους Sex Pistols
Το ρεβυθάκι είναι απόλυτα εθιστικό! Καθώς σε κοιτάει με αυτά τα γεμάτα απορία ματάκια του το μόνο που θέλεις είναι να το τρελάνεις στις αγκαλιές και τα φιλάκια!
Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι το φραντζολίδιον πέρδεται ασυστόλως με ένα ύφος τέτοιας ανεπιτήδευτης αθωότητας που προκαλεί τόσο στη μαμά ρέιβερ όσο και στο συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL ακατάσχετα γέλια. Μεγάλη υπόθεση να έχεις ένα μικρό Τσέρνομπιλ στο σπίτι σου!
Τέλος, μην βάλετε ποτέ σε ένα μπεμπέ Sex Pistols! Tις προάλλες που ακούγαμε παρέα την εκπομπή του Τζίμη Πανούση, μετά τα ελληνοπρεπή νταλκαδολαϊκά, ο μετρ πετάει ένα Anarchy in the UK και το βρέφος σπάραξε στο κλάμα. Αυτό πρέπει να γίνει μάθημα στη μητέρα ιστοσαλονίστ που ήθελε να ξεκινήσει τη μουσική παιδεία του ανύποπτου νινί με τα άπαντα των AC DC.



(και ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο: η τσιφ χαιρ στάιλιστ στην εξωτική Φιλοθέη προ 40ετίας)