Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Ένα κάποιο νόημα...



Έχοντας νταραβεριστεί επαγγελματικά για χρόνια με πιράνχας των πολυεθνικών, εωσφορικούς διαφημιστές και πιαρτζήδες, λιγούρηδες των ΜΜΕ, διαστημόβλαχους της τοπικής αυτοδιοίκησης και ρεμπεσκέδες εργατοπατέρες, δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στον κύριο Γιάννη και την κυρία Μάρθα που ζουν σε κάποια βουκολική εσχατιά στα νεφοσκεπή Τζουμέρκα. Το γλυκύτατο αυτό ζεύγος ανήκει στην τελευταία ίσως γενιά των νομάδων κτηνοτρόφων που μετακινούνται δυο φορές το χρόνο με τα κοπάδια τους σε γραφικές απάτητες περιοχές. Ο κύριος Γιάννης και η κυρία Μάρθα ζουν σε ένα καλύβι χωρίς ηλεκτρικό, δεν έχουν αυτοκίνητο, δεν ξέρουν τι θα πει τηλεόραση. Και φτάνει να κοιτάξει κανείς τα χαμογελαστά και καλοκάγαθα πρόσωπά τους για να καταλάβει πού κρύβεται η πραγματική ουσία και το νόημα που όλο το ψάχνουμε και πουθενά δεν το βρίσκουμε. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι ο αναχωρητισμός θα μας σώσει, όμως αυτό το καθαρό βλέμμα που φτάνει από τα Τζουμέρκα -με τόση αφοπλιστική διαύγεια- στην οθόνη του υπολογιστή μου με κάνει να θέλω να κλάψω.
Άντε να προχωρήσουμε τώρα στο επόμενο πρότζεκτ, να παρακολουθήσουμε το νέο σπεκ, να κανονίσουμε το μπάτζετ κι αυτής της χρονιάς και να ψάξουμε μέσα στα άδεια βλέμματά μας το περίφημο νόημα της ζωής...

15 σχόλια:

  1. http://me-moir.blogspot.com/2007/06/material-world.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γάματα....
    με μεγάλα γράμματα!
    και άντε εσύ σαν γραμματιζούμενος που έχεις βγάλει και το δημοτικό να βρεις το νόημα της ζωής με ψηφιακές κηλίδες και 32bit χρώμα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ...πότε πήγες στα μέρη μου;Από εκεί είμαι.Από τα Τζουμέρκα.Είναι ακόμα μία θεία μου εκεί αποκομμένη από τον κόσμο.Δεν έχει ηλεκτρικό και εδώ και κάποια χρόνια δν έχει και άντρα(ζωή σε μας...λέμε τώρα)Της είπαμε να κατέβει Αθήνα ή και κόμα στην Άρτα για να μην είναι μόνη της και μας έδωσε την αφοπλιστική απάντηση:"Γιατί να κατέβω;για να κλειστώ σε 4 τοίχους;Και τα πρόβατά μου τί θα γίνουν;Ποιός θα τα βγάζει έξω για να τρώνε;"

    Αξέχαστες πίτες που φτιάχνει αυτή η θεία αλλά και άλλο νόημα που δίνει στην κενή ζωή μας.Κάποια στιγμή θα ανέβω μόνιμα αν μπορέσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @memoir: συμφωνώ και επαυξάνω.

    @βαλιδόρος: μπορείς να το βρεις όπου κι αν είσαι. αρκεί να τσακίσεις τον εγωισμό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @island: στα μέρη σου δεν έχω πάει ακριβώς, μόνο σε κάτι χωριά έξω από την Αρτα πέρσι. τις φωτό τις βρήκα σ' ενα περιοδικό και τις σκάναρα. Είμαι σίγουρη ότι οι πίτες της θείας δεν παίζονται! Δύσκολη η ζωή στο χωριό, αλλά αν το αποφασίσεις γίνονται διάφορα πράγματα εκεί πάνω: ας είναι καλά το Leader και οι λοιπές επιδοτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι χαμόγελο ο κυρ. Γιάννης!
    Αν σου πω ότι ζηλεύω? ότι αυτή τη γραβάτα θηλιά τη νοιώθω στο λαιμό μου? Άντε να το δω πως θα το πω στη γυναίκα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ με ολα όσα γράφεις.
    Τυχαίνει να κατάγομαι από ένα τέτοιο χωριό που ακόμη πολλά μένουν παγωμένα πολλά χρόνια πριν. και γνωρίζω ανθρώπους που δεν έχουν ηλεκτρικό στο σπίτι τους και ζουν μία "αγνή" ζωή χωρίς να έχει καταφέρει να τους αγγίξει (ακόμη;) ο υπερκαταναλοτισμός , η μεγαλομανία κ η συναισθηματική ασφυξία των πόλεων. Απλώς θα ήθελα να πω πως ένα χαμόγελο δεν σημαίνει πως η ζωή τους είναι χαρισάμενη...
    οι πίκρες είναι μεγάλες αλλά η δύναμη ακόμη μεγαλύερη =)

    την καλησπέρα μου
    Κλιμεντίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή μου Πασταφλώρα καταλαβαίνω ακριβώς για τι μιλάς. Είμαι κι εγώ από εκεί. Εκεί αναπνέεις πραγματικό αέρα, αυτός που οι πρωτευουσιάνοι νομίζουν ότι μυρίζει χωριατίλα. Μάλλον αυτοί προτιμούν να μυρίζουν καυσαέριο και οχετούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βασικά είμαστε και λίγο ή του ύψους ή του βάθους...Το θέμα είναι να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα επιτεύγματα και όχι να μας χρησιμοποιούνε αυτά...Πραγματικά θαυμάζω τους ανθρώπους αυτούς που ανέφερες...Να 'μαστε καλά και με ανοιχτά τα μάτια μπας και καταλάβουμε ότι η ευτύχια δεν κρύβεται στα άλογα ενός γρήγορου αυτοκινήτου ή στα καταραμμένα χαρτονομίσματα...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αρτα λιεω και κλιαιωωωω!!!!!
    Αααχχχ Βααχχχ Βαλτη εισαι ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @radio marconi: θηλιά δεν θα πει τίποτα. Και τα όσα υπονοεί βαριά σαν ταβανόπλακα!

    @clementine: χαρισάμενη όχι. Διαυγής, αληθινή, ουσιαστική -σε αρκετές περιπτώσεις- ναι. Κι αυτό καθρεφτίζεται σε ένα βλέμμα... (όπως αντίστοιχα οι κακοδαιμονίες, τα κουσούρια, το χωριάτικο ψουψου...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @lena_zip: άλλος αέρας, σίγουρα. Το ζήτημα είναι αν παιδιά της πόλης μπορούμε να τον αντέξουμε για παραπάνω από ένα σαββατοκύριακο...

    @σώμα που χορεύει: Η ευτυχία κρύβεται παντού. Όμως όλα αυτά που αναφέρεις τη συσκοτίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. tsioubiou: έλα, έλα, θυμήσου το αγαπημένο μας αφιλοξενοχώρι! Και τα συγκλονιστικά τσίπουρα που πίναμε 10 η ώρα το πρωί, βεβαίως βεβαίως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η ελλαδίτικη κοινωνία σήμερα είναι ζόμπι επειδή βρέθηκε επί 400 χρόνια στον οθωμανικό τάφο, όταν οι λοιποί λαοί της Ευρώπης είχαν αρκετό διαθέσιμο χρόνο να περάσουν από την αγροτική-φεουδαλική διάρθρωση στην βιομηχανική ανάπτυξη και σήμερα στην τεχνολογική ολοκλήρωση.
    Εμείς, όταν έπρεπε να κάνουμε crash courses στην ευνομούμενη Πολιτεία αποφασίσαμε να διχαστούμε 1915-16-17, να κατακερματιστούμε (1922), να αλληλοσπαραχτούμε 1944-1990 (περίπου) και να αλληλοληστευθούμε 1985-σήμερον.
    Σωρεύονται νέφη στον ορίζοντα. Απούσης εντροπής καλπάζει η εντροπία. Άγος οφειλόμενο ξυμφοράν επιφέρει. And the band played on.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @αδιαβροχοι: αναπολώ τις εποχές που χτίζαμε Παρθενώνες. Φευ, σήμερα τρώμε βελανίδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή