Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Τα τερατίδια



Ξεχάστε τις ειδυλλιακές εικόνες με τα γούτσου αγγελούδια που παίζουν ανέμελα με τα αρκουδάκια τους. Ξεχάστε τα γλυκά παιδάκια με τις μπούκλες που τρώνε ήσυχα μακαρόνια με κιμά σε ταβερνεία δίπλα στα φωτιστικά- μανιτάρια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεταλλαγμένη αγέλη ψυχοπαθητικών τερατιδίων που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Κακομαθημένα, απαιτητικά, φωνακλάδικα, σου τσακίζουν σε χρόνο dt τα εναπομείναντα υγιή εγκεφαλικά σου κύτταρα, μετατρέποντας σε κόλαση κάθε σου επίσκεψη στην παραλία, κάθε μεσημεριανή έξοδο σε οικογενειακή ταβέρνα, κάθε προσπάθειά σου να κοιμηθείς σαν άνθρωπος το πρωινό της Κυριακής. Η φυλή των τερατιδίων κατακυριεύει σιγά – σιγά το σύμπαν κι αφήνει στο πέρασμά της ξεκοιλιασμένες Μπάρμπι, ακρωτηριασμένα στρατιωτάκια κι ένα σωρό φουκαράδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Κάποιος να τους βάλει όρια! Κάποιος να τους πει να σκάσουν! Κάποιος να υπερασπιστεί το δικαίωμά σου στον ύπνο και σε μια αξιοπρεπή ηλιοθεραπεία! Ουφ, τα’πα και ξεθύμανα!

30 σχόλια:

  1. Πολλά παιδιά είναι εξίσου αντιπαθητικά με τους μεγάλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή μου Πασταφλώρα. Τα παιδάκια έχουν κάποιους γονείς να τα μεγαλώνουν. Κανένα δεν γεννιέται τερατάκι. Άμα όμως βλέπουν τον μπαμπά να περνάει με κόκκινο, να βρίζει τον άλλο οδηγό που πρόλαβε να μπει πρώτος σφήνα στο φανάρι, να φωνάζει όλη μέρα και να έχει το "στέρεο" στ' αυτοκίνητο τσίτα με τα σκυλάδικα, τη μαμά να αφήνει τα σκουπίδια έξω από τον κάδο γιατί "α πα πα σιχαίνεται να τον ανοίξει", να απευθύνεται σε άγνωστους ανθρώπους σαν να μιλάει στον άντρα της, να παίρνουν τη σειρά με μαγκιά όπου βρουν ουρά, να μην έχουν στο λεξιλόγιό τους τις λέξεις ευχαριστώ, παρακαλώ και ορίστε, κλπ κλπ, τι να σου κάνουν και τα πιτσιρίκια; Από γονείς τέρατα βγαίνουν και παιδιά τέρατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλάααααα!!!! Μη λες μεγάλες κουβέντες, λέω εγώ τώρα!
    Έτσι έλεγα και εγώ πριν κάνω παιδιά!!! και είμαστε ήρεμοι άνθρωποι, προσεκτικοί και δεν τα έχουμε κακομαθημένα .....αλλά τι να κάνω του μικρού, να το σαπίσω στο ξύλο, να του κόψω τα πόδια, να το φιμώσω!
    Για αυτό σου λέω ...πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Θα πηγαίνεις με τα παιδιά σου σε ταβέρνα και αν βλέπεις κανένα ζευγαράκι να ενοχλείται και να κοιτάζει περίεργα θα τους την λές κιόλας "Τι συμβαίνει παιδιά? Αμα θέλατε ησυχία σπιτάκι σας. Ταβέρνα είναι δεν είναι εκκλησία!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μοσχαράκια γάλακτος - κρέας για τα κανόνια:
    αυριανοί φοιτητές ΠΑΣΠ, ΔΑΠ και ΠΣΚ που θα τα σπάνε σε Τάμτα, τσαλίκη και Πάριο - πρώτη ύλη στην παραγωγική διαδικασία - μελλοντικοί ψηφοφόροι των κομμάτων εξουσίας.

    Φάτε τους
    (που έλεγε κι ο ΤΖιμάκος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πες τα χρυσόστομη... Δεν είναι μόνο ότι εσείς οι γυναίκες δεν μπορείτε να απολαύσετε την ηλιοθεραπεία σας... αλλά κι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε το "οφθαλμόλουτρό" μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σκούζουν, ουρλιάζουν, καραδοκούν πότε θα στρίψεις το κεφάλι σου για να βγάλουν τα μάτια τους με το πιρούνι, κλαίνε γοερά γιατί δεν κατάφεραν ακόμα να σπάσουν αρκετά στο ξύλο το παιδάκι της διπλανής οικογένειας,και δε σ' αφήνουν να πεις κουβέντα με κανένα γιατί σε τραβάνε απ΄το μπράτσο για να δεις πώς θα πηδήξουν από τα 6 μέτρα (πόσο θες να τους το επιτρέψεις!). Προσοχή, μην,μην,ΜΗΝ τους δώσετε αέρα. Οι διακοπές σας θα καταστραφούν από τον μικρό αντίχριστο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @3 parties: με λύπη μου έχω να πω πως ναι. Και με τρία τέτοια τερατίδια σχεδόν συμβιώνουμε κάθε ΠΣΚ, καθώς οι γονείς τους τα παρκάρουν στους παππούδες που μένουν από πάνω μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @daria: δείξε μου το γονιό σου να σου πω ποιος είσαι! Πολλή καφρίλα, βρε παιδάκι μου! Νιώθεις ότι ζεις σε πρωινάδικο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @pols: θα τα ζήλευε και η Πάμελα Άντερσον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @radio marconi: κύριε ραδιοπειρατή μου, το παιδάκι θα παίξει, θα φωνάξει, θα κάνει γκουφιές. Όμως όρια δεν βλέπω να μπαίνουν κι αυτή την ασυδοσία την πληρώνουμε όλοι και χειρότερα από όλους τα παιδιά που γίνονται προβληματικοί ενήλικοι. Παραδείγματα:
    1. Στην ταβέρνα χαλάνε τον κόσμο και ενοχλούν. Δεν άκουσα μια μαμά ή έναν μπαμπά να τους κάνουν παρατήρηση. Τα αφήνουν εκεί να λυσσάνε. Γιατί; Εμένα γιατί η καλή μου μανούλα μου έλεγε "παιδί μου, ενοχλείς, κάτσε κάτω".
    2. Η γειτόνισσα αφήνει το σκασμένο της και ουρλιάζει στις 4 το μεσημέρι. Χωρίς να του πει "σταμάτα, ως εδώ". Σόρι, αλλά εδώ κάτι τρέχει.
    3. Τα τρία αντιπαθητικά του από πάνω ορόφου ξυπνάνε τις Κυριακές από τις 7,30 το πρωί και γκρεμίζουν το σύμπαν. Οι παππούδες δεν λένε κουβέντα. Αντίθετα, στα παιδάκια του δεύτερου έχω ακούσει ουκ ολίγες φορές τους γονείς τους να τους λένε να κάνουν ησυχία. Α, η μαμά τους είναι δασκάλα.

    Υστερόγραφο: στην περίπτωση που ήμουν σε ταβέρνα και τα παιδιά μου ενοχλούσαν και δεν έπαιρναν χαμπάρι από παρατηρήσεις, θα τα μάζευα και θα έφευγα. Και θα ζήταγα και χίλια συγγνώμη από τους δίπλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @mantalena: οι φοιτητικές εκλογές, μια και το ανέφερες, είναι ό,τι πιο θλιβερό μπορεί να παρακολουθήσει κανείς. Κι ο πιο σοκαριστικός τρόπος για να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα εκεί έξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @k.pavlou: να προσθέσουμε και τις ρακέτες που σου τσακίζουν όλη την ψυχολογία; Κόλαση οι παραλίες, αγαπητέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @incontinentia: να'ξερες πόσο συχνά το έχω δει το σενάριο που περιγράφεις. Από την άλλη βέβαια υπάρχουν κι εκείνες οι λίγες οικογένειες που το παλεύουν κι αντί για μικρούς αντίχριστους βγάζουν... γαμώ τα παιδιά! Το'χω μάλιστα παρατηρήσει με φίλους που έχουν πολύτεκνες οικογένειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χρειάζονται παλούκωμα τα (ω)παίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ καλή μου Πάστα επανέρχομαι, ναι, ευτυχώς τα τερατίδια δεν είναι ο κανόνας - απλά, ακόμα κι όσοι αγαπάμε τα παιδάκια πιο πολύ κι από τα παϊδάκια, καμιά φορά δοκιμαζόμαστε απ' τους ιδιότροπους εκπροσώπους του παράξενου και γοητευτικού τους είδους ! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @sportgay: αγαπητέ ξένε, μην γίνεστε βάρβαρος! Για τα συγκεκριμένα τερατίδια χρειάζεται λίγη περισσότερη γονική μέριμνη κι όχι τσουβάλιασμά τους κάθε τρεις και λίγο στους παππούδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @φωτούλα: από ό,τι κατάλαβα πονάει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμουν. Δυστυχώς η ασυδοσία στις μέρες μας βαφτίζεται ελευθερία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @incontinentia: ναι, τα άτιμα. Και δεν μπορείς να πάρεις και το τηλεκοντρόλ για να κατεβάσεις το volume.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα έλεγε και παλιότερα ο Χάρυ Κλύνν και ανταπόκριση δεν βρήκε.Παλιοζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ε, όχι, δηλαδής μετηγκαμία δεμπαίζει ναούμ κιετς - όου μι τζι, σι'ζ αλάιβ! μα, γουατανάμπη και λιναρδάκη? γουαου οεο κ πλείστα όσα άλλα επιφωνηματικά παρεμφερή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. εμάς οι μαμάδες μας γιατί μας λέγαν ότι αν δεν καθίσουμε καλά εκεί που πάμε αλίμονό μας?

    η πολλή δημοκρατία βλάφτει τελικά, και μια σφαλιάρα θα μπορούσε να τα συνεφέρει και να είναι πιο κόσμια τα σκασμένα.

    ο γιός μου είναι δεκαπέντε χρονών, ποτέ δε με ντρόπιασε κάπου, και όταν φεύγαμε με ρώταγε: μαμά, ήμουν κύριος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δεν υπήρξα αυτό που λέμε αυστηρή μαμά και πάντα προβληματιζόμουν για το πού βρίσκεται το όριο.
    Θεωρούσα ότι ένα παιδί κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα θα πρέπει να εκτονωθεί , άρα θα πρέπει και να τρέξει και να παίξει και να φωνάξει αλλά θα πρέπει να ξέρει πού θα σταματήσει.
    Επέλεξα να του μιλάω για όλα σε κάθε ευκαιρία.
    Κάναμε μαζί τις σαχλαμάρες μας για να μου πει "μαμά σταμάτα είσαι χαζή" ( είναι αυτό που λέμε ότι πρέπει να τσαλακωθείς μπροστά στο παιδί σου ) και να αποκτήσει κριτήριο. Έπαιρνα από αυτή του την κουβέντα την ευκαιρία να του δείξω , τί δεν πρέπει να κάνει αυτός.
    Και ώρες συζήτησης όχι ενός μεγάλου προς ένα μικρό, αλλά δύο ισότιμων ( όσο μπορεί να γίνει αυτό με ένα παιδί ). Από πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν από βρέφος όλη αυτή η δουλειά και σε κάθε ευκαιρία , ακόμα και από το τηλέφωνο.
    Δεν καταλάβαινε και πολλά αλλά διαπίστωσα όταν πήγε στο σχολείο ότι όλα αυτά είχαν περάσει μέσα του. Στην αγωγή του αλλά και στην γενικότερη στάση του στη ζωή.
    Δεν είναι άγιος θα κάνει τα δικά του αλλά ξέρει πού είναι το μέτρο.
    Κατά κανόνα αυτό που εισπράττεις τα Σ/Κ, είναι η ελευθερία που στερούνται στο σπίτι μέσα από προγράμματα σχολικά και εξωσχολικά ή μέσα από κανόνες του σπιτιού. Οι παπούδες προσφέρονται για επανάσταση δεδομένης της αδυναμίας που έχουν όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως στα εγγόνια τους.
    Ή ίσως πρόκειται για υπερδραστήρια και υπερ-ενεργητικά παιδιά που ωριμάζουν στο δικό τους χρόνο και βρίσκονται σε φάση και ηλικία που δεν τα πιάνει τίποτα.
    Δεν φταίνε πάντα οι γονείς ( αν και για μένα όπως σου έχω ξαναπεί δεν είναι ο χρόνος που διαθέτεις αλλά η ποιότητα του χρόνου ).
    Ίσως αν τα παιδιά είναι έτσι να σκεφτούν ότι η απαγόρευση, η βία δεν είναι αυτό που ενδείκνυται.
    Υπομονή Πασταφλωρίνι μου θα μεγαλώσουν , τί άλλο να σου πω..
    Καλή σου μέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μια διευκρίνηση. Όταν έγραφα τα παραπάνω δεν είχα στο μυαλό μου extreme καταστάσεις, μιας και με παλιά με ενοχλούσαν με το παραμικρό. Τα όρια είναι ένα θέμα... Και συμφωνώ με την προλαλήσαντα!

    Την περίπτωση της ταβέρνας μπορείς να τη χειριστείς όπως λες (και το έχω κάνει μια φορά) αλλά όταν ξυπνά το βράδυ και κλαίει δυνατά, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν και τα ίδια τα παιδιά.

    Όταν σηκώνεται το πρωί πηγαίνει ...τρέχοντας, κάθε βήμα ή το παιχνίδι που του πέφτει κάτω ή παίζει στο πάτωμα, φαντάζομαι ότι θα ακούγονται ομοβροντίες στους από κάτω. Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, του το θυμίζω συνέχεια αλλά τελικά κατέληξα πρωί και μεσημέρι να τον πηγαίνω στο χώρο του σπιτιού που θεωρώ ότι ενοχλεί λιγότερο. Συνέχεια ζητώ συγγνώμη στους από κάτω και ευτυχώς δείχνουν κατανόηση.

    Είναι και θέμα παιδιών. Η μικρή μας είναι συνεργάσιμη αλλά ο μικρός τρώγεται κυριολεκτικά με τα ρούχα του. Ψάχνει να βρει αιτία να αντιδράσει. Ενώ στο σχολείο είναι κύριος με το που μπαίνει στο σπίτι επαναστάτης χωρίς αιτία. Αν και η μαμά δασκάλα και αντιμετωπίζει καθημερινά 20 μικρούς τύραννους, φτάνει σε σημείο να μην ξέρει τι να κάνει. Έχουμε ζητήσει και τη γνώμη ειδικού. Φάσεις είναι που περνάνε.

    Γενικά τα παιδιά έχουν στο μυαλό τους μόνο το παιχνίδι και οι τέσσερεις τοίχοι δεν είναι ο …φυσικός χώρος. Και νομίζω με τα "μη" και τα "δεν" σκοτώνουμε τον αυθορμητισμό τους και τα φορτώνουμε μάλλον με τα δικά μας κόμπλεξ. Και πάντα μιλώ μέσα σε κάποια όρια.

    Πολλά έγραψα! Είναι δύσκολη η αντιμετώπιση και θα πω υπομονή...

    Καλημέρα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @island: Τον πάω τον Χάρι. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε το Γκαγκάριν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @κωνσταντίνος μπογδάνος: Κονσταντάν, μον ανφάν! Ζε σουί τρεζ ερέζ ντε βου ρακοντρέ ισί! Φελισιτασιόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ria: σε ικετεύω, κάνε κανένα ιδιαίτερο στους σνομπαρίες που έχουν τα τρία τερατίδια. Τα έξοδα πληρωμένα από μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @so_far: και όμως φταίνε οι συγκεκριμένοι γονείς. Οι οποίοι είναι πάντα απόντες, πάντα είρωνες, πάντα σνομπ. Κι έχουν τρεις διαφορετικές οικιακές βοηθούς για να παρκάρουν τα τεκνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @radio marconi: οι συγκεκριμένοι γονείς είναι περιπτωσάρες. Ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή