Σας έχει ποτέ να φάτε κόλλημα με ένα αλλαντάλλων τραγούδι που σας τριβελίζει επί μέρες το μυαλό κοντεύοντας να σας στείλει για μόνιμη τηλεψυχοθεραπεία στην εκπομπή της Δρούζα; Ναι, ναι, είναι πάντα το πιο λάθος τραγούδι, μια κανονική μουσική βιοχλαπάτσα που έχει κάνει παρτιτούρα το μυαλό σας κι έχει σφηνώσει ένα τεράστιο κλειδί του σολ ανάμεσα στα εγκεφαλικά σας κύτταρα. Ελάτε, μην ντρέπεστε, παραδεχτείτο το: «Με λένε (το όνοματάκι σας) κι έχω φάει κόλλημα με το:
α) Είσαι σαν κουνέλι
β)Τα ριάλια ριάλια και πούντα ο μπετζεβένκης που τα’χει στην πούγκα
γ) Το αριστούργημα της αρεσκείας σας
Εντάξει, λοιπόν! Με λένε Πασταφλώρα κι έχω κάψει φλάντζες, εδώ και χρόνια, με το Βόλτα στο Λυκαβηττό. Και καταγγέλλω για μια ακόμα φορά ότι το καταπληκτικό ετούτο άσμα δεν έχει ανέβει ακόμα στο Γιουτιούμπ. Σας παραθέτω το ρεφρέν για να καταλάβετε το δράμα που ζω: «Βόλτα στο Λυκαβηττό Σάββατο βραδάκι, με σταθμό πειρατικό στο τρανζιστοράκι»
Πάρτε και λίγη ποιότητα τώρα για να στανιάρετε:
Kalimera pasta flora!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήNai to paradexomai ime enoxi!!
xaxaxaxa!
Filia polla!
Πάντως ομολογώ πως με την υπερβολική δόση ποιότητας που μας επιφύλασσες στο τέλος του post, ήρθα και... ίσιωσα ο blogger...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνοχο παρελθόν άλλωστε, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο όλοι έχουμε.
Τι τον ήθελες το Βιολάρη ρε Πασταφλώρα; Γυρνάω από χτες το βράδυ σπίτι και τραγουδάω "ο πεζεβέγγης που τα χει στην πούγκα Οοοοο"! Με διέλυσες, μιλάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@christina noe: τις καλημέρες μου! δεν μας είπες όμως το δικό σου ένοχο μουσικό μυστικό ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@sailor: ξέρω ότι ήταν θεραπεία ηλεκτροσόκ το ιερόν βίδεον, αλλά να, όταν εξοκείλλω (είναι άραγε η σωστή ορθογραφία;;;) κάτι τέτοια ακούω για να επανέλθω στην τάξη. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, αιαιαιαιαιαιαιαις!
ΑπάντησηΔιαγραφή@3 parties: σερί, είναι γνωστό ότι είμαι μέγας παλιοχαρακτήρας! Τα ριάλια τα ριάλια και πούντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολλήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το πρώτο είναι κάτι σαν το Γκράαλ. Το ψάχνω έτη και δεν το βρίσκω. Τίτλο δεν γνωρίζω αλλά τον μαντεύω από τα συμφραζόμενα.
Θυμάμαι μια στροφή. Σημείωσε:
«Θα γίνω παπάς, θα γίνω παπάς / για να σε παντρέψω μ' αυτόν που αγαπάς».
Το είχα ακούσει πιτσιρικάς (πρέπει να ήταν 84-85) σε ημίχρονο στο στάδιο Καραϊσκάκη σε αγώνα ΟΣΦΠ-ΟΦΗ.
Ξέρεις, τότε που διαφήμιζαν βινύλια PANIVAR στα γήπεδα.
Όποιος το έχει ας το στείλει μ' ένα email.
ΥΓ: Το είχαμε νικήσει το παράρτημα του βδελυρού ζέλου.
Κόλλημα 2:
Το 1991, στο πέρας κάποιας φθινοπωρινής long play εργασίμης (Παρασκευή απόγευμα - μάλλον) επέστρεφα σπίτι. Κατέβαινα Νέο Φάληρο, έπαιρνα τρόλεϊ (το 20) και τσουπ στάση Άγιο Χαράλαμπο για να ανέβω Προφήτη Ηλία μια και είμαι ένας φτωχός και βαρετός ΒορειοΠειραιώτης.
Δούλευα σε δισκάδικο τότε (στα μέταλλα τα βαρέα) και σιχαινόμουν, μεταξύ πολλών άλλων, τους Doors.
Όλως περιέργως, μόλις κατέβηκα από το τρένο και αντίκρισα το Καραϊσκάκη, ντυμένο με τη μέλαινα χλαίνη του σκότους και είδα κάποια σκουπιδάκια που τα είχε πάρει κωλοφεράτζα ο άνεμος, άρχισα να σιγοτραγουδώ το People Are Strange των Doors.
Από τότε αγάπησα το συγκρότημα και μάζεψα ό,τι βγάλαν και δεν βγάλαν.
Παράξενος πού 'ναι ο κόσμος...
Καλημερα, είμαι o Yellow Kid και εχω φαει κάλημα με το "και εγώ σ' αγαπώ, γαμώ το Χριστό μου"!
ΑπάντησηΔιαγραφήτραγουδι UHU...μαλιστα....το ακουσαμε και αυτο....και για καποια στιγμη το ειχα πιστεψει οτι ειμαι μονο εγω βλαμμενος...αλλα ενταξει λαθος εκανα...
ΑπάντησηΔιαγραφήχιλια μπραβο και εις κατωτερα...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@adiavroxoi: σωστός ποταμός ήσασταν σήμερα! Εύγε! Για το άσμα με τον παπά θα σας συμβούλευα να αποταθείτε στους Παπαροκάδες: είμαι σίγουρη ότι ο π. Μουλατσιώτης (αυτός με τον φραπέ) διατηρεί μια πλούσια δισκοθήκη με όλα ετούτα τα ιερά τεμάχια. (μήπως να κάνετε και μια προσπάθεια στα σκονισμένα αρχεία της ανταγωνιστικής Βάσιπαπ;;;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεταφυσική σας εμπειρία στο μεγάλο σκοτεινό τηγάνι με συγκλόνισε. Πιστεύω δε ακράδαντα, ως φαν της Ρούλας Κομνηνού με το κληρονομικό χάρισμα, ότι πριν πάθετε όλη ετούτη την ψυχολογία με τους Doors κάποιοι αλιτήριοι μεταλάδες σας είχαν ρίξει στάχτη στο ποτό.
@yellow kid: από το αυτάκι κι εσείς και στον π. Μουλατσιώτη (αυτόν με τον φραπέ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@βλαμμένος: κύριε βλαμμένε μου, τα σχόλιά σας βάλσαμο για την ψυχούλα (όπως θα έλεγε και η χυμώδης Βάνα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταβάλλουμε καθημερινές προσπάθειες να ρίξουμε το επίπεδο αυτού το μπλογκ και πιστεύουμε ότι μέχρι στιγμής δεν τα έχουμε πάει και άσκημα. Νο πασαράν οι θολοκουλτουριάρηδες!
Χαίρετε! Άργησα λίγο σήμερα, αλλά ένας τακτικός θαμών δε θα μπορούσε να λείψει από το σημερινό αφιέρωμα σε ένα οικουμενικό φαινόμενο όπως τα UHU τραγούδια.Μισό λεπτό να βρω το Ντο, μμμμ, κάπου εδώ ήταν, και να σας τραγουδήσω το δικό μου. Ντοοοοοοο... και:"Δε-φτέ-ρακάτι-έ-χο-τηντρίτηδεναντέ-χο-κτλκτλ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι ότι αν και χαριτωμένο τραγουδάκι δε θυμάμαι τις άλλες στροφές με αποτέλεσμα να μουρμουράω μετά την πρώτη."νιανιανιανια-ομε-λέτα-μετιρι-νιανιανιανιακτλ"
Ο Μίκυ βαράει.
@incontinentia: αξιολογοτάτη κορασίς, το άσμα που αναφέρατε έχει δημιουργήσει μια σειρά δυσάρεστων συμπτωμάτων σε μια πλειάδα φίλων και γνωστών. Μεταξύ άλλων έχουν καταγραφεί: αδυναμία συγκέντρωσης, επίμονη ποδάγρα, ανεξέλεγκτες κρίσεις γιουροβιζιονολογίας, μαζικές αγορές των σκουπιδοβιβλίων του τηλεπροφήτη πλασιέ και άλλα πολλά δυσοίωνα. Μπι κέρφουλ, πλιζ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, κατά καιρούς τρώω διάφορα κολλήματα και συνήθως με αλλού γι αλλού τραγούδια..
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο το It's not unusual με Robbie Williams μέχρι το " του βοτανικού ο μάγκας " και από το >"παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους" έως το "τρία γράμματα μονο φωτίζουν .." ναι Πάστα Φλώρα μέχρι τον ύμνο του ΕΑΜ !!!
Στο καπάκι μπορεί να γυρίσει το "φύλλο" και να πέσει και το "I can't escape my self"... ή το απόλυτο disco με Kylie Minogue...
Είμαι ανεξιχνίαστη ιατρική και κλινική περίπτωση και το ξέρω ... γιατρέ μου...
Kisses !
@so_far: θα έλεγα ότι είστε μια πολυσυλλεκτική περίπτωση και θα σας πρότεινα μια βόλτα από το πολυιατρείο του Δρ. Φλάντζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο έχεις. Δε το έχω πάρει γραμμή όμως, πως μπορεί να γίνεται και συνήθως να κολλάς με ηλίθια απλοϊκά στιχάκια και μελωδίες. Ίσως επειδή είναι απλά...ηλίθια. Ένα δικό μου ηλίθιο κόλλημα που θυμάμαι πρόχειρα, ήταν το "The lion sleeps tonight" των Tokens και το "Ramaya" του Afric Simone. Ψάξτα στο youtube να ακούσεις χαζομάρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήαααχ , είμαι ο Maja Thurup και είμαι καλά... μόνο που και που μου έρχεται στο νου το...:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν ηταν νησί νταμπαντάμμμ...
ήταν θεριό που κοίτονταν στη θάλασσαααα νταμπανταααμμμ..."
πάει ξεφύγαμε
@humma: κύριε χούμα μου, τα γνωρίζω τα τεμάχια που αναφέρετε. Μη νιώθετε ένοχος, προσωπικά μου έχουν συμβεί πολύ χειρότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@maja thurup: βίλκαμεν! Όσο κι αν προσπάθησα δεν αναγνώρισα το άσμα στο οποίο αναφέρεστε. Όπως επίσης δεν αναγνώρισα, η παλιομεταλού και ιλεκτρονικάρια, τον κύριο που τραγουδάει στο ωραιότατο βλογκ σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Τζέλο Μπιάφρα, πόσο καιρό είχα να διαβάσω αυτό το αγαπημένο όνομα)
Ναι, ναι, ναι... Επιτέλους κάποιος ασχολείται μ' αυτό το μείζον ζήτημα. Δεν θυμάμαι αυτά που μου κολλάνε κατά καιρούς. Αν τα θυμόμουν δεν θα ήταν τραγούδια-γκρίζα διαφήμιση. Αυτό που θυμάμαι είναι πως κάποτε μου είχε κολλήσει ένα τραγούδι της Lady (μία είναι η Lady...) που κάποια σχέση είχε με αναπτήρες. Μιλάμε για τραγούδι-Logo όχι UHU. Επίσης μου έχει κολλήσει το άσμα "Τ' ωραιότερο πλάσμα του κόσμου, μωρό μου είσ' εσύυυυυυ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάβετε δωράκι και στίχους ταμάμ για κόλλημα.
Τι πουρό, τι καγκουρώ
και τα δυό έχουν κοιλιά
ερωτεύτηκα κι εγώ
το πουρό με τα γυαλιά...
καλώς σας βρήκα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήα-π-ο-κ-λ-ε-ί-ε-τ-α-ι να μην το έχεις ακούσει. "ήταν η γοργόνα η αδελφή του μεγαλεξανδρουουουου..." Φυσικά δε χάνεις και τίποτα αν δεν!
ο κύριος στο βλογ μου είναι ο Sly (and the family) stone.
ομολογώ ότι σας έχω βάλει στις φαβορίτες μου (favorites) εδώ και καιρό.
@daria: αγαπημένη φίλη, έχω να δηλώσω ότι η Lady, μία είναι η Lady, είναι άκρως εθιστική. Και ομολογώ ανοιχτά ότι επί σειρά ετών μου είχε κολλήσει η αρχαιοελληνική απόδοση του "Ηθελα να'θελα δεν ντρέπεσαι, να υποφέρω και να χαίρεσαι", ήτοι "ήθελον έγνων ουκ αισχύνεσαι". Από όσο θυμάμαι το είχαν κάνει σκετσάκι στα απίστευτα και όμως Ζουγανελικά (αν θυμάμαι καλά) και το εκτελούσε ο Σάκης Μπουλάς. Ουφ, το εξομολογήθηκα κι αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφή@maja: πω, πω, απαράδεκτον δια πράκτορες, χαμπάρι δεν είχα πάρει, ούτε για τα φέιβοριτς ούτε για τον αγαπητό Σλάι (μ' έφαγε το χέβι μετάλ!) και κυρίως ούτε για το άσμα που αναφέρεις (πασιφανώς ζω στον κόσμο της Φάντα και της Βέρι Φάνι Πάλλη Πετραλιά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρεται!! Λοιπόν, είμαι η Ιφιγένεια (ως φαίνεται) και καταφχαριστήθηκα το ποστ και τα σχόλια.. Κάπου είχα διαβάσει ότι αυτά τα ούχου κομμάτια έχουν την ιδιότητα να μας "γαργαλούν" -τρόπον τινά- τον εγκέφαλο (άκουσον - άκουσον)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που "γαργαλούσε" για χρόοονια το δικό μου εγκέφαλο (χα-χα, μη καλέ..) ήταν το "φρέσκο το χώμα, βροχή έχει πέσει τα φύλλα ξερά, υγρά τα μάτια μου είναι νομίζω πως θέλω να κλάψωωω.."!!