Αίσιον και ευτυχές

Καλά μου παιδιά,
αντί για τις γνωστές τυπικούρες των ημερών, σας αφιερώνω αυτό το αξιολάτρευτο και άκρως αισιόδοξο ενσταντανέ που τόσο εύγλωττα αποδίδει τις προσδοκίες όλων μας για το νέο έτος. Με τη σειρά μου εύχομαι το 2009 να επιτύχουμε όλους τους μεγάλους εθνικούς στόχους, δηλαδή τον εξής έναν: την πρωτιά στη Γιουροβίζιον.
Όσο για τους πικραμένος φίλους, συζύγους, συγγενείς και κουμπάρους ΑΕΚτζήδες ελπίζω και ευελπιστώ να πάρουν επιτέλους το πρωτάθλημα και να το γιορτάσουν τρώγοντας νουγκατίνες από το Βυζαντινό και βρίζοντας τον ... ακατανόμαστο παρέα με τον αξιαγάπητο σπιτονοικοκύρη μας. Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο (γιατί ως γνωστόν είμαι παλιοχαρακτήρας) μοναδική μου προσδοκία είναι να κρατήσω στα χέρια μου την πολυπόθητη πρόσκληση για το καθιερωμένο πάρτυ γενεθλίων της λατρεμένης Ζωζώς Σαπουντζάκη.

Αίσιον και ευτυχές! Και πάνω απ' όλα επαναστατικό! Σας φιλώ όλους!

Τρεχάτε ποδαράκια μας

Ζούμε συναρπαστικές μέρες! Το μωρό - ρέιβερ πιστό στο πρόγραμμά του μας ξενυχτάει καθημερινά και το γλέντι τραβάει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες: το σπίτι μας έχει γίνει ένα κανονικό αφτεράδικο κι εμείς έχουμε αποκτήσει μια γοητευτική χλωμάδα που πάει σετάκι με κάτι υπέροχους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια που θα έκαναν τον κάθε γκοθά να σκάσει από τη ζήλεια του (ακούς θεία Αλέκα που μου γυρνάς στη Rebound;;;)
Κάθε μέρα το φραντζολάκι μοιάζει και σε κάποιον άλλον: στην αρχή έμοιαζε στον μπαμπά, μετά στη μαμά, την τρίτη μέρα στο Δημήτρη Πουλικάκο (!), κάποιες φορές στην Bjork, όταν κάνει ρυτίδες στο Δήμο Σταρένιο, ενίοτε στην Αντζελίνα Ζολί καθώς και σε διάφορες μορφές από τα ένδοξα σόγια μας συμπεριλαμβανομένης της πολυαγαπημένης εξ' αγχιστείας θείας που τραγουδούσε τα αξεπέραστα χιτ "Αντε γραμμήσου" και "Σεξοχότατη".
Όπως καταλαβαίνετε τρέχουμε και δεν φτάνουμε και δύσκολα μπορούμε να κρατήσουμε το ιστοσαλόν σε λειτουργία. Σας στέλνουμε λοιπόν τις καλύτερες χριστουγεννιάτικες ευχές μας και σας υποσχόμαστε να επανακάμψουμε δριμύτεροι μόλις το άτακτο βρέφος μπει σε μια σειρά και ηρεμήσουμε (και προπάντων κοιμηθούμε) λιγάκι.

Υ.Γ. Για εξελίξεις σχετικά με τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή γύρω- τριγύρω μπαίνουμε στο συλλογικό ενημερωτικό blog
ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Tελικά θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε;

Θα'θελα να γράψω πολλά, πάρα πολλά για τα όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες. Θα περιοριστώ όμως σε δυο απλές κουβέντες: όσο εμείς οι ίδιοι δεν αλλάζουμε νοοτροπίες και κάνουμε τους μικροαστισμούς μας παντιέρα που εξαργυρώνεται σε εκλογικές αναμετρήσεις αλλά κυρίως στις μίζερες ζωές μας, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Οι αλλαγές δεν ξεκινάνε τόσο από τους προσκυνημένους μπαγλαμάδες της εξουσίας, αλλά από εμάς τους ίδιους: οι "από πάνω" είναι ο καθρέφτης μας, εικόνα και ομοίωση ενός ζαμανφουτίστα λαού που θεωρεί μαγκιά την ατιμωρησία επιβραβεύοντας πανηγυρικά τη λαμογιά και την κοροϊδία. Το ερώτημα είναι αν θέλουμε πραγματικά να ξυπνήσουμε από το μακάριο βόλεμά μας, αν θέλουμε να αλλάξουμε αφήνοντας στην άκρη τις "ζωούλες" μας και τα λοιπά υποκοριστικά που δηλητηριάζουν την ύπαρξή μας και να ανακτήσουμε επιτέλους το χαμένο αυτοσεβασμό μας.
Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω το τραγούδι των Rage against the Machine στη δική μου γενιά, τη γενιά των σαραντάρηδων τζιπάτων, στελεχάτων και μεζονετάκηδων που κάποτε πίστεψε ότι θα άλλαζε τον κόσμο, αλλά και σε όλα τα παιδιά που κατέβηκαν στο δρόμο, με την ευχή να μην σκύψουν το κεφάλι και να μην προδώσουν ποτέ τα ιδανικά τους όπως κάναμε όλοι εμείς.

Καλώς όρισες φραντζολάκι

Η μεγάλη περιπέτεια ξεκίνησε τον προηγούμενο Νοέμβρη στο θάλαμο αναμονής της κλινικής εξωσωματικής. Τριγύρω μου γυναίκες σε ένταση, πρόσωπα που έκλαιγαν, άνδρες που έτρωγαν τα νύχια τους. Το πρώτο ραντεβού με το γιατρό ακολούθησε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι εξαντλητικών εξετάσεων. Και στις αρχές Ιανουαρίου ξεκίνησαν οι ορμονοθεραπείες - μενίρ: μια βελόνα τρυπούσε κάθε βράδυ την κοιλιά μου και έριχνε μέσα μου τις ορμόνες - μολότωφ για μήνες. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα να τρελαίνομαι, βλέπετε όλα αυτά τα μυστήρια συστατικά έκαναν ντου στο σώμα και την ψυχή μου και υπήρξαν φορές που ήθελα να ανοίξω το παράθυρο και να πέσω κάτω. (Ευτυχώς μένω σε ισόγειο).
Για αρκετό καιρό εγώ δεν ήμουν εγώ, αλλά είχα μετατραπεί σε ένα βιοχημικό εργαστήριο που ρόλαρε μέσα από τις ενέσεις και σχεδόν καθημερινά έπρεπε να υποβάλλεται σε εξετάσεις και μετρήσεις.
Όταν στα μέσα Απριλίου έμαθα ότι ήμουν έγκυος, και μάλιστα σε δίδυμα, απλά δεν μπόρουσα να το πιστέψω. Το κατάλαβα όμως για τα καλά τους επόμενους 3,5 μήνες όταν έκανα ολυμπιακά ρεκόρ στους εμετούς, περνούσα την περισσότερη μέρα στο κρεβάτι βογγώντας και μου ήταν αδύνατο να φάω οτιδήποτε άλλο εκτός από τοστ. Το σκηνικό συμπληρώθηκε με μια αποκόλληση πλακούντα που με κάρφωσε για τα καλά στο κρεβάτι, ξεκινώντας έναν ατελείωτο κύκλο αγωνίας, ενώ στο μεταξύ μάθαινα ότι τελικά το ντουέτο (των διδύμων) είχε γυρίσει σε σόλο καριέρα. Κατάφερα να πάρω τα πάνω μου στις αρχές του Σεπτέμβρη, ενώ στο μεταξύ διαγνώστηκε ότι ήμουν στα πρόθυρα διαβήτη και ένα μήνα μετά έφαγα την τελική κουτρουβάλα: το μπεμπάκι βιαζόταν να βγει και εγώ βρέθηκα στο νοσοκομείο και μετά σε αναγκαστικό κρεβάτωμα στο σπίτι για άλλες 50 μέρες με πολύ ισχυρά φάρμακα.
Υπήρξαν πολλές φορές που έχασα το κουράγιο μου κι ακόμα περισσότερες που έσφιξα τα δόντια και είπα "θα τα καταφέρω". Κι όταν τα ξημερώματα της προηγούμενης Τετάρτης έσφιξα στην αγκαλιά το φραντζολάκι μας ένιωσα το πιο πρωτόγνωρο, το πιο δυνατό, το πιο ιλιγγιώδες συναίσθημα που έχω βιώσει στη ζωή μου. Καλώς ήρθες ρεβυθάκι μου!

Μπάι μπάι!

Από σήμερα μπαίνουν στην άκρη τα πιστολάκια, οι χτένες, τα μπικουτί και κυρίως το πληκτρολόγιο. Οι ημέρες που πέρασαν ήταν αρκετά δύσκολες, σωματικά και ψυχολογικά, και η πλήρης ανάπαυση, μέχρι να γεννηθεί το βρέφος ρέιβερ, είναι επιβεβλημένη.
Θα μου λείψετε όλοι, ήσασταν καταπληκτική συντροφιά και με βοηθήσατε να περάσω πολλές χαρούμενες στιγμές αυτούς τους στενάχωρους μήνες. Μέχρι να λήξει η εννιάμηνη σύμβασή μου σας φιλώ όλους!

Υ.Γ. Στις 13 και 14 Δεκεμβρίου διοργανώνεται μπαζάρ και πάρτυ από το ξεblogarisma στην Αγορά της Κυψέλης. Τα έσοδα θα διατεθούν για τις μαμάδες και τα μικρά τους στις γυναικείες φυλακές της Θήβας. Αξίζει τον κόπο να περάσετε μια βόλτα.

Κλέβουν τη φτωχολογιά*

Τον τελευταίο καιρό θλίβομαι πατόκορφα, τόσο ως χαιρστάιλιστ, όσο και ως ψηφοφόρος, για την αηθέστατη επίθεση που ντόπια και ξένα κέντρα αποσταθεροποίησης έχουν εξαπολύσει εναντίον εγχώριων πολιτικών, θρησκευτικών και τραπεζικών γκόλντεν μπόις.
Πάρτε παράδειγμα τον συμπαθή κύριο Τάκη, τον μπιγκ μπος της ΔΕΗς, ο οποίος έπεσε στόχος λοιδοριών από τους ψοφοδεείς τηλεπαραθυράκηδες των 8. Τι έκανε ο άνθρωπος; Ανέλαβε έναν κερδοφόρο δημόσιο οργανισμό και τον φόρτωσε σε χρόνο dt με χρέη 200 εκατ. ευρώ. Να με συγχωρείτε, δηλαδή, αλλά θέλει ταλέντο για να πετύχεις κάτι τόσο μεγαλειώδες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και βγαίνουν μετά οι διάφοροι και σου λένε "Με Lexus 90.000 ευρώ κυκλοφορεί ο κύριος Τάκης, και να φύγει ο κύριος Τάκης κτλ κτλ". Κι εσύ ξέρεις ότι ο κύριος Τάκης δεν είναι παρά ένα ακάματος εργάτης του κοινού συμφέροντος που κυκλοφορεί από γειτονιά σε γειτονιά με τούτο τα ταπεινό Toyota, δώρο από την προηγούμενη δουλειά, ζητώντας ευγενικά μια μικρή αυξησούλα στα τιμολόγια της ΔΕΗς μόνο και μόνο για να μπει στο βιβλίο Γκίνες και να τιμήσει την πατρίδα στα πέρατα του κόσμου. Τελικά είμαστε πολλάν αχαριστός λαός οι νεοέλληνες!


* ο τίτλος είναι ευγενές δάνειο από παλαιότερο πρωτοσέλιδο της Αυριανής

Η γειτονιά αναβαθμίζεται

Πολύ χαίρομαι όταν ανοίγουν πχοιοτικά μαγαζά γύρω τριγύρω από το ιστοσαλόν. Η περιοχή αναβαθμίζεται, κάνεις καλούς γείτονες και συχνά βρίσκεις νέα ενδιαφέροντα. Πάρτε παράδειγμα το βίτεο κλαπ ΕΛΑ που έκανε τα εγκαίνιά του στον απέναντι δρόμο. Ο νέος αυτός επιχειρηματικός προσδιορισμός αποτέλεσε ένα ευχάριστο αίνιγμα για το προσωπικό του ιστοκομμωτηρίου. Τι εννοεί τελικά ο καλλιτέχνης; Μήπως το ΕΛΑ παραπέμπει σε κάποιο παράρτημα της γνωστής επαναστατικής οργάνωσης που θα μας χαρίσει συναρπαστικές εφόδους της αντιτρομοκρατικής; Μήπως έχουμε να κάνουμε με πολιτιστικό κέντρο (γαβγαδερί - σκυλαδερί) και το κλαπ υπονοεί το θερμό χειροκρότημα που συνοδεύει το πέρας των ασμάτων εν μέσω ιαχών "έλα, έλα"; Ή μήπως πρόκειται τελικά περί ενός συνοικιακού ναού της 7ης τέχνης και των καταναλωτικών παραφερνάλίων του, ήτοι ντιβιντί του Σβαρτζενέργκερ και του Ζαν Κλοντ Βαντάμ σε τιμή ενοικίασης σκέτο κελεπούρι;
Ό,τι κι αν είναι εμείς καλοσωρίζουμε το νέο επιχειρηματικό πρότζεκτ και προσφέρουμε στους γείτοναι κούρεμα - λούσιμο δωρεάν.

*Πολύ θα θέλαμε να γράψουμε για το μπουγιουρντί που μας ήρθε χτες από το νέο ασφαλιστικό μας ταμείο και το οποίο καταργεί ένα μακρύ κατάλογο κεκτημένων. Το πιάνο, τα γαλλικά μας και η γενικότερη κατάστασή μας όμως δεν μας επιτρέπουν να εκφραστούμε όπως θα επιθυμούσαμε.

Ακολουθεί πολιτικό μήνυμα

Μην κοιτάτε που άνοιξα το ιστοκομμωτήριο κι έμπλεξα με τις περμανάντ και τις μιζανπλί: από παιδί όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «συνταξιούχος». Το ίδιο ακριβώς απαντώ και σήμερα. Γιατί η σύνταξη είναι το κλειδί που σου ανοίγει την πόρτα διαφυγής από τη μηχανή του κιμά του 9-5, σου χαρίζει ατέλειωτο χρόνο δικό σου (που συνήθως δεν ξέρεις τι να τον κάνεις) και σε φιλοδωρεί με μια αξιοπρεπή πίεση - που αποτελεί πάντα ένα επίκαιρο θέμα συζήτησης. Σε ανίατες περιπτώσεις, σαν τη δική μου, σου προσφέρει μια εξαιρετική αφορμή για να γίνεις -και με τη βούλα- μια γριά Λουτρακίου με στραβοπατημένες παντόφλες και μπικουτί στο μαλλί.
Έχοντας λοιπόν αυτό το παιδικό όνειρο στο μυαλό μου, φανταστείτε τη χαρά μου όταν είδα ότι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα νέο πολιτικό κόμμα που ακούει στο όνομα Κομματικός Ξεσηκωμός Συνταξιούχων Ελλάδος. Δεν μου μένει παρά να υποκλιθώ και να δεσμευτώ ότι η ψήφος μου είναι δική τους!
Στη φωτό που ακολουθεί ποζάρει ο αρχηγός του κόμματος κ. Δημήτρης Μαρκόπουλος.

Μια ωραία ατμόσφαιρα

Κοιτάξτε τώρα τι έπαθε η εξαδέλφη Ζαμπέτα, δεινή μανικιουρίστ-πεντικιουρίστ, και η φίλη της η Τούλα. Εκεί που πήγαν για να φάνε τα παϊδάκια τους, σου λένε "δεν βγάζουμε και μια αναμνηστική φωτογραφία;" Και βουαλά το αποτέλεσμα! Στο ανέμελο κοριτσίστικο ενσταντανέ παρείσφρυσε ένας χαριτωμένος, ομολογουμένως, γκουρμέ συνδαιτημόνας ο οποίος έκανε μια τόσο γούτσου φωτό κανονική Γης Μαδιάμ και πρώτο θέμα για το νεανικό δελτίο του Star. Και όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο μέγας φωτομβοβάρχης freddos εδώ έχουμε δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή φωτοβομβίδα αλλά με μια αυθεντική μπουκοβομβίδα!

Μέρα -μουσικής- χαράς σήμερα!

Πολύ μεγάλη χαρά πήραμε στο ιστοσαλόν σήμερα διαβάζοντας τούτο εδώ το άρθρο. Όχι, όχι δεν έχει να κάνει με το μαύρο πρόεδρο που όλοι ευελπιστούν ότι θα φέρει άσπρες μέρες στη μαύρη κατάμαυρη μαυρίλα των Γιουνάιτεντ Στέιτς και όχι μόνο, αλλά με τους εξαιρετικούς κυρίους της φωτογραφίας που μας έρχονται από Ντάουν Άντερ:



Για όσους δεν καταλάβατε πρόκειται για τους AC DC που σε πείσμα των μπαγλαμάδων του R'N'B και του λοιπού σαχλοπόπ πολτού βγάλανε τραγουδάρες, τσακίσανε τα τσαρτς και μαζί όλες τις φλωράντζες και την παρατρεχάμενη στρατιά των πιαρτζήδων και των ακατανόμαστων πλεϊλιστάδων. Και μέσα σε δυο μόλις εβδομάδες -και σε πείσμα των κρίσιμων καιρών- πούλησαν πέντε εκατομμύρια τεμάχια, μεγάλη η χάρη τους! Τρελά αγόρια, το ιστοκομμωτήριο και η μέταλ διεύθυνσις του υποκλίνονται, βάζουν όλη τη δισκογραφία στο CD player προς μόρφωση -και συμμόρφωση- της κυοφορούμενης Πασταφλώρας τζούνιορ, της ευγενικής πελατείας και της υπόλοιπης γειτονιάς. Μάστορα, ρίξε ένα Rock'n'roll Train να καούν τα κάρβουνα!

Ώρα για κατινάζ. Βιτριολικό κατινάζ.

Αν διοργανώνονταν τα Πατσαβούρια 2008 θα έπαιρνε σίγουρα τον τίτλο της Μις Τσόκαρο, της αναπληρωματικής Μις Τσόκαρο και της Μις Ταγάρι 2008. Το όνομά της Missy Quinn και στόχος ζωής της να κάνει τον πιο καραχλιδέ και φιρφιρουλέ γάμο στη Μεγάλη Βρετανία. Το μόνο που κατάφερε βέβαια ήταν να γίνει ρόμπα καραξεκούμπωτη και να φορτώσει τον πατέρα της, που είναι υπάλληλος καθαριότητας στο Δήμο, με ένα ωραιότατο χρέος ύψους μόλις 100.000 στερλινών, το οποίο, τώρα που το σκέφτομαι, θα έβγαινε αέρα, αν η νεόνυμφη ερχόταν στο Ελλάντα και τραγουδούσε σε σκυλαδερί - κονφισερί στο 328ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού, εκεί με τις νταλίκες και τα πειραγμένα αγροτικά. Θαυμάστε λοιπόν την 16χρονη νύφη με το απέρριτο νυφικό τσίτι της που κόστισε μόλις 16.000 λίρες και χειροκροτήστε το καλαίσθητο στάιλινγκ που θα έκανε ακόμα και την οικογένεια Φλωρινιώτη να πέσει ξερή απ' τα γέλια. Ω, γιες, η τύπισσα έχει πολύ ντιζάιν!

Καταραμένη νοσταλγία!

Υπάρχουν στιγμές που η εθνική υπερηφάνεια σε ξεπερνάει, στιγμές που τα λόγια είναι ανίκανα να περιγράψουν τη δύναμη μιας εικόνας, στιγμές που μένεις άφωνος (και ενίοτε Σόλωνος) μπροστά σε vintage αισθητικά διαμάντια που πέφτουν τυχαία στο δρόμο σου. Τότε αναθυμάσαι ότι αυτό το ένδοξο έθνος δημιούργησε Παρθενώνες, ρουμς του λετ, κτίρια μπάι babis vovos και λαμπρά αντικείμενα λαϊκής τέχνης σαν κι αυτό της φωτογραφίας: μια οστρακοειδής ιδιοκατασκευή με τον τσέλιγκα και τα ζωντανά του αρκεί για να μας ταξιδέψει σε μια φουστανελλοφόρα Ελλάδα των σέβεντις, με το κάδρο του Γέρου με την πίπα κρεμασμένο στον τοίχο και την τσεμπεροφορούσα γιαγιά να πλέκει με το βελονάκι παρακολουθώντας στην ΥΕΝΕΔ το Συνταγματάρχη Βαρτάνη να δίνει ρέστα στον φωσκολικό Άγνωστο Πόλεμο. Καταραμένη νοσταλγία!



* Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην beach girl που ξύπνησε τόσες νοσταλγικές αναμνήσεις.

Ρεντίκολουμ Βίτε

Γεννήθηκα τον Ιούνιο του 1968 στα Μάταλα από γονείς χίπις. Ένα χρόνο μετά έφυγαν για την Ινδία αναζητώντας τη φώτιση καθώς και φτηνά είδη λαϊκής τέχνης. Τελικά ο πατέρας μου έγινε Χάρε Κρίσνα κι η μαμά μου το έσκασε στο Μεξικό με έναν γητευτή φιδιών που πειραματιζόταν με ψυχεδελικά μανιτάρια. Εγώ πάλι έμεινα αμανάτι στο σπίτι του θείου Πλούτων και της θείας Λίτσικο στο Ψυχικό όπου μεγάλωσα με όπερα, γαλλικά, πιάνο και ιστορίες για τον προπάππου μου που ήταν πρωθυπουργός και όταν πέθανε τον κάνανε δρόμο και γραμματόσημο. Στα 14 μου έμπλεξα με κάτι μαλλιάδες από την Όμπρε και την Κρέιζι Χορς και στα 16 με κάτι κομμουνιστές, αλλά τους βαρέθηκα γρήγορα. Σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου σύχναζα στο σπίτι του γείτονα μου- γνωστής μορφής του ελληνικού ροκ- και χάζευα τον Τζίμη Πανούση που έσκαγε μύτη φορώντας μπλουζάκια Motorhead και τσόκαρα Scholl χρώματος ταμπάκ.
Τελειώνοντας το σχολείο ακολούθησα επιτυχημένη καριέρα ως πάρτυ άνιμαλ σε ποικίλα μπαρς, κλαμπς και ρέιβ πάρτις. Η λαμπρή αυτή πορεία συνεχίστηκε αδιαλείπτως μέχρι τα 36 μου χρόνια. Κορυφαία στιγμή υπήρξε όταν φωτογραφίες μου από έξαλλα γλέντια με διάφορα σελέμπριτις δημοσιεύθηκαν σε κοσμικές στήλες και κουτσομπολίστικα έντυπα κάνοντάς με -το λιγότερο- ρόμπα ξεκούμπωτη. Στο ενδιάμεσο καταπιάστηκα με διάφορες δουλειές, του ποδαριού ως επί το πλείστον, μέχρι που αποφάσισα να γελοιοποιηθώ τελείως και έτσι προσελήφθην σε γαλέρα του χώρου της Επικοινωνίας για να τραβάω κουπί. Στα 36 μου γνώρισα το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL, έκοψα τα ποτά και τα ξενύχτια και 2 χρόνια αργότερα παντρευτήκαμε με παπάδες και φόλα ΑΕΚτζή κουμπάρο. Σήμερα, περιμένοντας να γεννηθεί η Πασταφλώρα τζούνιορ, σκέφτομαι ότι τα μοναδικά πράγματα που λείπουν από τη ζωή μου είναι η φώτιση και τα φτηνά είδη λαϊκής τέχνης. Τελικά είναι γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Τον όβολό σας παρακαλώ!

Εκτάκτως το ιστοσαλόν ξανανοίγει για λίγο τις πόρτες του, εκφράζοντας την αμέριστη αλληλεγγύη του στη σκληρά δοκιμαζόμενη τάξη των ελλήνων τραπεζιτών και των λοιπών γκόλντεν μπόις του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και παίρνει την πρωτοβουλία να διοργανώσει τον πρώτο ιστομαραθώνιο συμπαράστασης ανοίγοντας έναν εικονικό κουμπαρά για τις ευγενικές προσφορές όλων μας. Διότι δεν είναι και λίγο πράγμα να μην ξέρεις αν αύριο θα έχεις να πληρώσεις την Πόρσε Καγιέν, τα εξοχικά στην Αράχωβα και στην Ψαρού, την υπερμεζονέτα στα Β.Π, τον ινδό μπάτλερ, τα κουστούμια από τον Καρούζο και τα δίδακτρα στη Σχολή Μωραϊτη. Όλοι μαζί λοιπόν με βαθύτατο ανθρωπιστικό αίσθημα ας συνδράμουμε τους χειμαζώμενους αυτούς νεόπτωχους, ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα του ελληνικού κράτους. Πρώτο το ιστοσαλόν προσφέρει στα ταλαιπωρημένα στελέχη δωρεάν βαφή στο δημοφιλές κομοδινί χρώμα καθώς και ένα ταψί σπανακόπιτα. Εσείς;


*Και για να ξέρετε που πάει το υστέρημά σας, μόνο σε μια ελληνική τράπεζα 8 στελέχη της διοίκησής της μοιράστηκαν, τα χρύσα μου, 20 εκατ. ευρώ, ενώ 9 μεγάλες τράπεζες διέθεσαν σε αμοιβές των μελών των διοικητικών συμβουλίων τους και στα βασικά διοικητικά στελέχη τους το αστείο ποσό των 80 εκατ. ευρώ. Τι ψιλικατζήδες!

Προσωρινή παύση και πάλι

Καλά μου παιδιά,
μια επείγουσα εισαγωγή στο νοσοκομείο την προηγούμενη Τετάρτη μάς έστειλε στην κόλαση (από όπου ευτυχώς ξαναγυρίσαμε σώοι μετά από ατελείωτες ώρες αγωνίας). Και τώρα κατ' εντολή γιατρού, αυστηρή ξάπλα για μια ακόμα φορά και πάρα μα πάρα πολλή προσοχή για να μην υπάρξουν άλλες περιπέτειες και επιπλοκές όπως συμβαίνει εδώ και 6,5 μήνες.
Βλέπετε η πασταφλωρίτσα τζούνιορ που θα γεννηθεί τα Χριστούγεννα είναι ένα πάρα μα πάρα πολύ άτακτο και ανυπόμονο πλασματάκι και κάθε τρεις και λίγο μας κοψοχολιάζει οικογενειακώς. Έτσι το ιστοσαλόν θα ξανακατεβάσει ρολά μέχρι να επανέλθει η ηρεμία κι η μέλλουσα μαμά Πασταφλώρα θα παραμείνει στο κρεβάτι καταμετρώντας σαχλά φαραωνικά ονόματα, διαβάζοντας όσο περισσότερο μπορεί και παρακολουθώντας ψυχωφελή ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους. Ένα μεγάλο φιλί σε όλους και κάντε μια ευχή κι εσείς να πάνε όλα καλά... Είναι στιγμές που πραγματικά χάνω το κουράγιο μου...

Φραπέ και γαλλική υψηλή γαστρονομία

Με ειλικρινή ανησυχία η χαιρστάιλιστ παρακολουθεί το δράμα που βιώνουν οι Γάλλοι εστιάτορες, καθότι μπορεί να διευθύνομεν ένα απλόν ιστοκομμωτήριον, αλλά παιδιόθεν μετέχουμε της φραντσέζικης παιδείας. Η οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα όχι μόνο έχει οδηγήσει στο κλείσιμο πολλών χώρων εστιάσης, αλλά έχει δημιουργήσει παράλληλα ένα εξωφρενικό γεγονός: οι Γάλλοι γκουρμέ, για λόγους οικονομίας, δεν παραγγέλνουν πλέον ορεκτικό και επιδόρπιο, αλλά μόνον κυρίως πιάτο, οι ψιλικατζήδες Σαρδανάπαλοι. Η απρέπεια αυτή έχει οδηγήσει τους ιδιοκτήτες των ρεστοράν σε ακραίες συμπεριφορές όπως η εκδίωξη των βαρβάρων από τα πολυτελή εστιατόρια τους.
Ως ένδειξη συμπαράστασης στο χειμαζόμενο κλάδο των Γάλλων σεφ, το ιστοsalon προτείνει το φραντσάιζινγκ της παρακάτω υπέρλαμπρης επιχειρηματικής ιδέας:


Ο ταπεινός φραπέ τοποθετημένος στα κάρβουνα αποκτά μια εσάνς υψηλής γαστρονομίας και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του ακάματου θηρευτή σπάνιων γεύσεων. Χώρια που είναι πάρα πολύ σικ να στήσεις μια καντίνα τόσο υψηλής αισθητικής στα γραφικά παριζιάνικα καρτιέ.

H φωτοβομβίδα της χρονιάς

Δέος, έκπληξη κι ένα ρίγος συγκίνησης με διέτρεξε -τόσο ως χαιρστάιλιστ όσο και ως άνθρωπο του πολιτιζμού- όταν αντίκρυσα το σημερινό φωτογραφικό ντοκουμέντο. "Εδώ μιλάμε για τη φωτοβομβίδα της χρονιάς!" γύρισα και είπα γεμάτη θαυμασμό στη βοηθό πιστολακίου!
Κοίταξε προσεκτικά, αγαπητέ αναγνώστη, τη μυθική μορφή με το κομοδινί μαλλί που παρεμβάλλεται τόσο ανέμελα ανάμεσα στον ευτραφή κύριο και τον ασπρομάλλη με τον πουαντιγιέ λαιμοδέτη. Δώσε βάση στο φωτοεισβολέα και στη σικάτη και αρκούντως απαστράπτουσα έιτις γραβάτα στα χρώματα του καμμένου ματιού της κουζίνας. Θαύμασε κι εσύ την ανυπέρβλητη χαρά του φωτοβομβιστή και τη μοναδική απόχρωση στην πρόχειρα βαμμένη φωσφοριζέ κόμη που τόσο αρμονικά δένει με τη γραβάτα και το διακοσμητικό τούβλο στον τοίχο. Αυτό σημαίνει δημιουργικό στάιλινγκ με το Σίγμα κεφαλαίο!



ΠιΕς: Η φωτό είναι ευγενές δάνειο από το www.thess.gr/blog/375, ενώ για άλλη μια φορά οφείλω να συγχαρώ τον μάστερ του φωτοβομβαρδίζειν freddos.

Το ανάδελφο έθνος και οι ιερές αγελάδες

Δεν είναι καθόλου σικ να ανήκεις σε ένα έθνος ανάδελφον, σκεφτόμουν τις προάλλες εκεί που έκανα μια περμανάντ. Εκτός κι αν ο πολιτικός ανήρ, με το Κύριος με κάπα κεφαλαίο στον οποίο ανήκει η παραπάνω φράση, γελάστηκε. Μήπως τελικά υπάρχει αδερφόν έθνος και δεν το γνωρίζουμε; Κι εκεί που η μεταφυσική αυτή ερώτηση μου τριβέλιζε το μυαλό, τσακ ήρθε η έκλαμψη ακούγοντας άσμα ραδιοφωνικό, λεβεντοκαψούρικο και ινδοπρεπές: Μα και βέβαια υπάρχει! Οι Ινδοί είναι τα αδέρφια μας-αλήτες-πουλιά! Διότι κι εκείνοι σαν κι εμάς τιμούν και ευσεβούν τις δικές τους ιερές αγελάδες. Κανείς δεν αγγίζει τα ιερά ζωά ακόμα κι αν εκείνα δημιουργούν κυκλοφοριακή ασφυξία, κοπρίζουν ασυστόλως και μπουκάρουν αδιακρίτως σε καταστήματα, σπίτια και δημόσια κτίρια. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο Ελλαδιστάν, όπου οι ιερές αγελάδες έχουν μεταλλαχθεί σε εξελιγμένες και αρκούντως ζημιάρικες μορφές ζωής που αφήνουν πίσω τους συντρίμια αλλά ουδείς τολμά να τις αγγίξει. Θα τις συναντήσετε σε εφορίες, πολεοδομίες, δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, κατασκευαστικές, πολιτικά γραφεία, μαγαζιά της νύχτας, ιερά άβατα και αμαρτωλά μουμουέ.
Μ' αυτές τις σκέψεις η χαιρστάιλιστ αποφάσισε ότι θα ήταν πολύ σικ το ιστοκομμωτήριον να αδελφοποιηθεί με ινδικό salon. Έτσι με περηφάνεια σας παρουσιάζουμε το σύντροφο και αδερφοποιτό Ραμπιντρανάθ- σελέμπριτι κομμωτή εκ Τζαϊπούρ ορμώμενο- μετά των βοηθών πιστολακίου Ντενιπρασάτ και Γκουρχαράν.

Μέχρι πού φτάνει η σάτιρα;

"Η σάτιρα δεν κάνει διακρίσεις, δεν είναι ρατσιστική. Δεν μπορώ να μη σατιρίσω την Κουτσίκου επειδή είναι ανάπηρη. Και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο τους θεωρώ ισότιμους με τους άλλους. Και τον εαυτό μου και το διευθυντή μου και τη μάνα μου και τον πατέρα μου θα σατιρίσω. Ο αυτοσαρκασμός είναι βασικό στοιχείο της σάτιρας. Δεν έχει καμία δουλειά εδώ ο πολιτικός ορθολογισμός που λέει, για παράδειγμα, δεν σατιρίζουμε τους μαύρους. Γιατί όχι, δεν είναι άνθρωποι;"
Αυτά είπε ο Τζίμης Πανούσης στην τελευταία του συνέντευξη στη Lifo και πολύ θα ήθελα το παραπάνω απόσπασμα να μπει ως θέμα στις Πανελλήνιες. Αν λοιπόν ξαναμαναγυρνάγατε στα θρανία (μαμά, φοβάμαι!) και σας καθόταν να γράψετε μια τέτοια έκθεση, θα συμφωνούσατε ή θα διαφωνούσατε με τον Τζιμάκο;

Κι επειδή πολύς ντόρος έγινε τις τελευταίες μέρες με τις φωτογραφίες Μελισσανίδη, η γνώμη σας έχει ιδιαίτερο ειδικό βάρος.

Να μπουν τα κλαρίνα στο Μουσείο της Ακρόπολης

Μεγάλη συγκίνηση με πιάνει όποτε περνάω από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Διότι μπορεί να είμαι μια απλή χαιρστάιλιστ, με δίπλωμα Αμάραντου-Χρυσή Χτένα, όμως ο πολιτιζμός ήταν πάντα το αδύνατό μου σημείο. Ως άνθρωπος της κουλτούρας λοιπόν θα ήθελα να κάνω κάποιες υποδείξεις στην πεφωτισμένη ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Καταρχάς, θα ήθελα να καταγγείλω την απουσία της αεικίνητης babis vovos από την εργολαβία του έργου. Ευελπιστώ ότι το ΥΠΠΟ, σε ένδειξη καλής θέλησης, θα αναρτήσει τουλάχιστον στην ταράτσα του κτιρίου το ονοματεπώνυμο της εν λόγω κατασκευαστικής.
Στη συνέχεια θα πρότεινα το νέο ωράριο λειτουργίας του μουσείου να περιοριστεί στις τρεις ώρες. Διότι καλός και άγιος ο πολιτιζμός, αλλά σε μεγάλες δόσεις μπορεί να σε στουμπώσει.
Τέλος, θα ήθελα να εισηγηθώ την άμεση κατεδάφιση των αποτροπιαστικών ακινήτων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την κατασκευή στη θέση τους λαϊκής πίστας όπου καθημερινά θα δίνουν ρεσιτάλ δημοτικοί οργανοπαίχτες. Ο κάτωθι εικονιζόμενος Ζήνος- με τη μόρτικη γραβάτα- πιστεύω ότι θα ξετρέλαινε τόσο το κυβερνητικό επιτελείο όσο και τους ξένους περιηγηταί. Ειδικά αν γύρω τριγύρω στηνόντουσαν και οι απαραίτητες ψησταριές με τα βρώμικα.


ΠιΕς: Την αφορμή για το σημερινό ποστ την πήρα από τον αγαπημένο πρόβατο, η φωτό είναι ευγενές δάνειο από τον τρικαλινό και ευχαριστώ θερμά την Ιφιμέδεια που είχε την καλοσύνη να μου την στείλει.

Σήμερα δεν κάνουμε πλακίτσα

Σήμερα το μαγαζί δεν θα κάνει πλακίτσα. Γιατί σήμερα είμαστε εδώ μέσα πολύ θυμωμένοι. Αν κάποιοι θεωρείτε ως τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των ημερών τον όλα-ηθικά-και νόμιμα- υπουργό, τους ιερούς βατοκολωνακιώτες, τους διαπλεκόμενους πολιτικούς μανατζαραίους και τον πιάσαμε-πάτο-αρχιοικονομικάριο της κυβέρνησης, εμείς με τη σειρά μας θεωρούμε ως την απόλυτη κατάντια αυτής της χώρας την καταδίκη του πρώην πρωθυπουργικού συμβούλου σε 12 μηνάκια με αναστολή για τη συγκάλυψη εμπόρου ναρκωτικών στα ηρωικά Ζωνιανά. Κι αντί το θέμα να είναι πρώτη είδηση και να ξηλωθεί το σύμπαν ολόκληρο, έγινε το καθιερωμένο τουμπεκί, τέτοιοι είμαστε, τρομάρα μας.
Εύχομαι κανείς από όλους αυτούς τους αξιότιμους κυρίους των μίντια, της δικαιοσύνης και της πολιτικής να μην βιώσει την κόλαση του να χάνεις έναν αγαπημένο άνθρωπό σου από τις ουσίες. Και κανείς μα κανείς να μη ζήσει την καθημερινή κατάβαση στον πιο αρρωστημένο εφιάλτη και τον άνισο αγώνα για την απεξάρτηση μέσα από τις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας και των "στοργικά" προστατευμένων κυκλωμάτων.
Σήμερα η θλίψη και η αηδία έπιασε πάτο.

Και από Τρίτη γυμναστήριο

Η σωστή δίαιτα πρέπει να συνοδεύεται από την απαραίτητη άσκηση. Και η σωστή άσκηση πρέπει να γίνεται στο ανάλογο γυμναστήριο. Εξ απεναντίας του κομμωτηρίου βρίσκεται ο φιλόξενος χώρος που βλέπετε στη φωτογραφία όπου όλο το τιμ του ιστοsalon χτίζει καθημερινά απολλώνειο κορμί.


Και μετά τους κοιλιακούς, τις διατάσεις, τα πεκ ντεκ, τα αερόμπικις και τα λοιπά κινέζικα βασανιστήρια, χαιρστάιλιστ, κολορίστ, μανικιουρίστ-πεντικιουρίστ και βοηθοί πιστολακίου, καταλήγουμε στο παρακάτω μαγαζί για να πνίξουμε τον πόνο μας στα παϊδάκια και την καλή ρετσίνα. Γιατί και η δίαιτα θέλει (πχοιοτική) καλοπέραση!

Από Δευτέρα δίαιτα

Μεγάλος προβληματισμός έχει πέσει στην εκλεκτή πελατεία του ιστοκομμωτηρίου, καθώς η λέξη - βρυκόλακας με τα έξι γράμματα βρίσκεται στη σκέψη όλων (συμπεριλαμβανομένης και της χαιρστάιλιστ). Τελικά στις διακοπές όλοι κάναμε τις παρασπονδίες μας και τώρα νιώθουμε σαν την όρκα τη δολοφόνο φάλαινα, προγραμματίζοντας (θα την πω τη φριχτή λέξη) πάσης φύσεως δίαιτες και αναζητώντας εναγωνίως μασαζοκορσέδες και θαυματουργά γυμναστήρια. Σε μια κρίση τύψεων για τα 3 παραπανίσια κιλά μου το ΠΣΚ που πέρασε βρήκα την παρηγοριά σε ένα ψυχοφελές βιβλίο: το έγραψε ο Ντέμης Ρούσσος και έχει τίτλο "Αδυνατίστε και παραμείνετε αδύνατοι - Το χρήσιμο βιβλίο". Εκεί ο καλλιτέχνης ξετύλιξε ως νέος Γαργαντούας όλη την ιστορία της απόλυτης κρεπάλης στην οποία έζησε επί σειρά ετών. Διαβάζοντας λοιπόν το κεφάλαιο με τίτλο "Ένα τυπικό γεύμα στο σπίτι μου" αναστέναξα με ανακούφιση αναλογιζόμενη τα δικά μου τα χαϊρια. Σας παραθέτω λοιπόν κι εσάς το μενού με τη σιγουριά ότι θα δείτε τις δικές σας παρεκτροπές με απενοχοποιημένη ματιά.
Το τυπικό καθημερινό μενού του Ντέμη περιελάμβανε: φουά γκρα, μπουρεκάκια από σολωμό, άγριο φασιανό, γρανίτες, βοδινό ψητό, χόρτα με κρέμα και τρούφες, 50 (!!!) διαφορετικά τυριά, ψωμί με καρύδια, παγωτά νουγκατίνας, μους από λωτούς, καφέ, πτι φουρ. Τα παραπάνω συνοδεύονταν από κρασιά όπως τα Σατώ Ικιέμ Λαφίτ Ρότσιλντ, Σασανιέ Μοντρασέ, Σαμπάνια, Πόρτο, Αρμανιάκ και στο τέλος ένα κονιάκ για τη χώνεψη!

5η εκστρατεία αγάπης

Η εκστρατεία αγάπης για τις γυναικείες φυλακές συνεχίζεται. Έτσι τo Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου στις 17:30, θα γίνει μια συνάντηση μπλόγκερς (και όχι μόνο) στου Πέτρου (Πλαταιών και Λεωνίδου στην Αθήνα). Σκοπός της είναι η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης τόσο για τα παιδάκια κάτω των 3 ετών που είναι φυλακισμένα μαζί με τις μαμάδες τους στις Γυναικείες Φυλακές Θηβών όσο και για τις άπορες φυλακισμένες που βρίσκονται εκεί.
Εκτός από τα είδη πρώτης ανάγκης όπως πάνες, είδη περιποίησης, εσώρουχα, παιχνιδάκια, φόρμες, καλλυντικά, παντόφλες κ.ά., σε αυτή τη συνάντησή μας στόχος είναι η συλλογή βιβλίων για τη δημιουργία μιας αξιόλογης βιβλιοθήκης για τις φυλακισμένες.
Περισσότερες πληροφορίες στο xeblogarisma.

Ο Ρομπέν των ταξιτζήδων

Μια κατάδυση στον κινηματογραφικό βούρκο των έιτις, μέρα βροχερή που είναι σήμερα και ο ήχος από τα πρωτοβρόχια ξυπνάει θύμησες και νοσταλγία (χα, διότι η ιστοχαιρστάιλιστ μπορεί να γράψει ΚΑΙ ποιητικά).
Ο πτωχός πλην τίμιος ήρωάς μας είναι και Μπάμπης και Ρομπέν των ταξιτζήδων και ξεκαπίστρωτο μουλάρι. Και όλα αυτά με μουσική υπόκρουση τον πολυαγαπημένο Γιώργο Μπουλουγουρά-πάντα με γυαλιά πούλμαν- και σκηνοθέτη τον ζαχοπουλικό κολλητό Γιώργο Μυλωνά. Ιντζόι!

Κομμωτικό θρίλερ

Εάν γυριζόντουσαν κομμωτικά θρίλερ, οι κουπ που ακολουθούν θα διεκδικούσαν επάξια το ρόλο του Φρέντι Κρούγκερ - του ψυχοπαθούς χαιρστάιλιστ με το πιστολάκι. Αγαπητοί μου πελάτες, το ιστοsalon σας παρουσιάζει τα κουρέματα που όλοι θα θέλαμε να ξεχάσουμε, τα κουρέματα "όχι άλλο κάρβουνο", τα κουρέματα που θα έπρεπε να τιμωρηθούν με ισόβια φυλάκιση (και όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια).
Παρατηρείστε προσεχτικά τις αισθητικά ανυπόφορες φωτογραφίες που ακολουθούν και ψηφίστε την απόλυτα σπλάτερ κομμωτική κρεασιόν.

Περνάει - περνάει ο ... ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ

Το σημερινό ποστ λογοκρίθηκε. Ελπίζω η φωτογραφία του κυριούλη που ακολουθεί να μην προσβάλει το φιλοθεάμον κοινό.

Φωτοβομβίδων συνέχεια

Δεν σας κρύβω ότι με τις φωτοβομβίδες έχω πάθει αυτό τον καιρό μια ψυχολογία. Οπότε θα μου επιτρέψετε να σας παραθέσω ένα ακόμα φωτοανδραγάθημα, το οποίο αυτή τη φορά προέρχεται από έναν τετράποδο φίλο μας. Το καθιερωμένο γλυκανάλατο και φιρφιρουλέ εσταντανέ των μικρομέγαλων παρανύμφων -που σίγουρα το ίδιο βράδυ κοιμήθηκαν με τα κουφέτα κάτω από το μαξιλάρι κι αντί να ονειρευτούν προβατάκια μετρούσαν τους κοιλιακούς του Μπραντ Πιτ- βεβηλώνεται μοναδικά από τον Γούφη, ο οποίος επέλεξε λάθος τόπο και ώρα (ή μήπως όχι;) για να ανακουφιστεί στο φιλόξενο γκαζόν της χλιδάτης επαύλεως.


Επίσης θα ήθελα να πληροφορήσω τους φιλόπονους επισκέπτες του ιστοκομμωτηρίου, ότι έχω ήδη καταρτίσει μια λίστα με τις εκκλησίες SOS (αυτές με τα πολλά σκαλιά και τα κόκκινα χαλιά για τους γάμους) τις οποίες μπορούμε να επισκεπτόμαστε για να κάνουμε και τα δικά μας φωτοβομβιλίκια -κατά προτίμηση ντυμένοι Σούπερμαν.

Φωτοβομβίδες; Βας ιστ ντας;

Πολλά και διάφορα -ξεκούδουνα και μη- μηχανεύεται ο άνθρωπος για να περνάει τις ελεύθερές του ώρες. Άλλος εκτρέφει οικόσιτα μπαρακούντα, άλλος πλέκει μαξιλαράκια για το σαλόνι, άλλος μαθαίνει ουρντού κι άλλος γίνεται φωτοβομβιστής. Τι είναι ετούτο πάλι θα μου πείτε. Φωτοβομβιστής είναι ο τύπος που το'χει αμέτι μουχαμέτι να μπαίνει απρόσκλητος στα φωτογραφικά καρέ διαφόρων ανύποπτων και να τους τα κάνει γης μαδιάμ. Έτσι λοιπόν στη ρομαντική φωτογραφία του γάμου που ακολουθεί επέρχεται ο Αρμαγεδδών καθώς τις γλυκερές στιγμές του νέονυμφου ζεύγους καταστρέφει ο άσχετος κυριούλης στα αριστερά που καβαλάει ημίγυμνος -και με μοναδική ομολογουμένως χάρη- το κακόγουστο αγαλματάκι.


Στο επόμενο φωτογραφικό ντοκουμένο ο αρχιφαρσέρ μπλακ μπράδερ κάνει ένα ζουγκλοειδές ντου στο αθώο κοριτσίστικο πάρτυ καταστρέφοντας με πολύ στυλ μια ακόμα φιλόδοξη φωτογραφική υπερπαραγωγή.


Όπως καταλαβαίνετε πεδίον δόξης λαμπρόν αναμένει όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν με το ευγενές αυτό σπορ. Κανείς εθελοντής παρακαλώ;
Περισσότερα παρεμφερή ανδραγαθήματα στον άρχοντα της συλλογής φωτοβομβίδων freddos χάρη στον οποίο γνώρισα το μαγικό αυτό κόσμο και τον ευχαριστώ πολύ.

Το ιερόν Κολωνάκιον

Α, όλα κι όλα! Μπορεί να είμαι μια απλή κομμώτρια με δίπλωμα Αμάραντου-Χρυσή Χτένα, αλλά έχω κι εγώ τις απορίες μου. Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν το ιερόν αθωνικόν Κολωνάκιον θα εξακολουθήσει το επικερδέστατο μεσιτικόν νταραβέρι εγείροντας πλέον απαιτήσεις για οικόπεδα - φιλέτα στον Παράδεισο Αμαρουσίου καθώς και για αγροτεμάχια αναλόγου ρίαλ εστέιτ στάτους στο Σούπερ Πάρανταϊς της Μυκόνου.
Θα μου πείτε, πώς μου κατέβηκαν τέτοιες ιδέες; Να, προχτές, εκεί που έβαφα το μαλλί κομοδινί σε γνωστό πολιτικό, μου εκμυστηρεύθηκε ότι οι μάνατζερς του ιερού Κολωνακίου έχουν ήδη κατοχυρώσει το κοπιράιτ της λέξης «Παράδεισος» και αναμένεται να διεκδικήσουν δυναμικά από οικόπεδα μέχρι δικαιώματα στα βιβλία μαγειρικής της Χρύσας Παραδείση.


Υ.Γ. Για να δούμε, θα βρείτε τη λεπτομέρεια Kinder έπληξη που κάνει τη διαφορά στο ιερόν φωτογραφικόν ντοκουμέντο; May the force be with you!

Να το πάρει το ποτάμι;

Πολύ σας προβλημάτισε το χθεσινό ποστ, αλλά άκρη τελικά δεν βρέθηκε. Οι απαντήσεις σας άγγιξαν μια μεγάλη γκάμα προσωπικοτήτων, από τη Μαρίκα Μητσοτάκη και την Αλέξια έως τη θεία της Υβέτ Τζάρβις και την Γκλόρια Γκέινορ (πάλι καλά που δεν γράψατε για τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη). Κανείς όμως δεν κατάφερε να μαντέψει ότι η κυρία της φωτογραφίας ήταν η φοβερή και τρομερή La Camilla (όχι αυτή του Βρετανού κουνενέ που φοράει τα κολλυβοδοχεία και τις χελιδονοφωλιές στο κεφάλι), αλλά η πάλαι ποτέ τραγουδίστρια των Army of Lovers.



Κι επειδή είναι γνωστό ότι το ιστοκομμωτήριον αγαπάει τις εξτραβαγκάντζες, σας αφιερώνει ένα από τα εξωφρενικά τραγούδια του λουδοβίκειου συγκροτήματος που μεσουράνησε στα 90's, η τέλεια μουσική υπόκρουση για ένα σωστό πιστολάκι.

Μα ποια είναι, ποια είναι...

Βουαλά ένα σπάνιο εύρημα από τις ανασκαφές της θείας Πασταφλώρας στο διαδίκτυο. Η συμπαθής κυρία της φωτογραφίας μαζί με την έξαλλη παρέα της (με τις εξίσου εξωφρενικές κομμώσεις και το λουδοβίκειο στάιλινγκ) υπήρξαν μεγάλες μούρες εκεί στα 90's και μας χάρισαν πολλά σουξέ, αμφιβόλου πχοιότητας για μερικούς-μερικούς θολοκουλτουριάρηδες, αλλά εξόχως διασκεδαστικά για εμάς τους υπόλοιπους σαβούρες. Ακόμα θυμάμαι το μπιτς μπαρ στο Σούπερ Παραντάις* να σείεται από τα χιτ τους κι όλους εμάς να χοροπηδάμε σαν τα κατσίκια ουρλιάζοντας τα ρεφρέν από τα τραγούδια τους. Για να δούμε θα βρείτε ποια είναι για να κερδίσετε ένα δωρεάν λούσιμο-κούρεμα-χτένισμα στο ιστοsalon;
(Και για όσους ανυπομονούν, η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα στο αυριανό ποστ)



* Διότι κάθε ιστοκομμώτρια που σέβεται τον εαυτό της έχει θητεύσει ΚΑΙ στις εσχατιές της Μυκόνου.

Eat oil and come at night

Ωραία τα ουήσκια Τσόνη και Κατεσάρ, αλλά ξεροσφύρι να τα πίνεις δεν λέει. Έτσι το ιστοsalon έρχεται να σας προτείνει ένα εξαιρετικό γειτονικό εστιατόριο το οποίο θα σας υποδεχθεί μετά βαϊων και κλάδων για να γιορτάσετε την καινούργια σας κουπ και τις σέξι ανταύγειες σας. Το ρεστοράν ονομάζεται Φάε λάδι κι έλα βράdy, Eat oil and come at night και όπως θα παρατηρήσετε η καλαίσθητη ταμπέλα του ακολουθεί τις επιταγές του μέγα σκηνοθέτη Βασίλιεφ που τσατάλιασε τα νεύρα μιας ολόκληρης Επιδαύρου* με τις τρίγλωσσες παρεμβάσεις του στη μεταμοντέρνα του Μήδεια.
Και όπως πολύ σωστά παρατήρησε η φιλτάτη incontinentia: ιστοκομμωτήριον > Επίδαυρος > ταβέρνα = Πολιτιστικόν overdose



* Διότι είπαμε είμαστε πολύ μορφωμένα άτομα

Όλα για τον πελάτη

Μια από τις βασικές αρχές του μάνατζμεντ λέει ότι η σωστή και σαλονάτη επιχείρηση πρέπει να έχει και τους ανάλογους προμηθευταί. Διότι, τι να το κάνεις, μανδάμ, το κομμωτικό ψαλίδι όταν είναι μέιντ-ιν-δεν-ξέρω-πού κι αντί να σου πετυχαίνει ένα φιλάρισμα που φυσάει, σου κάνει την πελάτισσα σαν ταϊβανό νεοσύλλεκτο που έχει πάθει ηλεκτροπληξία. Κι επειδή το ιστοκομμωτήριο σέβεται το κοινό του κι έχει κάνει φλάμπουρο τα πάσης φύσης ISO, TUV, HACCP και τα λοιπά πχοιοτικά πιστοιποιητικά, συνεργάζεται πάντα με τους καλύτερους. Εξού και η συμφωνία που έκλεισε με γνωστή κάβα για την προμήθεια των "υγρών καυσίμων" όπου δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το χαρακτηριστικό ενσταντανέ με τα δημοφιλή "ουήσκια Τσόνη και Κατεσάρ" που θα προσφέρονται στην εκλεκτή πελατεία του ιστοsalon.

Κουλτούρα-πχοιότητα-πολιτιζμός

Τα-ταν! Ανοίξαμε και σας περίμενουμε! Από τη φετινή σχολική χρονιά το ιστοκαλύβι αλλάζει χρήση και μετατρέπεται σε ένα σικάτο ιστοκομμωτήριο. Η θεία Πασταφλώρα είναι πλέον μια επαγγελματίας χαιρ στάιλιστ, καθότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, και στους τοίχοι του μαγαζιού φιγουράρουν τα πορτρέτα των μεγάλων μετρ του επαγγελμάτος που ποζάρουν ως νέοι οπλαρχηγοί κραδαίνοντας τα γιαπωνέζικα ψαλίδια τους: τιμή και δόξα στον Άγγελο, τον Johnny, τον Georges, τον Βαγγέλη Χατζή και τον Ζάρμπαλη!
Το ιστοsalon θα εξυπηρετεί καθ' εκάστην με λάβαρο και προμετωπίδα το τρίπτυχο "Κουλτούρα-πχοιότητα-πολιτιζμός", διότι μπορεί να τελειώσαμε έναν Αμάραντο Χρυσή Χτένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε και μορφωμένα άτομα, με την Επίδαυρό μας, τα Ηρώδειά μας, τους Βέλτσους μας και τον Φράνσις Φουκουγιάμα κορώνα στο κεφάλι μας.
Καλή αρχή λοιπόν, με τον λατρεμένο επίτιμο να στέλνει κι εκείνος τις ευχές του και να γίνεται φυλαχτό και εικόνισμα για καλή τύχη και χρυσές δουλειές!

E-ε-έρχεται!

Νέα σχολική χρονιά (θενκς Γκοντ όχι για μας), νέο ξεκίνημα (από Δευτέρα δίαιτα), νέοι αγώνες (για να πετύχει επιτέλους εκείνη η περμανάντ). To ιστοκαλύβι ανασυντάσσεται και η θεία Πασταφλώρα φοράει τη σικάτη ρόμπα από τη λαϊκή και το σινιέ φακιόλι και πιάνει δουλειά για το γκραν όπενινγκ που θα γίνει σε λίγες μέρες. Μέχρι τότε, αφιερωμένος εξαιρετικά ο καημός της: το Καφέ Μπούμπης, ένα άπιαστο επιχειρηματικό όνειρο για τη θείτσα που χρόνια τώρα μαζεύει δεκάρα-δεκάρα τα ευρώπουλα στον κουμπαρά της μπας και μπει μια μέρα συνεταίρος...

Ραντεβού το Σεπτέμβρη;

Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι με τα σελέμπριτί σου




Με τη νέα σχολική χρονιά ξανανοίγει το πασταφλωροκομμωτήριο



Μέχρι τότε ιντζόι γκρικ σάμερ!



κι ένα τραγουδάκι ακόμα...

Αποχαιρετισμός

Ενας προσωρινός, ελπίζω, αποχαιρετισμός. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ωραία παρέα σας αυτά τα δύο χρόνια. Μια μεγάλη περιπέτεια που κρατάει εδώ και έξι μήνες και θα τραβήξει αρκετά ακόμα στέλνει τη θεία Πασταφλώρα στα μετόπισθεν για ανασύνταξη και ξεκούραση. Έτσι η θεία βάζει στην άκρη το πληκτρολόγιο, παίρνει τα βιβλία της, τα Μίκυ Μάους της και τις ηλεκτρονικές μουσικές της και αράζει στον κήπο πίνοντας παγωμένες λεμονάδες. Ελπίζει μέχρι το Σεπτέμβριο να έχει καταφέρει να μαζέψει ένα σωρό αστεία φαραωνικά ονόματα και να οργανώσει επιτέλους τη συλλογή της από εξωφρενικά γράμματα αναγνωστών της Εστίας. Κι αν όλα πάνε καλά μέχρι τότε να ξανανοίξει το σαλόνι του ιστοκαλυβίου για κουβεντούλα, Τζοκόντες, δροσερές γρανίτες φράουλα και ... πχοιοτικές αναζητήσεις!
Σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι και να έχετε στο μυαλό σας ότι όσο κι αν προσπαθούμε να χτίσουμε την καθημερινότητά μας πάνω σε βεβαιότητες, η ζωή θα είναι ΠΑΝΤΑ γεμάτη εκπλήξεις!


Αυτή είναι η αγαπημένη μου Λεβρωσσός, στην Αμοργό. Φέτος δεν θα καταφέρουμε να κατέβουμε στο νησί, όμως το μυαλό μας και η καρδιά μας θα βρίσκονται εκεί. Αν αγαπάτε τους τόπους που μπορούν να μιλήσουν στην ψυχή σας, κάντε μια βόλτα από δω
http://amorgos.pblogs.gr//

ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΑΜΕΣΩΣ!

Καλά μου παιδιά,
το τρομερό τέρας Γκοτζίλα, την έπεσε, το αλητήριο, στο ιστοκαλύβι. Μετά από μία άνιση μάχη, η θεία Πασταφλώρα έπεσε νοκ άουτ και ο γιατρός της συνέστησε ξάπλα και ξεκούραση. Έτσι το ιστοκαλύβι θα κατεβάσει ρολά μέχρι το τέλος της εβδομάδας και θα ξανακεράσει τζοκόντες και φοντανάκια το επόμενο ΠΣΚ.
Μέχρι τότε να περνάτε καλά!

Αύριο λέμε ναι στην Ισπανία και στην πχοιότητα!

Φίλοι Γιουροβιζιονιστές, φίλες Γιουροβιζιονίστριες,
αύριο στο μεγάλο τελικό της ευρωπαϊκής μουσικής εμποροπανήγυρης ρίχνουμε την ψήφο μας στην Ισπανία γιατί:
- Μας συγκινεί η ομοιότητα του εξ Ιβηρίας ορμώμενου τροβαδούρου με το Στάθη Ψάλτη
- Λέμε ναι στα γυαλιά αλά Γιώργος Μπουλουγουράς που λανσάρει με τόση επιτυχία ο Rodolfo
- Αντιστεκόμαστε στις αηθέστατες σκανδιναβικές και σλαβικές συμμαχίες που ταλανίζουν το θεσμό (τώρα χωρίς Κύπρο τι θα κάνουμε; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις.)
- Τιμούμε τους συντρόφους Ισπανούς που είναι τσίφτες, καραμπουζουκλήδες και οι μοναδικοί αυθεντικοί γλεντζέδες που απέμειναν εις τας Ευρώπας (γιατί μόνο ένας λαός που είναι τύφλα στο μεθύσι θα έστελνε ένα τέτοιο άσμα στο διαγωνισμό)
Και τέλος
- Βοηθάμε τη θεία Πασταφλώρα που έχει ποντάρει 50 ολόκληρα γιούρο στον καλλιτέχνη να πάρει πίσω 2.000 ευρώπουλα: πρόκειται περί ενός ακόμα εθνικού στόχου, όπως καταλαβαίνετε, οπότε η συστράτευση είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη!
Και για να μην ψηφίζουμε γουρούνι στο σακί, ιδού το αριστούργημα:

Ξεblogάροντας με... ένα πάρτυ!

Πριν από λίγο καιρό σας είχα γράψει για μια μικρή εκστρατεία που διοργανώθηκε για να βοηθήσουμε παιδάκια και μαμάδες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού μαζεύοντας είδη πρώτης ανάγκης. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη κι έτσι τα βάλαμε κάτω και είπαμε να φτιάξουμε ένα μπλογκ που θα ξεμπλοκάρει τις ευαισθησίες μας και θα μας κάνει πιο ενεργούς σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Κι έτσι γεννήθηκε το ξεblogαρισμα , το οποίο εκτός από την παρουσία του στο διαδίκτυο θα κάνει κι ένα μεγάλο πάρτυ την 21η Ιουνίου στο χώρο Ορίζοντες, πολύ κοντά στο σταθμό μετρό της Κατεχάκη. Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν μαζί με την καλή σας διάθεση και τις προσφορές σας που μπορείτε να τις δηλώσετε στο μπλογκ του καλού μας Πανόπτη.

ΟΤΕ εμπιστευτικό

Και να που ήρθε η μεγάλη στιγμή για να σας παρουσιάσουμε πρώτοι στην Ελλάδα μια καυτή αποκλειστικότητα: δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, αλλά το νέο επιχειρησιακό σχέδιο που θα εφαρμόσουν οι Γερμανοί μανατζαραίοι στον ΟΤΕ. Στη φωτό που ακολουθεί μπορείτε να θαυμάσετε τα νέα ήθη στην αισθητική, το ντύσιμο, την τεχνογνωσία και τον υπαλληλικό κώδικα που κομίζουν οι τηλεπικοινωνιακοί εταίροι μας στον οργανισμό.


(Κι όσοι περιμένετε να σας γράψω για τη Γιουροβίζιον, έχω να καταγγείλω ότι τα γνωστά κέντρα αποσταθεροποίησης σαμπόταραν την εξαιρετική συμμετοχή της γαλοπούλας που τραγούδησε για την Ιρλανδία. Τζάμπα τα SMS που στείλαμε για να στηρίξουμε το αξιολογότατο αυτό τραγούδι...)

Όλοι μαζί για τον εθνικό στόχο

Ποια Σκόπια; Ποια ακρίβεια; Ποιος ΟΤΕς και οι ντόιτς μάνατζερς; Ποιος νόμος-πλαίσιο; Ποιος Θανάσης;
Ο εθνικός στόχος της Γιουροβίζιον uber alles και σύσσωμο το έθνος συστρατεύεται για το ωραίο, το μεγάλο, το αληθινό. Το τσαχπινογαργαλιάρικο άσμα που ακολουθεί αφιερώνεται εξαιρετικά στον πχοιοτικό Πρόεδρο της ΕΡΤ Χρήστο Παναγόπουλο, ο οποίος μπορεί να μην γουστάρει τις εκπομπές του Κούλογλου, αλλά είναι ορκισμένος φαν της Καλομοίρας, της Δρούζα και της μεγάλης Έφης. Μαέστρο, ρίξε το τεμάχιο!

Όταν η φύση καίει φλάντζες

Mεγαλύτερo κλισέ από τη φράση «Η Φύση είναι σοφή» δεν υπάρχει. Δεν ξέρω ποιος το πρωτοσκέφτηκε, αλλά μάλλον δεν έλαβε υπόψη του τα τρία ύψιστα κατασκευαστικά λάθη: τα κουνούπια, τις μύγες και τις κατσαρίδες. (φυσικά σωστό θα ήταν να προσθέσουμε και τον άνθρωπο, αλλά εκεί περνάμε πλέον σε άλλες φιλοσοφικές σφαίρες)
Και ρωτάω: πώς ένα σοφό σύστημα κατασκευάζει κάτι τόσο άχρηστο, τόσο ενοχλητικό, τόσο αφόρητο όσο τα κουνούπια; Και θα απαντήσετε: μα τι θα τρώνε τα πουλάκια; Και θα ξαναρωτήσω: το φαϊ τους δεν θα μπορούσε να λιγότερο θορυβώδες και μοβόρικο; Και θα μου πείτε το μοιρολοτρικό: έτσι είναι η Φύση. Ε, όχι λοιπόν! Η Φύση έχει κάνει λάθος! Κι αυτό το λάθος μου στερεί κάθε βράδυ τον ύπνο. Γιατί πλέον τίποτα δεν σταματά τις μικρές ιπτάμενες συμφορές: ούτε οι δηλητηριώδεις ταμπλέτες, ούτε οι σιτρονέλες, ούτε τα σπρέι γερανιού, ούτε τίποτα. Γι’ αυτό κι εγώ που είμαι κακός άνθρωπος αγόρασα αυτό το υπέροχο και χρήσιμο φυτό, το οποίο τρέφεται αποκλειστικά με μύγες και κουνούπια. Και καμαρώνω το πολύτιμό μου:


Και όνειρο το έχω μια φορά να πιάσω ζωντανό ένα κουνούπι να το κλείσω σε ένα κουτί και επί μία εβδομάδα να του παίζω όλη τη δισκογραφία των Anthrax των Megadeth .
Ουφ, τα ξανάπα και ηρέμησα, ο παλιοχαρακτήρας!

Απτντέιτ: Το φυτό λέγεται Venus flytrap και θα το βρείτε σε φυτώρια, σε μικρό γλαστράκι που κοστίζει γύρω στα 6 ευρώ μαζί με το πιατελάκι του.

Ελλάς - Γαλλία μουσική συμμαχία;;;

Ο μετρ ονομάζεται Sebastien Tellier. Μην σας ξεγελάει το τραβολτέ κουστούμι αλά Πάρις Κασιδόκωστας επί εποχής Ζέτας Βαμβογιάννη - Graff (ναι, ναι, το ξέρω ατελείωτες οι γνώσεις μου) και το φυζίκ "χαμένος στη μετάφραση, στην αισθητική και τις καταχρήσεις απολωλός αδερφός του Ντέμη Ρούσου και πιθανώς κρυφοσυνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ".
Ο αγαπητός Σεμπαστιέν γράφει συμπαθητικές ίζι λίσενινγκ μουσικούλες και αν η Γιουροβίζιον ήταν λίγο σοβαρότερος διαγωνισμός κι όχι αυτή η σλαβοσαξωνική Κιτσερέλα τίγκα στα κλουβιά με τις τρελές και τους τρελούς, υποψιάζομαι ότι θα τα πήγαινε μια χαρά χαρίζοντάς μας μια από τις πιο συμπαθείς μελωδίες του καλοκαιριού.



*Nα ευχαριστήσω θερμά το νέο και εξαιρετικά μορφωμένο φίλο Μίμη Ζερβό που μου επέστησε την προσοχή (ωραία έκφραση για μορφωμένα άτομα) στην παρουσία του Sebastien στο Γιουροβιζιόν.

Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, έλεγαν οι παλιοί, χωρίς να ξέρουν ότι χρόνια μετά με την ανακάλυψη του Blanco ό,τι γράφει μπορεί και ξεγράφει. Έτσι λοιπόν κι η θεία Πασταφλώρα έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της, συμμετέχει στο γνωστό μπλογκοπαίχνιδο με τα χειρόγραφα, γνωρίζοντας πως το ιστορικό ντοκουμέντο που ακολουθεί θα πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία, φέρνοντας καλή τύχη σε όποιον το στείλει 182 φορές σε γνωστούς και φίλους, αφού πρώτα τυλιχτεί με τρεις πλεξίδες σκόρδα.

Θερμές ευχαριστίες στη memoir και το ποντικομικρούλη trip για την πρόσκληση.
Φίλοι του http://autographcollectors.blogspot.com/ η ιστορία μας καλεί! Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Πρωινές μεταφυσικές απορίες

Πολλά και αγωνιώδη ερωτήματα με βασανίζουν τον τελευταίο καιρό: Πού είναι το κράτος; Πότε επιτέλους θα μάθει η Καλομοίρα σωστά ελληνικά; Από πότε το Ισραήλ έγινε ευρωπαϊκό κράτος και παίρνει μέρος στη Γιουροβίζιον; Γιατί δεν συμμετέχει και η Αλ Φατάχ στο μεγάλο διαγωνισμό με παλαιστινιακά αντάρτικα;
Βέβαια ακούγοντας κανείς τις διάφορες κουλαμάρες που διαγωνίζονται κάθε χρόνο στη μουσική εμποροπανήγυρη, πείθεται πλέον ότι οι Ευρωπαίοι τραγουδοποιοί είτε το έχουν ρίξει στα χαλασμένα ναρκωτικά, είτε είναι από άλλο πλανήτη (αν και είμαι σίγουρη ότι συμβαίνουν και τα δύο μαζί).
Ρίχνοντας λοιπόν μια ματιά και φέτος στο μουσικό τσίρκο Μεντράνο που διαγωνίζεται δεν μπορούμε παρά να αναπολήσουμε κάποιες μεγάλες στιγμές του παρελθόντος –και το Ισραήλ χάρισε στη Γιουροβίζιον μια από αυτές με τη θεά Ντάνα Ιντερνάσιοναλ.
Για να δούμε, εσείς ποιες μεγάλες στιγμές θυμάστε από το δημοφιλή διαγωνισμό; (Κι ας μου εξηγήσει επιτέλους κάποιος αν το Ισραήλ ανήκει στην Ευρώπη...)



*Η φωτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στους αγαπημένους θεία Ντόννα και Ethan.

Μουσική επιμόρφωση

Κι επειδή ξύπνησα κάπως σήμερα και βαριέμαι να γράφω, βουαλά δυο διευθυνσούλες για όσους από σας έχουν κέφι για μερακλώματα:
Το ιστορικό my bouzouki com www.mybouzouki.com/
και ένα μπλογκ αφιερωμένο στα πανηγύρια και τους καλλιτέχναι τους http://panygiria.blogspot.com/

Τσιμέντο και μεζονέτες θα γίνει;

Ένας από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στο Χαλάνδρι, το Κτήμα Πραπόπουλου παίρνει το δρόμο της τσιμεντοποίησης. Το Κτήμα βρίσκεται σε θέση «φιλέτο» στο Ρέμα Χαλανδρίου ανοίγοντας την όρεξη σε μεζονετάκηδες, μολατζήδες και λοιπές παραγωγικές δυνάμεις για νέα λαμπρά οικοδομικά έργα στην περιοχή. Εδώ και 1,5 χρόνο ο χώρος τελούσε υπό κατάληψη, η οποία από τόπο παρακμής το μετέτρεψε σε ένα ανοικτό, δημιουργικό στέκι -προωθώντας μια σειρά από φοβερές μπαναλιτέ για την κοινωνία της τηλεαποβλάκωσης και του φρέντο: πολιτιστικές εκδηλώσεις, δανειστική βιβλιοθήκη, βιολογικές καλλιέργειες, πινγκ πονγκ, ανταλλακτικό χαριστικό παζάρι. Κανονικό μπαστούνι του γκολφ δηλαδή στο μάτι των ωραίων αυτών τύπων που ευαγγελίζονται την «ανάπτυξη» και οι οποίοι ήταν οι μόνοι που έκαναν πάρτυ μετά τον πρόσφατο εμπρησμό που κατέστρεψε το χώρο.
Όπως όλα δείχνουν το Κτήμα Πραπόπουλου θα έχει τη γνωστή θλιβερή μοίρα όλων των κτιρίων της γενιάς του... Νισάφι πια! Σε λίγο θα δώσουν αντιπαροχή και την Ακρόπολη...

Η πχοιότητα πάει σούβλα

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στους ωκεανούς του σαλονάτου νεοελληνικού γούστου, κάνουμε μια ακόμα στάση για να γευτούμε την πχοιότητα. Αυτή τη φορά τη συναντάμε σε μια σουβλασερί με μερακλή και περπατημένο ιδιοκτήτη:



Δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με εξαρτημένο του πιτόγυρου και της γαρδούμπας, με τελειωμένο ιπποδρομιάκια, με αθεράπευτο λάτρη των γαβγαδερί και των ρώσικων μπαλέτων... Ξέρω απλά ότι για δεύτερη φορά αυτή την εβδομάδα υποκλίνομαι στην έμπνευση του καλλιτέχνη.

*Να ευχαριστήσω θερμά για μια ακόμα φορά τον αγαπητό maja thurup που μου έστειλε ένα διαμάντι από την προσωπική του φωτογραφική συλλογή.

Κάτι το αρχαιοπρεπές ή μήπως όχι;

Στον απόηχο της αρχαιοπρεπούς μέθεξης που ακούει στο όνομα Άννα Γούλα, σταθήκαμε σε ένα πολιτιστικό στοιχείο που πραγματικά μας συγκλόνισε. Πρόκειται για τη φωτογραφία αυτού του καταπληκτικού ακινήτου, η οποία κοσμεί την αφίσα της καλλιτέχνιδος και επί καιρό βρισκόταν καταχωνιασμένη στο αρχείο μας:


Και θέτουμε τα εξής αγωνιώδη ερωτήματα:
Έχουμε να κάνουμε με την οικία Φλωρινιώτη;
Πρόκειται για τα θερινά ανάκτορα του τηλεπροφήτη - πλασιέ Λιακόπουλου;
Μήπως είναι το αρχηγείο των Ελ;
Ή κάποια εξωγήινη βάση στη χώρα μας;
Τη βοήθειά σας παρακαλώ!

Άννα Γούλα φορ πρέζιντεντ

Υπάρχουν στιγμές όπου η λέξη "πχοιότητα" αποκτά μια άλλη διάσταση, στιγμές όπου πραγματικά νιώθεις υπερήφανος ως Έλλην, στιγμές όπου απλά θέλεις να σηκώσεις ένα ολόκληρο λουλουδάδικο και να προσκυνήσεις ένα καλλιτεχνικό φαινόμενο. Λέιντις εντ τζέντλεμαν, με δάκρυα συγκίνησης σας παρουσιάζουμε το νέο αστέρι του πενταγράμμου που ακούει στο όνομα Άννα Γούλα. Μαέστρο ρίξε το έπος "Είμαι άρρωστη".



*Και για όσους αναρωτιούνται πού τραγουδάει η Αννούλα, θα τους απογοητεύσουμε: η περσόνα της μυθικής αυτής λαϊκοπόπ τραγουδιάρας αποτελεί την πτυχιακή εργασία της Χαράς Κολαΐτη, στην οποία υποκλινόμαστε. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.