Με βιντάζ διάθεση

Στο πνεύμα των ημερών, βουαλά το απόλυτο εορταστικόν άσμα συνοδευόμενο από την πλέον γκλαμ αμφίεση. Διότι το ιστοσαλόν έχει βιντάζ διάθεση σήμερα και αντιστέκεται σθεναρά στις εγχώριες λαμέ καραβλαχαρίες που κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ραφαέλα, δεύρω έξω!

Βιάγκραμαν

Στους χαλεπούς καιροί που ζούμε δεν φτάνει που χάνονται δουλειές, εργασιακά δικαιώματα κι ένα σωρό ακόμα κεκτημένα, αλλά στο καπάκι ήρθε να προστεθεί και η πολυτραγουδισμένη λίμπιντο που μας κουνάει κι αυτή το μαντήλι του αποχαιρετισμού. Έτσι λοιπόν σε ελεύθερη πτώση βρίσκονται οι πωλήσεις του Βιάγκρα μαζί και η διάθεση για πίτσι-πίτσι και για βουλέ βου κουσέ αβέκ μουά σε σουάρ.
Το ιστοσαλόν αντιστέκεται σθεναρά στον κατήφορο αυτό και με βαθύτατο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, βάζει το λιθαράκι του για την ανύψωση του ηθικού: λέιντις εντ τζέντλεμαν ιδού ο Βιάγκραμαν, ο ματσοσέξουαλ που θα κυριαρχήσει στους καιρούς της κρίσης χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει μια περιουσία σε ράφτες, κομμωτές, στιλίστες και λοιπές παραγωγικές δυνάμες. Αρκούν ένα μίνιμαλ συνολάκι στο χρώμα του πάθους, μια περασιά φυσεκλίκια από το Μοναστηράκι, ένα πασχαλιάτικο πιστολάκι και μια σαίκση κοτσίδα για να κάνουν τη διαφορά. Ολέ ο ταύρος!

Ο Ανδρας της Χρονιάς

Φίλες και φίλοι του ιστοσαλόν, πολλές φορές σαστίζει κανείς μπροστά σε φωτογραφίες όπως αυτή...


Διότι δεν ξέρεις πραγματικά τι να πρωτοθαυμάσεις: Την καούκα του μετρ που θυμίζει ουρά σκίουρου με χάλκινες-ντορέ ανταύγειες; Το ρυπαρό γυαλί αλά Τζον Λένον; Το ύφος που παραπέμπει στον Τσάκι την κούκλα δολοφόνο ντίρλα από τα Τζόνι; Το ευθυτενές παράστημα; Το μοδάτο T-shirt με το μεταφυσικό μήνυμα - πρόσκληση προς τα απανταχού Αρλουμπίμ;
Φταίει τώρα η χαιρ στάιλιστ αν κάνει κι αυτή τη φωτογραφία μπλουζάκι; Φταίει αν εισηγηθεί την πρόσληψη του μετρ ως ρεψιονίστ στο ιστοσαλόν; Φταίει αν ανακηρύξει αυτή την ανεπανάληπτη φάτσα Ανδρα της Χρονιάς;

Λε λουκ ελικοπτέρ

Το σωστό ιστοσαλόν εμπνέεται πάντα από την τρέχουσα επικαιρότητα. Έτσι η ομολογουμένως σικάτη απόδραση Παλαιοκώστα αποτέλεσε για το τιμ του ιστοκομμωτηρίου το έναυσμα για τη δημιουργία της κουάφ "λε λουκ ελικοπτέρ". Η νέα αυτή κρεασιόν θα κυκλοφορήσει και σε μορφή περούκας για όσους δεν διαθέτουν πλούσια κόμη. Μανδάμ, μην ζμπρώχνετε! Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας...

Λίγος ακόμα πολιτιζμός

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε καρναβαλιστές, καρναβαλίστριες, θαμώνες "πολιτιστικών κέντρων", λάτρεις της πχοιότητας, υπουργούς Πολιτισμού, μπουμπούκους, μπουμπούκες, γκόντεν μπόις & γκερλς και φυσικές ξανθιές με μαύρη ρίζα. Όπως θα παρατηρήσετε το φυσικό ντεκόρ προσδίδει μια εσάνς απέριττης χλιδής στο χορευτικό νούμερο. Τα λέμε αύριο στο πάρτυ του ξεblogαρίσματος (παρόλο που δεν βρήκαμε φουστανέλα, είμαστε σίγουροι ότι μ' αυτά που θα βάλουμε θα είμαστε ο περίγελος της βραδιάς!) Ιντζόι!

Στιγμές εργασιακής αμηχανίας

Η ιστοσαλονίστ δεν υπήρξε ποτέ φέιμους για τη σοβαρότητά της. Όσα χρόνια τραβούσε κουπί στη γαλέρα του 9-5 (και 6 και 7) πάντα κουβαλούσε μαζί της μια ξεκούδουνη αύρα: στα εργασιακά της διαλείμματα διάβαζε εμβριθώς τον Υδραυλικό (και συντηρητή & εγκαταστάτη καυστήρων) και τον Παλμό των Οικοδόμων, καθημερινά έφερνε μαζί της γύρω στη μισή ντουζίνα τάπερ και έτρωγε επιδεικτικά γκουρμέ σπανακόρυζο ενώ είχε αναρτημένη σε περίοπτη θέση στον τοίχο του γραφείου της μυθική συνέντευξη του Κώστα Πρέκα με τον εμπνευσμένο τίτλο "Κώστας Πρέκας το πρότυπο της ελληνικής ιπποσύνης". Οι εκλεκτοί συνάδελφοι είχαν συνηθήσει τις μικρές αυτές εκκεντρικότητες και τις προσπερνούσαν με συγκαταβατικό βλέμμα (εξαιρουμένου του σπανακόρυζου). Υπήρξαν όμως κανά - δυο περιπτώσεις όπου η καρναβαλίστ βίωσε αυτό που λέμε "στιγμές εργασιακής αμηχανίας". Η πρώτη ήταν κάποιο Δεκέμβρη όταν το αφεντικό τη συνέλαβε να πληκτρολογεί στο πισί της φορώντας στο κεφάλι της ένα χάρτινο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η δεύτερη ήταν κάποιες Απόκριες όταν ξαναμανά το μπιγκ μπος τσάκωσε την ιστοσαλονίστ να πληκτρολογεί φορώντας ένα υπερμεγέθες καπέλο μάγισας. Η αντίδρασή του και στις δυο περιπτώσεις ήταν ένα σχεδόν παραληρηματικό σταυροκόπημα.
Για πείτε τώρα στη θεία, εσείς έχετε περάσει ανάλογες ένδοξες εργασιακές στιγμές;

Ζητείται επειγόντως φουστανέλα

Οι Απόκριες είναι η αγαπημένη εποχή της ιστοσαλονίστ ειδικά αν συνδυάζονται με παντός είδους πάρτυ. Όπως αυτό που θα κάνει το xeblogαρισμα την ακριβώς επόμενη Κυριακή στην Αγορά της Κυψέλης με στόχο την ενίσχυση των μαμάδων και των μικρών παιδιών τους που βρίσκονται στις Γυναικείες Φυλακές της Θήβας.
Η καρναβαλίστ θα δώσει δυναμικά το παρών, όμως χρειάζεται τη βοήθειά σας για να βρει μια φουστανέλα. Ναι, ναι, αυτό θα είναι το φετινό θέμα αμφίεσης κι άμα μπεί κάτι στο μυαλό της τσιφ χαιρ στάιλιστ δύσκολα βγαίνει. Κι επειδή φέτος έχουμε οικογενειακώς καβούρια στις τσέπες (δεν είναι και λίγο να θέλεις 55 ευρώ κάθε τρεις ημέρες για το γάλα του φραντζολακίου και δυο μήνες τώρα να μην στο εγκρίνει το @$#@$#$ ταμείο σου), αποφασίσαμε να μην νοικιάσουμε στολή, αλλά να βγούμε στη γύρα για ευγενικές ενδυματολογικές χορηγίες. Αν λοιπόν σας έχει ξεμείνει στο πατάρι καμιά φουστανέλα από εθνικάς εορτάς και παρελάσεις, από παππούδες, μπατζανάκηδες και κάθε είδους προγόνους, σφυρίξτε μας κλέφτικα! Κι εμείς με τη σειρά μας θα σας χορέψουμε στο πάρτυ την Κυριακή κάτι ρέιβ καλαματιανούς θαύμα! Ελπίζω να τα πούμε εκεί!

Ας χτιστεί το Mall στην Εκάλη!

Ως ιστοσαλονίστ και καλλιτέχνης θεωρώ πάρα πολύ sick το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης που ακούει στο όνομα Mall. Θεωρώ επίσης ότι το εν λόγω τσιμεντομπαρόκ κατασκεύασμα θα ήταν πραγματικά "sic" αν ο κύριος Λάτσης το έχτιζε στους χώρους του Εκάλη Club -οι οποίοι γειτνιάζουν τόσο με τις πολυτελείς κατοικίες της οικογένειας του όσο και με έτερο οικοδόμημα UFO που δίνει έναν τόνο αρχιτεκτονικής παράνοιας στη συγκεκριμένη γειτονιά. Δυστυχώς για μας η Lamda Development επέλεξε το Μαρούσι με τον τότε δήμαρχό της κ. Τζανίκο να δίνει γη και ύδωρ στις κατασκευαστικές με τα γνωστά αποτελέσματα. Διότι είναι πάρα πολύ sick να τσιμεντώνεις ένα από τα ωραιότερα προάστια της Αθήνας, να το γεμίζεις γυάλινα κλιματιζόμενα τερατουργήματα που αλλάζουν το μικροκλίμα της περιοχής δημιουργώντας μέσα και έξω ασφυκτικές συνθήκες και αυτό να το αποκαλείς "ανάπτυξη". Πρόσφατα ο κ. Τζανίκος καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση για τις ψυχωφελείς πρωτοβουλίες του που αφορούσαν το Mall. Φυσικά τα ανεξάρτητα ΜΜΕ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έκαναν τουμπεκί την καταδίκη. Βλέπετε είναι πολλά τα λεφτά Αρη και δεν λέει να χαθούν τα διαφημιστικά πακέτα της Eurobank.
Για περισσότερα πατήστε εδώ και στη Γαλέρα που έβγαλε το θέμα.

Στο πνεύμα της ημέρας

Ιδού η τρανή απόδειξη ότι οι μπύρες και το καράτε σκοτώνουν τον έρωτα.


Μια ωραιότατη ανάλυση για το αστείον της σημερινής μέρας θα διαβάσετε στον αγαπητότατο apos

Τα λάθη πληρώνονται

Πάρα πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό η ιστοσαλονίστ - καρναβαλίστ σκέφτεται ότι αυτή η χώρα που ζούμε δεν έχει καθόλου ντιζάιν. Φτάνει να κοιτάξει κανείς πώς οδηγούμε, τι σπίτια - τούρτες χτίζουμε, ποιους μετρ ψηφίζουμε, τι σαχλαμπούχλες βλέπουμε στην τηλεόραση, πώς διασκεδάζουμε στις σκυλαδερί - γαβγαδερί και τι κάνουμε τα ωραία μας σκουπίδια, για να καταλάβει ότι η μόνη λύση για να γλυτώσει από αυτό το Μπαχαλιστάν είναι η απαγωγή από εξωγήινους. Πάρα πολύ συχνά επίσης η ιστοσαλονίστ - καρναβαλίστ σκέφτεται τι βλακεία έκανε προ 20ετίας όταν αντί να μείνει στην εξωτική Ισπανία για σπουδές και ό,τι ήθελε προκύψει επέστρεψε στα πάτρια. Τώρα, ας πούμε, θα μπορούσε να ζει στη Βαρκελώνη και να δουλεύει σε μια σούπερ ντούπερ εταιρεία όπως η Kukuxumusu η οποία πουλάει εξαιρετικά μπλουζάκια με σχέδια σαν κι αυτό:


Και για πείτε μας τώρα, αν γινόταν το μέγα θαύμα και μπορούσατε να την κοπανήσετε από το Μπαχαλιστάν, πού θα θέλατε να ζήσετε;

Η Κιτρινομαυροσκουφίτσα

Όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε το ιστοσαλόν εμφορείται από κιτρινόμαυρα ποδοσφαιρικά αισθήματα. Μια κακοτυπωμένη φωτό της ομάδας της ΑΕΚ -από φτηνή αθλητική εφημερίδα- κοσμεί τον τοίχο του γραφείου στο σπίτι υπερκαλύπτοντας την τόσο καλόγουστη αφίσα των Zapatistas και καθημερινά ο ένας και μοναδικός (το τονίζω αυτό το ένας) κομβιούτορας του σπιτιού κατεβάζει επί σειρά ωρών όλα τα οπαδικά σάιτ. Φυσικά όλοι γνωρίζουμε τον ηθικό αυτουργό: ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL, o οποίος πλέον έβαλε στόχο να μετατρέψει και το φραντζολίδιο σε οπαδό του Δικεφάλου.
Κι έτσι σήμερα το απόγευμα μπαίνοντας στο δωμάτιο βρήκα τον ευτυχή πατέρα να διηγείται στο βρέφος το παραμύθι "Η Κιτρινομαυροσκουφίτσα και ο Κα-κόκαλης Λύκος".
Είναι σίγουρο ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα: φαντάζομαι από τώρα το ρεβυθάκι στο γηπέδο ντυμένο κι αυτό Κιτρινομαυροσκουφίτσα να τσιρίζει και να μουτζώνει παρέα με τον πατέρα του και με τον φόλα ΑΕΚτζή κουμπάρο μας (θενκς γκοντ, ο επίσης ντεμικός πασταφλωροπαππούς είναι πλέον πολύ μεγάλος για να τρέχει μαζί τους). Όπως καταλαβαίνετε ήδη ως μάνα ζω ένα δράμα!

Τόπο στους καρναβαλίστ!

Ως μάχιμη καρναβαλίστ έχω να δηλώσω ότι είμαι πολύ ευτυχής που άνοιξε και επισήμως το Τριώδιο (διότι ανεπισήμως αυτή η χώρα βρίσκεται σε μόνιμες Απόκριες 365 ημέρες το χρόνο). Και είμαι ευτυχής γιατί επιτέλους, θα γίνει και κανένα πάρτυ της προκοπής και θα ξαναγίνουμε ρόμπες ξεκούμπωτες παρέα με το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL. Πέρσυ τα καταφέραμε μια χαρά με την πολύ σικ αμφίεση "Γερμανοί τουρίστι": με τις βερμούδες μας μέσα στο καταχείμωνο, τα πέδιλα με τις άσπρες κάλτσες, τις ταλαιπωρημένες σακούλες Lidl και τις τόσο τρέντι μπλούζες με την Ακρόπολη, γίναμε η ψυχή (και ο περίγελος) μιας πλειάδας καρναβαλικών κοινωνικών εκδηλώσεων. Φέτος πάλι που κάνει πάρτυ στην αγορά της Κυψέλης το ξεblogαρισμα στις 22 του μήνα λέμε να ακολουθήσουμε το λαμπρό αισθητικό παράδειγμα των γειτόνων μας από την όμορφη και όμορη FYROM (που παραπέμπει βέβαια και στο όλον στάιλινγκ της τόσο σικάτης επταετίας 1967-1974). Δώστε βάση, παρακαλώ, στα υποδήματα των στρατηλατών και ιδιαιτέρως στη συγκλονιστική σαγιονάρα του μετρ πίσω δεξιά.

Ένα πχοιοτικόν μουσικόν μπρέικ

Υποκλινόμαστε στο εξαιρετικό μουσικόν τεμάχιον που ακολουθεί. Όλα τα λεφτά ο τσαχπίνης κιμπορντίστας. Ρισπέκτ λέμε (άντε να το κάνουμε και ύμνο του ελληνικού κοινοβουλίου)



ΠιΕς: το μουσικόν αυτόν άνθος το αλιεύσαμε στο ιστορετιρέ του φίλτατου freddos

(Τρελή) γιαγιά εν δράσει

Δεν είναι μόνο η ροζ γούνινη συμφορά και ο ορυμαγδός από τα -πάντα ροζ και πάντα ημισυνθετικά- φορμάκια που έχουν φέρει την ιστοσαλονίστ στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Πρόσφατα ένα ακόμα περιστατικό την έκανε να αναφωνήσει με απελπισία "Ω, μον ντιε λε Μπολσεβίκ!". Φανταστείτε λοιπόν μια καλοβαλμένη γηραιά κυρία, τη μητέρα σας, που μεγάλωσε αρκούντως συντηρητικά με γαλλικά, όπερα και πιάνο. Μια κυρία σοβαρή, ευγενική, μετρημένη, αξιοπρεπή, η οποία κρατάει με στοργή το εγγόνι της στην αγκαλιά της και του τραγουδά επί μισή ώρα -σαν ινδικό μάντρα- "Τραλαλά Τραλαλό". Και όταν απορημένοι τη ρωτάτε "τι είναι αυτό που τραγουδάς στο φραντζολάκι;" η αποστομωτική απάντηση είναι "Στέλλα Μπεζαντάκου". Άναυδη μετά από αυτή την κατά μέτωπο επιθεση η τσιφ χαιρ στάιλιστ κατέρρευσε σε μια πολυθρόνα μονολογώντας ότι τελικά είναι πολύ δύσκολο πράγμα να μεγαλώνεις γονείς!

Ε όχι και ροζ γούνα!

Η αλήθεια είναι ότι η ιστοσαλονίστ ουδέποτε υπήρξε σικ: ακόμα και στο μαιευτήριο κυκλοφορούσε με φόρμα γυμναστικής και μπλούζα με το δίδυμο Μπαγκς Μπάνι-Ταζ. Υπέρμαχος του αξεπέραστου λουκ "παρεό - σαγιονάρα" τραβάει απανωτά εγκεφαλικά με τα ροζ ημισυνθετικά και κατάτι κιτς φορμάκια που καταφθάνουν ως δώρα για το φραντζολάκι. Τα χειρότερα όμως ήρθαν με το προχθεσινό πακέτο το οποίο εκτός από το κλασικό ροζ φορμάκι περιλάμβανε επιπλέον και μια ροζ γούνα. Ναι, ναι, καλά διαβάσατε μια ροζ αυθεντική γούνα από κουνελάκι που προοριζόταν για το βρέφος. Άναυδη η μάνα ρέιβερ παρατηρούσε το στυλιστικό αυτό τεμάχιο προσπαθώντας να καταλάβει πώς ένας εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το καθημερινό ντύσιμο ενός μωρού: προφανώς πιστεύει ότι και τα μπεμπέ πρέπει να ντύνονται σαν μικρομέγαλες Πάρις Χίλτον. Φυσικά το επίμαχο αξεσουάρ αλλάχτηκε και στην αφελή ερώτηση της πωλήτριας "μα γιατί δεν το παίρνετε σε μεγαλύτερο νούμερο;" η ιστοσαλονίστ ψύχραιμα απάντησε "Γιατί είμαι χορτοφάγος!!!"
Βουαλά και κάτι ροζ για να μην λέτε ότι είμαστε τελείως ξεκουδουνάμπλ: ο πολυαγαπημένος Ροζ Πάνθηρας!

Δυο μήνες με το φραντζολάκι

Μετά από δύο μήνες συγκατοίκισης με το φραντζολάκι μας, έχω να καταθέσω τρεις κολοσσιαίες διαπιστώσεις:
α) είναι τόσο μα τόσο μα τόσο γλυκούλι
β) είναι τόσο πολύ αστείο
γ) δεν αντέχει με τίποτα τους Sex Pistols
Το ρεβυθάκι είναι απόλυτα εθιστικό! Καθώς σε κοιτάει με αυτά τα γεμάτα απορία ματάκια του το μόνο που θέλεις είναι να το τρελάνεις στις αγκαλιές και τα φιλάκια!
Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι το φραντζολίδιον πέρδεται ασυστόλως με ένα ύφος τέτοιας ανεπιτήδευτης αθωότητας που προκαλεί τόσο στη μαμά ρέιβερ όσο και στο συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL ακατάσχετα γέλια. Μεγάλη υπόθεση να έχεις ένα μικρό Τσέρνομπιλ στο σπίτι σου!
Τέλος, μην βάλετε ποτέ σε ένα μπεμπέ Sex Pistols! Tις προάλλες που ακούγαμε παρέα την εκπομπή του Τζίμη Πανούση, μετά τα ελληνοπρεπή νταλκαδολαϊκά, ο μετρ πετάει ένα Anarchy in the UK και το βρέφος σπάραξε στο κλάμα. Αυτό πρέπει να γίνει μάθημα στη μητέρα ιστοσαλονίστ που ήθελε να ξεκινήσει τη μουσική παιδεία του ανύποπτου νινί με τα άπαντα των AC DC.



(και ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο: η τσιφ χαιρ στάιλιστ στην εξωτική Φιλοθέη προ 40ετίας)