Όταν ήρθαν οι τουρίστι

Την αποφράδα ημέρα που διώξανε τους χίπις από τα Μάταλα, αρκετοί από αυτούς πήραν τα όρη και τα βουνά ώσπου έφτασαν σε γραφικά, απάτητα χωριά της περιοχής που είχαν να δουν ξένο από τη μάχη της Κρήτης. Σε κάποιο λοιπόν ανυπόταχτο κρητικό χωριό έσκασε μύτη ένας γενειοφόρος, μακρυμάλλης ντυμένος αρκούντως περίεργα που πολύ εντυπωσίασε τους αυτόχθονες ιθαγενείς. Τον πήγανε στο καφενείο, τον περιεργάστηκαν, μην είναι κανάς άγιος σκέφτηκαν, αλλά γρήγορα άλλαξαν γνώμη, και στο τέλος τον πλάκωσαν στις τσικουδιές και στα κοψίδια. Ο μυστηριώδης ξένος έμεινε στο χωριό και κάποιοι που ρώτησαν στη μεγάλη πόλη έμαθαν ότι τα περίεργα αυτά όντα λέγονται τουρίστι. Ο τουρίστι λοιπόν βρήκε ωραία φιλοξενία στο χωριό και μια μέρα πήγε κι έφερε και τους φίλους του, τάλε κουάλε μ’ εκείνον.
Σύντομα το κάθε σπίτι στο χωριό απέκτησε και τον τουρίστι του, τους έβαλαν και στο χωράφι να δουλέψουν, αλλά οι τουρίστι δεν είχαν αντοχές και έτσι σιγά-σιγά μεταμορφώθηκαν σε χαριτωμένα οικόσιτα pet. Συχνά άκουγες τις γιαγιάδες να φωνάζουν η μια στην άλλη όταν έφευγαν μερικές μέρες για δουλειές στην πόλη: «Να μου ποτίζεις τα λουλούδια, να μου ταΐζεις τις κότες και να μου προσέχεις τον τουρίστι». Οι τουρίστι έφεραν μαζί τους κι ένα ωραίο φυτό, το πότιζαν, γέμισαν οι αυλές με δαύτο, το πήραν μέχρι και στον περίβολο της εκκλησίας και το βάλανε διακοσμητικό.
Ώσπου μια μέρα έκαναν ντου οι χωροφύλακες, ξερίζωσαν τα φυτά τους και έδιωξαν τους τουρίστι από το χωριό. Τριάντα χρόνια μετά οι τουρίστι, μεσήλικες πια, γύρισαν στο χωριό για να ξαναθυμηθούν τα παλιά. Η ιστορία είναι αληθινή, τη διάβασα πριν από χρόνια στο Κρητικό Πανόραμα, την έχω ξαναγράψει, αλλά ήθελα πάρα πολύ να σας την ξαναδιηγηθώ.

Οι Γερμανοί τουρίστι ξανάρχονται!

Σέριφος, πλατεία της Χώρας, Αύγουστος 2004, 10 το βράδυ. Τρεις μυστήριοι τύποι, προφανώς Γερμανοί τουρίστι, ταράζουν ανεπανόρθωτα τη νιρβάνα και την αισθητική των σικ παραθεριστών. Ντυμένοι με αθλητικά σορτσάκια με τις μπλούζες από μέσα, πέδιλα με λευκές ξεχειλωμένες αθλητικές κάλτσες, γυαλιά ηλίου, γελοία καπέλα παραλίας με λουλουδάκια και υπερμεγέθεις σακούλες Lidl διασχίζουν ατάραχοι τα σεριφιώτικα καντούνια μιλώντας σε άπταιστα μπασκλασικά: Φριτς, για, για, Ρολφ, ντρίνκεν μπύρεν ουντ τεκίλεν μπόλικεν. Για, για Γκούντρουν, στίμπελ έλτρον ουντ Καρλ Κλάινς Ρουμενίγκε. Αφού κάνουν τη μεγαλειώδη εμφάνισή τους στην πλατεία, οι μυστηριώδεις τουρίστι χάνονται για πάντα στα στενά του νησιού.
Λίγο παρακάτω ο κύριος Πορδοκλαπέτας, ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL και η φράου Πασταφλώρα πέφτουν ο ένας στον ώμο του άλλου κλαίγοντας από τα γέλια. Διότι οι αισθητικοί σαμποτέρ που υποδύθηκαν τους τουρίστι ήταν αυτοί οι τρεις αλητήριοι χαρακτήρες - αδιόρθωτοι φαρσέρ παντός καιρού!
Και τώρα που μοιράστηκα άλλο ένα καρναβαλικό μυστικό μου μαζί σας, μην ξανακούσω ότι δεν ξέρετε τι θα ντυθείτε τις φετινές Απόκριες γιατί θα φάω τις τυρολέζικες κοτσίδες μου!

123: Σπασάτιελναϊα σλιούπκα

Μετά από δυο ευγενέστατες, ομολογουμένως προσκλήσεις, πώς θα μπορούσα να αρνηθώ να λάβω μέρος στο μπλογκοπαιχνίδι που έχει να κάνει με το άνοιγμα ενός τυχαίου βιβλίου στη σελίδα 123; Απλωσα λοιπόν το χέρι μου στη βιβλιοθήκη, έπιασα το βιβλίο με τους ελληνορωσικούς διαλόγους και ... θυμήθηκα τον αγαπητό Σεργκέι από την Ουκρανία, ο οποίος μου το χάρισε εκείνο το επεισοδιακό καλοκαίρι του 1996, όταν δουλεύαμε κι οι δυο στην ακριτική Ίο: εκείνος κουβαλώντας μπάζα κι εγώ βάφοντας μπαμπού πολυθρόνες και φτιάχνοντας αποτυχημένα κοκτέιλ σε αντιπαθητικούς Γάλλους τουρίστες.
Αντιγράφω λοιπόν από το χρησιμότατο αυτό βιβλίο ότι "καϊούτα νλα αντβό" σημαίνει μονή καμπίνα, "καϊούτα ντλα ντβουχ" σημαίνει καμπίνα για δύο και "σπασάτιελναϊα σλιούπκα" σημαίνει ναυαγοσωστική λέμβος. Κι ομολογώ ότι αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε και από σήμερα θα αποτελεί τον επίσημο χαιρετισμό σε όσους επισκέπτονται το ιστοκαλύβιον. Σπασάτιελναϊα σλιούπκα λοιπόν και επειδή έκανα ζαβολιά και πήγα στη σελίδα 131, σας παραθέτω κάτι ακόμα που με ενθουσίασε "ντβιγκαϊτιες μιεντλιέννα" (οδηγείτε αργά!)

Ωραίαι χειμεριναί ημέραι

«Το μόνον πράγμα, όπερ δεν κατόρθωσαν ακόμα να χαλάσωσιν οι πολιτικοί της Ελλάδος, είναι αι ωραίαι χειμεριναί ημέραι».

Το παραπάνω σχόλιο ανήκει στον Εμμανουήλ Ροϊδη: συμφωνούμε, επαυξάνουμε –καθότι τυγχάνουμε ντεμοντέ τύποι- και το αφιερώνουμε σε όλους εκείνους τους μυστήριους που την έπεσαν αυτές τις μέρες στα μπλογκς. Γιατί αυτή τη φορά οι μαστροχαλαστάδες της πολιτικής αντί να ασχοληθούν με τα επείγοντα προτιμούν να πετάνε από τις κορυφές του blogger το χαρταετό τους. Κι οι ζαβολιάρηδες έχουν δέσει στην άκρη του ξυραφάκι για να κόβουν τα σχοινάκια των άλλων και να ρίχνουν κάτω τους ξένους χαρταετούς. Θα καθίσουμε να τους κοιτάμε;

Κόλλα τον γάιδαρό σου!

Τον ασυμμάζευτο έχουν όλοι αυτοί οι αγενείς που παρκάρουν όπου γουστάρουν! Εντάξει, κατανοώ απόλυτα την έλλειψη πάρκινγκ και υποδομών, την απελπισία του κάθε οδηγού που ψάχνει κάπου να αφήσει το αυτοκίνητό του, όμως υπάρχουν και όρια. Και τα όρια αυτά λένε ότι δεν ανεβάζεις ολόκληρο το ρημάδι πάνω στο πεζοδρόμιο, ότι αφήνεις στον πεζό λίγο χώρο να περάσει, ότι δεν κλείνεις τις διαβάσεις. Κι επίσης ότι δεν αφήνεις το τουτού σου όπου σου καπνίσει γιατί βαριέσαι να ψάξεις, τακτική την οποία βιώνουμε καθημερινά στη γειτονιά μου από διάφορους και διάφορες που θέλουν να πιουν τον καφέ τους και να κάνουν τα ψώνια τους αδιαφορώντας για το σύμπαν. Κι επειδή βαρέθηκα να κάνω το ζογκλέρ κάθε μέρα και να σπάω το στομάχι μου, από σήμερα γίνομαι κι εγώ ένας Street Panther και αρχίζω να κολλάω στα παρμπρίζ των αγενών τα απίθανα πορτοκαλί αυτοκόλλητα με το γαϊδαράκο που γράφουν "Είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω".
Περισσότερες πληροφορίες για τους Πάνθηρες των Δρόμων, οι οποίοι αποτελούν την πρώτη οργανωμένη ακτιβιστική κίνηση στη χώρα μας για τα δικαιώματα των έρημων πεζών, θα βρείτε στο http://www.streetpanthers.gr/.

Είναι τρελοί αυτοί οι Ισπανοί

Για πολλούς το "S.A.G.A.P.O." του Μιχάλη Ρακιντζή υπήρξε μια αξεπέραστη καρναβαλική συμμετοχή στο φεστιβάλ της Γιουροβίζιον. Οι βλοσσυροί Ρόμποκοπ που τον πλαισίωναν, και ήταν λες και είχαν καταπιεί σκαρπέλο, θα έπρεπε να τιμηθούναπό το Δήμο Πάτρας, μαζί με τον ακούραστο καλλιτέχνη, με Χρυσούν Καρναβαλικό Μεγαλόσταυρο και προς τιμήν τους να κατασκευαστεί άρμα και γρανιτένιος αδριάντας στην είσοδο της λεβεντομάνας πόλης.
Να όμως που ένας άλλος κύριος ονόματι Rodolfo Chikilicuatre απειλεί την πρωτοκαθεδρία του Mihalis. O ντεμέκ ροκαμπιλάς κιθαρωδός του βίντεο που ακολουθεί έχει σοβαρές πιθανότητες να συμμετάσχει στη φετινή Γιουροβίζιον εκπροσωπώντας την Ισπανία, με αυτό το εξωφρενικό τραγούδι. Eίναι τρελοί αυτοί οι Ισπανοί, μα τον Τουτατίς!

Η απαγορευμένη λέξη

Μα είναι δυνατόν να υπάρχει λέξη – τρομοκράτης που και μόνο στο άκουσμά της να μας κόβει κρύος ιδρώτας και να ψάχνουμε για υπογλώσσια; Κανένα σύστημα ασφαλείας δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, κανένας μυστικός πράκτορας να τη νικήσει, κανένας επίτιμος να την γρουσουζέψει, κανένας Ντάνκαν ΜακΛάουντ να της πάρει το κεφάλι. Η λέξη ταλιμπάν βρίσκεται πάντα εκεί και ως νέος Μουλάς Ομάρ απειλεί να ανατιναχτεί κάνοντας κεραμυδαριό τις ζωές μας. Δεν πήγε ακόμα το μυαλό σας στην τρισύλλαβη λέξη με τα έξι γράμματα; Για σκεφτείτε λίγο ακόμα...
Καλά λοιπόν, ας το πάρει το ποτάμι: για βάλτε δίπλα δίπλα το δέλτα, το γιώτα, το άλφα, το γιώτα, το ταυ και το άλφα... Ααααααααααα, φοβάμαι!

Μπλογκοαγένειες

Mona Lisa having an Ice-cream
Originally uploaded by PoorSailor

Όταν ξεκινάς το ταξίδι σου στη μπλογκόσφαιρα είναι σαν να ανοίγεις το σπίτι σου σε ένα σωρό νοματαίους. Σιγά – σιγά οι καλεσμένοι βλέπουν φως και μπαίνουν, άλλοι ρίχνουν μια ματιά και φεύγουν, άλλοι κάθονται, σου φέρνουν ένα κουτί Τζοκόντες και πιάνετε το λακριντί. Ανοίγεις κι εσύ το σερβάν, βγάζεις τις δικές σου Τζοκόντες, τους κερνάς και γινόσαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Πού και πού σκάει μύτη και κανένας ενοχλητικός ή εκτός τόπου τύπος κι εκεί με ευγενικό τρόπο τον κερνάς τις περσινές νουγκατίνες. Πού το πάω, θα αναρωτηθείτε. Όχι όσο συχνά θα ήθελα, δυστυχώς, επισκέπτομαι διάφορα ιστορετιρέ, ιστομαιζονέτες και ιστοκαλύβια. Χτυπάω το κουδούνι, μπαίνω κι αφήνω ευγενικά το κουτάκι με τις Τζοκόντες. Ο ιδιοκτήτης όμως απαξιεί να μου δώσει έστω κι ένα ποτήρι νερό. ΟΚ, σκέφτομαι, δεν έχει διάθεση, στραβοξύπνησε, ίσως εγώ κάτι έκανα λάθος ή απλά δεν γουστάρει τις Τζοκόντες. Την κάνω και ξαναπερνάω άλλη μέρα. Κι εκείνος πάλι τα ίδια. Κι όχι μόνο σε μένα, αλλά σε ένα σωρό περαστικούς που ήρθαν να πουν μια καλημέρα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη όλη η ουσία στα μπλογκς είναι η διάδραση, κοινώς το σου γράφω κάτι και μου απαντάς. Αν το σχόλιό μου το θεωρείς ηλίθιο, ανούσιο ή εκτός τόπου και χρόνου, φιλοδώρησέ με με την ανάλογη απάντηση, ή βγάλε μου στην τελική μια περσινή νουγκατίνα. Το να με γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια όμως και να μην μου απαντάς...

Νοίκιασε κι εσύ τον Ελβις σου

Krewe of Muses 2008
Originally uploaded by M Styborski

Η Pastaflora Productions συνεχίζοντας τις καρναβαλικές της προτάσεις, παρουσιάζει μια ακόμα κρεασιόν που θα σας μετατρέψει σε σταρ της βραδιάς. Το σετάκι Έλβις δε Κινγκ επί σκουτερακίου πρόκειται να φορεθεί πολύ φέτος καθότι είναι πάρα πολύ σικ, αποπνέει μια νότα ξεθυμασμένης νοσταλγίας, είναι εκδρομικό, διαθέτει το απαραίτητο γκλάμουρ και με τόση παγιέτα επάνω θα είστε ένα κινούμενο στρόμπο μπολ και ποιος στη χάρη σας.
Απροπό, το ξέρατε ότι στο μακρινό Αμέρικα μπορείτε να νοικιάσετε τον προσωπικό σας Έλβις, ο οποίος τραγουδάει, χορεύει και γενικός καλλιτεχνίζει φορ γιορ άις όνλι; Μάλιστα οι συγκεκριμένες υπηρεσίες γνωρίζουν μεγάλο σουξέ και σε κάθε πολιτεία θα βρείτε ένα σωρό Έλβις έτοιμους ανά πάσα στιγμή να εκτελέσουν για πάρτη σας το Jailhouse Rock, το Viva Las Vegas και τα λοιπά άσματα του βασιλέως. Λέτε να ανεβαίνουν και στην τρέντι Αράχωβα;

Είμαστε για τα καρναβάλια

Φίλε καρναβαλιστή, φίλη καρναβαλίστρια,
Αυτή η χώρα, όπως πολύ καλά ξέρεις, ζει σε μόνιμες Απόκριες. Και μέσα σ’ αυτό το ωραίο καρναβαλικό πνεύμα έχει μεταμφιέσει τα σκυλάδικα σε «πολιτιστικά κέντρα», τις κλάψες του Χατζηγιάννη σε «πχοιότητα», τα καβαλημένα καλάμια σε «έγκριτους τηλεσχολιαστές», τα μπαρακούντα του επιχειρείν σε «στυλοβάτες της Εθνικής Οικονομίας», το κάθε σούργελο σε «ευυπόληπτο πολίτη».
Κι επειδή από χτες μπήκαμε και επισήμως στο Τριώδιο και το ιστοκαλύβι αναζητά συνεχώς, ως γνωστόν, αφορμή για πάρτυ, κηρύσσουμε την έναρξη των καρναβαλικών εκδηλώσεων πετώντας κομφετί και σερπαντίνες και φορώντας όλα εκείνα τα εξωφρενικά τσιτσιπρέκια που έχουμε κρυμμένα στο πατάρι μας. Σήμερα λοιπόν ντυνόμαστε ΑΒΒΑ, αφενός μεν διότι είναι πολύ σικ αφετέρου δε γιατί με τόσο χιόνι Σουηδία γίναμε!

Στο πνεύμα της ημέρας

Κι επειδή σήμερα μπήκε το Τριώδιο -και όπως έχετε καταλάβει έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία στο Βασιλιά Καρνάβαλο- το ιστοκαλύβι ντύνεται με βερμούδες και βατραχοπέδιλα, φτιάχνει κοκτέιλ με γελοία ομπρελάκια, αράζει δίπλα στην παραλία, βάζει αντηλιακό και ακούει...

Ζαμανφού

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ! Ένα ακόμα αρχαιολογικό εύρημα στο Γιουτιούμπ με έχει ενθουσιάσει με τους στίχοι, τα χορευτικά, το χαουζάδικο μπιτ, τον μαύρο αδερφό, αλλά κυρίως τον απόλυτα κουλ ερμηνευτή. Δεν θα σας πω περισσότερα, πάρα μόνο το ρεφρέν: Βγαίνω, καπνίζω, τα πίνω, ζαμανφού.

Σκουπιδοκατάνυξη στο Gagarin

Εντάξει, το παραδέχομαι: το τρας μού είναι τόσο απαραίτητο όσο τα χαλιά Μπουχάρα στη Δέσποινα Μοιραράκη και η μάσκα του Ζορό στον Μπλάνκο. O υπολογιστής μου είναι πλέον μια κανονική χωματερή που ξεχειλίζει από σκουπιδομουσικές, σκουπιδοφωτογραφίες, σκουπιδοβίντεο και σκουπιδοταινίες. Σαβουροβιβλία, σαβουροβινύλια και φωτοτυπημένα αποκόμματα με γράμματα των αναγνωστών της Εστίας βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το σπίτι. Επιπλέον, τις πιο απίθανες ώρες, σκάνε SMS όπου διάφοροι ενθουσιώδεις φίλοι με πληροφορούν για τις καλλιτεχνικές εμφανίσεις της Ζωζώς Σαπουντζάκη, των Αδερφών Κατσάμπα και των Αδερφών Χαϊτίδη.
Εννοείται βέβαια ότι δεν έχω χάσει ούτε ένα Cult φεστιβάλ στο Gagarin και ότι μετράω τις ώρες μέχρι το αποψινό βράδυ όπου θα παρακολουθήσoυμε το αριστουργηματικό έπος του Φωκίωνα Μπόγρη που τιτλοφορείται «Φτηνά καθάρματα στο βούρκο της πρέζας». Ακολουθεί ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Ninja και ο μυθικός Γιαγκόναν. Έχω μόνο να καταγγείλω ότι το διαμάντι της ελληνικής βιντεοπαραγωγής που ακούει στον τίτλο «Ο Σκυλάς» παίζεται στη 1 το πρωί της Κυριακής. Ευελπιστώ ο πρύτανης του τρας ΧουΖου να μας παραχωρήσει μια κόπια από την πολύτιμη συλλογή του (όλα τα λεφτά στο τρέιλερ, φίλτατε Χ.Ζ., το "Τι θα πάρετε; Ένα Τία Μάρια". Ακόμα κλαίω από τα γέλια!)

Εμείς γιορτάζουμε του Ασώτου

Φέτος, για μια ακόμα χρονιά, η θεία Πασταφλώρα και ο συνήθης καταληψίας του οικογενειακού DSL θα γιορτάσουν με τη δέουσα επισημότητα τη γιορτή του Ασώτου. Θα ανταλλάξουν τις καθιερωμένες καπνιστές μπριζόλες από το Βασιλόπουλο, θα πιουν πορτοκαλάδες Λουξ, θα πουν ιστορίες από το στρατό, θα μιλήσουν για το ποδόσφαιρο, για το Μεγάλο Λεμπόφσκυ και για τον Σπύρο Μπιμπίλα. Η έξοδος της ημέρας θα περιλαμβάνει μια βόλτα χέρι-χέρι στο Praktiker όπου θα θαυμάσουν κρουστικά δράπανα, δραπανοκατσάβιδα, παλμικά τριβεία, δισκοπρίονα, φαλτσοπρίονα και πτυσσόμενους τόρνους.
Πώς είπατε; Σήμερα είναι 14 Φεβρουαρίου; Δίκιο έχετε και καλά που μας το θυμίσατε: σήμερα ξεκινάει το φεστιβάλ cult ταινιών στο Γκαγκάριν. Ολέ ο ταύρος!

Τετράποδος καρνάβαλος

Εναλλακτικέ ζωόφιλε, εναλλακτική ζωόφιλη,
τώρα που μπαίνει και επισήμως ο Καρνάβαλος, διότι ως γνωστόν σ' αυτή τη χώρα τον γιορτάζουμε όλο το χρόνο, ήρθε η ώρα να σκεφτείς τι θα ντύσεις ετούτες τις άγιες μέρες το ευγενές σου τετράποδο. Και για να μη χάσεις τον ύπνο σου ψάχνοντας την ιδέα που θα μετατρέψει το αγαπημένο σου πέτ στο αστέρι του πάρτυ, το Pastaflora Teleshopping έρχεται να σου προτείνει την στολή που θα σε κάνει περήφανο:



Ντύσε κι εσύ το γατί σου αυτοαναφλεγόμενο Μουτζαχεντίν κι αν έχεις χιούμορ και διάθεση για περιπέτεια πάρτο αγκαλιά και άρχισε να κόβεις βόλτες έξω από τη γνωστή πρεσβεία!

Εξιλέωση

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που κλαίνε στις ταινίες. Όχι σε όλες, φυσικά. Καλώς ή κακώς στο σουρεαλιστικό μου μικροσύμπαν θα ήθελα τα πάντα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων και των ταινιών, να έχουν χάπι εντ. Και ως γνωστόν σπανίως συμβαίνει αυτό, γεγονός το οποίο οφείλω να καταγγείλω.
Κλαμένη έφυγα πέρσι από τις Ζωές των Άλλων, κλαμένη και προχτές από την Εξιλέωση. Η βρετανική κοινωνία με τις αβυσσαλέες κοινωνικές της αντιθέσεις ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Και η Εξιλέωση «κεντάει» αριστοτεχνικά το συγκεκριμένο «καμβά», κάνοντάς σε να θέλεις να ουρλιάξεις μέχρι να βραχνιάσεις για την κατάφωρη αδικία. Δεν ξέρω πόσοι από σας είδατε την ταινία ή διαβάσατε το βιβλίο και τι σκέψεις γέννησε και στο δικό σας μυαλό η Εξιλέωση. Δεν ξέρω επίσης αν κλάψατε κι εσείς σε κάποια ταινία. Κλάψατε;

Παγωτό μες στο χειμώνα

Ξεπαγιασμένοι φίλοι, ξεπαγιασμένες φίλες,
για τις κρύες μέρες που περνάμε αγκαλιά με τις θερμοφόρες, τα καλοριφέρ, τις σόμπες και τα κούτσουρα στο τζάκι, βουαλά μια φωτογραφία που θα μας ξυπνήσει ευχάριστες καλοκαιρινές εικόνες και αναμνήσεις. Μια φωτογραφία που προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο την αναβαθμισμένη εικόνα του ελληνικού τουρισμού και των υψηλού επιπέδου ενάλιων υπηρεσιών του.
Aπολαύστε λοιπόν το ένα και μοναδικό τάκα- τάκα -μαμ- πλοιάριο Ματίλντα πάρε -δώσε- χύμα -στο- κύμα, σε ένα ρομαντικό ταξίδι στα αγαπημένα γκρικ άιλαντς. Στην πρύμνη διακρίνεται ο αδάμαστος επιχειρηματίας θαλασσόλυκος έτοιμος να προμηθεύσει τους τουρίστι δροσερά melone, banana, anana και παγωτά Αλόμα.
Χαβάη γίναμε!

Γιατί αγαπώ το Μπόλιγουντ

Μαντάμ ε μεσιέ,
το Μπόλιγουντ είναι πάντα γεμάτο εκπλήξεις, εξωφρενικά χορευτικά, πονεμένους έρωτες που ντύνονται με τα ανάλογα άσματα που μετά φιγουράρουν και στα δικά μας τοπ τεν ως "ελληνικές αυθεντικές δημιουργίες". Υποδεχθείτε λοιπόν άλλο ένα εξαιρετικό κόσμημα της ινδικής φιλμογραφίας: τους Ινδούς -και απόλυτα ξεβιδωμένους- Beatles. Ιντζόι!

Ποίησις

Ο εξ Σουηδίας ορμώμενος γκασταρμπάιντερ Polsemannen μου ζήτησε να ανθολογήσω κάποιο αγαπημένο ποίημα. Θα ήθελα λοιπόν πάρα πολύ να παραθέσω ολόκληρα κατεβατά από τους αγαπημένους μου Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσο και Κική Δημουλά.
Όμως ο μικρός Ντένις ο Τρομερός που βρίσκεται μέσα μου με σημαδεύει με τη σφεντόνα του και μου φωνάζει στ' αυτί: Θείτσα, θέλω Φρανσουά! Κι επειδή δεν χαλάμε χατήρια στα μικρά παιδιά, ιδού το επικό δημιούργημα του νεκρού πλέον υπερποιητή Φρανσουά Γιαμπατζολιά, το οποίο φέρει τον αξεπέραστο τίτλο: Φον Φον Θερμοσιφών.

Ώρα που βρήκε το ρημάδι να χαλάσει
ηλεκτρολόγο μες τη νύχτα που να ψάξω;
μήπως να προσπαθήσω το φτιάξω;
να δούμε ποιος στο τέλος θα γελάσει

και πόση να ναι πια η δυσκολία
μίας επισκευής θερμοσιφώνου;
σπατάλη χρήματος και χρόνου
ειν’ των ηλεκτρολόγων η ασχολία

δεν ήξερα πόσο θα μου κοστίσει
την πένσα πήρα και το κατσαβίδι
σύρθηκα στο πατάρι σα το φίδι
όμως τον γενικό δεν είχα κλείσει

ο ηλεκτρολόγος ήρθε στην κηδεία
απ το υπερπέραν το κοιτούσα το αρχίδι
που άρχισε να διανέμει ήδη
την κάρτα του, ψάχνοντας πελατεία

Καλή χρονιά!

Το να γιορτάζεις δυο φορές το χρόνο την Πρωτοχρονιά είναι πολύ καλό Φενγκ Σούι, όπως θα έλεγε και η αγαπημένη φίλη Μαντάμ Σουσού. Ετεροχρονισμός; Παλιμπαιδισμός; Αθεράπευτο σύνδρομο του Πίτερ Παν; Άρνηση της πραγματικότητας; Τίποτε από όλα αυτά!
Λέιντις εντ τζέντλεμαν ετοιμαστείτε να υποδεχθείτε τη Χρονιά του Αρουραίου, η οποία μπαίνει θριαμβευτικά αύριο. Φλεγόμενοι δράκοι, φόρτιουν κούκις, πάπιες Πεκίνου και όλα τα συναφή έρχονται για να μας δώσουν έναν πολύ καλό λόγο για πάρτυ. Ας ξαναφορέσουμε λοιπόν τα καλά μας και ας ξαναευχηθούμε Αίσιον και Ευτυχές το νέο Έτος!
Αφιερωμένα εξαιρετικά στους σύντροφους Κινέζους -και όχι μόνο- τα ολ τάιμ κλάσικ κάλαντα του ΑΜΑΝ. Βρε Ντονατέλα, εσύτ που είσαι και αριστούχος, πώς λένε Καλή Χρονιά στα κινέζικα;;;

Οι αγενείς Αθηναίοι

Ε, ψιτ, τι έχετε πάθει όλοι εσείς εκεί έξω; Δυο περιστατικά σήμερα με έκαναν να θέλω να αλλάξω πόλη, χώρα, πλανήτη. Πρωί πρωί, ξανθιά τζιπάτη με καουμπόικο καπέλο που μιλούσε στο κινητό, εφόρμησε πάνω σε τρεις δυστυχείς πεζούς που διασχίζαμε με πράσινο τη διάβαση. Όταν της βάλαμε τις φωνές άρχισε να γελάει κάνοντας μια χαρακτηριστική για το IQ της χειρονομία. Σκηνή δεύτερη: την ώρα που η θεία Πασταφλώρα περπατούσε αμέριμνη στο πεζοδρόμιο έρχεται καταπάνω της παπάκι λεβεντογκαζωμένο με γκράγκουρα που της φωνάζει "Κάνε στην άκρη μωρή κ.....λα".
Αγενέστατοι κουφιοκεφαλάκηδες, πόσο θα ήθελα να έχω μαύρη ζώνη στο καράτε και ένα, δύο, εκατόν δύο νταν. Για να κάνω "νταν" στα άδεια κεφάλια σας. Και στο δικαστήριο μετά, γιατί είστε και θρασύδειλοι, να επικαλεστώ ότι ήμουν σε νόμιμη άμυνα. Ουφ, τα ξανάπα και ξεθύμανα!

Πολιτικές–αθλητικές σημειώσατε 2.

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν η ιδέα μου κι ότι έβλεπα οράματα ως μια νέα Ζαν Ντ’ Αρκ. Μετά ξανακοίταξα προσεκτικότερα και παρατήρησα ότι συνέβαινε δυο και τρεις και παραπάνω από δεκατρείς (φορές). Και τώρα έρχομαι να ρωτήσω κι εσάς αν έχετε παρατηρήσει ότι τους τελευταίους μήνες οι περιπτεράδες και οι ψιλικατζήδες κρεμάνε μόνο τις αθλητικές εφημερίδες και αφήνουν τις πολιτικές να κάθονται στον πάγκο. Έχει πήξει πλέον το μάτι μου στον Μπλάνκο, τον Κοβάσεβιτς και τον υιό Βαρδινοτζόν και το μόνο σίγουρο είναι ότι σε λίγο καιρό θα μιλάω πλέον σαν τον Γεωργίου και θα εκφράζομαι σαν τον Αποδυτηριάκια. (δυστυχώς ό,τι και να κάνω δεν θα καταφέρω ποτέ να φτάσω το ίνδαλμά μου Antonio Panoutso).
Και ερωτώ: μήπως το φαινόμενο αυτό είναι δάκτυλος της στοάς Χονγκ;
Μήπως πίσω από αυτή την προβοκάτσια βρίσκονται ντόπια και ξένα κέντρα αποσταθεροποίησης;
Μήπως κάποιοι μυστήριοι τύποι ψέκασαν περιπτεράδες και ψιλικατζήδες με ύπουλα σπρέι υποταγής συνείδησης;
Ή τελικά τα συνοδευτικά DVD ποικίλων χρωμάτων, οι συνταγές της Βέφας, οι μασαζοκορσέδες, οι καζαμίες, οι μηχανές του γκαζόν και τα λοιπά παραφερνάλια δεν επαρκούν για να πλασάρουν ένα προϊόν το οποίο είναι απαξιωμένο;

Η Βουλή γίνεται σικ

«Όταν είμαι στο Κοινοβούλιο, είμαι κριτικός με τον τρόπο που γίνεται η συζήτηση. Χρησιμοποιώ την έκφραση ‘μαυσωλείο νεκρού λόγου’. Συχνά οι βουλευτές μου θυμίζουνε πεθαμενατζήδες με τον τρόπο που ντύνονται και συμπεριφέρονται. Διερωτώμαι, αν εγώ πήγαινα με μια στολή Κρητικού ή μια καραγκούνα θα ήταν προβοκάτσια ή θα πρόσδιδα λίγη φαντασία στο σκοτεινό αυτό χώρο».
Μια χαρά τα λέει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ -φτου-και-βγαίνω- Περικλής Κοροβέσης. Κι επειδή αυτό το μπλογκ επανειλημμένα έχει εκφρασθεί υπέρ του σικ, έχει να προτείνει κάποιες ευφάνταστες στυλιστικές προτάσεις για τους 300 φωστήρες του «Μπαρ το Ναυάγιο».

Μπορούν ας πούμε να ντυθούν Μπάτμαν...



Ή ζεν πρεμιέ...



Ή να προσθέσουν μια νότα ανεμελιάς στις κοινοβουλευτικές τους εμφανίσεις...



Και για να μην μείνουν και οι κυρίες παραπονεμένες...

Μπάιιιιιιιιιι

Μικροί ψαράδες έτοιμοι; Οι ανασκαφές στο Γιουτιούμπ έφεραν στο φως ένα ακόμα διαμάντι: την αγαπημένη Πασταφλώρα, την τρελή οικογένειά της και τον εστέτ Μίκυ.
"Μίκυ είμαι πολύ συγκινημένη που φεύγεις... Στέλιο πρέπει να κλάψω;
Μπάιιιιιιιιι!

Προσωπικά φετίχ

Δεν ξέρω αν έχετε φάει ποτέ κόλλημα με κάποιον επώνυμο, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι μια εποχή με είχε πιάσει ντελίριο με το Γιώργο Μπουλουγουρά και το Λάκη Γαβαλά. Τα τελευταία χρόνια έχω παραμείνει πιστή στις σταθερές που λέγονται Ζωζώ Σαπουντζάκη και Σπύρος Μπιμπίλας.
Η Ζωζώ είναι το φετίχ μου και η αδιάσειστη απόδειξη ότι η ζωή έχει πάρα πολύ χιούμορ. Καιρό τώρα ψήνω το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL να πεταχτούμε μέχρι την Κινέττα για να φωτογραφηθώ έξω από το σπίτι της και στο δρόμο που έχει πάρει το όνομά της. Ενώ κάθε καλοκαίρι που η Ζωζώ κάνει τα γκράντε θεματικά πάρτυ της -όπου εμφανίζεται ως Κλεοπάτρα, βοσκοπούλα κι ό,τι άλλη εξτραβαγκάντσα βάλει ο νους - σκάω από το κακό μου: θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι καλεσμένη και να πάω ντυμένη Κάρμεν Μιράντα με εκείνο το εξωφρενικό καπέλο με τα φρούτα. Μέχρι στιγμής δεν το έχω καταφέρει, όσο ζω όμως ελπίζω: κάποιο βουλευτή θα βάλω κι εγώ μέσο για να αποκτήσω την πολυπόθητη πρόσκληση για το πάρτυ!
Μπορεί η περιέργεια να σκότωσε τη γάτα, όμως η θεία Πασταφλώρα θα σας ξανακάνει τη γνωστή ερώτηση: τα δικά σας προσωπικά καλλιτεχνικά φετίχ ποια είναι;