Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Βρέχει μενίρ στη στράτα μου
Καλά μου παιδιά,
Τους τελευταίους μήνες ένα μαύρο σύννεφο βρέχει χαλίκια πάνω από το κεφάλι της θείας Πασταφλώρας. Και από την περασμένη Τρίτη ο ουρανός βρέχει μενίρ στη στράτα της και η καταιγίδα θα συνεχιστεί για κανένα μήνα ακόμα. Πρόκειται για μια μάλλον στενάχωρη κατάσταση που έχει φέρει τη θείτσα σε καθημερινή σχεδόν επαφή με το ιατρικό σινάφι, με εξετάσεις, φάρμακα -και όλες τις πιθανές τους παρενέργειες - κι ένα ηλίθιο ασφαλιστικό ταμείο που σφυρίζει αδιάφορα. Κανονικό τρενάκι του τρόμου, με δυο λόγια, στο οποίο δεν μπορείς να πατήσεις φρένο και να κατέβεις, αλλά μονάχα να κάνεις υπομονή μέχρι να βγεις από το σκοτεινό τούνελ.
Συγχωρέστε με λοιπόν αν αυτό τον καιρό χάνω εύκολα την υπομονή μου, αν η έμπνευσή μου κινείται κάτω του μετρίου, αν είμαι «κάπως» και δεν ανταποδίδω τις ευγενικές σας επισκέψεις. Μπόρα είναι θα περάσει κι ήδη βλέπω το ουράνιο τόξο έτοιμο να σκάσει μύτη στον ανοιξιάτικο ουρανό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Περαστικά βρε θείτσα! Φιλιά και ευχές και ανιμενιρικές προστασίες προσφέρουμε - νοερώς μεν αλλά προσφέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι όλα περαστικά εύχομαι.... Και τα υπόλοιπα, μαζί ακι η έμπνευση ή τα κέφια, βρίσκονται.... Φιλιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣνιφ...παλιομενίρ...αφήστε ήσυχη τη θεία...Περαστικά να είναι όλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Είσαι σίγουρη πως ο ψηλός ομορφάντρας του προηγούμενου ποστ δεν επιβαρύνει με την παρουσία του; (ξουξουξου παλιογκαντέμη)
Εσυ να εισαι καλα γλυκεια Πασταφλωρα και ολα τα αλλα ειναι λεπτομερειες. Σε φιλω.
ΑπάντησηΔιαγραφήμην ανησυχείτε αγαπητή, κι εμείς σκατά είμαστε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς εδώ πάντα , μην ανησυχείς καθόλου !! Πολλά φιλιά και δύναμη !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα αγαπητή pastaflora. Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικιά μας θα 'σαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες πάντως αυτό που ζούσα επί ένα μήνα όταν στην διπλανή νεοανεγηρόμενη οικοδομή έριχναν τα μπετά και έβγαινε πάντα από το σπίτι μέσα σε μία βροχή από χαλίκια. Ευτύχώς επιβίωσα! Περαστικά και πάλι!
Κάντ'υπομονή κι ουρανός θα γίνει πιο γαλανός,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάντ'υπομονή μια λεμονιά θ'ανθίσει στη γειτονιά.
Περαστικά και κουράγιο.
Perastika na ine thia pasta flora!
ΑπάντησηΔιαγραφήKouragio ki ipomoni!
Filia polla!
@all: παιδάκια μου καλά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, τα ζεστά σας λόγια είναι ό,τι χρειάζομαι αυτή την εποχή και γι' αυτό πήρα το θάρρος να κάνω αυτό το όχι και τόσο ευχάριστω ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝο πασαράν τα παλιομενίρ! Ήδη έχω παραγγείλει στον Κακοφωνίξ μια ανακρεόντειο ωδή που υπερβαίνει το βερμπαλισμό για να τα διώξει μακριά από δω!
Επίσης επισκέπτομαι το φιλόξενο πολυϊατρείο του Δρ. Φλάντζα για εντατική γελωτοθεραπεία.
ένα γλυκό φιλί σε όλους...
πω, πω, κρίση ανορθογραφίας. Ευχάριστο ποστ, εννοούσα. Είδατε πόσο αποτελεσματικές είναι οι πρόβες του Κακοφωνίξ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα εμείς είμαστε οι απόλυτοι survivors καλή μου.. είπαμε.. (επίσης πέσαμε στο καζάνι από τα μικράτα μας και δε μας σκιάζει φοβέρα καμιά!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Να μη ξεχάσω να μοιραστώ μαζί σας το κολπάκι που έμαθα σήμερα στη γιόγκα το οποίο αποσκοπεί στην απόκτηση της πολυπόθητης ευεξίας: Δάγκωσε ένα φελλό (προσοχή μην αλλάξει το φωνήεν της λέξης γιατί θά χουμε άλλα..!). Βάζουμε λοιπόν το φελλό κάθετα ανάμεσα στα πάνω και στα κάτω δόντια μας .. και τα υπόλοιπα .. έρχονται μόνα τους!!
Ματς-μουτς. (τρέχω να το δοκιμάσω..)
Μια χαρά σε βρίσκω (περαστικά πάντως).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μακρύ είναι το τούνελ? Που θα παέι! Υπομονή, περαστικά και τη διάθεση θα τη φτιάξουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα.
Περαστικα ολοψυχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσκεψου οτι μετα θα εισαι σε πυρετο δημιουργιας και ανανεωσης.
Ολα να πανε καλα!:)
Αγαπητή εν θολοκουλτούρα αδελφή Πασταφλώρη, εύχομαι τα μενίρ σταδιακώς να μετατραπούν σε γαρμπίλι, κατόπιν σε χαλίκι, κατόπιν σε άμμο και κατόπιν σε τυρόπιτες (Σας την έφερα ε;) και να ξαναβρείτε την υγειά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά!
@all: τα μενίρ θα μπορούσαν να μετατραπούν σε σουφλέ σοκολάτας με μηδέν θερμίδες; Ή σε Χοσέ Κουέρβο επίσης μηδενικής θερμιδικής αξίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμπρός λοιπόν καλό μου τζίνι! Καμπούμε!