Τρέξε Λόλα Τρέξε, Goodbye Lenin, Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες, Η πτώση, Ποτέ Μαζί. Και τώρα Οι Ζωές των άλλων. Έξι αγαπημένες ταινίες και οι έξι γερμανικές. Σύμπτωση ή μήπως ο γερμανικός κινηματογράφος έχει τελικά πολλά να πει; Δεν ξέρω αν είναι μόνο το ειδικό βάρος της γερμανικής ιστορίας, οι συγκυρίες, ή μια ιδιαίτερη ευαισθησία που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη γενιά δημιουργών, όμως αυτός είναι πραγματικά καλός κινηματογράφος γιατί καταφέρνει να μιλάει κατευθείαν στην ψυχή σου. Όσο για τον ανεκδιήγητο, μικρόψυχο, εγχώριο «κινηματογραφικό κριτικό», που έθαψε την ταινία, και νομίζει, τρομάρα του το απολιθωμένο Τζουράσικ Παρκ του σταλινισμού, ότι πουλάει και άποψη, ίσως ένα 4ήμερο σεμινάριο αναμόρφωσης στο επόμενο cult festival στο Γκαγκάριν να τον επανέφερε στην τάξη. Και μετά απορούν μερικοί-μερικοί γιατί πέφτουν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων τους...
Συμπληρώνω: "Η πριγκίπισσα και ο πολεμιστής"(Der Krieger und die Kaiserin- του Τομ Τίκβερ), "Το πείραμα" (Das Experiment- του Όλιβερ Χιρσπίνγκελ), "Παράξενα Παιχνίδια" (Funny Games- Mikael Haneke{εντάξει ο σκηνοθέτης είναι αυσριακός αλλά το γύρισε με γερμανούς ηθοποιούς}.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όλα όσα λες. Μακάρι και να είχαμε και μεις καλό κινηματογράφο. Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ (Σκηνοθέτες έχουμε. Σεναριογράφους έχουμε; Λεφτά; Το ΕΚΚ υπάρχει;)
Ελπίζω να είναι καλό το "Η ψυχή στο στόμα". Αλλά και αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ (το "Σπιρτόκουτο", του ίδιου σκηνοθέτη, δε μου άρεσε. Τίποτα δεν είχε να πει. Τον είχαν προλάβει πολλοί άλλοι.)
YΓ: μην πάει χαμένη και η διαφήμιση για την "ψυχή στο στόμα" δηλαδή. Έχω διαβάσει αρκετές συνεντεύξεις του Οικονομίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω απογοητευτεί από πολλές ταινίες γηγενών σκηνοθετών. Οι συνεντεύξεις τους ή έστω ή προθέσεις τους ήταν κλάσεις ανώτερες από τις ταινίες τους. Καταλαβαίνεις τι εννοώ... Ελπίζω να μην ισχύει αυτό το αξίωμα και σ' αυτήν την περίπτωση.
Ενώ οι γερμανοί δεν μιλούν πολύ. Προτιμούν να μιλούν μέσα από τις ταινίες τους.
Τέλος πάντων, καλή εβδομάδα να έχεις. Τα γράφω αυτά εδώ, γιατί ετοίμαζα ένα ποστ σχετικό, αλλά, εντάξει, δε βαριέσαι...
τα ωρθωγραφηκα ήνε δηκεωλωγιμαίνα επιδί θιμίθικα καπιεσ ελινικές τενίεσ που ήχα δη παληώταιρα κε με ίχαν κάνη αίξω φρενόν
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα και γω την ταινία και ενθουσιαστικα. Δεν έχω δει πολλές γερμανικές, αλλα όλες είχαν περιεχόμενο. Τώρα για το ελλάντα τι να πω; Δες το διαφημιστικό της ταινίας του Sakis. Το alter ego και θα καταλάβεις... Ούτε το υπουργείο προπαγάνδας της ναζιστικής γερμανίας δεν θα τολμούσε τέτοια πλύση εγκεφάλου με την μουτσούνα του ινδάλματος κάθε επαρχιωτόπουλου. Στα 43 δευτερόλεπτα που διαρκουσε το τρέιλερ τα 33 δειχναν τον καλλιτεχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@numb: σ' ευχαριστώ και για τις υπόλοιπες ταινίες που ανέφερες. Όλες εξαιρετικές. Αυτό που με βουρλίζει είναι η στάση κάτι κρυφοσταλινικών στη νοοτροπία που το παίζουν "αδέκαστοι" κριτικοί. Είμαι σίγουρη ότι απωθημένο του συγκεκριμένου τύπου ήταν να υπηρετεί το Κόμμα και μάλιστα μέσα από θέσεις όπως αυτή του ήρωα της ταινίας. Πλην όμως, γεννήθηκε σε λάθος χώρα κι έτσι κάθε προσπάθεια που αντιτίθεται στην ιδεολογία του τη στέλνει στο γκούλαγκ το εξώτερον.
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τον ελληνικό κινηματογράφο, σαφώς πάσχει από τις προσωπικές (και πολιτικές) εμμονές των δημιουργών του. Ομφαλοσκοπεί χωρίς να κοιτάζει τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο.
Δεν μπορώ όμως να μην υποκλιθώ σε ταινίες όπως ο Λευτέρης Δημακόπουλος, Η αγέλαστος Πέτρα, το Όλα είναι δρόμος...
@σπορτκάτι: τρέχω να δω το τρέιλερ. κάτι μου λέω ότι μου έδωσες θέμα για το επόμενο ποστ!
Pastaflora δε σχολίασα κάτι για τον κριτικό που αναφέρεις (κατάλαβα βεβαίως ποιος είναι) γιατί τον θεωρώ ένα θλιβερό απολίθωμα, μια καρικατούρα που έχει χάσει τη μπάλα, ένα βλαμμένο ανδροειδές που πάσχει από προχωρημένο Αλτσχάιμερ και του οποίου οι απόψεις γίνονται αποδεκτές από τα ψευτοκουλτουριάρικα απολιφάδια, που δυστυχώς εν Ελλάδι είναι πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "αγέλαστος πέτρα" είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. Κάθε φορά που τη βλέπω συγκινούμαι! Εξαιρετική.
Το "όλα είναι δρόμος" του Βούλγαρη είναι επίσης πολύ καλή ταινία. Αν και η αγαπημένη μου από τον Βούλγαρη είναι το "ακροπόλ" (και φυσικά τα "πέτρινα χρόνια"). Απλώς αναφέρω το¨"ακροπόλ", γιατί είναι από τις ελάχιστες ταινίες που έπαιζε ο μέγας θεατρικός σκηνοθέτης Λευτέρης Βογιατζής και γιατί η υπόθεση μου θύμισε γνώριμα σκορτεζικά μοτίβα (άνοδος-επιτυχία-πτώση-συντριβή), τα οποία είχαν προσαρμοστεί με όμορφο τρόπο στα ελληνικά δεδομένα.
Ήθελα να πω ότι ακριβώς είπε και ο numb. Με κάλυψε πλήρως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης συμφωνώ απολύτως με τα λεγόμενά σου, οι άνθρωποι δημιούργησαν σχολή και μπράβο τους...
Τόσο καλό,ε; Πρέπει να πάω να το δώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@numb: χαίρομαι που μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις, ειδικά για το χολερικό κύριο. έδωσα ιδιαίτερη έκταση στο φαινόμενο αυτό γιατί είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας που επικρατεί στους τάχαμου ΄"προοδευτικούς"΄(ας γελάσω) κύκλους. Το Ακροπόλ δυστυχώς δεν το έχω δει. Μου έδωσες όμως μια πολύ καλή αφορμή να το αναζητήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@έρωτας: στη Γερμανία το είδαν λέει 1.650.000 θεατές. Κάτι λέει αυτό.
@βροχοποιός: μην το χάσεις!
Θα συμφωνησω για το γερμανικο κινηματογραφο. Εχει βγαλει πολυ καλες ταινιες, με τελευταια την "Οι ζωες των αλλων".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξαρτητα με το τη λεει καθε βλακομουτρο και κλασηκος τεμπελης που στην ουσια αυτοανακηρησεται ως κριτικος .πρεπει να γνωριζεται οτι παντα πρεπει να αγνοουμε των πασης φυσεως κκριτικο ,το επαγγελμα αυτο γενηκα επηρεαζη την Ελευθερη Βουληση.
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο για τον Γερμανικο και Γαλληκο κηνηματογραφο ειναι πρωσοπικα για εμενα οτι καλυτερο εχει αυτη την στιγμη να δωση ο πλανητης κηνηματογραφηκα ΑΑΑΑ ξεχασατε το "ΠΕΙΡΑΜΑ" και οποιος δεν το εχει δει κακο του κεφαλιου του .τελος παντων η δημηουργια των γερμανων καλλητεχνων δεν ειανι τωρηνη ξεκηνα πολυ πριν τον 1ο παγκοσμιο δεν ειανι τυχαιο οτι και κατα την περιοδο "Ναζι" καθε μηνα ανεβεναν στα θεατρα 2-5 νεες παραστασης ,ακομη και το " Ανθρωποι Ποντικια "
καθηλωσε το 44` και τον ιδιο τον Γκεπελς οπου ειχε παει να δει την παρασταση και προς εκπληξη των καλλητεχνων η παρασταση δεν διακοπηκε αλλα και ουτε απαγορευτηκε .Επισης οσοι αγαπατε τον ευρωπαικο κηνηματογραφο η ΕΤ3 καθε παρασκευη εχει αφηερωματα σε Γαλλικο κηνηματογραφο .οπου και αυτοι δεν πανε πισω καλλητεχνικα .
επισης μην ξεχναμε και το θαψημο απο το ευρωπαικο μπλοκ κριτικον στις ταινιες του Γαβρα ,και ειδικα στην τελευταια οπου διχνη την πραγματικη δραση των Καθολικων Θρυσκευτηκων ιγετων κατα των 2 παγκοσμιο .
aka δεν πάω σινεμά με το μαλάκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν κοίτα να δεις τώρα τι συμβαίνει. Εμένα ο Βαγγέλης μου δεν με πηγαίνει σινεμά. Εγώ αυτή την ταινία ήθελα πολύ να την δω αλλά ο Βαγγέλης ήθελε να πάμε σε μια άλλη στην Ομόνοια με τίτλο «Οπίσθια πυρά». Όπως καταλαβαίνεις το απέφυγα με όποιο τρόπο μπορούσα.
Το γερμανικό σινεμά είναι το κάτι άλλο! Φτερά του έρωτα, Βιμ Βέντερς;;;
Υ.Γ. Όποτε θες να έρθεις για καφέ και να μιλήσουμε για σινεμά, τέχνη και ό,τι άλλο θες. Εγώ έχω γενικές γνώσεις γιατί διαβάζω Μπριτάνικα. Τώρα τελειώνω το σίγμα.
@dcd: καλώς ήρθες. συμφωνώ και επαυξάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κακό νινι: άξιος ο μισθός σου!
@κούλα: φιλενάδα γουέλκαμ. Η τρομοκρατία του Βαγγέλη δεν θα περάσει! Από σήμερα κηρύσσω επισήμως τη σύσταση του ΕΑΑ (Επαναστατικού Αντιβαγγελικού Αγώνα). Έλα να πιούμε καφέδες και να γράψουμε το Αντιβαγγελικό μανιφέστο! (ωραία η Μπριτάνικα αν και η αδυναμία μου είναι η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια). No pasara λέμε!
το γερμανικό σινεμά στα καλύτερά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαινίες μία και μία!
"i feel you" που έλεγε και ο Akin
...