Παρλέ βου ανγκλέ; Θα αστειεύεστε! Τραβώντας κουπί στο Παρίσι, παρτ 4

H μέρα άρχισε στραβά: έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς για να φύγουμε νωρίς. Οι μισοί δεν ξυπνήσανε. Κι αυτοί που ξύπνησαν ήταν οι θεριακλήδες της παρέας που σήκωσαν αντάρτικο γιατί λέει απαγορευόταν το κάπνισμα στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου. Το μόνο που μας έλειπε ήταν να ζωστούν με κούτες Marlboro και να ανατιναχτούνε μπροστά στα μάτια των έντρομων γιαπωνέζων, οι οποίοι έτρωγαν στα διπλανά τραπέζια τεράστιες ποσότητες κομπόστας δαμάσκηνο.
Αφού γλιτώσαμε στο παρά πέντε την ανατίναξη, ξεκινήσαμε με δυο ώρες καθυστέρηση για το Palais des Expositions, έναν εκθεσιακό χώρο στον οποίο θα περνούσα τις υπόλοιπες πέντε μέρες της ζωής μου. Σε όλο το δρόμο, και ήταν μακρύς, συνεχίστηκε η γκρίνια για το κάπνισμα. Ζήσαμε πραγματικά δραματικές σκηνές. Και ήταν μόνο η αρχή...
Μπαίνοντας στην έκθεση, σχεδόν δακρύσαμε (κι όχι από συγκίνηση απαραίτητα) όταν είδαμε τα ελληνικά περίπτερα να αναδύονται μέσα από νεφέλες καπνού. Φυσικά δεν ήταν κάποιο οπτικό εφέ που παρέπεμπε στο νεφελοσκεπές ορεινό τοπίο της χώρας μας: διότι μπορεί το κάπνισμα να
απαγορευόταν στο χώρο της έκθεσης, αλλά, να εμείς είμαστε σαν το μικρό γαλατικό χωριό και αντιστεκόμαστε, βρε αδερφέ, στα μη των κουτόφραγκων. Εγώ πάλι δάκρυσα από απελπισία: έπρεπε να περάσω και από τα 6 αχανή χωλ της έκθεσης με τα 5.500 περίπτερα και μετά να κλειστώ σε ένα γραφείο και να αρχίσω να στέλνω αναφορές στην Ελλάδα.
Οι άνθρωποι της ελληνικής αποστολής (Αλέξανδρε, γιούχου!) με κοίταξαν με συμπάθεια και πηγαίνοντάς με στο γραφείο που θα κλεινόμουν για τις υπόλοιπες 5 ώρες μου ευχήθηκαν «Καλό κουράγιο». Μου φάνηκε πολύ σιβυλλικό μέχρι τη στιγμή που είδα ότι σχεδόν από κάτω βρισκόταν η βρετανική αποστολή η οποία μαγείρευε με φρενήρεις ρυθμούς: πάπιες με σως μύρτιλα, χέλια με κουνουπίδι και τζίντζερ, λαχανάκια βρυξελλών γεμιστά με κρακεράκια σκόρδου και Baileys και άλλα τέτοια δυσοίωνα.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί η Αγγλία υπήρξε αυτοκρατορία: με τέτοιες μυρωδιές όχι μόνο άνοιγες τα σύνορα διάπλατα στον κατακτητή για να γλιτώσεις από το μαρτύριο, αλλά ομολογούσες πολύ ευχαρίστως όχι μόνο ότι είσαι ο χαμένος κρίκος της 17 Νοέμβρη αλλά ότι κι εσύ πυροβόλησες τον Τζέι Αρ.

Του μπι κοντίνιουντ