Πιο εύκολο είναι να σκάψεις στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας σου και να βρεις πετρέλαιο παρά να συναντήσεις Γάλλο να σου μιλήσει στα αγγλικά. Αυτό είναι ένα πρώτο συμπέρασμα από το ταξίδι στο Παρίσι... Το δεύτερο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια πόλη με αρχιτεκτονική που σου κόβει την ανάσα, στην οποία όμως νιώθεις κάτι απειλητικό να υποβόσκει στο παρασκήνιο. Κάτι σαν μια μεγάλη γαλατική μαρμίτα που ψυχανεμίζεσαι ότι περιέχει τα πλέον απειλητικά συστατικά: νιτρογλυκερίνη, υγρά μπαταριών, χαλασμένες σκυλοτροφές και σαβουροπακέτα περί ελληνικότητας της νήσου Οκινάουα, έτοιμα από στιγμή σε στιγμή να κάνουν το μεγάλο μπαμ.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι οι δικοί μας ταξιτζήδες είναι παναγίτσες μπροστά στους δικούς τους (και χρειάστηκε να νταραβεριστούμε με αρκετούς από αυτούς): αγενείς καταρχάς, δεν ξέραν γρι αγγλικά, ή έκαναν ότι δεν ήξεραν, σε πήγαιναν βόλτες γύρω – γύρω όλοι και άκουγαν στη διαπασών κάτι υστερικούς παρλαπίπες στο ραδιόφωνο που λέγαν τις πιο κολοσσιαίες σαχλαμάρες. Συγγνώμη, αλλά προτιμώ να ακούω
ντισκονησιώτικα από το δίδυμο Βαζαίος – Γιαννούλης παρά έναν υπερτασικό κομφερασιέ σε κατάσταση ακατάσχετης χρόνιας λογοδιάρροιας.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκολ,ένα θηριώδες τερατούργημα από οπλισμένο σκυρόδεμα, η Πασταφλώρα έφαγε την πρώτη ήττα. Δεν ξέρω αν αυτό εννοούσε ο Μοναρχίξ όταν έλεγε ότι ο ουρανός θα πέσει στο κεφάλι μας, αλλά αν βρισκόταν εκεί σίγουρα θα είχε κρυφτεί κάτω από την ασπίδα του.
Φτάνοντας με τα πολλά στο ξενοδοχείο, ένα από τα πλέον κυριλέ της πόλης, το οποίο ευτυχώς πλήρωνε η εταιρεία, είδαμε και πάθαμε να συνεννοηθούμε στη ρεσεψιόν. Τελικά η υπεύθυνη της ομάδας κατέφυγε στη νοηματική διάλεκτο και κάποια στιγμή, ε, δεν πήγαινε άλλο, η Πασταφλώρα έκανε την παρέμβασή της σε γαλλικά Παγκρατίου και ως δια μαγείας όλα τα ζητήματα λύθηκαν.
Του μπι κοντίνιουντ...
Λίγα για τους Γάλλους ταξιτζήδες έτσι!; έχεις δει το TAXI του Λουκ Μπεσόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες βρε! Μας έφερες κανένα μπρελόκ με τον Πύργο του Άιφελ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό όσα λες -μπορώ να επιβεβαιώσω για το Σαρλ Ντε Γκολ και να επαυθήσω. Τι μπουρδέλο είναι αυτό; Και πενταβρώμικο. Τουαλλέτες με κυλιόμενη πετσέτα γαμώ τη Μαρία Αντουανέτα μου! Άσε που μαζεύει τους πιο άσχημους ανθρώπους της Ευρώπης. Αρκέι να σου πω οτι γυρίζαμε από Κούβα και με το που βγήκαμε στο Σ.Ν.Γ. πάθαμε ομαδική κατάθλιψη και μόνο ξύλο δεν παίξαμε μεταξύ μας.
Α, είπα οτι είναι και πανάκριβο;
@έρωτα: το έχω δει και ειλικρινά δεν κατάλαβα τίποτα από το χιούμορ του. μάλλον είμαι μειωμένης αντιληπτικότητας σε ό,τι αφορά το φραντσέζικο χαχαχούχα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@τρελόγκαζο: αχ, μου τα χάλασαν τα ντιούτι φρι που ήταν πολύ φτωχά σε κιτσαρίες. όσο για το αεροδρόμιο, είχα την αίσθηση ότι ήμουν στην Μποτσουάνα. Ειλικρινά η πιο χαρούμενη νότα μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό μπάχαλο ήταν η Βέφα Αλεξιάδου με την οποία συνταξιδέψαμε.
Βέφα; Αχ, πόσο χαμηλά θα πέσεις ακόμα κορίτσι μου; Αχ, αχ. Για κανόνισε να τα πούμε καμιά φορά -βλέπω και την άλλη την τρελλή να γυρίζει εδώ κοντά. Για κανονίστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ μαζί σου περί ανύπαρκτος χιούμορ αλλά ρε 'συ ήταν τουλάχιστον εξυπηρετικός ο άνθρωπας έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφή@τρελόγκαζο: άστα, δράμα κατάσταση εκεί μέσα. τόσο δράμα! ελπίζω την άλλη βδομάδα κάτι να καταφέρουμε από κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@έρωτας: τα μάλα.
Δεν τους πάω με τίποτα τους Γάλλους :-(
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει πόλη σαν το Παρίσι πάρ'αυτά. Κι αν υποβόσκει αυτό που λες, και έχεις δίκιο, υποβόσκουν και άλλα πολλά, φτάνει να τα ζήσεις σαν μόνιμος κάτοικός του, και αυτά (που προσφέρει) δεν υπάρχουν πουθενά αλλού. πίστεψέ με. ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@sigmund: δεν είσαι ο μόνος. που να δουλέψεις και μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@roidis: σίγουρα το Παρίσι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό το χιουμοριστικό κομμάτι που διάβασες. Ειδικά σε θέματα πολιτισμού και τέχνης έχεις να δεις και να κάνεις χιλιάδες πραγμάτα.
καλέ το θυμάμαι κανένα λούσο της προκοπής δεν είχε το ντιούτι φρι.!
ΑπάντησηΔιαγραφή