Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Η Αθήνα με μισεί


Το ιστοσαλόν όπως ίσως έχετε καταλάβει έχει πάθει μια ψυχολογία. Και το κείμενο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου που ακολουθεί περιγράφει αυτό ακριβώς που νιώθει το προσωπικό του μαγαζιού τον τελευταίο καιρό...Πικρία...
Τις τελευταίες μέρες νιώθω την Αθήνα εχθρικότερη από ποτέ. Μάλλον οφείλεται και στη νέα ατμόσφαιρα, τη νέα σκηνοθεσία, το νέο μπάτζετ της. Παρακμή και η αίσθηση ότι κάτι απειλητικό πλησιάζει.
Βέβαια, οι γλεντζέδες το βιολί τους. Το Σάββατο ήταν το αδιαχώρητο στο Bios, στα υπόλοιπα μπαρ χαμός, ορδές στους δρόμους. Αλλά παντού κάτι φταίει, κάτι λείπει, κατι κακό έρχεται.
Τα βράδια, μόλις κλείνουν τα μαγαζιά, η Ερμού καταλαμβάνεται από εκατοντάδες μαύρους. Ανεβαίνοντας μετά το σινεμά προς το Σύνταγμα, η εικόνα είναι ακριβώς Ισλαμαμπαντ. Πίνουν, αράζουν στα κεφαλόσκαλα, σε κοιτάνε εχθρικά, αν πας να τους φωτογραφίσεις. Σκουπίδια, απλωμένα σεντόνια, ανεξέλεγκτη φάση. Τους συμπαθώ ως πρόσωπα, μισώ το κύκλωμα που τους συντηρεί. Είναι η πιο ισχυρή και πολυπλόκαμη μαφία -η Νιγηριανή- και πουθενά αλλού δεν βρήκε πιο πρόσφορο έδαφος όσο εδώ. Δεν είναι μόνο η ανημπόρια ενός κρατικού μηχανισμού, είναι και η εξωνημένη του νωθρότητα. Αν είχα ένα μαγαζί στα πέριξ, θα με είχαν οδηγήσει στην αυτοκτονία ή το λουκέτο. Γίνεται ντου και τρέχουν καταπάνω μας - ρίχνουν κάτω τη φίλη μου, εννοείται δεν γυρνάνε ούτε να τη δούνε.
Κατεβαίνοντας το πρωί για τη δουλειά, νιώθω τη νευρικότητα στο περιβάλλον. Όλοι στην τσίτα. Με το παραμικρό σε σπρώχνουν, φωνάζουν, κλειστοί δρόμοι για μαζικά συλλαλητήρια που έχουν μεν νόημα, αλλά ποτέ δεν αλλάζουν τίποτα πια, για να διασχίσουν δυο συνοικίες τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα (αγορασμένα με δανεικά) λειώνουν στον ήλιο της υπόκωφης άνοιξης.
Το μεσημέρι σε έναν παράδρομο της Κλαυθμώνος που πάμε για ένα κουτούκι, στρίβεις κι είσαι αντιμέτωπος με ένα υπαίθριο αποχωρητήριο. Παντού ούρα και κόπρανα. Πρέπει να ανασηκώσουμε το φουρό μας, να περάσουμε - όπως στην Κόλαση ο Δάντης. Σε ακτίνα χιλιομέτρων γύρω απο το ιστορικό κέντρο της πόλης ο ίδιος σκουπιδότοπος. Κάντε τον κόπο να δείτε τη λίγδα στα κράσπεδα της πλατείας Συντάγματος. Τέσσερα χρόνια περνάω κάθε μέρα από το πεζοδρόμιο της Εθνικής Τράπεζας Σταδίου και Καραγεώργη και δεν την έχουν πλύνει ούτε μία (1!) φορά. Παντού αποτσίγαρα και ράκη. Και σε όλες πια σχεδόν τις κεντρικές πλατείες τα πιο μεγάλα ράκη - τα ανθρώπινα. Όταν δεν ζητιανεύουν, τρυπιούνται. Και όταν δεν είναι ντάγκλα, βρίζουν. Για να περάσεις από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο, ανάπηροι Πακιστανοί που πλένουν τζάμια, παιδιά ξυπόλυτα, γριές, δεκάδες αναξιοπαθούντες (που δεν ξέρεις αν είναι ξέμπαρκοι μιας προσωπικής συντριβής, ή είναι ταλαίπωροι υπάλληλοι μιας άλλης ισχυρής μαφίας) σε γεμίζουν ενοχή και απελπισία - εκτός κι αν είσαι αναίσθητος και το μόνο που σε νοιάζει είναι η τσόντα που κατέβασες της Τζούλιας...
Σε αυτήν την εφημερίδα θέλουμε κάθε εβδομάδα να βλέπουμε λίγο θετικά τα γεγονότα. Συχνά υπερτονίζουμε τα ωραία πράγματα που συμβαίνουνε στην πόλη - τα νέα, δημιουργικά παιδιά, μια νέα μποέμικη αντίληψη των πραγμάτων, μια νέα τέχνη πειραματική, ή ό,τι αξίζει από τα παλιά, κι ας είναι αθέατο. Όμως, η πραγματικότητα έχει αγριέψει. Οι ριζικές ανάγκες στραγγαλίζουν την καλλιγραφία και το αίτημα της πολιτικής είναι εκκωφαντικότερο παρά ποτέ. Η πόλη αυτή έχει ασκημύνει και έχει γονατίσει κι η πόλη αυτή δείχνει να μας μισεί. Διότι εμείς την καταντήσαμε έτσι. Εμείς και όσοι εκλέγουμε για να τη διαχειρίζονται - χρόνια και χρόνια.
Εάν δεν την αγαπήσουμε όχι καλοπερνώντας μόνο, αλλά και ορίζοντας νέους, ηθικότερους και αποτελεσματικότερους τρόπους για να διακυβερνάται, η πόλη αυτή θα μας μισεί και θα μας σκοτώνει όπως τη σκοτώνουμε. Στα πάρκα, στους ελαιώνες, στα μπαζωμένα ποτάμια, στις παραλίες σκουπιδότοπων, στους κακόφημους δρόμους, στις πλατείες των τζάνκις, στα αγέλαστα και αγενή πρόσωπα των Αθηναίων - τα αγενέστερα της Ευρώπης.
Η LifO θα παραμένει μια εφημερίδα που βλέπει την ομορφιά όπου υπαρχει. Αλλά δεν μπορεί να προσποιείται πια τη χαζοχαρούμενη.

11 σχόλια:

  1. κάποτε μισούσα την Αθήνα γιατί δεν την είχα γνωρίσει.Το μισούσα είναι λάθος.Κάποτε φοβόμουν πολύ την Αθήνα μέχρι που εμείνα εκεί. Μέχρι να κάνω φίλους και να αρχίσω να την μαθαίνω και να φαξ εμπιστεύομαι..εχω να ερθω κάτω 1 χρόνο και είμαι τόσο μα τόσο σίγουρη ότι έχουν αλλάξει χιλιάδες πράγματα.Για να μην σε κουράζω γιατί και γω άλλο ξεκίνησα να γράψω και χάθηκα στη μετάφραση..συμφωνώ με τον Τσαγκαρουσιανο καθότι πνευματικο παιδι του 01 και εγω,απο τα ποιο πιστά...τα φιλιά μου Πασταφλώρα.Και μην ξεχασεις ποτε οτι εχεις ζησει το Faz και το Sunrise στο Alsos στις μεγάλες δόξες.Αγωνιστικους Χαιρετισμους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Aθήνα, πόλη της ζωής μας», που έλεγε πριν από 4 χρόνια το σύνθημα του ανεκδιήγητου alcalde...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταπληκτικό... αυτή την περίοδο της ζωής μου έχω αρχίσει να χαμπαριάζω οτι η Αθήνα είναι πολύ κακιά μαζί μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πια ντρέπομαι για την πόλη μου!
    Αλλά η πόλη είναι οι άνθρωποί της.
    Πρόσφατα κάποιοι ξήλωσαν την ασχήμια από ένα οικόπεδο στα Πατήσια που ήταν παρατημένο και φύτεψαν ζαρζαβατικά και λουλούδια. Υποθέτω ότι σε μερικούς μήνες κάποιος θα τους επιδόσει εξώδικο για καταπάτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το διάβασα στη lifo όταν βγήκε.
    Δεν μας φταίει η ΑΘήνα, εγώ απορώ πως η ΑΘήνα μας αντέχει.
    Εχτές το βράδυ κατηφορίζοντας την διον.αρεοπαγίτου με το ποδήλατο και έπειτα τριγυρνώντας στα στενά της αναρωτιόμουν τόση ομορφιά αν την αξίζουμε ως πολίτες αυτή της χώρας.. και πως όσο και να μας παιδεύει και να την παιδεύουμε δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει μια αγάπη απίστευτη ανάμεσα μας..και δε θα πάψει ποτέ να είναι κούκλα.. όσο και να την καταστρέφουμε εμείς οι ίδιοι.. Αγάπη λοιπόν για την Αθήνα.. και ας μη μας αξίζει..

    ΥΓ αν δε μπορείς να προσποιείσαι άστο.. και ο προβληματισμός σου πάει :) Καλο σκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ε τώρα που ο Ομέρ Πριόνης αποφάσισε να κλείνουν τα μπαρ στη μία το βράδυ Παρασκευοσαββατοκύριακο και στις 11 τις καθημερινές όλα θα γίνουν καλυτερα...

    "Παπαθεμελη παπαθεμελη, απόψε ένας ναυτης στο κορμί μου αμελεί"
    Ε ρε γλέντια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. na se po tin alitheia, me sokare o tsagkarousianos, den to perimena

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και μη χειρότερα γαμωτο μου!Καλή μας δύναμη κ ότι χαμόγελα έχουν απομείνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σε ευχαριστώ πολύ γι αυτήν την ανάρτηση. Πρέπει κάποτε οι Αθηναίοι να απαλλαγούμε από τη μέγγενη Σύριζα-Χρυσή Αυγή και να δούμε τα πράγματα όπως είναι, τριτοκοσμικά δηλαδή..
    Η διαδρομή με τρόλλευ Ανω Πατήσια-Αμπελόκηποι, είναι εφιαλτική. Η Πατησίων,όχι μόνο η Ερμού, πάλαι ποτέ εμπορικότατος δρόμος, παραμάγαζο της μαφίας που έρριξε όλους αυτούς με τους μπόγους στα βρώμικα ρείθρα.
    Η διαδρομή με ΗΣΑΠ ανεκδιήγητη αλλά και επικίνδυνη για το πορτοφόλι σου..
    Όλοι αυτοί που θυσιάζουν το Κέντρο για τον ανεξέλεγκτο συφερτό, θα διεκδικήσουν την ψήφο της Α εκλογικής όμως.. Μαυρίστε τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ""Πίνουν, αράζουν στα κεφαλόσκαλα, σε κοιτάνε εχθρικά, αν πας να τους φωτογραφίσεις""
    Σιγά μην σου ποζάρουν και με το καλό τους προφίλ, ρε μαλάκα - λες και λίγα έχει κάνει η κωλοφυλλάδα σου για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Ας είναι καλά τα νούμερα που σε διαβάζουν και ψήνονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν όντως εννοείς τα μισά απ ότι γράφεις , φταίς γι αυτά περισσότερο απ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν.
    Το ίδιο και γω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή