Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2006

Ο πολιτικός, ο καλλιτέχνης, ο επιστήμονας


Ο πολιτικός του λόγος τσακίζει κόκαλα. Το τραγούδι του επίσης. Ο λατρεμένος Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο άνθρωπος, ο καλλιτέχνης ο επιστήμονας επιστρέφει σε μια συνέντευξη de profundis. Δεν θα μπορούσαμε να την αφήσουμε ασχολίαστη.

Παναγιώτης Ψωμιάδης: Δε νομίζω ότι ένας υπεύθυνος πολιτικός μπορεί να ντρέπεται για τις ενέργειές του.

Πασταφλώρα: Μάλλον δεν θυμάστε τα διάφορα «νόστιμα» που έχετε πει κατά καιρούς.

Π.Ψ.: Λάθη κάνουμε όλοι.

Π: Αυτό είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές.

Π.Ψ.: Μόνο οι τεμπέληδες και οι πεθαμένοι δεν κάνουν λάθη.

Π: Μην είστε τόσο σίγουρος. Ξέρετε πόσοι τεμπέληδες ψηφίζουν;

Π.Ψ.: Σημασία όμως έχουν οι προθέσεις.

Π: Όντως, έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι;

Π.Ψ.: Σημασία μεγάλη έχει επίσης ο κόσμος να αναγνωρίζει τις προθέσεις σου και τις προσπάθειές σου.

Π: Κάτι πήρε το αυτί μου για την πρόταση που σας έκανε πρόσφατα το Δελφινάριο.

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2006

Σαμουράι - τσολιάδες και ολίγη από καραόκε


Το σύντομο πέρασμά μου από τα dojo*1, εκτός από εκείνο το ατυχές περιστατικό που με άφησε με το γνωστό ψιλοκουσούρι στη μέση, με είχε γεμίσει επίσης με δέος για καθετί ιαπωνικό. Έπινα νερό στο όνομα των μεγάλων sensei *2 του καράτε και του αϊκίντο και μόνο εικονοστάσι δεν είχα στήσει στο Φουναγκόσι και τον Ουεσίμπα. Διάβαζα επίσης με θρησκευτική ευλάβεια το Μπουσίντο, τον κώδικα τιμής των σαμουράι, μεταφρασμένο από τον πολύ Βύρωνα Πολύδωρα (πολύ πριν ο λαμπρός αυτός θεράπων των πολεμικών τεχνών βρεθεί στα dojo του υπουργείου Δημόσιας Αταξίας). Δοκίμασα να φάω σούσι (και να με πείσω ότι μου αρέσει), να δω ιαπωνικό κινηματογράφο σε DVD (χωρίς να πατήσω το fast forward) και να ασχοληθώ επισταμένως με το καραόκε. Όλως παραδόξως απέτυχα παταγωδώς και στα τρία. Όπου κι αν έστρεφα το βλέμμα η Ιαπωνία με πλήγωνε, μέχρι την ημέρα που έλαβα την παραπάνω φωτογραφία με το σαμουράι - τσολιά αγκαζέ με την ιαπωνίδα καραγκούνα. Και για μια ακόμα φορά η αγαπημένη μου Ιαπωνία με γέμισε δέος! Τόσο που λέω να δώσω άλλη μια ευκαιρία στο καραόκε...

*1 οι χώροι εκμάθησης των πολεμικών τεχνών

*2 δασκάλων

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2006

(Εγκεφαλικό) Blackout


Η γυναίκα με τη φωνή και την αισθητική δηλητήριο επιστρέφει.

Δελτίο Τύπου: "Η Βέρα Λάμπρου μας αναστατώνει με το νέο της χορευτικό τραγούδι “BLACKOUT”….

Πασταφλώρα: Σαφώς ένα εγκεφαλικό και αισθητικό blackout αποτελεί πάντα μια κάποια αναστάτωση.

Δ.Τ: Μετά την επιτυχία της «Το νινί σέρνει καράβι...»

Π: Νούμερο 43 στο τοπ τεν της Μπουργκίνα Φάσο

Δ.Τ: Η αγαπημένη μας τραγουδίστρια, μας διασκεδάζει …

Π: Αυτό ξαναπέστο.

Δ.Τ: Με το νέο της κομμάτι, προπομπό της νέας της δισκογραφικής δουλειάς, με τίτλο «Γυναίκα δηλητήριο»…

Π: Και φωνή δηλητήριο επίσης.

Δ.Τ: η οποία μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις και θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδομάδες".

Π: Εκπλήξεις; Τι εννοείτε; Ότι μετά την κυκλοφορία του νέου της δίσκου θα ανακοινώσει ότι θα σταματήσει επιτέλους το τραγούδι;;;


Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2006

O σκύλος του είναι γκέι (αλλά με ποιητικές ευαισθησίες)


Οι εχθροί του Νίκου Καρβέλα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

Α. σε αυτούς που δεν τον πάνε γιατί έβγαλε λεφτά δουλεύοντας τον κόσμο.

Β. σε αυτούς που δεν τον πάνε γιατί δουλεύει τον κόσμο.

Γ. σε αυτούς που δεν τον πάνε γιατί έχουν παίξει μαζί του τένις.

Διαβάζοντας στο blog της Μανταλένας ότι ο ανήσυχος καλλιτέχνης εξέδωσε και ποιητική συλλογή, είμαι σίγουρη ότι οι παραπάνω κατηγορίες θα γίνουν τέσσερις.

Αρκεί μια ματιά στο εισαγωγικό σημείωμα που περιγράφει ο πόνημα του τενίστα μουσουργού:

"ο βαθιά βιωματικός λόγος του Νίκου Καρβέλα προκαλεί ερεθίσματα στη φαντασία του αναγνώστη και δημιουργεί εικόνες ανοιχτές σε πολλαπλές ερμηνείες χαρακτηριστικό κάθε αυθεντικού έργου τέχνης".

Για περισσότερα περάστε μια βόλτα από το http://www.oxy.gr/shop/browse.cfm?AID=292

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2006

Μπονζούρ Ψυχικό


Και πίστα σκέιμπορντ θέλω!

Και αναβαθμισμένο δημοτικό τένις με πισίνα και εντευκτήριο θέλω!

Και καλαίσθητους περιπατόδρομους θέλω!

Μόνο που δεν μένω στο Ψυχικό.

Και δεν μπορώ να ψηφίσω το συνδυασμό που υπόσχεται όλα αυτά τα καταπληκτικά πράγματα στις προγραμματικές του δηλώσεις.

Γκαντεμιά!

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2006

Ευτυχισμένες δευτέρες



Το I dont like Mondays των Boomtown Rats πρωτοπαίχτηκε το 1979 κουβαλώντας μαζί του όλη τη μελαγχολία των δευτεριάκων βροχερών πρωινών. Το 1990 η παραισθησιακή φρενίτιδα των Happy Mondays και του Step On ήρθε να κλείσει θριαμβευτικά τη δεκαετία του απόλυτου ξοδέματος. Για τους Mondays όλες οι μέρες δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τα έξαλλα σαββατόβραδα της κραιπάλης. Όσο μισούσα τις Δευτέρες τόσο αγάπησα τους Happy Mondays και τον ασεβή γραψαρχιδισμό του έχω-πάρει-όλα–τα ναρκωτικά-και-τις-γκόμενες-του πλανήτη- και-ζω-ακόμα- παλιοκουφάλες- Σον Ράιντερ που τους οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη αυτοκαταστροφή.

Σήμερα, 17 χρόνια στο πρόσωπο του Σον Ράιντερ και του Μπεζ δεν βλέπω παρά δυο τσακισμένους σαραντάρηδες που δεν φοβούνται να ομολογήσουν ότι τα έκαναν σκατά. Κι ακούγοντας το Step On δεν μου έρχονται πια στο μυαλό τα έξαλλα σαββατόβραδα, αλλά εκείνη η μελαγχολία που κουβαλούσαν πάντα μαζί τους τα δευτεριάτικα βροχερά πρωινά.


Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2006

Το νέον Λούβρον


Μα πιο πολύ τους γείτονες λυπάμαι...
που όνειρο ζωής είχαν ένα σπιτάκι σε ήσυχη γειτονιά και τι τους έλαχε;
το νέον βλαχομπαρόκ Λούβρον ανφάς.
ή καλύτερα να πω η οικία της οικογενείας Φλωρινιώτη; οροφοδιαμέρισμα και καλλιτέχνης.
Ίσως μια μπουλντόζα να ήταν μια κάποια λύσις...