Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006

Παρλέ βου ανγκλέ; Θα αστειεύεστε! Ταξιδιωτικές περιηγήσεις στο Παρίσι, μέρος 3ο



Με κοίταζα στον καθρέφτη και σκεφτόμουν ότι η αισθητική Χιροσίμα που έβλεπα απέναντί μου θα έκανε το Βασίλειο Κωστέτσο να καταταχθεί στο Στρατό της Σωτηρίας. Δεν βαριέσαι, σκέφτηκα, σιγά μην ασχοληθούν με την κόκκινη κοτλέ φούστα μου, τις χοντροκομμένες μπότες, τη μπλούζα με το φούξια αστέρι-στόχο και την ταξιδιωτική κόκκινη τσάντα με την κονκάρδα Muzak7. Μπήκα με γενναιότητα σε ένα ταξί και του έδωσα τη διεύθυνση του Procope, του πιο παλιού εστιατόριο της πόλης. Εκεί λέει έτρωγε κι ο Βολταίρος και διάφοροι άλλοι επιφανείς Γάλλοι που φορούσαν περούκες και που τους είχαν κάνει κάδρα στους τοίχους.
Demis Roussos, μου είπε όλο καμάρι ο ταξιτζής μόλις άκουσε ότι είμαι Ελληνίδα. Ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνάει, όταν έφερα στο μυαλό μου το συμπαθή γενειοφόρο καλλιτέχνη με την κελεμπία, αλλά δεν πτοήθηκα: ξεστόμισα ένα ηρωικό Nikos Aliagas και η συζήτησή μας με το λαλίστατο ταρίφα κύλησε σε ένα κάποιο επίπεδο μέχρι το εστιατόριο.
Στις 8.15 ήμουν εκεί, στο τραπέζι μας καθίσαμε στις 9.45. ΟΚ, είπαμε στήσιμο, είπαμε καραμπλαζέ γκαρσόνια, είπαμε έτρωγε εκεί ο Βολταίρος και οι κύριοι με τις περούκες, μήπως το παρακάναμε όμως; Οι υπόλοιποι της παρέας γκρινιάζανε επειδή δεν μπορούσαν να καπνίσουν, ο διευθύνων σύμβουλος μας έστησε κοντά μια ώρα, γίναμε μια ωραία ατμόσφαιρα. Με τα πολλά βολευτήκαμε κάτω από ένα απειλητικό πορτραίτο κάποιας δυσκοίλιας κόμισσας (φυσικά με περούκα), η ομήγυρη πλακώθηκε στα χτένια, τα μύδια και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά κι η Πασταφλώρα έφαγε μια ανάλατη ψαρόσουπα. Ναι, ναι και όμως μπορείς να φας ανάλατη ψαρόσουπα σε γαλλικό εστιατόριο περιωπής και μετά να πνίξεις τον πόνο σου σε κρασί Pomerol, αγναντεύοντας στα κάδρα όλη τη γαλλική αριστοκρατία (με περούκα). Ο διευθύνων σύμβουλος, που είναι κοσμογυρισμένος άνθρωπος, μας είπε ότι οι Γάλλοι πεθαίνουν κατά χιλιάδες τα καλοκαίρια από τον καύσωνα γιατί απαγορεύεται από την πολεοδομία να βάλουν κλιματιστικά. Οπότε κι αυτοί αντί να φάνε το πρόστιμο, προτιμάνε να είναι νομοταγείς και να καταλήξουν σε ένα από τα ρομαντικά κοιμητήρια της γαλλικής πρωτεύουσας, ανάμεσα στο Βολταίρο και τους κυρίους με τις περούκες που έγιναν κάδρα. γλιτώνοντας μια για πάντα από τα ακραία καιρικά φαινόμενα της πόλης.
Τέλος της πρώτης μέρας. Του μπι κοντίνιουντ!

16 σχόλια:

  1. χαχαχα. ρε 'συ αυτοί με τις περούκες δεν ζεσταίνονταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό είναι να πεθαίνουν οι Γάλλοι, καλό, καλό. Τι Αλιάγας ρε συ; Βογιατζής. Που είχε και τη θεογκόμενα με το κοντό μαλλί το καρέ. Αλήθεια, τον Τζόνυ Χαλιντέι τον πέτυχες πουθενά; Από πιτσιρικάς τον γούσταρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιος Βογιατζής Μβ;
    Συνέχισε καλέ,συνέχισε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @erwtas: μπα, τα κάδρα δεν ζεσταίνονται. ;-)

    @Τον Τζόνι Χαλιντεϊ τον πέτυχα στην τηλεόραση. περισσότερα για αυτή την ιστορία (και το γέλιο που έριξα) σε ειδικό επόμενο ποστ αφιερωμένο στη γαλλική και όχι μόνο TV.

    @cherryfairy: συνεχίζω ακάθεκτη! τελικά δεν πέρασα τόσο χάλια όσο νόμιζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αθάνατη γαλλική κουζίνα: έχει τσακωθεί με το αλάτι. Ευτυχώς σε αποζημιώνουν με τα υπέροχα κρασιά τους :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αχαχαχα Ντέμις Ρούσσος σύνθημα και Αλιάγας παρασύνθημα καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γράφετε με πολύ χαριτωμένο τρόπο και κατορθώνετε να περνάτε το βίωμά σας με χιούμορ και με ακρίβεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νοιώθω αηδιασμένος απο το απαγορευτικό καπνίσματος που περιγράφεις. Είναι σαν να βάζουν απαγορευτικό αναπνοής στους μη-καπνίζοντες! Ετσι εξηγείται που παίζουν φάπες κάθε τρείς και λίγο στο Παρίσι. Δεν παίρνουν την νικοτίνη τους να κουλάρουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @σεξ+πυρ: ω, ναι τα κρασιά τους. χικ!

    @bitch girl: τελικά τα κλισέ δεν τα γλυτώνει κανείς. πάλι καλά που δεν μου είπαν Ζόρμπας και μουζάκα.

    @return: σας ευχαριστώ πολύ.

    @masterblaster: εύστοχη η παρατήρησή σας όπως πάντα, αγαπητέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελα, έλα, στρώσου και γράφε τη συνέχεια! s' ils vous plaites (έτσι δεν γράφετα; όπως γράφεται τέλος πάντων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το Παγίσι και η Γαλλία είναι τοπ. Ποιος θυμάται τους Magma, τους Chaussettes Noires και τόσα άλλα ωγαία γκγουπάκια των '80ς; Τόσα υπέγοχα τυγάκια (μακγάν τα καλύτεγα στον κόσμο - χωγίς αντίπαλο), τέτοια κγασιά (ο Αλέξανδγος Σακκάς θα είχε πολλά να πει επ' αυτού), τέτοια ζωή στα μπουλβάγ... Λίγο καλύτεγες γυναίκες να είχαν (άλλος μύθος αυτός, ότι οι Γαλλίδες είναι γκομενάγες) και θα ήταν ο τέλειος τόπος.
    ...Paris reveille, je n'ai plus sommeil... (Jacques Dutronc, ηθοποιάγα και τραγουδιστάγα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το μόνο σίγουρο είναι οτι φεύγοντας απ' το εστιατόριο δεν μπόρεσες να τους πεισ "αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια..." (έστω,σούπα)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @advocatus: θα στρωθώ, θα στρωθώ, je vous en prie!

    @θεός: αγαπητέ φίλε, ουδείς θυμάται τους κυρίους αυτούς που αναφέρετε. αλήθεια, πού τραγουδούσαν; όσο για τον Αλέξανδρο Σ. συμφωνώ και προσυπογράφω. πρόκειται περί μύθου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @sic: αυτό ξαναπές το! μα ανάλατη σούπα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πάει και ο μύθος για την Γαλλική κουζίνα...
    Πάπαλα...

    Πάμε για κεμπάπ και τζατζίκι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. χαχαχαχα! Ντέμης Ρούσσος vs Νίκος Αλιάγας. Και γαμώ τις στιχομυθίες! :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή