Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Το πάρτυ


Ήταν 7-8 χρόνια πριν σε ένα σπίτι κάτω από το ποτάμι με τοίχους ραμποτέ και μαυρόασπρες φωτογραφίες των παππούδων στον τοίχο. Μια μυθική μορφή με χαβανέζικη πουκαμίσα ονόματι σενιόρ Μάκης μας κερνούσε ρούμι που το πίναμε με καλαμάκια μέσα από κάτι πεπονάκια που κάνανε γύρες όλο το βράδυ. Στις 2 το πρωί μπήκε ψησταριά στο μπαλκόνι και σκάσανε μύτη κάτι πιτσιρικάδες με τρομπέτες που ξεσήκωσαν το σύμπαν με μουσικές αλά Κουστουρίτσα. Στα πι απ ήταν τα παιδιά από τα Διάφανα Κρίνα κι ένα σωρό ακόμα απίθανοι τύποι που μας έκαναν να χοροπηδάμε όλο το βράδυ. Φύγαμε εξουθενωμένοι στις 5 το πρωί από το καλύτερο ίσως πάρτυ όλων των εποχών.
Η μέρα με τη νύχτα με το πάρτυ που πήγαμε το Σάββατο στα «ηρωικά» ΒΠ κι όπου το μόνο που θα μας έσωζε ήταν μια επίθεση εξωγήινων. Ο DJ, αν ζούσαμε σε άλλες εποχές, θα έπρεπε να εκτοπιστεί σε στρατόπεδο εργασίας και να σπάει πέτρες σε νταμάρι. Ο ανδρικός πληθυσμός ανήκε στο τρίπτυχο «μπραντ μάνατζερ – ιστιοπλόοι - κουλτουρεάλ με το θολό βλέμμα της υπεροπτικής διανόησης». Όλοι τους ήταν φως φανάρι ότι θα ήθελαν να είναι κάπου αλλού, κυρίως στο πανηγύρι του χωριού τους και να τσακίζουν γουρουνοπούλα στη λαδόκολλα ακούγοντας τσάμικα και Νότη Σφακιανάκη. Όσο για τις γυναίκες οι μισές ανήκαν στο σινάφι εκείνο που πλήττει αφόρητα στις συναυλίες του Μεγάρου και τις βεγγέρες του Εκάλη κλαμπ και οι άλλες μισές ζαχάρωναν τα γκαρσόνια που σέρβιραν τα ποτά. Γιατί, ναι, το πάρτι είχε και σερβιτόρους και κέιτερινγκ και οικιακές βοηθούς που περιφέρονταν με δίσκους γεμάτους μίνι προφιτερόλ. Φύγαμε εξουθενωμένοι στις 2 το πρωί ακούγοντας για 8η φορά το ανεκδιήγητο Χάπι Μπέρθντεϊ του Στίβι Γουόντερ και βρίζοντας τους εξωγήινους που για μια ακόμα φορά δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους!
Σειρά σας τώρα να θυμηθείτε, ποιο πάρτυ σας έχει μείνει αξέχαστο... Για πείτε το στη θεία!

17 σχόλια:

  1. νυχτερινό party με μαυροδάφνες σε βραχώδη παραλία -πολύ κακός συνδυασμός- την ώρα που ο dj παίζει clash κάνω την -όπως αποδείχτηκε αργότερα- ποιο εντυπωσιακή χορευτική φιγούρα μου και από την κορφή του βράχου βρίσκομαι σε χρόνο dt δίπλα στην αυτοσχέδια σανίδα για βουτιές ένα μέτρο πάνω από το κύμα και να θέλω να το ξεχάσω δε με αφήνουν οι φίλοι μου –με δουλεύουν- και ένα σημάδι στο γόνατο...χε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θεία Πασταφλώρα,

    Προσφάτως, ο Μαρκί εδιοργάνωσε γκαλά εις τον πύργο του για να κοινοποιήσει τους αρραβώνες μας εις το γαλαζοαίματο σόι του. Δια να μην πολυλογώ, εγνώρισα μανούλα και πατερούλη. Με μεγάλη επιτυχία.

    Το γκαλά σαφώς και μου έμεινε αξέχαστον διότι όπως καταλαβαίνετε ήταν μεσ' το γκλίτερ και τη χλιδή. Επίσης, ο Μαρκί ήτο άκρως περιποιητικός μαζί μου. Φανταστείτε ότι μου έβρασε νερό για να κάμω μπάνιο και κουβάλησε την κατσαρόλα στα στιβαρά του μπράτσα με κίνδυνο για τη ζωή του. Ακόμη τρέμω στο ενδεχόμενον ότι ενόσω τα νερά πλατσούριζαν ο Μαρκί θα ημπορούσε να γλιστρίσει και να φάει καμιά στούκα.

    Επίσης, έμεινε αξέχαστον και στον Μαρκί διότι έλαβε χώρα προ λίγων ημερών, κάτι που βοηθά σημαντικώς άτομα με κληρονομική προδιάθεση στην άνοια.

    Επιφυλάσσομαι να αναρτήσω αποκλειστικό φωτορεπορτάζ από την εν λόγω διοργάνωσις.

    Ελπίζω πάντως να κρατήσατε το τηλέφωνο του μπάρμαν που θα έπρεπε να σπάει πέτρες σε νταμάρι.

    Ίσως τον χρειαστώ,
    Σουσού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχω την εντύπωση πως τα περισσότερα party ανήκουν στην ίδια κατηγορία! Στατικές φιγούρες, με μουσική απο ''επαγγελματίες'' μουσικοπαίκτες, και ερωτηματικά να πλανώνται στον αέρα -του τύπου: Αυτή η γκόμενα τι διάλο βρήκε στον κρασαρισμένο με την καλαισθησία, τι εχουν τα γκαρσόνια καλύτερο απο μένα και ξερογλύφονται εκείνες οι 2 μαζί τους...
    Anyway, μέχρι και πριν απο 3-4 χρόνια υπήρχε το κλασσικό πάρτυ του Ιουνίου, σε μια καταπληκτική αυλή παλιας μονοκατοικίας στην Γλυφάδα απο ενα ζευγάρι φίλων που διοργάνωναν ετσι το πάρτυ, όπου έφτανε 4 καί αναρωτιόσουν ποτε πέρασε η ώρα!!! Πολύ καλή μουσική, χορός ασταμάτητος, χαρούμενες φάτσες!
    Αυτά τα πάρτυ μου λείπουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το καλύτερο πάρτυ πουθυμάμαι, ήταν ένα μασκέ, προ τριετίας, με κοινό θέμα Μαρκησίους -ες, Λουδοβίκους, κτλ. Με ψεύτικη γκιλοτίνα και άλλλα αξεσουάρ. Αξέχαστο κέφι.

    Από τα... άλλα πάρτυ, δυστυχώς υπήρξαν πολλά, και προτιμώ να μην τα αναπολώ.

    Χμ... και δεν πέρασες καλά, και απουσίασες...

    Αι απουσίαι σημειώνονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ήταν πολλά, ήταν πολλά (αλλιώς δεν θα με λέγανε 3 parties a day...)

    Αλλά θα πω το πρώτο που μού 'ρθε στο μυαλό.

    Αποφάσισε μια φίλη μου πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, να κάνει ένα πάρτι. Αλλά πήρε στην άκρη εμένα και την άλλη καλή της φίλη εκείνης της εποχής και μας είπε : «Στις υπόλοιπες θα πούμε πως το πάρτι είναι casual. Θα τους πούμε να μην φορέσουν τίποτα επίσημο, και θά 'ρθουν με τα τζην. Εμείς όμως θα τους κάνουμε μπινιά και θα φορέσουμε ό,τι πιο σέξυ έχουμε. Είστε;»

    Κατά τα άλλα, αυτό που μου έμεινε από το πάρτι ήταν οι καλεσμένες, οι οποίες -μια που το πάρτι ήταν κάζουαλ- ήρθανε πράγματι με τα τζην και τα πουλόβερ, κάθησαν στους καναπέδες και δεν έβγαζαν μιλιά. Ούτε χόρευαν, ούτε γέλαγαν· μόνο έπιναν. Οι καρό κουβέρτες στα πόδια τούς έλειπαν μόνο για να μοιάζουν με ανάπηρες στο καροτσάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάρτι είναι αυτές οι συνεστιάσεις όπου μαζεύονται διάφοροι, διασκεδάζουν, πίνουν, χορεύουν;; Χμ.. Ενδιαφέρον ακούγεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ena party kapoy sta anw patisia, se ena yperoxo psilotabano spiti, opoy ta tabania estazan apo tous ydratmnous afoy oloi xoreyame synexeia me lyssa mexri to prwi kai mexri pou kaike o enisxytis
    ---
    ipiame poly kai polla
    ---
    imaste mikroi kai antexame
    ---
    ayto to party moy eleipse (kai xwris ta piwmata)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ένα βράδυ πανσέληνου, καλοκαίρι, παραλία, φωτιά και μουσική από κασσέτες
    είχαμε μόνο κάτι πεπόνια (κλεμένα από ένα μποστάνι εκεί κοντά) και ούζο,
    α ναι, είχαμε βγάλει και γυαλιστερές, αλλά τελείωσαν γρήγορα :-)

    το πρωϊ ήταν όλα διαφορετικά

    τα πήγα καλά θείτσα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @bitch girl: αυτό το πάρτυ σε σημάδεψε στην κυριολεξία καλό μου rock girl! ;-) πω, πω μαυροδάφνες... τι μου θύμισες τώρα...

    @madame sousou: chere dame, λατρεύω τα πάρτυ αρραβώνων! ειδικά όταν γίνονται στα σπίτια της καλής κοινωνίας ανάμεσα στις πορσελάνες λιμόζ, τις αιωνόβιες μαρκετερί και υπό τα βλέμματα των πορτραίτων των ένδοξων προπατόρων. Τα σέβη μου στον μαρκί. (όσο για τα τηλέφωνα, θεωρώ ότι μια βόλτα στα κλαμπς της παραλιακής μπορούν να γεμίσουν το καρνέ σας με πολύ ενδιαφέρουσες εγγραφές).

    @zooman: αχ, αυτά τα χαρούμενα πάρτυ, με τις χαρούμενες φάτσες που χόρευαν, διασκέδαζαν επικοινωνούσαν... πού πήγαν; πού χάθηκαν; γιατί έγιναν είδος εν ανεπαρκεία;

    @christophorus: μαρκήσιους; τι ωραία! θα ενθουσιάζοταν η μαντάμ σουσού και ο γοητευτικός μαρκί. εμένα πάντως μου άρεσαν και οι φωτό από το μασκέ με τον Μάγκα. όσο για τις απουσίες, αφήστε τα καλύτερα. ένα επαγγελματικό ταξίδι στην κρήτη με υποχρεώνει να απουσιάσω για μια ακόμα φορά! ορίστε τα επίτιμια, παρακαλώ...

    @3parties: βρε παλιοκόριτσα, έπρεπε να τους δώσετε από ένα δίσκο με προφιτερόλ για να κερνάνε τον κόσμο! Ξέρεις τι γνωριμίες θα έκαναν;;;

    @mujahedin: "έσκασε" τρομοκράτης σε πάρτυ! Μπουμ!

    @mitsakos: αυτό που λες, οι υδρατμοί από τους χορούς και η μουσική να έχει γίνει ένα με τη σκέψη σου. Και ξαναρωτώ: πού πήγαν αυτά τα πάρτυ;;

    @στέφανος: είδες τι σου κάνει το κλεψιμέικο το πεπόνι;; ;-) τέτοια μπιτς πάρτυ θυμάμαι στα νησιά, ένα καλοκαίρι στη σαντορίνη να πίνουμε σαγκρία μέσα από μια λεκάνη για ρούχα και μετά βουρ στη θάλασσα με πανσέληνο... τι να λέμε τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θυμήθηκα κι άλλο.
    Όταν πρωτοήρθα στη Βιέννη, πήγαμε με μια φίλη μου που ήρθε για επίσκεψη σ' ένα πάρτυ, όπου χορεύαμε σαν υστερικές με τον δείκτη και τον μέσο ακουμπισμένους κάτω από τη μύτη, δίκην μυστακίου Χίτλερ.
    Όπως καταλαβαίνεις, έκανα πολλές συμπάθειες εκείνη την ημέρα μεταξύ των υπόλοιπων -Αυστριακών- προσκεκλημένων...
    Το μόνο που δεν μ' άρεσε ήταν που από το λυσσασμένο χορό ξεκάρφωσα τα τακούνια μου που τα χα πάρει μια περιουσία, και μετά δεν φτιάχνονταν. Θεία Δίκη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αξιοτιμη κυρία Πασταφλώρα:

    Ενθυμούμαι ενα πάρτι εις το οποίον έτυχε να εγνωρίσω τον Ελβις, το Χριστό, τον Τζίμη τον Μόρισον κε τον Τζίμη τον Τίγρη.
    Ηταν μια χαρά παιδία μέχρι την στιγμή που άρχισαν να μεθάνε.
    Ο Τζίμης ο Τίγρής επάιμενε να τραγουδίση το Χαλό αη λάβ γου, την ώρα που ο Τζίμης ο Μόρισον έσερνε φορτηγά με τα δόντια του.
    Ο Χριστός άρχισε να παχάινει κε να βάζει χαρτοπετσέτες στην περιοχή του καβάλου ενω ο Ελβίς ως χάπεντινκ της υπέροχής βραδιάς σταυρωθη κε αναστήθει πολλές φορές.

    Γιοχοχο με ενα ενα μπουκαλι ρούμι,
    Dr.Φλάντζας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή Πασταφλώρα,

    Μου έχει μείνει αξέχαστο ένα πάρτυ που διοργάνωσαν οι Αψβούργοι στο παλάτι Σένμπρουν περί το 1678. Ο καμπανίτης έρεε εν αφθονία, η ορχήστρα έπαιζε βάλς, μινουέττα και μανδριγάλια, το τραπέζι ήτο αηδιαστικά πλουσιοπάροχο και στα δωμάτια γινόταν της παρτούζας. Η Λαίδη Τσάτερλυ μάλιστα έδωσε ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας κλαρίνου παίζοντας 48 διαφορετικά όργανα σε μία νύχτα.

    Το κλού της βραδιάς ήταν το παιχνίδι με το τεράστιο φοντύ, όπου αν σου έπεφτε μέσα το ψωμάκι έπρεπε ή να σε μαστιγώσουν ή να σε πηδήξουν. Περιττό να σας πώ ότι ούτε εμαστιγώθην ούτε επηδήχθην εκείνη τη βραδυά καθότι έκλεβα ασυστόλως. Απέλαυσα μια εξαιρετική ανατολή πασαλειμμένος με λιωμένη γραβιέρα και με τη Λαίδη Τσάτερλυ να τραγουδά vis-a-vis και εκ του σύνεγγυς το 'O psole mio'.

    Πάραυτα έχουμε και νέο καλύτερο πάρτυ ever για το οποίο και θα δoθεί αναφορά στο ιστολόγιόν μου εν ευθέτω.

    Πρώτος στο πάρτυ, πρώτος στο κρεβάτι,
    Λε Μαρκί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. τα καλύτερα πάρτυ είναι αυτά που δεν τα θυμάσαι καθόλου γι αυτό κι εγώ λυπάμαι αλλά δεν έχω καμμία απολύτως μνήμη για να σας μεταφέρω.. το μόνο που ξέρω απο σκόρπιες πληροφορίες είναι πως είχαμε περάσει πάρα πολύ καλά... έτσι λένε τουλάχιστον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ένα block party στη Ν.Υ. επί περιόδου μεταπτυχιακής κραιπάλης, με πολύ μπονγκ και εντελώς γκονγκ, τέλος 80'ς/εντελώς 80'ς, όπου κυκλοφορούσαμε μέσα σε ένα απέραντο freak show, αλλά ωραίο, υπερπαραγωγή και ξαφνικά, σκάει μύτη και ένας Βono, γιατί έτσι ρε παιδί μου, όπως περνούσε, είδε φως και μπήκε. Είχαμε πάει 5, φύγαμε 15 με το χάραμα, πιάσαμε ποτάμι, τραβήξαμε φωτογραφίες, στη συνέχεια την πέσαμε σε diner για branch και μετά, δε θυμάμαι, αλλά λογικά πρέπει να μας μαζέψανε.
    All tomorrow's parties (velvet underground)...
    (έχω φοβερές φωτο από το ποτάμι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Απόκριες 99, πάρτυ στο φουαγιέ του Μαθηματικού. Είχαμε χορηγία από Μπακαρντι,Ντιούαρς και Λάκι Στράϊκ. Και ήμουν τσεκαδόρος στο μπαρ. Έγινε της Ποπέας. Σε κάποια φάση ήμουν ανεβασμένος σε πάγκο, αυτολουζόμουν με ένα μπουκάλι Ουίσκι, ενώ κάποιος από κάτω με έλουζε και με Μπομπάϊ τζίν. Α ναι ήμουν και ντυμένος πουλί του παραδείσου. Το ξημέρωμα δεν ξέραμε που παν τα τέσσερα, πήγα σπίτι, κοιμήθηκα με τα τούλια και το μακιγιάζ, ξύπνησα και πήγα στο επόμενο πάρτυ, στο Κατανού το στέκι μας. Ωραίες εποχές. Τώρα κάνουμε ένα πάρτυ και κοιμόμαστε τρείς μέρες για να συνέλθουμε..
    Απολελέ και τρελελέ
    (Σε ενάμιση μήνα έχουμε άδειες..)
    Αγαπητή μου Πασταφλώρα πες μου που θα γίνει το πάρτυ αύριο και θα σκάσω με ποτά και τη νύμφη μου.
    Εύχομαι τα καλύτερα (αν δε μπώ αύριο να σου ευχηθώ.. έγω ΓΝΑ κλπ κλπ και δεν ξέρω αν θα προλάβω..)
    Καλά να περάσετε, να φάτε να πιείτε, και μετά γύρω στο ξημέρωμα να κάνετε και ένα επετειακό σεξ που να σας ακούσει το λεκανοπέδιο.
    Υμέτερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @3parties: το ξετακούνιασμα δεν θα το έλεγα θεία δίκη, αλλά τη φυσική κατάληξη ενός αυθεντικού πάρτυ άνιμαλ!

    @Δρ Φλάντζας: Ερίτιμε Δόκτωρ, δεν αμφέβαλλα ότι οι συναναστροφές σας είναι υψηλού επιπέδου. Προβληματίζομαι όμως διότι δεν ήτο και ο Μέγας Ναπολέων στο πάρτυ. Αλήθεια, τι του συνέβη και απουσίασε;

    @marquis: α, μα αυτοί οι Αψβούργοι υπήρξαν ανέκαθεν τόσο κίνκι τύποι, καλά μας τα έλεγαν οι soeurs στο σχολείο. Κάτι σε Βουρβώνους έχετε; Οι γαλαζοαίματοι αυτοί έχουν μια άλφα ποιότης...

    @tinkerbell: τα περίφημα κενά μνήμης. Όπου μέρες μετα μαθαίνεις ότι χόρευες στο φερ φορζέ της βεράντας το σκα σουσού ντυμένος με φουστανέλα...

    @dawkinson: μα αυτές οι φωτογραφίες είναι πραγματικά κειμήλια για τις επερχόμενες γενιές. Αναμένω δημοσίευση.

    @estarian: σύντροφε και συναγωνιστή, αν υπήρξε ποτέ το πείραμα της Φιλαδέλφειας θα ήθελα να είμαι εκεί μόνο και μόνο για να τηλεμεταφερθώ στο μυθικό πάρτυ που περιγράφεις. Όσο για την αυριανή μέρα την επατήσαμεν καθότι μας στέλνουν για κάτι μέρες επαγγελματικό ταξίδι και θα κάνουμε πάρτυ για την πάρτη μας σε δωμάτιο επαρχιακού ξενοδοχείου...
    πολλές ευχαριστίες για τις ευχές. ευελπιστώ να πράξω τα δέοντα επιστρέφοντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μμμ...πήρα φόρα λέμε...
    Πάσχα του 1982? 83?, παραπάνω δεν ήταν. Τόπος η Licola Mare, ένα χωριουδάκι 60 χλμ έξω από τη Napoli... που να βρεις τα υλικά για μαγειρίτσα (και πως να τα πεις τότε ακόμη...) οπότε μιά μικρή αλλαγή στο εθιμοτυπικό βλάπτει? αντ'αυτής, εμείς ετοιμάσαμε Πασχαλινό Πατσά! Είχα ραντεβού με την Θεόνη - καλά να είναι όπου κι'αν βρίσκεται - την εκ Πατρών ορμώμενη και με το punk κολλημένη συμφοιτήτρια, στο Fuori Grotta, στο παρκάκι μπροστά στο πολυτεχνείο... στο πήγαινε, κάποια τρυφερούλα μου έκανε οτοστόπ και σίγουρα καθυστέρησα μισή, ίσως και περισσότερη ώρα...
    ...όταν έφτασα...η Θεόνη ήταν κλεισμένη μέσα σ'έναν τηλεφωνικό θάλαμο τον οποίο πολιορκούσαν στίφη ιθαγενών σε κατάσταση ερωτικού παροξυσμού...βλέπετε το μεν ένδυμα μινιμαλιστικόν, το δε σημείο συναντήσεως διάσημη πιάτσα προστύχων κυριών, μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι... την πήρα, άκουσα δικαίως το μπινελίκι της ζωής μου...έκλαιγε...
    ...στο σπίτι ο πατσάς έβραζε ακόμη...στρίψαμε ένα καουμπόικο τσιγάρο και εκ περιτροπής ασχοληθήκαμε με την ανάδευσή του... κάποια σιγμή, μας έπεσε στο καζάνι η στάχτη του τσιγάρου...εγώ ανάδευα...κάποια άλλη,μιά χούφτα δάκρυα της Θεόνης την ώρα που χειριζόταν την κουτάλα...
    ...μετά την Ανάσταση, αυτό δηλαδή που κάνουμε για να δούμε τι φοράει ο ένας και ο άλλος, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και λόγο ύπαρξης (και μισθοτροφοδοσίας, "ιμαρέτ" τουρκιστί) στο παπαδαριό, μαζευτήκαμε όλοι : η Νικόλ από το Τέξας που υπηρετούσε στο ΝΑΤΟ, ο Τζενάρο που κυνηγούσε την Νικόλ ελπίζοντας να τον πάρει μαζί της στο Τέξας, "la bionda" - η ξανθιά γειτόνισσά μας δηλαδή που την θέλαμε όλοι, εμείς οι τέσσερις συγκάτοικοι και οικοδεσπότες, ένα φιλικό ζευγάρι συμπατριωτών, ο Mimo, o Pepe και τέσσερις φίλες τους... α! πέρασε να μας ευχηθεί και "la signora" η κυρία δηλαδή, μιά γηραιή transexual, η "mama" και το απόλυτο-βαρύ "κουμάντο" της περιοχής... τα δάκρυα κάναν τον ζωμό στιφό, την πίκρα όμως την στέγνωσε η στάχτη και μέχρι το πρωί, ταξιδεύψαμε όλη η παρέα στα πιο ανύπαρκτα μέρη του κόσμου...
    Καλή Ανάσταση...
    ...γιατί η ζωή είναι πολύ όμορφη για να την μαστιγώνεις με ξένες ανασφάλειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή