Κυριακή 18 Μαρτίου 2007

Φίλε, έχεις ένα δεκάρικο;


Η ατάκα μου ήρθε σαν φλας μπακ, περνώντας από τα σίδερα Χαλανδρίου και κοιτάζοντας το πλαστικό κτίριο γραφείων στη θέση που κάποτε βρισκόταν η Όμπρε, ένα από τα πιο ότιναναι ροκάδικα της πόλης, τότε στα μακρινά 80’s. Θυμήθηκα τα μέταλλα, τα ανθυπομέταλλα, τα βαρέα μέταλλα και τα πάσης φύσεως φρικιά που κάθε βράδυ σου κάνανε τράκα το πολύτιμο εκείνο δεκάρικο που μαζί με άλλα δίφραγκα, τάλιρα και δραχμές συμπλήρωνε τα λεφτά για την είσοδο στο μαγαζί.

Για οποιοδήποτε νορμάλ άνθρωπο μια βραδιά στην Όμπρε ισοδυναμούσε με την κάθοδο στην κόλαση: σκοτεινός φωτισμός, αναθυμιάσεις από μπίρα, καπνοί που έβγαιναν από την πίστα, και διάφοροι μακρυμάλληδες μαυροντυμένοι τύποι και τύπισσες με δυσοίωνα ονόματα όπως Μάκης ο Manowar και Ντίνος ο Ozzy να χοροπηδάνε σαν δαιμονισμένοι μπροστά από έναν καθρέφτη, κάνοντας τρελό κέφι με το In league with Satan των Venom. Τσαμπουκάδες, νταραβέρια, μαχαιρώματα, ντου για εξακριβώσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη. Στην Όμπρε ποτέ δεν έπληττες, μέχρι εκείνο το βράδυ που τα πράγματα παραχοντρύνανε και το μαγαζί έκλεισε. Η μεγάλη απορία όλων μας ήταν αν ο τύπος που έκοβε εισιτήρια στην είσοδο, μια λαϊκοτσιφτετελέ φάτσα, φορούσε περούκα. Ποτέ δεν καταφέραμε να το μάθουμε...

24 σχόλια:

  1. όταν αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν κάποιος φοράει περούκα τότε μάλλον φοράει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εαν δεν είχατε παρατηρήσει ποτέ ουδεμίαν αλλαγήν εις το χτένισμα και το μάκρος των μαλλιών ήτο πάντα το ίδιον, δηλαδή ποτέ δεν ήσαν ολίγον τι μακρύτερα ή ολίγον τι κοντύτερα, τότε μάλλον θα επρόκειτο για περούκα.

    Συμφωνώ και με τον του στομάχου διαβαίνοντα Έρωταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι θυμήθηκες τώρα...η ΟΜΠΡΕ είχε κλήσει Παρασκευή και το Σάββατο είχε "κηδεία" η παρέα στο Τζάκι...Άσε που η Renegade ήταν απλά ένα κακέκτυπο...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @έρωτας: λες; τότε λύνεται αυτόματα το μέγα αναπάντητο ερώτημα που χρόνια με βασανίζει...

    @funel: άρα και ημείς. γεροντά μου, για στείλε αναγνωριστικόν μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της πασταφλώρας.
    +ομεταλλάςγαρεγγύς+

    @spy: η παρατηρητικότητα δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου... άρα θα συμφωνήσω μαζί σας και κατ' επέκταση με τον έγκριτο στομαχοέρωτα.

    @ντάτα μπέης: εξαιρετικόν nick! βασικά ό,τι θυμάμαι χαίρομαι, εξού και το πασταφλώρα! για μένα το καλύτερο έβερ μαγαζί ήταν το Rock club στο Κεφαλάρι, εκεί που έγινε Pizza Hut (τι ντεκαντάνς!). Το Renegate δεν το θυμάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μου θύμισες την Ανάσα (ορ σάμθινγκ) όπου με είχαν παει στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών τα μεταλλοκαμένα ξαδέλφια μου και με έστειλαν στον ντι τζέη για να ζητήσω το τραγούδι "φαε τη μπανάνα". το περιστατικό με καταδίωκε για χρόνια και ποτέ δε συγχώρησα τον ξάδελφό μου, ιδιαίτερα όταν έμαθα πως είχε βγάλει και καμια δεκαριά χιλιάρικα αφού μετέτρεψε το ρεζιλίκι μου σε στοίχημα.

    αν ανεβάσεις και αντίστοιχο ποστ με τις αναμνήσεις του γκοθά (βλέπε επική φράση-καραμέλα "το ΠΑΛΙΟ dada...") θα πεθάνω επιτόπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ μόνο ακουστά το έχω το μέρος - δεν ήξερα και πολλά απο Αθήνα μέχρι το 1986/7,που ήρθα να σπουδάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πω πω πολύ βόρεια προάστεια.
    Χωρίς Ανάσα κ ξερό ψωμί άντε και κάνα ηχόχρωμα άμα έκλεινε το Ανάσα.
    Τι όριαντ εξπρές ΕΑΣ 802 ΠΕΙΡΑΙΑΣ-ΔΑΣΟΣ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ εκει να δεις γούστα οι οδηγοί αυτού του δρομολογίου πρέπει να γράψουν βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @raz: να, έτσι γεννιούνται τα οικογενειακά δράματα! έτσι πληγώνονται οι αθώες παιδικές ψυχές! ελπίζω στο πέρασμα των χρόνων να ανταπέδωσες το καψόνι κάνοντας αφιερώσεις στο όνομα του ξαδέρφου σου στο Ράδιο Μπλάκμαν! όσο για τις αναμνήσεις ενός γκοθά, κάτι ψιλοθυμάμαι από τη Rebound και από κάτι καμμένους που πηγαίνανε ρομαντικές βόλτες στο γερμανικό νεκροταφείο στο Διόνυσο. λες να τα γράψω κι αυτά;

    @γιτσάκι: νομίζω εκείνη την εποχή ήταν που μπήκε λουκέτο στο μαγαζί.

    @τσίουμπιου: το χωρίς ανάσα το είχα ακουστά, όμως όπως θα θυμάσαι η κόντρα φλώρων Βουπού με τα παιδιά κάτω από το ποτάμι δεν μας άφηνε να κατέβουμε πιο δυτικά. Τι αστείες εποχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Από ροκάδικα στην Αθήνα έχω μαύρα μεσάνυχτα μόνο τον Αριστοφάνη ξέρω στου Ψυρρή, στο οποίο δούλεψα και πρόσφατα..

    Οταν πάψω να πηγαινοέρχομαι και εγκατασταθώ, δώστε μου μια λίστα να τα πάρω σβάρνα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι μας θύμισες τώρα...
    Μια εκεί, μια στο Rebound στην πλατεία Βικτωρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @spy: καλέ μου κατάσκοπε, η ιστορία που διάβασες πάει είκοσι και βάλε χρόνια πριν... από τα σημερινά updates έχω μαύρα μεσάνυχτα...

    @dawkinson: ναι, ήταν πολύ γκόθικ εποχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ηρωικό βραδυ στην Ομπρε:Ξαφνικα σταματαει η μουσική κάπως απότομα και αναβουν τα φώτα. Ένας τύπος είναι στη μέση της πίστας και ουρλιάζει, μονος του:"Μουνόπανα, όποιος ξαναπειράξει άνθρωπο από το μαγαζί θα τον σκοτώσω" και όλοι οι μεταλλάδες να τον κοιτάνε σαστισμένοι...ο Γιάννης ο Αηδ...ς που δούλευε "πορτα" στο αγαπημένο μαγαζί των φλώρων-θυμάτων ενίοτε των μεταλλάδων,την Αυτοκίνηση χαχαχα
    Θυμάται κανεις σκηνικό με ένα Νικαιώτη που πήρε το 550 με απειλή μαχαιριου να τον πάει σπιτι του?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @koproskilo: τι λες τώρα! θυμάμαι τις κόντρες με τους φλώρους στην Αυτοκίνηση αλλά το συγκεκριμένο σκηνικό δεν το είχα ακούσει. Ούτε για τον τσαμπουκά Νικαιώτη. Μήπως να κάτσουμε να καταγράψουμε όλα αυτά τα περιστατικά για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κάπου στο Μπραχάμι σίτυ,
    κάποτε 'νας Βραχμάν αλήτης,
    έβγαλε μαχαίρι στον Θεό.

    Και σαν τελείωσε μαζί του,
    του την πέσανε οι γιοί του-
    έφαγ' έναν στο πλευρό.

    Γιναν ολ' αυτά στην Όμπρε
    στα σκαλάκια με τις κόμπρες,
    τότε που κέρναγε ο διάβολος "νερό".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο Βραχμαν ήταν ο Χουλκ απο Ζωγραφου οπου κάθησε 5 χρονια μέσα, και μετα βγήκε με συγκατάθεση γονέων δολοφονηθέντος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Στην Όμπρε είχα πάει μόνο μια φορά. Αλλά το ποστ σου μου θύμισε το άλλο ροκάδικο, τη Rainbow, όπου είχα περάσει κάμποσα βράδια μια που τα είχα με τον Σάκη, το γιο του ιδιοκτήτη...
    Τον Σάκη τον έχω χάσει εδώ και χρόνια, αλλά πάντα τον σκέφτομαι, γιατί τον αγάπησα πολύ...
    Αχ, αυτοί οι συνειρμοί, από την Όμπρε ξεκίνησα, τον Σάκη κατέληξα να θυμάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @σκιές: ότι η λαϊκή Μούσα έγραψε και ποίημα για την Όμπρε, δεν το περίμενα! Θα το ξαναπώ, μήπως να κάτσουμε να γράψουμε τις εμπειρίες μας;

    @κοπρόσκυλο: ναι, εκείνη η δολοφονία ήταν το "κερασάκι στην τούρτα". θυμάμαι φυλακή είχε μπει κι άλλος ένας τύπος από την Όμπρε που είχε κλέψει ένα αστυνομικό περίστροφο, νομίζω από το αεροδρόμιο.

    @3parties: και Rainbow κατεβαίναμε, έπαιζε λιγότερες μεταλλιές και ο κόσμος ήταν πιο κουλ. Αχ, οι χαμένες, παλιές αγάπες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλό το Rainbow πηγέναμαι τις παρασκευές που έπαιζε τότε χαρντ κορ.
    Οταν βγήκαμε μια παρασκευή το ειχε στρώση απο το χιόνι μέχρι και ο ταρίφας έπαιξε χιονοπόλεμο μαζί μας,
    όντως ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ αααααχχ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ωχ μας αποκαλυψες την ηλικια μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @tsioubiou: χιονοπόλεμος με ταρίφα; Μπιουτιφούλ!

    @κώστας: έτσι ακριβώς όπως τα είπατε σεβάσμιε γέροντα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΟΜΠΡΕ...εποχές ανείπωτης καφρίλας...θυμάμαι έναν τύπο μια φορά, δεν φαινόταν για ροκάς, να μπαίνει στην πίστα, να ανοίγει το τζάκετ του και να βγάζει...cream crackers Παπαδοπούλου τα οποια και έτρωγε αμέριμνος και ατάραχος, χωρίς να πολυσυμμετέχει στα δρώμενα :):):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @dragon: καφρίλα, δεν λες τίποτα! και λίγα λες. είχε την πλάκα του όμως ειδικά όταν συναντούσες κάτι τέτοιους απιθανους τύπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πωπω τι αναμνησεις μου θυμησατε !
    Τυχαια σας βρηκα, ειδα Ομπρε και μπηκα !
    Λοιπον, καταρχην ειμαι ο Κυριακος, το παρατσουκλι μου της εποχης ηταν Νεκρας, απο Αγια Παρασκευη.
    Ειχα δουλεψει και σαν dj τοσο εκει οσο και στο Crazy Horse, λιγο παραπανω, Εθνικης αντιστασεως...
    Την τελευταια χρονια τοτε που ο Χουλκ "εφαγε" τον Σωτηρακη τον Καραγκιοζη, πανω στο νταραβερι για την ποιοτητα της πρεζας..., εκανα τα ρεπο του Μακη και επαιζα μουσικη Δευτερες, Τριτες και Τεταρτες.
    Περουκα φορουσε ο Κουτσικος, ο ιδιοκτητης με το μουστακι.
    Ο Δημητρης, ο τυπος στην πορτα, με το ισιο περποιημενο και μονιμως ιδιο μαλλι, ΔΕΝ φορουσε περουκα, αλλα περναγε 2 ωρες την ημερα στον καθρεφτη !...χεχεχε.
    Το ονομα του Ozzy, ηταν Γιαννης, απο τα Πατησια.
    Μια βραδια καποτε ειχαν ερθει και οι Motorhead μετα τη συναυλια στο Sporting.
    Η Ομπρε ξεκινησε το 1979 στη Φιλοθεη σαν "Στουντιο 1" και την επομενη χρονια μεταφερθηκε στο Χαλανδρι παλι σαν "Στουντιο 1".
    Το ονομα Ομπρε το πηρε το 1982.
    Μεχρι το 85 ηταν ενα καλτ μαγαζι που επαιζε καθε ειδους rock μεχρι και ψυχεδελεια και κατι παν-σπανια 70'ς που δεν τα εβρισκες πουθενα αλλου. Μετα εγινε μεταλλαδικο, παντα ομως αργα επαιζε και παλια και ενναλακτικα και πανκ, νιου γουεηβ ακομα και ρεγγε καποιες φορες.
    Απο το 87 εγινε μεταλ-θρας κατα 80 %...
    Εχω τυχει και σε βραδια με εισβολη μπατσων με αυτοματα που εψαχναν για 17Ν. Νομιζω τοτε επι Τσουτσουβη ηταν.
    Στην Ομπρε παντως ειδικα τα καλα χρονια, συχναζαν ολες οι φυλες της Αθηνας οπως και καθε λογης ανενταχτος-τρελλαμενος σαν του λογου μου...
    Θυμαμε 1983 οταν πρωτοπηγαινα 18 χρονων ημουνα και φορουσα μια μπλουζα Lynyrd Skynyrd, καποιος παλιος τσοπερας με ειχε κραξει...
    "Πιτσιρικα, δεν σε περνει να τη φορας αυτη την μπλουζα"...
    "Μπα, γιατι του λεω"
    "Γιατι δεν ξερεις τι συμβολιζει" μου λεει. Ευτυχως καποιοι σοφοτεροι του ειδους του, του ειπαν, "ασε ρε το παιδακι ησυχο, ετσι ησουν και συ"... και εφυγε φωναζοντας...
    "αδελφια Alabama, παμε για ενα ride ?"...χεχε.

    Ουφ, βιβλιο γραφω λεμε αμα συνεχισω !

    Τα ξαναλεμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή