Παρλέ βου ανγκλέ; Θα αστειεύεστε! Ταξιδιωτικές περιηγήσεις στο Παρίσι, μέρος 3ο

Με κοίταζα στον καθρέφτη και σκεφτόμουν ότι η αισθητική Χιροσίμα που έβλεπα απέναντί μου θα έκανε το Βασίλειο Κωστέτσο να καταταχθεί στο Στρατό της Σωτηρίας. Δεν βαριέσαι, σκέφτηκα, σιγά μην ασχοληθούν με την κόκκινη κοτλέ φούστα μου, τις χοντροκομμένες μπότες, τη μπλούζα με το φούξια αστέρι-στόχο και την ταξιδιωτική κόκκινη τσάντα με την κονκάρδα Muzak7. Μπήκα με γενναιότητα σε ένα ταξί και του έδωσα τη διεύθυνση του Procope, του πιο παλιού εστιατόριο της πόλης. Εκεί λέει έτρωγε κι ο Βολταίρος και διάφοροι άλλοι επιφανείς Γάλλοι που φορούσαν περούκες και που τους είχαν κάνει κάδρα στους τοίχους.
Demis Roussos, μου είπε όλο καμάρι ο ταξιτζής μόλις άκουσε ότι είμαι Ελληνίδα. Ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνάει, όταν έφερα στο μυαλό μου το συμπαθή γενειοφόρο καλλιτέχνη με την κελεμπία, αλλά δεν πτοήθηκα: ξεστόμισα ένα ηρωικό Nikos Aliagas και η συζήτησή μας με το λαλίστατο ταρίφα κύλησε σε ένα κάποιο επίπεδο μέχρι το εστιατόριο.
Στις 8.15 ήμουν εκεί, στο τραπέζι μας καθίσαμε στις 9.45. ΟΚ, είπαμε στήσιμο, είπαμε καραμπλαζέ γκαρσόνια, είπαμε έτρωγε εκεί ο Βολταίρος και οι κύριοι με τις περούκες, μήπως το παρακάναμε όμως; Οι υπόλοιποι της παρέας γκρινιάζανε επειδή δεν μπορούσαν να καπνίσουν, ο διευθύνων σύμβουλος μας έστησε κοντά μια ώρα, γίναμε μια ωραία ατμόσφαιρα. Με τα πολλά βολευτήκαμε κάτω από ένα απειλητικό πορτραίτο κάποιας δυσκοίλιας κόμισσας (φυσικά με περούκα), η ομήγυρη πλακώθηκε στα χτένια, τα μύδια και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά κι η Πασταφλώρα έφαγε μια ανάλατη ψαρόσουπα. Ναι, ναι και όμως μπορείς να φας ανάλατη ψαρόσουπα σε γαλλικό εστιατόριο περιωπής και μετά να πνίξεις τον πόνο σου σε κρασί Pomerol, αγναντεύοντας στα κάδρα όλη τη γαλλική αριστοκρατία (με περούκα). Ο διευθύνων σύμβουλος, που είναι κοσμογυρισμένος άνθρωπος, μας είπε ότι οι Γάλλοι πεθαίνουν κατά χιλιάδες τα καλοκαίρια από τον καύσωνα γιατί απαγορεύεται από την πολεοδομία να βάλουν κλιματιστικά. Οπότε κι αυτοί αντί να φάνε το πρόστιμο, προτιμάνε να είναι νομοταγείς και να καταλήξουν σε ένα από τα ρομαντικά κοιμητήρια της γαλλικής πρωτεύουσας, ανάμεσα στο Βολταίρο και τους κυρίους με τις περούκες που έγιναν κάδρα. γλιτώνοντας μια για πάντα από τα ακραία καιρικά φαινόμενα της πόλης.
Τέλος της πρώτης μέρας. Του μπι κοντίνιουντ!