Τα περιστέρια δεν τρώνε τζιβάνες

Σύνταγμα. Δύο το μεσημέρι. Μ' ένα κουλούρι τυρί -ντομάτα στο χέρι. Αραχτή στον ήλιο. Ενα περιστέρι κάθεται δίπλα μου. Του δίνω κουλούρι. Το πιο εκτυφλωτικό γαλάζιο στον ουρανό. Κλείνω τα μάτια. Μισή ντουζίνα περιστέρια φέρνουν βόλτες. Τους δίνω κουλούρι. Δυο τύποι κάθονται στο διπλανό παγκάκι. Ανάβουν μπάφο. Με πιάνει το ντουμάνι. Το περιστέρι ξανακάθεται δίπλα μου. Του δίνω κουλούρι. Σκέφτομαι εκείνη τη συγκλονιστική Άνοιξη του 1992. Τρώω το κουλούρι. Γύρω μου διάφοροι περνάνε σκυφτοί. Φλας μπακ: Set adrift on memory bliss. Το πιο εκτυφλωτικό γαλάζιο στον ουρανό. Τα περιστέρια δεν τρώνε τζιβάνες.