Kι εκεί που περπατάς αμέριμνη τσουλώντας το καροτσάκι με το δυναμικό νήπιο, ακούς ξαφνικά την απόλυτη ατάκα: μαμά, θέλω να πιάσω το φεγγάρι. Γουρλώνεις τα μάτια, σκεφτεσαι από μέσα σου "μα είναι μόλις δυο χρονών" ξανασκέφτεσαι "και τώρα τι της λέω" και απαντάς κατάτι συνεσταλμένη: στο φεγγάρι φτάνουμε με δυο τρόπους... Με τη φαντασία μας ή αν γίνουμε αστροναύτες.
Καμιά καλύτερη ιδέα κανείς;;;
Ωχ... Ξεκίνησαν αι αποστομωτικαί απορίαι; Την πιπίλαν και γρήγορα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά μου είχε την τακτική να απαντά πάντοτε κυριολεκτικά και ειλικρινά στις απορίες μας. Όπως ακριβώς σκέφτηκες κι εσύ τις 2 επιλογές. Νομίζω καλύτερα έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο το λατρεύω αυτό το νήπιο!
Τι να απαντησεις? Αφου θα παει μονο του το πυραυλοκινητο νηπιο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αρχίσω με κάτι πεζό: Γι'αυτό στο δημοτικό μας απαξιώνουν τέτοιες σκέψεις. Μπουρλοτιάζουν την κοινωνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρα η απάντησις είναι: "Να το πιάσεις παιδί μου! Εγω όταν ήμουν μικρή τα κατάφερα αλλά δε σου λέω πως! Είναι μυστικό..."
Άπλωσ' το χέρι σου. :P Αλλά πρόσεχε δαγκώνει... :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεμ, ναι συμφωνώ, καλά θα κάνεις ν απαντάς κυριολεκτικά.
Άρχισε να της διαβάζεις από τώρα τον Μικρό Πρίγκηπα. Δεν θα καταλάβει τίποτα, αλλά τουλάχιστον θα τραβήξεις την προσοχή της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤηλεσκόπιο στο παιδί ΤΩΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή:D
ειναι προχωρημενο το μωρο--καταλαβα ποσο μαλακες ειμαστε στη γη
ΑπάντησηΔιαγραφήMα γιατί γουρλώνεις τα μάτια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολύτως φυσιολογική επιθυμία!
Φλωράνς εσείς λέτε ακόμα τέτοια... όπως κι εγώ
Κοίτα μπαμπά!! Χορεύει το νεράκι! (ατάκα κάποια φορά που ο μεγάλος μου μικρός είδε συντριβάνι. Τι να πεις. Απλά απολαμβάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή@μεγαλειότατος: μάλλον την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα χρειαζόμεθα και λίγα λεμε
ΑπάντησηΔιαγραφή@lena: επικροτώ τη μαμά ζιπ! Και πάω να δώσω ένα φιλάκι στο λαχταριστό νήπιο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@tzag: έχω ακριβώς την ίδια βεβαιότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@senor poco: ουφ... ξέρεις τι σκέφτομαι; Τη μηχανή του κιμά που λέγεται ελληνικό σχολείο... και πώς προσπαθεί να σκοτώσει την ελεύθερη σκέψη... Αυτό πρέπει να γκρεμίσουμε πρώτα από όλα... και να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@δήθεν: άπλωσε το χέρι σου! Το φεγγάρι αποψε μοιάζει με μια ωραία φέτα λεμόνι που πάει τέλεια με μια τεκιλίτσα... αλλά αυτά θα τα δοκιμάσεις σε καμιά 15αρια χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή@juanita: εξυπακούεται! Ηδη έχει αναπτύξει μια μεγάλη συμπάθεια στις αλεπουδίτσες και τα τριαντάφυλλα
ΑπάντησηΔιαγραφή@estarian: ΟΚ! Και βόλτες στο αστεροσκοπείο επίσης!
ΑπάντησηΔιαγραφή@άσωτος: αυτό ξαναπές το. Μα γιατί δεν ξαναγινόμαστε παιδιά; Ποσα προβλήματα θα λύναμε αν σκεφτόμασταν απλά και ακούγαμε την καρδιά μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή@αβάδιστη: μα σερί, δεν περίμενα τέτοιες ερωτήσεις από τόσο νωρίς. Κατελήφθην εξ απήνης!
ΑπάντησηΔιαγραφή@σχολιαστής: κάθε μέρα και μια έκπληξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απίστευτο (το νήπιο!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι πρέπει να ετοιμάζεσαι για μελλοντικές εκπλήξεις. Μην σου φανεί καθόλου παράξενο αν γίνει αστροναύτης ή διευθύντρια στην ΝΑΣΑ.
Βέβαια παίζει και από το τι άλλες μελλοντικές απορίες θα έχει. Έκπληξη!
@G: κάτι μου λέει ότι πρέπει να αρχίσω σύντομα τη μελέτη περί κβαντομηχανικής... και όχι μόνο
ΑπάντησηΔιαγραφή