Πρόσωπα κατηφή, χείλη σφιγμένα, διάθεση στο ναδίρ. Οι μισοί μας φίλοι άνεργοι κι εμείς μαζί, άσε που ο χαλάς μάς έχασε εκείνο το καταπληκτικό χαλί του φραντζολακίου και είμεθα απαρηγόρητοι (τα χαλιά εδόθησαν για καθάρισμα πριν απολυθούμε). Θενκς γκοντ, δεν έχουμε δάνειο στο κεφάλι μας, αλλά έχουν όλοι οι γύρω μας -απολυμένοι και μη. Ως εκ τούτου, ως ιστοσαλονίστ, μάνα και καλλιτέχνης αισθάνομαι τη βαθύτατη ανάγκη να αφεθώ στη σάχλα. Δια τούτου και κηρύσσω επισήμως την έναρξη της εβδομάδας σάχλας στο έγκριτο ιστοσαλόν! Για αρχή λάβετε πολυαγαπημένο σαχλό χριστουγεννιάτικον άσμα με τον χετταίο Μάικλ, το οποίο, απροπό, μου θυμίζει εκείνα τα απίστευτα Χριστούγεννα στη χιονισμένη Ζυρίχη...
χωρις την σαχλαν η ζωη θα ταν ζαμπον χωρις λιπαρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα μια ελπίδα (και κρυφή ευαισθησία, την λες) ότι μέσα στους όρους του Μνημονίου που δεν διαβάσαμε όταν υπογράψαμε ήταν να μην ξανακουστεί ποτέ το συγκεκριμένο άσμα, αλλά έχασα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@άσωτος: πόσο δίκιο έχετε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@apos: φρούδα ελπίδα! Ο χριστουγεννιάτικος Τζωρτζ είναι ανίκητος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς το ξεκινήσατε... Να το θυμόσαστε σε ένα μήνα που θα έχει γίνει επιδημία και θα ψάχνετε ματαίως εμβόλιο (δεν υπάρχει ακόμη προσοδοφόρο παρασκεύασμα)
ΑπάντησηΔιαγραφή@geisha: Μον Ντιε! Λέτε από τις τύψεις δια την επιδημία που προκάλεσα να προσεύχομαι γονυπετής κάτω από το κριστμας τρι της πλατείας Συντάγματος;
ΑπάντησηΔιαγραφή