Μαζί

Αναδημοσιεύουμε από τον microsoult:
Αύριο ετοιμάζονται πολλοί- έτσι δηλώνουν τουλάχιστον- να βγουν στο δρόμο. Παρήγορο, θα πεις. Περίεργα ευχάριστο να βλέπεις, ακόμα κι απ' αυτούς που δεν το περιμένεις, να αφυπνίζονται, να έχουν διάθεση να συγκρουστούν με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Αισθάνεσαι όμως με όλους το ίδιο; Έχεις την ίδια αφετηρία; Είχες πάντα τα ίδια όνειρα; Όχι. Αλλά θα είμαστε μαζί όσο κι αν κάποιους απ' αυτούς δεν τους γούσταρα ποτέ.
Ναι λοιπόν φιλαράκο και αυριανέ συνδιαδηλωτή!
Δεν σε γούσταρα όταν προσπαθούσες να φανείς τόσο φτωχός, όσο και οι φίλοι σου ιδιωτικοί υπάλληλοι, παρουσιάζοντας τον μισθό σου χωρίς τα επιδόματα, που σε έκαναν 3 φορές “πλουσιότερο”.
Δεν σε γούσταρα όταν σε συναντούσα στην αγορά, μέρα μεσημέρι την ώρα που έπρεπε να είσαι στη δουλειά σου και να εξυπηρετείς εμένα ή κάποιον σαν κι εμένα.
Δεν σε γούσταρα όταν έκλεινες τα 30 και μετρούσες συντάξιμα.
Δεν σε γούσταρα όταν έκλεινες τα 40 και έλεγες: “του χρόνου θα κάνω τα χαρτιά μου για σύνταξη”.
Δεν σε γούσταρα όταν έκλεινες με μισό μεροκάματο Αλβανούς για να σηκώσουν το αυθαίρετο.
Δεν σε γούσταρα όταν θα έδινες για δίπλωμα και έλεγες: “με 300 ευρώπουλα, το έχω”
Δεν σε γούσταρα όταν παπαγάλιζες αριστερά τσιτάτα σε χασαποταβέρνες και ήταν εμφανές ότι το μόνο αριστερό που είχε μείνει πάνω σου ήταν ότι ήσουν αριστερόχειρας
Δεν σε γούσταρα όταν γαμοσταύριζες 4 χρόνια τους δύο μεγάλους, αλλά στις εκλογές τους ψήφιζες λέγοντας: “ας διορίσουν την αδελφή μου και μετά θα τους γράψω στ' αρχίδια μου”.
Δεν σε γούσταρα όταν τζογάριζες το '99 και αγόραζες πούρα απο περίπτερα του Κολωνακίου για να γιορτάσεις τα limit up.
Δεν σε γούσταρα όταν το 2000 έκλαιγες γιατί έχασες τα μαλλιά της κεφαλής σου από τα limit down και το μόνο που μπορούσες να κάνει πλέον ήταν να βάλεις τα πούρα στον κώλο σου.
Δεν σε γούσταρα όταν έπαιζες λουλουδοπόλεμο στα σκυλάδικα “έτσι για πλάκα”
Δεν σε γούσταρα όταν μου πλασαριζόσουν ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος κι ας ήξερα ότι τα έπαιρνες από 100 μεριές
Δεν σε γούσταρα όταν μου αράδιασες τα διάφορα “προβλήματα” στη δουλειά, στην “υπηρεσία”, που για μένα έμοιαζαν λύσεις.
Δεν σε γούσταρα όταν προσπαθούσες να “χωθείς” και να πάρεις κι εσύ ένα ψιχουλάκι από τις χρυσές προμήθειες των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αύριο στην συγκέντρωση να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να κοιτάς στα μάτια τους ανθρώπους δίπλα σου. Γιατί εκεί θα είναι ο απόμαχος των 600 ευρώ,εκεί θα είναι αυτός που έζησε στο πετσί του τι θα πει ανεργία, εκεί θα είναι κι αυτός που δουλεύει με “μπλοκάκι” και έχει ξεχάσει, εδώ και χρόνια, τι θα πει δώρο, εκεί θα είναι και η μάνα που μεγαλώνει φτύνοντας αίμα τρία παιδιά και το “πρόωρη συνταξιοδότηση” το έχει ακούσει μόνο στις ειδήσεις, εκεί θα είναι κι αυτός που δούλευε εκβιαζόμενος και ανασφάλιστος κάτω από συλλογική σύμβαση, πριν ακόμα μάθεις τι σημαίνουν τα αρχικά ΔΝΤ

Ρίξε μια ματιά γύρω σου να δεις – ίσως για πρώτη φορά- ποια είναι η πραγματική κοινωνία και όχι ο θλιβερός μικρόκοσμος, όπου είχες στεγάσει τις μικροαστικές σου ψευδαισθήσεις

Μαζί θα είμαστε αυτή τη μέρα. Γιατί ο κοινός μας εχθρός είναι και δυνατός και σαρωτικός για όλους μας. Αλλά να το ξέρεις, δεν ξέχασα. Απλώς, αν έχει αλλάξει η ματιά σου – επιτέλους- μπορώ να κάνω, από δω και πέρα, ότι δε θυμάμαι...