Ρεντίκολουμ Βίτε

Γεννήθηκα τον Ιούνιο του 1968 στα Μάταλα από γονείς χίπις. Ένα χρόνο μετά έφυγαν για την Ινδία αναζητώντας τη φώτιση καθώς και φτηνά είδη λαϊκής τέχνης. Τελικά ο πατέρας μου έγινε Χάρε Κρίσνα κι η μαμά μου το έσκασε στο Μεξικό με έναν γητευτή φιδιών που πειραματιζόταν με ψυχεδελικά μανιτάρια. Εγώ πάλι έμεινα αμανάτι στο σπίτι του θείου Πλούτων και της θείας Λίτσικο στο Ψυχικό όπου μεγάλωσα με όπερα, γαλλικά, πιάνο και ιστορίες για τον προπάππου μου που ήταν πρωθυπουργός και όταν πέθανε τον κάνανε δρόμο και γραμματόσημο. Στα 14 μου έμπλεξα με κάτι μαλλιάδες από την Όμπρε και την Κρέιζι Χορς και στα 16 με κάτι κομμουνιστές, αλλά τους βαρέθηκα γρήγορα. Σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου σύχναζα στο σπίτι του γείτονα μου- γνωστής μορφής του ελληνικού ροκ- και χάζευα τον Τζίμη Πανούση που έσκαγε μύτη φορώντας μπλουζάκια Motorhead και τσόκαρα Scholl χρώματος ταμπάκ.
Τελειώνοντας το σχολείο ακολούθησα επιτυχημένη καριέρα ως πάρτυ άνιμαλ σε ποικίλα μπαρς, κλαμπς και ρέιβ πάρτις. Η λαμπρή αυτή πορεία συνεχίστηκε αδιαλείπτως μέχρι τα 36 μου χρόνια. Κορυφαία στιγμή υπήρξε όταν φωτογραφίες μου από έξαλλα γλέντια με διάφορα σελέμπριτις δημοσιεύθηκαν σε κοσμικές στήλες και κουτσομπολίστικα έντυπα κάνοντάς με -το λιγότερο- ρόμπα ξεκούμπωτη. Στο ενδιάμεσο καταπιάστηκα με διάφορες δουλειές, του ποδαριού ως επί το πλείστον, μέχρι που αποφάσισα να γελοιοποιηθώ τελείως και έτσι προσελήφθην σε γαλέρα του χώρου της Επικοινωνίας για να τραβάω κουπί. Στα 36 μου γνώρισα το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL, έκοψα τα ποτά και τα ξενύχτια και 2 χρόνια αργότερα παντρευτήκαμε με παπάδες και φόλα ΑΕΚτζή κουμπάρο. Σήμερα, περιμένοντας να γεννηθεί η Πασταφλώρα τζούνιορ, σκέφτομαι ότι τα μοναδικά πράγματα που λείπουν από τη ζωή μου είναι η φώτιση και τα φτηνά είδη λαϊκής τέχνης. Τελικά είναι γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.