Εσάς από πού βγαίνει το ονοματάκι σας;

To απόλυτα παράφωνο, σαν ωδή του Κακοφωνίξ, επίθετό μου ήταν πάντα μια από τις μεγάλες πίκρες της ζωής μου. Το ίδιο χάλια ήταν το πατρικό της μητέρας μου, της γιαγιάς μου και της άλλης γιαγιάς στο Ναύπλιο. Λες και όταν έβρεχε ωραία επώνυμα κρατάγαμε οικογενειακώς ομπρέλες. Έτσι λοιπόν το προσωπικό αυτό δράμα με έκανε να παρουσιάζομαι κατά καιρούς με ένα σωρό εξωφρενικά και μη ονόματα σε τσατ, αλληλογραφίες με ραδιοφωνικούς σταθμούς και φίλους στα ξένα: Daliker, Houdini FM Stereo, Νεκταρία Νταλάγκουρα. Άβερελ, Σενσέι, Σήφης Ουστμανωλάκης, Μπατζανάκης και πάει λέγοντας.
Όταν αποφάσισα να ρίξω τα μπετά στο ιστοκαλύβι το δίλημμα ήταν μεγάλο: τι όνομα θα έδινα στο μαγαζί; Ποια θα ήμουν; Και ξαφνικά σαν επιφοίτηση ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του απελπισμένου δάσκαλου της οδήγησης: Εσύ βρίσκεσαι πάντα αλλού εκτός από εδώ που θα έπρεπε να είσαι (φυσικά ποτέ δεν έμαθα δεν οδηγώ!). Τότε έλαμψε στο μυαλό μου η εικόνα της Πασταφλώρας στο Μια τρελή τρελή οικογένεια: κι εκείνη επίσης ήταν πάντα... αλλού (δεν θυμάμαι μόνο αν οδηγούσε).

Συχνά όταν ανταλλάσσουμε επισκέψεις με αρκετούς από σας αναρωτιέμαι από πού βγαίνει το ονοματάκι σας. Να το πάρει το ποτάμι;