Ο εφιάλτης του διαφημιστή

Φίλε διαφημιστή, φίλη διαφημίστρια,
Το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι σίγουρο ότι θα σε κάνει να σκίσεις τα πτυχία σου και να φύγεις με την επόμενη πτήση μετανάστης για τα ορυχεία στο Βέλγιο. Επίσης είναι γκαραντί ότι θα ζητήσεις έναν φιλόξενο ώμο για να κλάψεις για όλα τα χρόνια που έφαγες σπουδάζοντας διαφήμιση στο Ντιρί και στα κολέγια στα Λονδίνα, αλλά και για τα ατελείωτα 14ωρα στη δουλειά, τα σαββατοκύριακα που έφαγες στο γραφείο μιλώντας στη μυστηριώδη αγγλικανική διάλεκτο των διαφημιστών, για τα διήμερα που πέρασες κάνοντας πιάρ με ένα σωρό βλαμμένους στην Αράχωβα τρώγοντας ξινισμένη φορμαέλα και για τη χλαπάτσα που ζεις κάθε χρόνο στα Ermis Awards.
Διότι το λαμπρό τούτο δείγμα επικοινωνιακής τσαχπινιάς, που περήφανα παρουσιάζουμε σήμερα, τα έχει όλα: δυνατό μήνυμα, αμεσότητα, μπρουτάλ μοντέλα, σλιπ Μινέρβα, αν και δυστυχώς όχι αυτά με το άνοιγμα, άσπρη φτηνιάρικη κάλτσα - έμπνευση για το ομώνυμο σουξέ των Αφων Χαϊτίδη...
Το Τζίμης Σερβις Μοτο δείχνει το δρόμο. Ακόμα κάθεσαι;;;