Ο Άη Ντουντ Λεμπόφσκι

Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι δεν είναι απλά ένας ακόμα κινηματογραφικός ήρωας: ο Μεγάλος Λεμπόφσκι είναι ο Ντουντ, ο απόλυτος μπάκουρος με όλα τα γράμματα κεφαλαία και με φώτα νέον να αναβοσβήνουν. Τον Λεμπόφσκι τον σέβομαι και τον ευλαβώ χρόνια τώρα γιατί γράφει στις στραβοπατημένες σαγιονάρες του τις διάφορες αηδίες περί στυλ, δημιουργικής διακόσμησης, σωστού κουρέματος, μουράτης γκόμενας, κυριλέ συμπεριφοράς, κυκλοφορεί χαλαρός με καρώ βερμούδα και ξεχειλωμένο μπουρνούζι και τρώει ένα από τα πλέον ξεκούδουνα κολλήματα που έχουν καταγραφεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία: ο Ντουντ κολλάει ανεπανόρθωτα με το βανδαλισμένο χαλί του.
Τουέλβ πόιντς, ντουζ πουάν πάνε επίσης όχι στη συμμετοχή της Κύπρου αλλά στους κοπρίτες που τον περιτριγυρίζουν φτιάχνοντας έναν ανδρικό μικρόκοσμο που αξίζει πολλά καφάσια μπύρες και άλλα τόσα καντάρια Χοσέ Κουέρβο. Προσωπική αδυναμία ο Theodore Donald Donny Kerabatsos και οι στάχτες του οι οποίες στο τέλος καταλήγουν στη μούρη του Ντουντ, αντί στο ανοιχτό πέλαγος. Ρισπέκτ!
Εντελώς αυθαίρετα ορίσαμε την πρώτη Νοεμβρίου ως την ημέρα εορτασμού του Άη Ντουντ. Αντί κεριών και λοιπών παραφερναλίων θα πιούμε στην υγειά του μέχρι τελικής πτώσης. Ξαναμανά ρισπέκτ λέμε!

Ανοιχτή επιστολή προς το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL

Αγαπητέ καταληψία του οικογενειακού DSL,

Στην κοινή μας ζωή σου έχω συγχωρέσει πολλά: το τριήμερο στη Νέα Μηχανιώνα στο ανεκδιήγητο ξενοδοχείο με τα χαλασμένα υδραυλικά και την πισίνα - χωματερή, το θείο σου το Μιχάλη που μας έκανε ντίρλα μ' εκείνο το δολοφονικό τσίπουρο που έγραφε απέξω "αγιασμός", το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη τις ημέρες του καύσωνα με υποτονικό αιρ κοντίσιον, χαλασμένο το τζάμι του συνοδηγού και παρέα τον 87χρονο κύριο Γιώργο, τις Pizza fan 4X4 που απροκάλυπτα τρως μπροστά μου όποτε έχει ματς, τις ποζεράδικες αηδίες που ακούμε στο αυτοκίνητο και φυσικά τη συνεχή και θρασύτατη κατάληψη του οικογενειακού DSL!
Όμως να μου τάζεις και να μου δίνεις υποσχέσεις που δεν κρατάς, αυτό πάει πολύ! Και εξηγούμαι: μου υποσχέθηκες ότι θα μου αγοράσεις χειμωνιάτικες πιτζάμες με το Σνούπυ κι ακόμα περιμένω! Και δεν είναι μόνο αυτό. Χτες που ήμασταν στο κέντρο έκανες την πάπια όταν ξαναείδαμε το σαχλό τρενάκι για τους τουρίστι -που όπως πολύ καλά θυμάσαι σε έχω παρακαλέσει τόσες φορές να το πάρουμε και να κάνουμε μια βόλτα πέριξ της Acropolis.
Άλλες ζητάνε μονόπετρα, τσάντες Λουί Βουίτον, χλιδάτα τριήμερα για σπα, μεζονέτα στη Γλυφάδα, πρώτο τραπέζι πίστα στον Πετρέλη, προσθετική στήθους! Σύγκρινε και πάρε τις αποφάσεις σου. Και σου υπόσχομαι ότι στο τρενάκι για τους τουρίστι δεν θα φορέσω τα γερμανικά πέδιλα με τις κάλτσες!

Όχι άλλο άγχος για το ασφαλιστικό

Εργαζόμενε και εργαζόμενη,

Το Aman Teleshopping ήρθε επιτέλους να βάλει τέλος στην αγωνία σου για το Ασφαλιστικό! Τώρα το υπουργείο Οικονομικών θα προσφέρει σε κάθε εργαζόμενο, πριν βγει στη σύνταξη εκεί κοντά στα 85, ένα μοναδικό αξεσουάρ: τον υπερεξελιγμένο μεγεθυντικό φακό υγραερίου, με διπλό διαφορικό που τραβάει στην ανηφόρα. Μαζί με κάθε φακό δώρο μια θερμοφόρα, ένα πιεσόμετρο, 15 κουτιά υπογλώσσια, 3 ντουζίνες ουροσυλλέκτες και ένα ελευθέρας 2 εβδομάδων στον Ευαγγελισμό για άνετη νοσηλεία στις υπερπολυτελείς σουίτες του. Μεγεθυντικός φακός υγραερίου ... και η δουλειά συνεχίζεται μέχρι τα 110!

H πατρίδα μου, η μπύρα μου

Το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο για μια ακόμα φορά βάζει τα γυαλιά στους κουτόφραγκους ανοίγοντας ένα λαμπρό κεφάλαιο στο δημοφιλές Οκτόμπερφεστ. Μια νέα μπύρα που φτιάχνεται σύμφωνα με την παλιά μακεδονική συνταγή, χάρη στην οποία ο Μεγαλέξανδρος έστειλε στον αγύριστο κάτι αχώνευτους σαν το Δαρείο και το Σατιβαρζάνη, έρχεται να γεμίσει τα παγωμένα ποτήρια μας και να μας χαρίσει το μπυρόκοιλο που πάντα ονειρευόμασταν.
Με αρχαιοπρεπή μπουκάλια καλαίσθητα διακοσμημένα με κίονες - ελληνικές σημαίες, λάβαρα, εθνόσημα, δάφνες, το Μακεδόνα στρατηλάτη σε ένα δυσοίωνο προφίλ, τη μυστηριώδη επιγραφή ΟΠΑ αλλά και την αξεπέραστη λαίδη Άντζη στο φόντο να ξεπροβάλλει ως μεταμοντέρνα Καρυάτιδα που χορεύει τέκνο καρσιλαμά, η επιτυχία του νέου επιχειρηματικού εγχειρήματος είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη. Μάλιστα το μέντιουμ Πασταφλώρα με το κληρονομικό χάρισμα προβλέπει ότι θα ξεπουλήσει στα μαγαζιά της Αστόρια. Πάτε ένα καφάσι μπύρες στοίχημα;

O μπατζανάκιας

Γκουρμεδιάρη και γκουρμεδιάρισσα,

Για σένα που βαρέθηκες την πάπια με σως μύρτιλα και το απρόσωπο σέρβις στις χασαποταβέρνες, τα οβελιστήρια και τα λοιπά σνακ μπαρ, η taverna Μπατζανάκιας έρχεται να βάλει λίγη ποίηση στις μεσημεριανές και βραδινές σου εξόδους. Η καλαίσθητη ταμπέλα με τον εμπνευσμένο ιαμβικό δωδεκασύλλαβο σε προϊδεάζει για τα όσα θαυμαστά σε περιμένουν: το αιωνόβιο κάδρο με το γέρο με την πίπα, το πλαστικό ρολόι στον τοίχο προσφορά των βουλκανιζατέρ Δαρνιάκαρα, τις φωτογραφίες του μπατζανάκη σε συνεστίαση του τοπικού αθλητικού σωματείου στην Πέγκυ Ζήνα.
Μα πάνω από όλα, υποψιασμένε πελάτη, σε περιμένει ο μερακλής ιδιοκτήτης που μαζί με το σουβλιστό κοκοράκι θα σου κάνει δώρο και την ποιητική του συλλογή κι αν είσαι τυχερός θα σου απαγγείλει και μερικά αξέχαστα τετράστιχα.
Α! η αίθουσα διατίθεται και για συνεστιάσεις...

Υ.Γ.: όπως ίσως έχετε καταλάβει με έχει πιάσει μια τρομερή βιοχλαπάτσα αυτές τις μέρες και μια απειλητική βαρεμάρα πλανάται στο ιστοκαλύβι. Υπομονή, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...

Εργασιακός μεσαίωνας

Σήμερα το ιστοκαλύβι δεν θα χαβαλεδιάσει. Αντίθετα θα ξεφυσήξει από θυμό και αγανάκτηση. Αιτία; Ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουν δυο φίλες (και όχι μόνο αυτές). Η πρώτη μου έλεγε ότι έγινε ολόκληρο θέμα στη διαφημιστική που δουλεύει επειδή ΤΟΛΜΗΣΕ να φύγει στις 8 το βράδυ, αντί για τις 10 με 11 που τελειώνει συνήθως. Προσέξτε, δουλειά ξεκινάει στις 9 το πρωί και φυσικά θέμα υπερωριών δεν τίθεται καν. Οι προϊστάμενοι μπροστά σε αυτή την πρωτάκουστη ανταρσία κάλεσαν τους εργαζομένους, οι οποίοι είναι μέσα στη γκρίνια αλλά κανείς τους δεν λέει τίποτα, και ούτε λίγο ούτε πολύ τους επέπληξαν κιόλας για το θράσος τους, απειλώντας τους, εμμέσως πλην σαφώς, με το μπαμπούλα της απόλυσης.
Η δεύτερη φίλη μού έλεγε για τις άθλιες συνθήκες στο κτίριο που δουλεύει: χωρίς φυσικό φωτισμό και αέρα, συνωστισμένοι 8 άνθρωποι και υπολογιστές σε 12 τετραγωνικά. Και εδώ κανείς δεν λέει κουβέντα παρόλο που όλοι διαμαρτύρονται για πονοκεφάλους και κούραση, ενώ η επιχείρηση το παίζει καραχλίδα και μούρη. Το χειρότερο όμως έρχεται από γνωστό όμιλο στον οποίο έγιναν μετρήσεις μέσα στο κτίριό του και τα ευρήματα έδειξαν ότι οι υπάλληλοι δουλεύουν μέσα σε τοξικό νέφος. Μάλιστα δυο νέες κοπέλες έπαθαν καρκίνο και ο ένας από αυτούς ήταν δυστυχώς θανατηφόρος. Σύμπτωση; Λυπάμαι, αλλά δεν το νομίζω.
Κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα ξυπνήσουμε, θα σπάσουμε τις αλυσίδες του φόβου και θα διεκδικήσουμε επιτέλους τα αυτονότητα... Στην Ελλάδα ζούμε όμως, οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα.

Ο εφιάλτης του διαφημιστή

Φίλε διαφημιστή, φίλη διαφημίστρια,
Το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι σίγουρο ότι θα σε κάνει να σκίσεις τα πτυχία σου και να φύγεις με την επόμενη πτήση μετανάστης για τα ορυχεία στο Βέλγιο. Επίσης είναι γκαραντί ότι θα ζητήσεις έναν φιλόξενο ώμο για να κλάψεις για όλα τα χρόνια που έφαγες σπουδάζοντας διαφήμιση στο Ντιρί και στα κολέγια στα Λονδίνα, αλλά και για τα ατελείωτα 14ωρα στη δουλειά, τα σαββατοκύριακα που έφαγες στο γραφείο μιλώντας στη μυστηριώδη αγγλικανική διάλεκτο των διαφημιστών, για τα διήμερα που πέρασες κάνοντας πιάρ με ένα σωρό βλαμμένους στην Αράχωβα τρώγοντας ξινισμένη φορμαέλα και για τη χλαπάτσα που ζεις κάθε χρόνο στα Ermis Awards.
Διότι το λαμπρό τούτο δείγμα επικοινωνιακής τσαχπινιάς, που περήφανα παρουσιάζουμε σήμερα, τα έχει όλα: δυνατό μήνυμα, αμεσότητα, μπρουτάλ μοντέλα, σλιπ Μινέρβα, αν και δυστυχώς όχι αυτά με το άνοιγμα, άσπρη φτηνιάρικη κάλτσα - έμπνευση για το ομώνυμο σουξέ των Αφων Χαϊτίδη...
Το Τζίμης Σερβις Μοτο δείχνει το δρόμο. Ακόμα κάθεσαι;;;

Ακούτε κρητικό χιπ-χοπ!

Σύντεκνοι και σύντεκνες
Δεν κατέχω και πολλά από την κρητική μουσική, λαογραφία και ποίηση. Από κρητική κουζίνα πάλι κατέχω, αν και μου πέφτει λιγάκι βαριά και μάλλον είμαι τύπος που κλίνει τελικά προς τις πορτοκαλάδες Λέντας, το Μπυράλ και τα ένδοξα κρασιά (χικ!) του Λυραράκη. Επίσης πρέπει να σας αποκαλύψω ότι είχα έναν προπροπάππου Κρητικό που έφτασε με τους μεγάλους διωγμούς στο Ναύπλιο κι εκεί μπήκε ο κουζουλός στο ένδοξο σόι μας παίρνοντας το τόοοοσο εύηχο όνομα της φαμίλιας (είμαι σίγουρη ότι αν ο Κακοφωνίξ άκουγε το επώνυμό μας θα συνέθετε δεκάδες ανακρεόντειες ωδές προς τιμή των αιμοδιψών σκανδιναβικών θεών!).
Από αλλού ξεκίνησα όμως και αλλού κατέληξα και αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι μόλις άνοιξα σήμερα αυτό το ιερόν βίδεον ξύπνησε μέσα μου το κρητικό αίμα: διότι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό δείγμα τοπικού χιπ-χοπ και την πρώτη ίσως ραπ μαντινάδα που βγαίνει στο αχανές διαδίκτυο για να αναμετρηθεί στα ίσια με τα τόσο δημοφιλή (γιατί άραγε;;;) «γιο μάδερ φάκερ» και «σέικ γιορ μπάντ μπιτς» των μαύρων αδερφών.
Για πατήστε το πλέι και καλή σας διασκέδαση!

Ο θυμόσοφος ντελιβεράς

Το βασανιάρης; ΟΚ, το δεχόμαστε. Το Τσάκα Τσούκας όμως; Μήπως ο μετρ εννοούσε ο Τσάκα Τσάκας; Ή ο θυμόσοφος ντελιβαρατζής επιθυμεί ίσως να αποτίσει σιωπηλό φόρο τιμής στον παλαίμαχο ηθοποιό Νίκο Τσούκα; Είναι μήπως δάκτυλος της στοάς Χόνγκ και μια παράφραση του ονόματος του μεγάλου πρωταγωνιστή Τσάκι Τσαν;
Πολλά και αγωνιώδη τα ερωτήματα κι αυτό το «η ζωή είναι παραμύθι» συσκοτίζει ακόμα περισσότερα την ήδη μυστηριώδη επιγραφή εκφρασμένη σε μια συναισθηματική γραμμική βήτα γεμάτη νταλκά και κιτρινισμένο σελοτέιπ. Πώς λέτε να ένιωθε ο αρχαιολόγος του μέλλοντος αν στις ανασκαφές κάπου στην αρχαία οδό Αχαρνών έπεφτε πάνω στο αινιγματικό εύρημα; Ποιος θα ήταν ο νέος Σαμπολιόν που θα αποκρυπτογραφούσε αυτό το ομιχλώδες μανιφέστο; Στην τελική, καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης;
(προς το παρόν πάω να καταρρεύσω στον καναπέ μου και να λύσω καμιά δεκαριά σουντόκου. πόσο δύσκολη έχει γίνει πια η καθημερινότητα, mon Dieu!)

Ανασκαφές στο you tube

Το ψάξιμο στο you tube για παλιά βίντεο κλιπ μού θυμίζει κάτι Κυριακές στο Μοναστηράκι ανάμεσα στους βαρυφορτωμένους πάγκους των παλιατζήδων: μέσα στους σωρούς της σαβούρας ανακαλύπτεις το πετράδι του στέμματος.
Το Ιζνογκούντ που σου είχε πάρει στην πρώτη γυμνασίου δανεικό κι αγύριστο ο φίλος σου ο Λάκης, μια Βαβούρα με έξτρα αφιέρωμα στο Βρωμιάρη, ένα Ποπ και Ροκ με κάτι γνωστές παλιόφατσες -και νυν γεροντόφρικα- να δίνουν συνέντευξη. Ρίγη συγκίνησης, πετάρισμα στην καρδιά, άγρια χαρά. Οι ανασκαφές σου έπιασαν τόπο κι εσύ νιώθεις σαν τον Κάρτερ όταν πρωτομπήκε στον τάφο του Τουταγχαμών.
Έτσι και σήμερα όταν έπεσα πάνω στο χειροποίητο βιντεάκι που ακολουθεί μ’ έπιασε ένα κατιτίς: 1971, ένα σούπερ γκρουπ της εποχής που παίζει μουσικάρες και αποτελείται από τρεις Έλληνες που έχουν κάνει όλο τον πλανήτη να παραμιλά...
Λέιντις εντ τζέντλεμαν, Aphrodite´s child στο The four horseman... Ας υποκλιθούμε!

Τραγούδια που μας σημάδεψαν

Συχνά τα τραγούδια που μας σημάδεψαν έχουν να κάνουν με περιόδους και περιστατικά που χάνονται στις εποχές της εφηβικής πλειστοκαίνου. Είχα φίλες που έκλαιγαν με το Hotel California – θυμόντουσαν εκείνο το καλοκαίρι στο Ζούμπερι και τον ξανθό τύπο με την σκονισμένη Enduro που τις κέρασε χλιαρή Amstel και Camel άφιλτρα. Άλλες πάλι πλάνταζαν με το Stairway to heaven αναπολώντας τους καιρούς της Όμπρε και τους μεταλλάδες με τις ξεχειλωμένες μπλούζες Manowar που τους είχαν κάνει τράκα όλα τους τα δεκάρικα. Το χειρότερο περιστατικό έχει να κάνει με έναν ξάδερφο που έκοβε φλέβες για το Είμαι αητός χωρίς φτερά - ποτέ δεν κατάλαβα πως ο Notis μπορούσε να κάνει κάποιον να πέσει σε βαριά κατάθλιψη, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι καταλαβαίνω πλέον γιατί οι θαμώνες των σκυλάδικων το ρίχνουν στο ουίσκι – μπόμπα και στα Cohiba made in Taiwan.
Τη ζωή της θείας Πασταφλώρας πάλι έχει σημαδέψει ένα τραγούδι κολοσσός*, ένα τραγούδι που βρίθει υψηλών νοημάτων, ποιητικού βάθους και νοσταλγικών αναμνήσεων. Πριν το ακούσετε, για σκεφτείτε κι εσείς ποιο είναι το δικό σας άσμα ασμάτων και πείτε το και σ' εμάς!



* Το εξαιρετικό αυτό άσμα λέγεται Tequila (it makes me happy) και οι μύθοι που το τραγουδούν είναι οι Terrorvision.

Αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα...

Είναι στιγμές που σταματάει ο νους σου μπροστά στα μεγάλα και αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα.
Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Γύρος ή καλαμάκι;
Αδερφές Μπρόγερ ή Αδερφοί Κατσάμπα;
Δρ. Φλάντζας ή χάος;

Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις καταφέρει να απαντήσεις στα βασανιστικά αυτά διλήμματα, έρχεται ένας υποψιασμένος εστιάτορας να θέσει το ένα, το μέγιστο, το απόλυτο ερώτημα:
Γοργόνα ή πούλμαν;
Καλά μου παιδιά, δεν σας κρύβω ότι από τη στιγμή που διάβασα αυτή την ταμπέλα δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, δεν ποτίζω τις σπάνιες φινλανδικές μπιγκόνιες μου... Πρέπει να βρω την απάντηση! Τώρα!

Η αθήνα της πίστας*

Φίλες και φίλοι περνάμε δραματικές στιγμές!
Σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες, επίλεκτες μονάδες του γαλαξιακού δρακονιανού στόλου προσγειώθηκαν στους Άνω Τράχωνες, στο Βοτανικό και στην ταράτσα του Διογένης Palace με στόχο την κατάκτηση του πλανήτη γη. Το σατανικό σχέδιό τους έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή: ειδικά εκπαιδευμένοι δρακονιανοί κομάντο με τα κωδικά ονόματα Κουρκου-λή, Θεοδωρί-δου και Κοκ-κινού έχουν μεταμφιεστεί σε σκυλοπόπ βάρδους και μέσα από τα προγράμματα στις λαϊκές πίστες θα εξαπολύσουν την επίθεσή τους στους αθηναίους γλεντζέδες μετατρέποντάς τους σε εξωγήινα ζόμπι που ακούνε ισλανδική πόλκα και άλλα τέτοια αποτροπιαστικά.
Ο φακός του γνωστού φωτογράφου Μπάμπη Ζαβού, εξοπλισμένος με εξελιγμένα υπερόπλα Τέσλα κατάφερε να αποθανατίσει τη συνωμοσία των αιμοδιψών εξωγήινων και ιδού! Δρακονιανός πράκτορας με τη μορφή της Νατάσας Θεοδωρίδου έχει εγκατασταθεί μέσα στο κεφάλι της γνωστής αοιδού και ετοιμάζεται να εφορμήσει στα πάλκα για να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των αιμοδιψών και άμουσων εξωγήινων.
Φίλες και φίλοι, μην πανικόβαλλεστε! Υπάρχει αντίδοτο σε αυτή την αηθέστατη επίθεση και είναι απλό: φτάνει να ξεθάψετε τα παλιά σας πικ-απ και να παίξετε ανάποδα τα βινύλια του Γιώργου Νταλάρα και του Πασχάλη που έχετε κρυμμένα στις δισκοθήκες σας. Κάποιοι Ινδοί φακίρηδες ισχυρίζονται ότι το κόλπο πιάνει και με τα greatest hits του Νίκου Καρβέλα. Ας είναι. Εμείς θα προσπαθήσουμε! Και ο αγώνας εναντίον των δρακονιανών θα είναι σκληρός!

*29 ακόμα σχολιαστές (και άλλοι τόσοι κατασκευαστές πλυντηρίων) ξεκατινιάζουν την Αθήνα των πολιτιστικών κέντρων στο φιλόξενο ιστοκαλύβι του yoreekas. Εκλεκτέ φίλε, σας μερσί!

Οι κακοντυμένοι βουλευτές και η Lifo

Την πέφτει ο αρθρογράφος της Lifo σε δυο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γιατί πήγαν λέει κακοντυμένοι στη Βουλή, φορώντας ο μεν ένας γερμανικά πέδιλα - δυστυχώς χωρίς άσπρες κάλτσες - ο δε άλλος γιλεκάκι μπαρουτοκαπνισμένου μπαρόβιου φωτορεπόρτερ. Παρατράγουδο, έχει να πει η θεία Πασταφλώρα! Καθότι το να σχολιάζεις το ντύσιμο των δύο αυτών τύπων, και συγκεκριμένα του Γρηγόρη Ψαριανού και τον Περικλή Κοροβέση, είναι σαν να κατηγορείς τη Ζωζώ Σαπουντζάκη ότι δεν προσήλθε σε εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών ντυμένη ωσάν μέλος παραχριστιανικής οργάνωσης, με αυστηρό κότσο, μπεζ μακρυμάνικο και χαμηλοβλεπούσα φούστα από κακής ποιότητας βισκόζη.
Αν η Βουλή ήταν ένα σωστό και νοικοκυρεμένο μαγαζί, οι θαμώνες θα περνούσαν τις πόρτες της ντυμένοι με τον προσήκοντα στυλιστικό σεβασμό. Πλην όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με το μπαρ το Ναυάγιο, το οποίο σου σερβίρει ποτά μπόμπες και στα χρεώνει για σαμπάνια Ντομ Περινιόν. Κι αντί να πάρουμε με τις ντομάτες τους 300 μετρ, κολλάμε στα πέδιλα του σερβιτόρου. Ουφ!

Τελικά αρέσει ή δεν αρέσει ο Καραγκούνης;;;

Α, μα πια! Πάλι τσακωθήκαμε με το συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL, αλλά αυτή τη φορά η κόντρα μας δεν είχε να κάνει με τις απεχθείς δισκογραφίες που κατεβάζει, αλλά ευτυχώς δεν ακούει (βλέπε τα άπαντα των Europe και των λοιπών αποτροπιαστικών ποζεράδων, που ούτε θέλω να αναφέρω). Το σημείο τριβής ήταν ο Καραγκούνης και οι διάφορες κακοήθειες που ο συνήθης καταληψίας και οι παραλίες φραπεδόβιοι φίλοι του λένε γι’ αυτόν. Γιατί τα εν λόγω μπουμπούκια θεωρούν το Γιωργάκη κάτι μεταξύ σε διασταύρωση του Στάθη Ψάλτη σε αλλεργικό σοκ μετά από τσίμπημα μέλισσας, της Ταϋγέτης και του Τέρας του Λόχνες. Αν είναι δυνατόν!
Από την άλλη είμαστε το στρατόπεδο των κοριτσιών που τον βρίσκουμε αρκετά γούτσου με μια δόση μπρουτάλ μελαχρινής γοητείας: κάτι σε Σισιλιάνο της Νέας Υόρκης που πουλάει σαλάμια στο οικογενειακό παντοπωλείο στο Μπρούκλιν, αλλά πάντα ονειρεύεται να κατακτήσει τα σαλόνια του Μανχάταν.
Επειδή άκρη δεν βγάζουμε οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές, με άριστα το δέκα πόσο θα βαθμολογούσατε τον Καραγκούνη στο διαγωνισμό Μίστερ Κόσμος 2007;;;

Μετά τη Γιορτή της Γκλίτσας, νάτη κι η Γιορτή της Προβατίνας

Φτου γκαντεμιά! Με όλη αυτή την προεκλογική ανακατωσούρα, τις κατεδαφίσεις του Μιχαλάκη Λιάπη, τις μικρές Ολλανδέζες, τους Αργεντινούς γκολτζήδες-Ζορό, τα προγράμματα της καλλικέλαδης Καίτης Μαζόχα κτλ κτλ, δεν προλάβαμε να γράψουμε τίποτα για ένα εξαιρετικό ιβέντ που έλαβε χώρα πριν λίγο καιρό στο Μεσοχώρι: Πρόκειται για τη Γιορτή της Προβατίνας, μια φαντασμαγορική εκδήλωση που τίμησε την αδάμαστη τάξη των τσομπαναραίων και των συμπαθών πετς τους.
Η χαρούμενη αυτή γιορτή ήρθε σε συνέχεια της εξίσου επιτυχημένης Γιορτής της Γκλίτσας και ηθικός αυτουργός και των δύο διοργανώσεων ήταν ο νεοσύστατος Πολιτιστικός Σύλλογος Σκεπαριωτών «Οι Βρυσοπούλες». Η εκδήλωση περιλάμβανε μεταξύ άλλων και ζωντανή επίδειξη παρασκευής ξυνόγαλου η οποία παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο του δημοτικού Συμβουλίου κ. Μπάμπη Ζούζουλα ντυμένο με την παραδοσιακή χασιώτικη φορεσιά.
Μπουχτισμένοι από τους χομεϊνήδες του ντεμέκ λάιφσταϊλ που κατακλύζει τηλεόρασεις, περιοδικά και κοσμικές στήλες, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στον αεικίνητο πολιτιστικό σύλλογο πάντα τέτοια ευελπιστώντας την επόμενη χρονιά να παρακολουθήσουμε κι εμείς από κοντά τον κ. Μπάμπη Ζούζουλα επί το εργόν!