Πάμε συνέδριο;

Τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που συναντάς όταν σε στέλνουν πακέτο σε κάποιο συνέδριο (στο οποίο πάντα βαριέσαι να πας) είναι:
α) το περιεχόμενο του μίνι μπαρ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου
β) οι φάτσες των υπόλοιπων συνέδρων.
Δεν θα σταθώ στο μίνι μπαρ - τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται - αλλά σους εξαιρετικούς χαρακτήρες που πλαισίωσαν την πρώτη μέρα του διεθνούς συνεδρίου. Κι αυτοί ήταν:
1) Οι πολλάν χάιτεκ Ιάπωνες. Διασωληνομένοι με ένα σωρό ηλεκτρονικά τζιτζιμπλόνια-πρώτα φωτογραφίζω μετά ζω- ξεχώρισαν για τις δυσοίωνες γραβάτες με τα φωσφοριζέ λαχούρια που φορούσαν.
2) Ο Ινδός Μπάρι Γουάιτ. Ένας λαρτζ, πολύ λάρτζ, μα πάρα πολύ λαρτζ τύπος, έτοιμος να πάρει το μικρόφωνο και να τραγουδήσει με πάθος την ελεγεία των τσαλακωμένων σεντονιών.
3) Ο ΄Αγιος Βασίλης. Αυτοπροσώπως. Με κόκκινα μάγουλα, εντυπωσιακή μπάκα, μύτη πρησμένη σαν μελιτζάνα. Στο τσακ ήμουν να του ζητήσω να μου φέρει δώρο ένα ποδήλατο τα Χριστούγεννα.
4) Ο ασιάτης πανκ με το ξανθό λοφίο, ο οποίος συνοδευόταν από την κυρία Λουκά στην κινεζική βερσιόν ντυμένη με τεντόπανα Πριμαβέρα. Η διακεκριμένη αυτή σύνεδρος κυκλοφορούσε με μια διαφανή τσάντα όπου μέσα είχε κλείσει τον Τσάκυ την κούκλα δολοφόνο.

Του μπι κοντίνιουντ.... (οι γιαπωνέζοι είναι φίλοι μας!)