To τζίνι Καμπούμ, η μηχανή του χρόνου και οι τρεις ευχές

Ας πούμε ότι περπατάτε στο δρόμο. Και ξάφνου σκοντάφτετε σε ένα λυχνάρι. Το σηκώνετε, το κοιτάτε καλά-καλά, αναρωτιέστε «λες να;» και προσέχοντας μη σας δει κανείς αρχίζετε να το τρίβετε. Ξάφνου ακούγεται ένα Φρστμπκνγκ και πετάγεται έξω ένα τζίνι. «Κολλητέ», σας λέει, «σ’ ευχαριστώ που μ’ ελευθέρωσες γιατί είχα πήξει άσχημα εδώ μέσα. Είμαι ο Καμπούμ το τζίνι - μηχανή του χρόνου! Μπορώ να σε μεταφέρω σε όποια εποχή θες αρκεί εκεί που θα πας ο κόσμος να διασκεδάζει, να χαβαλεδιάζει και να περνάει σούπερ ντούπερ. Έχεις τρεις διακτινίσεις. Σ' ακούω!».
Σκέφτομαι καλά και του λέω: Θέλω να με πας στα Μάταλα την εποχή των χίπυς. Φλάουερ πάουερ, θάλασσα, τσικουδιές και χαλαράααααα μέσα στο καλοκαίρι της αγάπης. Μετά στο Πόρτο Ύδρα στην πίστα του ομώνυμου ξενοδοχείου να χορεύω ξεβιδωμένα σέικ παρέα με το Λάμπρο Κωνσταντάρα. Και για το τέλος στα γυρίσματα του ΘΟΥ ΒΟΥ, την ώρα που στο ζαχαροπλαστείο ξεκινάει ο τουρτοπόλεμος των πρακτόρων. Το τζίνι υποκλίθηκε είπε Καμπούμ και εκπλήρωσε και τις τρεις μου επιθυμίες.
Κι επειδή είναι Δευτέρα πρωί και όπως καταλαβαίνετε θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι οπουδήποτε αλλού εκτός από δω που είμαι, εσείς πού θα ζητούσατε να σας πάει το τζίνι Καμπούμ;