Ενας προσωρινός, ελπίζω, αποχαιρετισμός. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ωραία παρέα σας αυτά τα δύο χρόνια. Μια μεγάλη περιπέτεια που κρατάει εδώ και έξι μήνες και θα τραβήξει αρκετά ακόμα στέλνει τη θεία Πασταφλώρα στα μετόπισθεν για ανασύνταξη και ξεκούραση. Έτσι η θεία βάζει στην άκρη το πληκτρολόγιο, παίρνει τα βιβλία της, τα Μίκυ Μάους της και τις ηλεκτρονικές μουσικές της και αράζει στον κήπο πίνοντας παγωμένες λεμονάδες. Ελπίζει μέχρι το Σεπτέμβριο να έχει καταφέρει να μαζέψει ένα σωρό αστεία φαραωνικά ονόματα και να οργανώσει επιτέλους τη συλλογή της από εξωφρενικά γράμματα αναγνωστών της Εστίας. Κι αν όλα πάνε καλά μέχρι τότε να ξανανοίξει το σαλόνι του ιστοκαλυβίου για κουβεντούλα, Τζοκόντες, δροσερές γρανίτες φράουλα και ... πχοιοτικές αναζητήσεις! Σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι και να έχετε στο μυαλό σας ότι όσο κι αν προσπαθούμε να χτίσουμε την καθημερινότητά μας πάνω σε βεβαιότητες, η ζωή θα είναι ΠΑΝΤΑ γεμάτη εκπλήξεις!
Αυτή είναι η αγαπημένη μου Λεβρωσσός, στην Αμοργό. Φέτος δεν θα καταφέρουμε να κατέβουμε στο νησί, όμως το μυαλό μας και η καρδιά μας θα βρίσκονται εκεί. Αν αγαπάτε τους τόπους που μπορούν να μιλήσουν στην ψυχή σας, κάντε μια βόλτα από δω http://amorgos.pblogs.gr//
Καλά μου παιδιά, το τρομερό τέρας Γκοτζίλα, την έπεσε, το αλητήριο, στο ιστοκαλύβι. Μετά από μία άνιση μάχη, η θεία Πασταφλώρα έπεσε νοκ άουτ και ο γιατρός της συνέστησε ξάπλα και ξεκούραση. Έτσι το ιστοκαλύβι θα κατεβάσει ρολά μέχρι το τέλος της εβδομάδας και θα ξανακεράσει τζοκόντες και φοντανάκια το επόμενο ΠΣΚ. Μέχρι τότε να περνάτε καλά!
Φίλοι Γιουροβιζιονιστές, φίλες Γιουροβιζιονίστριες, αύριο στο μεγάλο τελικό της ευρωπαϊκής μουσικής εμποροπανήγυρης ρίχνουμε την ψήφο μας στην Ισπανία γιατί: - Μας συγκινεί η ομοιότητα του εξ Ιβηρίας ορμώμενου τροβαδούρου με το Στάθη Ψάλτη - Λέμε ναι στα γυαλιά αλά Γιώργος Μπουλουγουράς που λανσάρει με τόση επιτυχία ο Rodolfo - Αντιστεκόμαστε στις αηθέστατες σκανδιναβικές και σλαβικές συμμαχίες που ταλανίζουν το θεσμό (τώρα χωρίς Κύπρο τι θα κάνουμε; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις.) - Τιμούμε τους συντρόφους Ισπανούς που είναι τσίφτες, καραμπουζουκλήδες και οι μοναδικοί αυθεντικοί γλεντζέδες που απέμειναν εις τας Ευρώπας (γιατί μόνο ένας λαός που είναι τύφλα στο μεθύσι θα έστελνε ένα τέτοιο άσμα στο διαγωνισμό) Και τέλος - Βοηθάμε τη θεία Πασταφλώρα που έχει ποντάρει 50 ολόκληρα γιούρο στον καλλιτέχνη να πάρει πίσω 2.000 ευρώπουλα: πρόκειται περί ενός ακόμα εθνικού στόχου, όπως καταλαβαίνετε, οπότε η συστράτευση είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη! Και για να μην ψηφίζουμε γουρούνι στο σακί, ιδού το αριστούργημα:
Πριν από λίγο καιρό σας είχα γράψει για μια μικρή εκστρατεία που διοργανώθηκε για να βοηθήσουμε παιδάκια και μαμάδες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού μαζεύοντας είδη πρώτης ανάγκης. Η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη κι έτσι τα βάλαμε κάτω και είπαμε να φτιάξουμε ένα μπλογκ που θα ξεμπλοκάρει τις ευαισθησίες μας και θα μας κάνει πιο ενεργούς σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Κι έτσι γεννήθηκε το ξεblogαρισμα , το οποίο εκτός από την παρουσία του στο διαδίκτυο θα κάνει κι ένα μεγάλο πάρτυ την 21η Ιουνίου στο χώρο Ορίζοντες, πολύ κοντά στο σταθμό μετρό της Κατεχάκη. Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν μαζί με την καλή σας διάθεση και τις προσφορές σας που μπορείτε να τις δηλώσετε στο μπλογκ του καλού μας Πανόπτη.
Και να που ήρθε η μεγάλη στιγμή για να σας παρουσιάσουμε πρώτοι στην Ελλάδα μια καυτή αποκλειστικότητα: δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, αλλά το νέο επιχειρησιακό σχέδιο που θα εφαρμόσουν οι Γερμανοί μανατζαραίοι στον ΟΤΕ. Στη φωτό που ακολουθεί μπορείτε να θαυμάσετε τα νέα ήθη στην αισθητική, το ντύσιμο, την τεχνογνωσία και τον υπαλληλικό κώδικα που κομίζουν οι τηλεπικοινωνιακοί εταίροι μας στον οργανισμό.
(Κι όσοι περιμένετε να σας γράψω για τη Γιουροβίζιον, έχω να καταγγείλω ότι τα γνωστά κέντρα αποσταθεροποίησης σαμπόταραν την εξαιρετική συμμετοχή της γαλοπούλας που τραγούδησε για την Ιρλανδία. Τζάμπα τα SMS που στείλαμε για να στηρίξουμε το αξιολογότατο αυτό τραγούδι...)
Ποια Σκόπια; Ποια ακρίβεια; Ποιος ΟΤΕς και οι ντόιτς μάνατζερς; Ποιος νόμος-πλαίσιο; Ποιος Θανάσης; Ο εθνικός στόχος της Γιουροβίζιον uber alles και σύσσωμο το έθνος συστρατεύεται για το ωραίο, το μεγάλο, το αληθινό. Το τσαχπινογαργαλιάρικο άσμα που ακολουθεί αφιερώνεται εξαιρετικά στον πχοιοτικό Πρόεδρο της ΕΡΤ Χρήστο Παναγόπουλο, ο οποίος μπορεί να μην γουστάρει τις εκπομπές του Κούλογλου, αλλά είναι ορκισμένος φαν της Καλομοίρας, της Δρούζα και της μεγάλης Έφης. Μαέστρο, ρίξε το τεμάχιο!
Mεγαλύτερo κλισέ από τη φράση «Η Φύση είναι σοφή» δεν υπάρχει. Δεν ξέρω ποιος το πρωτοσκέφτηκε, αλλά μάλλον δεν έλαβε υπόψη του τα τρία ύψιστα κατασκευαστικά λάθη: τα κουνούπια, τις μύγες και τις κατσαρίδες. (φυσικά σωστό θα ήταν να προσθέσουμε και τον άνθρωπο, αλλά εκεί περνάμε πλέον σε άλλες φιλοσοφικές σφαίρες) Και ρωτάω: πώς ένα σοφό σύστημα κατασκευάζει κάτι τόσο άχρηστο, τόσο ενοχλητικό, τόσο αφόρητο όσο τα κουνούπια; Και θα απαντήσετε: μα τι θα τρώνε τα πουλάκια; Και θα ξαναρωτήσω: το φαϊ τους δεν θα μπορούσε να λιγότερο θορυβώδες και μοβόρικο; Και θα μου πείτε το μοιρολοτρικό: έτσι είναι η Φύση. Ε, όχι λοιπόν! Η Φύση έχει κάνει λάθος! Κι αυτό το λάθος μου στερεί κάθε βράδυ τον ύπνο. Γιατί πλέον τίποτα δεν σταματά τις μικρές ιπτάμενες συμφορές: ούτε οι δηλητηριώδεις ταμπλέτες, ούτε οι σιτρονέλες, ούτε τα σπρέι γερανιού, ούτε τίποτα. Γι’ αυτό κι εγώ που είμαι κακός άνθρωπος αγόρασα αυτό το υπέροχο και χρήσιμο φυτό, το οποίο τρέφεται αποκλειστικά με μύγες και κουνούπια. Και καμαρώνω το πολύτιμό μου:
Και όνειρο το έχω μια φορά να πιάσω ζωντανό ένα κουνούπι να το κλείσω σε ένα κουτί και επί μία εβδομάδα να του παίζω όλη τη δισκογραφία των Anthrax των Megadeth . Ουφ, τα ξανάπα και ηρέμησα, ο παλιοχαρακτήρας!
Απτντέιτ: Το φυτό λέγεται Venus flytrap και θα το βρείτε σε φυτώρια, σε μικρό γλαστράκι που κοστίζει γύρω στα 6 ευρώ μαζί με το πιατελάκι του.
Ο μετρ ονομάζεται Sebastien Tellier. Μην σας ξεγελάει το τραβολτέ κουστούμι αλά Πάρις Κασιδόκωστας επί εποχής Ζέτας Βαμβογιάννη - Graff (ναι, ναι, το ξέρω ατελείωτες οι γνώσεις μου) και το φυζίκ "χαμένος στη μετάφραση, στην αισθητική και τις καταχρήσεις απολωλός αδερφός του Ντέμη Ρούσου και πιθανώς κρυφοσυνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ". Ο αγαπητός Σεμπαστιέν γράφει συμπαθητικές ίζι λίσενινγκ μουσικούλες και αν η Γιουροβίζιον ήταν λίγο σοβαρότερος διαγωνισμός κι όχι αυτή η σλαβοσαξωνική Κιτσερέλα τίγκα στα κλουβιά με τις τρελές και τους τρελούς, υποψιάζομαι ότι θα τα πήγαινε μια χαρά χαρίζοντάς μας μια από τις πιο συμπαθείς μελωδίες του καλοκαιριού.
*Nα ευχαριστήσω θερμά το νέο και εξαιρετικά μορφωμένο φίλο Μίμη Ζερβό που μου επέστησε την προσοχή (ωραία έκφραση για μορφωμένα άτομα) στην παρουσία του Sebastien στο Γιουροβιζιόν.
Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, έλεγαν οι παλιοί, χωρίς να ξέρουν ότι χρόνια μετά με την ανακάλυψη του Blanco ό,τι γράφει μπορεί και ξεγράφει. Έτσι λοιπόν κι η θεία Πασταφλώρα έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της, συμμετέχει στο γνωστό μπλογκοπαίχνιδο με τα χειρόγραφα, γνωρίζοντας πως το ιστορικό ντοκουμέντο που ακολουθεί θα πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία, φέρνοντας καλή τύχη σε όποιον το στείλει 182 φορές σε γνωστούς και φίλους, αφού πρώτα τυλιχτεί με τρεις πλεξίδες σκόρδα. Θερμές ευχαριστίες στη memoir και το ποντικομικρούλη trip για την πρόσκληση. Φίλοι του http://autographcollectors.blogspot.com/ η ιστορία μας καλεί! Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;
Πολλά και αγωνιώδη ερωτήματα με βασανίζουν τον τελευταίο καιρό: Πού είναι το κράτος; Πότε επιτέλους θα μάθει η Καλομοίρα σωστά ελληνικά; Από πότε το Ισραήλ έγινε ευρωπαϊκό κράτος και παίρνει μέρος στη Γιουροβίζιον; Γιατί δεν συμμετέχει και η Αλ Φατάχ στο μεγάλο διαγωνισμό με παλαιστινιακά αντάρτικα; Βέβαια ακούγοντας κανείς τις διάφορες κουλαμάρες που διαγωνίζονται κάθε χρόνο στη μουσική εμποροπανήγυρη, πείθεται πλέον ότι οι Ευρωπαίοι τραγουδοποιοί είτε το έχουν ρίξει στα χαλασμένα ναρκωτικά, είτε είναι από άλλο πλανήτη (αν και είμαι σίγουρη ότι συμβαίνουν και τα δύο μαζί). Ρίχνοντας λοιπόν μια ματιά και φέτος στο μουσικό τσίρκο Μεντράνο που διαγωνίζεται δεν μπορούμε παρά να αναπολήσουμε κάποιες μεγάλες στιγμές του παρελθόντος –και το Ισραήλ χάρισε στη Γιουροβίζιον μια από αυτές με τη θεά Ντάνα Ιντερνάσιοναλ. Για να δούμε, εσείς ποιες μεγάλες στιγμές θυμάστε από το δημοφιλή διαγωνισμό; (Κι ας μου εξηγήσει επιτέλους κάποιος αν το Ισραήλ ανήκει στην Ευρώπη...)
*Η φωτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στους αγαπημένους θεία Ντόννα και Ethan.
Κι επειδή ξύπνησα κάπως σήμερα και βαριέμαι να γράφω, βουαλά δυο διευθυνσούλες για όσους από σας έχουν κέφι για μερακλώματα: Το ιστορικό my bouzouki com www.mybouzouki.com/ και ένα μπλογκ αφιερωμένο στα πανηγύρια και τους καλλιτέχναι τους http://panygiria.blogspot.com/
Ένας από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στο Χαλάνδρι, το Κτήμα Πραπόπουλου παίρνει το δρόμο της τσιμεντοποίησης. Το Κτήμα βρίσκεται σε θέση «φιλέτο» στο Ρέμα Χαλανδρίου ανοίγοντας την όρεξη σε μεζονετάκηδες, μολατζήδες και λοιπές παραγωγικές δυνάμεις για νέα λαμπρά οικοδομικά έργα στην περιοχή. Εδώ και 1,5 χρόνο ο χώρος τελούσε υπό κατάληψη, η οποία από τόπο παρακμής το μετέτρεψε σε ένα ανοικτό, δημιουργικό στέκι -προωθώντας μια σειρά από φοβερές μπαναλιτέ για την κοινωνία της τηλεαποβλάκωσης και του φρέντο: πολιτιστικές εκδηλώσεις, δανειστική βιβλιοθήκη, βιολογικές καλλιέργειες, πινγκ πονγκ, ανταλλακτικό χαριστικό παζάρι. Κανονικό μπαστούνι του γκολφ δηλαδή στο μάτι των ωραίων αυτών τύπων που ευαγγελίζονται την «ανάπτυξη» και οι οποίοι ήταν οι μόνοι που έκαναν πάρτυ μετά τον πρόσφατο εμπρησμό που κατέστρεψε το χώρο. Όπως όλα δείχνουν το Κτήμα Πραπόπουλου θα έχει τη γνωστή θλιβερή μοίρα όλων των κτιρίων της γενιάς του... Νισάφι πια! Σε λίγο θα δώσουν αντιπαροχή και την Ακρόπολη...
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στους ωκεανούς του σαλονάτου νεοελληνικού γούστου, κάνουμε μια ακόμα στάση για να γευτούμε την πχοιότητα. Αυτή τη φορά τη συναντάμε σε μια σουβλασερί με μερακλή και περπατημένο ιδιοκτήτη:
Δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με εξαρτημένο του πιτόγυρου και της γαρδούμπας, με τελειωμένο ιπποδρομιάκια, με αθεράπευτο λάτρη των γαβγαδερί και των ρώσικων μπαλέτων... Ξέρω απλά ότι για δεύτερη φορά αυτή την εβδομάδα υποκλίνομαι στην έμπνευση του καλλιτέχνη.
*Να ευχαριστήσω θερμά για μια ακόμα φορά τον αγαπητό maja thurup που μου έστειλε ένα διαμάντι από την προσωπική του φωτογραφική συλλογή.
Στον απόηχο της αρχαιοπρεπούς μέθεξης που ακούει στο όνομα Άννα Γούλα, σταθήκαμε σε ένα πολιτιστικό στοιχείο που πραγματικά μας συγκλόνισε. Πρόκειται για τη φωτογραφία αυτού του καταπληκτικού ακινήτου, η οποία κοσμεί την αφίσα της καλλιτέχνιδος και επί καιρό βρισκόταν καταχωνιασμένη στο αρχείο μας:
Και θέτουμε τα εξής αγωνιώδη ερωτήματα: Έχουμε να κάνουμε με την οικία Φλωρινιώτη; Πρόκειται για τα θερινά ανάκτορα του τηλεπροφήτη - πλασιέ Λιακόπουλου; Μήπως είναι το αρχηγείο των Ελ; Ή κάποια εξωγήινη βάση στη χώρα μας; Τη βοήθειά σας παρακαλώ!
Υπάρχουν στιγμές όπου η λέξη "πχοιότητα" αποκτά μια άλλη διάσταση, στιγμές όπου πραγματικά νιώθεις υπερήφανος ως Έλλην, στιγμές όπου απλά θέλεις να σηκώσεις ένα ολόκληρο λουλουδάδικο και να προσκυνήσεις ένα καλλιτεχνικό φαινόμενο. Λέιντις εντ τζέντλεμαν, με δάκρυα συγκίνησης σας παρουσιάζουμε το νέο αστέρι του πενταγράμμου που ακούει στο όνομα Άννα Γούλα. Μαέστρο ρίξε το έπος "Είμαι άρρωστη".
*Και για όσους αναρωτιούνται πού τραγουδάει η Αννούλα, θα τους απογοητεύσουμε: η περσόνα της μυθικής αυτής λαϊκοπόπ τραγουδιάρας αποτελεί την πτυχιακή εργασία της Χαράς Κολαΐτη, στην οποία υποκλινόμαστε. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Γιορτή της Μητέρας σήμερα και μεις για μια ακόμα φορά θα πρωτοτυπήσουμε προσφέροντας το μπουκέτο με τα λέλουδα στο συνήθη καταληψία του οικογενειακού DSL. Ο οποίος γνώρισε για πρώτη φορά τις χαρές της μητρότητας τον περασμένο Οκτώβριο όταν μια μικρή χνουδωτή μπαλίτσα αποφάσισε να μας υιοθετήσει. Από τότε ο Ντέμης έγινε το τρίτο μέλος της οικογένειας και ο συνήθης καταληψίας ανέλαβε με θαυμαστή αυταπάρνηση το ρόλο του μητέρα, νανουρίζοντας, θηλάζοντας (!), ταϊζοντας και παίζοντας σε καθημερινή βάση με το παιδί (καθώς η θεία Πασταφλώρα λόγω αλλεργίας δεν επιτρέπεται ούτε να τον ακουμπάει). Μα πάνω από όλα αξίζει να σταθούμε στην αυτοθυσία του μητέρα ο οποίος καθημερινά στις 7 το πρωί ενδίδει στις σπαρακτικές κραυγές του παιδιού και με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος ξυπνάει για τον καθημερινό θηλασμό (της μπλούζας του). Ένα εύγε στον ήρωά μας!
Ψαγμένε κινηματογράφιλε, ψαγμένη κινηματογραφόφιλη εσύ που έχεις βαρεθεί τους πολίτικλι κορέκτ σούπερ ήρωες και τους πάσης φύσεως λιμοκοντόρους των αμερικανικών μπλοκμπάστερς, τώρα έχεις το δικό σου άνθρωπο! Italian Spiderman, ο ατρόμητος σούπερ ήρωας με το μπυρόκοιλο έρχεται να δώσει τη νέα διάσταση ΄στο κινηματογραφικό τοπίο εισάγοντας το νέο είδος των ταινιών δράσης -σπαγγέτι. Βουτηγμένος στις καταχρήσεις, το αλκοόλ και το τσιγάρο, ο Italian Spiderman εκτός από τιμωρός του εγκλήματος -με τέτοιο φυζίκ- θα κέρδιζε επάξια τη θέση του Γενικού Γραμματέα στο ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού. Τρέμε Ζαχόπουλε! (φτυστοί δεν είναι;;;)
Το κινηματογραφικό αυτό αριστούργημα θα αρχίσει να ανεβαίνει από τις 22 Μαϊου στο Γιούτιουμπ σε τρίλεπτα αποσπάσματα.
Κι επειδή μ' έχει πιάσει το πχοιοτικό μου αυτή την εβδομάδα και μου την έχει σπάσει κι αυτός ο μουρτζουφλόκαιρος, με μεγάλη υπερηφάνεια σας παρουσιάζω την ανδρική κολεξιόν μαγιώ που θα κάνει θραύση αυτό το καλοκαίρι στην παραλία. Συνδυάζεται άψογα με καφέ σαγιονάρες Μπάφαλο (του στρατού), σομπρέρο, χρυσή αλυσίδα με άγκυρες αλά Τζον Τίκης στο δασύτριχο στήθος, φλούο μάσκα και βατραχοπέδιλα και φραπόγαλα σε πλαστικό ποτήρι - γίγας στο χέρι. Μουσική υπόκρουση το αθάνατο "Πολύ ωραίο στυλ, βεβαίως βεβαίως", από το Θέμη Ανδρεάδη.
Και για όσες και όσους αναρωτιούνται ποιοι είναι οι καλοντυμένοι κύριοι της φωτογραφίας που άνετα θα έστελναν το Μάρκελλο Νύκτα για εντατική ψυχοθεραπεία, πρόκειται για τους Βρετανούς Slade
Όσοι από μας μεγαλώσαμε στα 80's έχουμε εξαφανίσει κάθε φωτογραφικό μας ίχνος από εκείνα τα ανεκδιήγητα στυλιστικά αισθητικά ολοκαυτώματα. Τα οικογενειακά άλμπουμ έχουν καταχωνιαστεί στα βαθύτερα συρτάρια του σερβάν, οι φωτογραφίες της πενταήμερης έχουν παραδοθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι αν κάποιο από τα ενοχλητικά πειστήρια του παρελθόντος έρθει κατά τύχη στο φως της μέρας, σφυράμε κλέφτικα και κοιτάμε απλανώς τον ορίζοντα. Βέβαια, όταν βλέπουμε κάποια ντοκουμέντα σαν κι αυτά που ακολουθούν, ο κάφρος ξυπνάει μέσα μας και γινόμαστε ψυνακικότεροι του Ψυνάκεως... Για να δούμε λοιπόν, τι λεζάντες θα βάζατε στις δυο αυτές συλλεκτικές φωτογραφίες; Στην πρώτη ο νεαρός Κουικάρας με μαλλί φράντζα αλά Χρόνης Εξαρχάκος και κατάτι μπερδεμένο βλέμμα αναρωτιέται: πώς να αναγγείλεις στο λαό ότι ο επόμενος πρωθυπουργός θα φοράει ζιβάγκο;
Η δεύτερη ανήκει σε μια σειρά επιτυχιών της Νανάς Βενέτη, cult κινηματογραφικής φιγούρας των ωραίων εκείνων βιντεοκασετόβιων εποχών. Λέτε ο ζαχοπουλικός φίλος κ. Μυλωνάς να έχει βάλει κι εδώ το χεράκι του;
Κι εγώ που νόμιζα ότι θα σας δυσκολέψω με τη χθεσινή φωτογραφία και θα σας έχω να αναρωτιέστε, σαν τον απίθανο τύπο στη διαφήμιση της Otenet με την καθυστέρηση που ζωγραφίζει ερωτηματικά στα παράθυρα... Στην αρχή, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, τον κύριο της φωτογραφίας τον πήρα για το Μιχάλη Μενιδιάτη, μετά μου έφερνε προς Προκόπη Παυλόπουλο, στη συνέχεια στον Κώστα Βενετσάνο και στο τέλος αποφάσισα ότι είναι ο χαμένος αδερφός της Αλέκας Παπαρήγα. Μιλάμε για μάτι που κόβει, βεβαίως βεβαίως! Ιδού λοιπόν η οικογενειακή φωτογραφία του αγαπημένου καλλιτέχνη
Καθώς και μερικά ακόμα χαρακτηριστικά ενσταντανέ. Όσοι βρήκαν τη σωστή απάντηση, ας στείλουν e-mail για να κανονίσουμε τα κεράσματα (με τόσα τραπεζώματα, πάει, θα το κλείσω το κομμωτήριο! )
Η ερώτηση είναι απλή: Ποιος ποζάρει στη φωτογραφία; Το έπαθλο για όποιον το βρει: α) κερνάμε βρώμικα σπέσιαλ και κοκακόλες στην καντίνα του Γιάννη στη Νέα Ιωνία. β) για τους πιο γκουρμέ κεμπάμπ και κοκακόλες στο Σάββα στο Μοναστηράκι. απντέιτ και για τους φίλους μας στη Θεσσαλονίκημε σάντουιτς με αληθινές, χοντροκομμένες τηγανητές πατάτες από την καντίνα επί της Πλαστήρα προς Πανόραμα.
Τώρα που άνοιξε ο καιρός, τα νησιώτικα είναι ό,τι πρέπει, ειδικά όταν κάνουμε το ανέμελο αιώρινγκ μας και πίνουμε τα κοκτέλες μας με τα πολύχρωμα ομπρελάκια. Και μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα Κονιτοπουλαίους και Πάριους, ούτε Θωμάδες, Χαβάες και τα λοιπά πλέι λιστ – πλύση εγκεφάλου. Το ιστοκαλύβι αγαπά τα εναλλακτικά νησιώτικα και ειδικότερα κάτι τύπους σαν τον ασκημούλη Tomer Yosef και την ωραία του παρέα.
Στο αγωνιστικό κλίμα της ημέρας, όπου οι μάχες πλέον δίνονται για μια θέση στις χασαποταβέρνες και τα οβελιστήρια, ένα τραγουδάκι χαρούμενο και εαρινό. Ο καλλιτέχνης λέγεται Shantel και το εξαιρετικό βαλκανοέθνικ άσμα Disko boy, ένα κι ένα για τις πορείες μας από και προς την παραλιακή με τα επαναστατικά φρέντο μας ανά χείρας. Ιντζόι!
